Rudolf arnheim (1904-2007) był niemieckim pisarzem, psychologiem i filozofem, który studiował na Uniwersytecie w Berlinie pod kierunkiem dwóch twórców teorii Gestalt, Maxa Wertheimera i Wolfganga Köhlera. Później to, czego się od nich nauczył, zastosował w świecie kina i sztuki..
Arnheim zasłynął przede wszystkim dzięki swojej książce Sztuka i percepcja wizualna: psychologia twórczego oka, które opublikował w 1954 roku. Niektóre z jego innych opublikowanych książek były Myślenie wizualne (1969) i The Power of the Center: A Study of Composition in the Visual Arts (1982).
Rudolf Arnheim mieszkał w kilku krajach, w tym w Niemczech, Włoszech, Anglii i Stanach Zjednoczonych. W tym ostatnim pracował jako profesor w tak ważnych instytucjach, jak Harvard University i University of Michigan. W rzeczywistości stał się bardzo wpływową postacią w Ameryce w takich dziedzinach, jak psychologia i historia sztuki..
Jego głównym celem było wykorzystanie nauki do próby lepszego zrozumienia sztuki. Między innymi chciałem zrozumieć, jak percepcja (zwłaszcza wizualna) może wpływać na sposób, w jaki rozumiemy świat.
W tym sensie było to sprzeczne z dominującą wówczas teorią w psychologii, która głosiła, że myśl jest głównym modulatorem percepcji..
Indeks artykułów
Rudolf Arnheim urodził się w rodzinie na Alexanderplatz (Berlin) w 1904 r. Wkrótce po jego urodzeniu jego rodzina przeniosła się do Kaiserdamm w Charlottenburgu, gdzie pozostawali do początku lat 30. XX w. wiek.
Chociaż Arnheim pierwotnie planował przejęcie fabryki ojca, gdy dorósł, rozpoczął studia na Uniwersytecie w Berlinie, ponieważ zawsze fascynowała go psychologia. Choć początkowo interesował się psychoanalizą, później studia poprowadziły go na inne sposoby.
W czasie, gdy studiował na Uniwersytecie Berlińskim, na tej uczelni było wielu znanych profesorów, w tym Albert Einstein, Max Planck, Max Wertheimer i Wolfgang Köhler..
Głównie ze względu na obecność tych dwóch ostatnich psychologia, której nauczano na wydziale, opierała się prawie wyłącznie na teorii Gestalt.
W 1928 roku Arnheim uzyskał doktorat z pracy magisterskiej, w której badał ludzką mimikę w odniesieniu do pisma odręcznego. To była dla psychologa brama do badań nad ludzką ekspresją, którą później w swoich badaniach odnosił do sztuki.
W latach dwudziestych Arnheim pracował jako krytyk filmowy dla niemieckiego magazynu pt Stachelschwein. Kiedy jednak naziści zaczęli zdobywać władzę w Berlinie, jego najbliżsi przyjaciele doradzili mu opuszczenie kraju, ze względu na jego żydowskie pochodzenie i krytyczną pracę z ruchem, który prowadził..
Tak więc w 1933 roku Arnheim przeniósł się do Rzymu, gdzie przez 6 lat pisał o filmach i audycjach radiowych. Następnie spędził kilka lat w Londynie, kiedy wybuchła druga wojna światowa; wreszcie w 1940 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Tam w 1943 roku objął stanowisko profesora psychologii w Sarah Lawrence College..
Od tego momentu zaczął badać postrzeganie sztuki, początkowo starając się zastosować swoją wiedzę o Gestalt na tym polu. Na przestrzeni lat opublikował kilka ważnych prac; aw 1968 został zaproszony na Uniwersytet Harvarda jako profesor z zakresu psychologii sztuki..
W 1974 r. Przeszedł na emeryturę do Ann Arbor z żoną Mary, z którą miał kilkoro dzieci; chociaż kontynuował nauczanie na różnych uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych i współpracował z różnymi stowarzyszeniami. Zmarł w 2007 roku z przyczyn naturalnych.
Rudolf Arnheim ze względu na fascynację sztuką i psychologią starał się w swoich badaniach teoretycznych łączyć obie dziedziny. Jego głównym zamysłem było to, że ludzie są w stanie postrzegać świat, życie i jego znaczenie w postaci wzorów, kolorów i kształtów; i że studiując je, możemy zrozumieć, co one znaczą i jak każdy z nas interpretuje rzeczywistość.
Z drugiej strony Arnheim uważał, że sztuka jest sposobem wyrażania tego sposobu widzenia świata, a nie prostą kompozycją atrakcyjnych kształtów i kolorów. Sztuka jest dla tego psychologa narzędziem, które pomaga ludziom zrozumieć świat i własny umysł, dzięki czemu może dotrzeć do istoty rzeczy..
Poza tym ten psycholog uważał, że we wczesnej dorosłości ludzie wpadają na pomysł, na punkcie którego stają się obsesją i nad którą spędzają resztę życia pracując. Był bardzo jasny, że ma możliwość zrozumienia świata poprzez wspomniane wcześniej wzorce..
Z drugiej strony Arnheim studiował głębokie dziedziny sztuki, takie jak estetyka, ostrość, kolory czy użycie różnych form; wszystko to dotyczyło śledztw, które prowadzili jego profesorowie ze Szkoły Gestalt.
Najważniejszym dziełem Rudolfa Arnheima było Sztuka i percepcja wizualna: psychologia twórczego oka. Praca nad tą książką zajęła autorowi piętnaście miesięcy, choć w wywiadach mówił, że czuł, że zrobił to na jednym posiedzeniu. Po rewizji w 1974 roku została przetłumaczona na czternaście języków i przez wielu uważana jest za najbardziej wpływową książkę artystyczną XX wieku..
W tej pracy Arnheim stara się wykorzystać metodę naukową, aby lepiej zrozumieć sztukę, zachowując jednocześnie świadomość takich aspektów, jak intuicja, uprzedzenia poznawcze i autoekspresja..
W innych jego pracach, spośród których wyróżnia się Myślenie wizualne Y Siła centrum, Arnheim badał inne aspekty związane ze sztuką i psychologią, takie jak różnica między myślą a percepcją lub znaczenie wzorców w malarstwie i architekturze dla ludzkiego doświadczenia..
Jeszcze bez komentarzy