Robert Wilhelm Bunsen (1811-1899) był niemieckim chemikiem, który badał amplitudę, jaką osiągała emisja pierwiastków podczas ich podgrzewania. Część jego pracy polegała również na odkrywaniu pierwiastków, takich jak cez i rubid, a także opracowywaniu różnych metod analizy gazów..
Fotochemia poczyniła swoje pierwsze kroki dzięki pewnemu udziałowi w chemicznym działaniu światła. Tak jak palnik Bunsena i bateria cynkowo-węglowa były instrumentami, które opracował podczas swojej kariery zawodowej.
Jego praca i studia były niezbędne do ulepszenia chemii. Skupił się na eksperymentalnej części chemii i spędzał niewiele czasu na teorii. Pierwsze pierwiastki, które odkrył, to elektroliza. Następnie skupił się na wykorzystaniu specjalistycznych instrumentów.
Indeks artykułów
Dokładnie wiadomo, że miejscem urodzenia Bunsena było Getynga w Niemczech. Ale dzień, w którym się urodził, jest wątpliwy. Na akcie chrztu i życiorysie Bunsena podano datę 30 marca 1811 r. Jako datę jego urodzenia. Chociaż istnieje kilka prac, które zapewniają, że był to 31 stycznia.
Był najmłodszym z czworga dzieci, które mieli Christian Bunsen i Melanie Heldberg. Jego ojciec był profesorem literatury i bibliotekarzem, a matka pochodziła z rodziny prawników.
Nigdy się nie ożenił. Żył dla swojej pracy i dla swoich uczniów. Jedną z jego cech charakterystycznych jako nauczyciela było to, że wyznaczał uczniom określone zadania i dawał im swobodę pracy. Dwóch najbardziej znanych uczniów, których miał pod jego opieką, to Dmitri Mendeleev i Lothar Meyer.
Zmarł w wieku 88 lat 16 sierpnia 1899 roku w Heidelbergu. Był ostatnim wielkim niemieckim chemikiem starej szkoły.
Ukończył szkołę w Getyndze i liceum w Holzminden. Studiował nauki przyrodnicze, z chemią i matematyką jako specjalizacją, którą zdobył na Uniwersytecie w Getyndze. W 1831 r. Uzyskał już doktorat.
W latach 1832 i 1833 wyruszył w podróż do zakątków zachodniej Europy. Wyjazdy te były możliwe dzięki stypendium przyznanemu przez rząd stanu Getynga. Posłużyło to dalszemu poszerzeniu jego edukacji i spotkaniu z Friedliebem Ferdinandem Runge i Justusem Liebigiem.
Mocno wierzył, że chemik, który nie był jednocześnie fizykiem, tak naprawdę był niczym. Eksplozja podczas jednego z jego eksperymentów spowodowała, że był częściowo ślepy na prawe oko..
Był bardzo wszechstronnym naukowcem. Przyczynił się do wielu nauk dzięki analizie chemicznej, nawet niektóre jego badania miały wpływ na fotografię. W 1834 roku zaczął przeprowadzać eksperymenty w swoim rodzinnym mieście.
Pierwsze badania dotyczyły określenia rozpuszczalności soli metali obecnych w kwasie arsenowym. Odkrył hydrat tlenku żelaza, bardzo ważny nawet dzisiaj, ponieważ służy on jako lek zapobiegający zatruciu arszenikiem.
Prowadził dochodzenia w ważnych ówczesnych firmach stalowych. Na tym etapie stwierdzono, że 75% potencjału węgla nie zostało wykorzystane. Sugerowane sposoby lepszego wykorzystania ciepła.
Opracował akumulator, który był niedrogi i bardzo wszechstronny. Był również znany jako stos Bunsena lub komórka Bunsena.
W 1845 roku wybuchł islandzki wulkan Hekla. Został zaproszony przez rząd tego kraju do przeprowadzenia wyprawy.
Podczas tego doświadczenia zbadał gorące źródło wulkanu, w którym generowana była gorąca woda i para powietrza. Tam był w stanie zidentyfikować pierwiastki takie jak wodór, siarkowodór i dwutlenek węgla w ulatniających się gazach..
W trakcie swojej kariery Bunsen przyjmował różne stanowiska na różnych uniwersytetach. W Heidelbergu mógł przekazywać swoje pomysły w laboratorium uważanym za najnowocześniejsze w Niemczech..
Tam udało mu się przeprowadzić nowe eksperymenty, które pozwoliły mu uzyskać nowe metale, takie jak: chrom, magnez, glin, sód czy lit, poprzez elektrolizę stopionych soli..
Michael Faraday stworzył palnik gazowy, który został udoskonalony przez Bunsena. Otrzymał nazwę palnika Bunsena i charakteryzował się posiadaniem palnika pracującego z gazem miejskim i dodatkiem tlenu.
Ten instrument posłużył mu do zbadania wielu innych elementów. Ponadto nadal jest obecny w laboratoriach naukowych, chociaż ma coraz mniejszy wpływ. Niektórzy nadal używają go do zginania szkła lub podgrzewania niektórych płynów.
Jedną z jego głównych cech było to, że bardzo szybko wytwarzał bardzo silne ciepło. Ponadto udało się utrzymać jak najmniejszą ilość światła generowanego przez ten palnik, mimo że temperatura była bardzo wysoka..
Część jego prac została wykonana przy pomocy innych naukowców. W pojawieniu się metali takich jak cez i blondyn pomógł niemiecki fizyk Gustav Kirchhoff. Razem udało im się też stworzyć podstawy astronomii.
Stworzyli pierwszy spektrometr, który służył do pomiaru wielkości częstotliwości i wykorzystali ten instrument do badania poziomów promieniowania występującego w różnych obiektach.
Pod koniec swojej kariery jedną z największych krytyki, jaką otrzymał, było to, że nie przeszedł żadnego specjalnego szkolenia z chemii organicznej. Niemiec zabronił studiowania tej gałęzi nauki w swoim laboratorium.
Wreszcie, w wieku 78 lat, poświęcił się nauce i czerpaniu radości z geologii.
Za swój wkład w naukę otrzymał kilka medali. W 1860 roku otrzymał medal Copleya. Później, w 1877 roku, został pierwszą osobą, która wraz z Gustavem Kirchhoffem otrzymała medal Davy'ego. I prawie pod koniec życia dodał do kolekcji medale Helmholtza i Alberta..
Był także członkiem różnych stowarzyszeń. Był członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk, Narodowej Akademii Nauk i Amerykańskiej Akademii Nauk..
Nadal otrzymywał nagrody za swoją pracę. W 1864 r. Nagroda za zasługi w dziedzinie sztuki i nauki. W 1865 roku został odznaczony Orderem Maksymiliana Bawarskiego w dziedzinie nauki i sztuki.
Jeszcze bez komentarzy