Plik Święty sojusz Było to porozumienie podpisane przez Austrię, Prusy i Rosję w 1815 r. Na wniosek cara tego ostatniego kraju Aleksandra I. Celem traktatu była obrona monarchii absolutystycznych i ich chrześcijańskiego charakteru przed postępem liberalizmu w Europie..
Rewolucja francuska, z jej zasadami opartymi na oświeceniu, spowodowała zjednoczenie krajów absolutystycznych w celu zwalczania jej wpływów. Jednak Napoleon Bonaparte zdołał zająć część kontynentu i pomimo ustanowienia autorytarnych rządów przyczynił się do ekspansji rewolucyjnych idei.
Po klęsce Napoleona zwycięskie mocarstwa zwołały Kongres Wiedeński, aby uporządkować mapę Europy i przywrócić prymat systemowi absolutystycznemu. Zaledwie trzy miesiące po kongresie Austriacy, Prusacy i Rosjanie zdecydowali się pójść o krok dalej i podpisali porozumienie Świętego Przymierza..
W następnych latach armie tych krajów działały w różnych rejonach Europy, aby zakończyć powstające ruchy liberalne. Święte Przymierze pozostało aż do śmierci Aleksandra I w 1825 roku.
Indeks artykułów
Oświecenie, z jego obroną nauki przed religią i równością ludzi, zagroziło absolutystycznym monarchiom, które rządziły większością krajów europejskich.
Oprócz wpływu filozoficznego, ten nurt myślowy miał fundamentalne znaczenie dla wybuchu rewolucji francuskiej, która zakończyła się zgilotynowaniem króla Ludwika XVI..
Przejęcie władzy we Francji przez Napoleona Bonaparte zapoczątkowało nowy etap. Jego forma rządów była dyktatorska, a nawet sam ogłosił się cesarzem. Próbował jednak podążać za ideałami rewolucji i prowadził serię ekspansjonistycznych wojen, które zagroziły absolutystycznym monarchiom kontynentu..
Aby temu przeciwdziałać, wielkie mocarstwa utworzyły szereg koalicji wojskowych. Chociaż uczestniczyła w nich Anglia, z parlamentarnym systemem rządów, koalicje te można uznać za wyraźnego poprzednika Świętego Przymierza.
Napoleon został pokonany w 1814 roku i wygnany na wyspę Elbę. Jednak w następnym roku udało mu się uciec z wygnania i wrócił na kontynent, by ponownie zmierzyć się z wrogami. Ten etap nazywa się Imperium Stu Dni i zakończył się bitwą pod Waterloo, w której wojska napoleońskie poniosły ostateczną klęskę..
Jeszcze przed imperium stu dni europejskie mocarstwa zaczęły się spotykać, aby uporządkować mapę kontynentu i niwelować wpływ idei liberalnych..
Na tzw. Kongresie wiedeńskim monarchowie europejscy zaplanowali, jak znieść reformy społeczne, gospodarcze i polityczne, które wprowadzili rewolucjoniści. Jego głównym celem było odzyskanie absolutnej władzy królów przeciwko suwerenności ludu. W ten sam sposób Kościół uczestniczył w przywracaniu swoich przywilejów.
Z drugiej strony kraje uczestniczące w Kongresie Wiedeńskim postanowiły stworzyć mechanizmy, które siłą zapobiegną nowym wybuchom liberalnej rewolucji. W tym kontekście car Rosji Aleksander I zaproponował utworzenie Świętego Przymierza.
Jak wspomniano powyżej, Święte Przymierze zostało utworzone jako porozumienie między różnymi europejskimi domami królewskimi, aby zapobiec zaszczepieniu liberalizmu i oświeconych ideałów na kontynencie..
Te królewskie domy były rosyjskie, austriackie i pruskie. Wszyscy oni, jak to było powszechne w absolutyzmie, oparli swoją prawomocność na religii. W ten sposób Święte Przymierze było także porozumieniem między trzema gałęziami chrześcijaństwa w Europie: prawosławnymi (Rosja), katolikami (Austria) i protestantami (Prusy)..
Dokument, w którym trzy europejskie mocarstwa sformalizowały utworzenie Świętego Przymierza, zawierał obronę religii jako podstawę porozumienia. Dla sygnatariuszy istotne było zachowanie tego, co nazywali „odwieczną religią Boga Zbawiciela”..
Święte Przymierze przywiązywało więc najwyższą wagę do chrześcijaństwa, mimo że w każdym kraju praktykowano inną gałąź tej religii. Sygnatariusze pozostawili otwartą możliwość przystąpienia do paktu chrześcijańskich monarchii z innych krajów, choć nie uwzględniali w nim Wielkiej Brytanii..
Ta religijna podstawa nie była pozbawiona kontrowersji. Promotor porozumienia, car Rosji Aleksander I, został uznany przez wielu przywódców europejskich za niestabilnego. Na przykład na kongresie wiedeńskim przedstawiciel Anglii zauważył, że „zdrowie psychiczne cara nie było najlepsze”.
Nie tylko Anglicy czuli się w ten sposób. Metternich, kanclerz Austrii, który dotrzymał umowy, uważał, że propozycja jest zbyt zabarwiona mistycyzmem. Z tego powodu manewrował, aby pozbawić Święty Przymierze kilku jego koncepcji religijnych i próbował uczynić go jedynie obroną absolutyzmu..
Oprócz elementu religijnego, główną cechą Świętego Przymierza była obrona absolutystycznego reżimu. Zagroziły temu światłe idee, które broniły liberalizmu i równości ludzi.
Rewolucja Francuska i Napoleon sprawiły, że idee te rozprzestrzeniły się na całym kontynencie. Od tego momentu w kilku krajach doszło do liberalnych powstań, czego monarchie, które podpisały porozumienie, starały się uniknąć lub, w stosownych przypadkach, stłumić.
Inną cechą charakterystyczną Świętego Przymierza była deklaracja jego członków, że mają prawo interweniować w obliczu każdego zagrożenia, jakie powstało przeciwko monarchiom..
Autorem tego prawa był kanclerz Austrii Metternich. W latach obowiązywania traktatu państwa sygnatariusze kilkakrotnie interweniowały w celu stłumienia różnych powstań o charakterze liberalnym..
W dokumencie ustanowionym przez Święte Przymierze stwierdzono, że państwa członkowskie będą się spotykać okresowo w celu koordynacji swoich działań. W kongresach uczestniczyły inne narody, takie jak Francja i Anglia..
Po Wiedniu odbyły się inne kongresy, które odbyły się w Akwizgranie w 1818 r., W Troppau w 1820 r., W Laibach w następnym i letnim w 1822 r..
Rosja, Austria i Prusy utworzyły Święty Sojusz, którego głównym celem była obrona absolutyzmu jako systemu rządów w Europie. W podobny sposób ustanowili obronę religii chrześcijańskiej jako podstawę panujących monarchii na kontynencie..
Jak wspomniano, promotorem Świętego Przymierza był Aleksander I, car Rosji. Duży wpływ na to miała baronowa von Krüdener, która służyła jako doradca religijny.
Aleksander I był czasami opisywany jako mistyk, a jego stabilność psychiczna była kwestionowana przez niektórych jego sprzymierzeńców..
Według kronikarzy baronowa przekonała go, że został wybrany przez Boga, aby położyć kres ideałom, które wyłoniły się z rewolucji francuskiej i przywrócić blask chrześcijaństwa wcielonego w królów absolutnych..
Na poziomie politycznym Święte Przymierze zgromadziło zwycięzców wojen napoleońskich, z wyjątkiem Anglii. Jednym z celów porozumienia było urzeczywistnienie tego, co zostało zatwierdzone na kongresie wiedeńskim.
Na kongresie uczestnicy zgodzili się co do konieczności powstrzymania rozprzestrzeniania się idei liberalnych, zawartych w niektórych konstytucjach. Pomimo autorytarnego stylu rządu Napoleona, jego inwazje rozprzestrzeniły rewolucyjne ideały w całej Europie, co było sprzeczne z interesami panujących monarchii..
Wszystko to znalazło wyraz w porozumieniu o utrzymaniu status quo na kontynencie, czyli zapobieganiu zmianom sytuacji politycznej i społecznej..
W praktyce oznaczało to, że monarchowie, którzy podpisali Święte Przymierze, zobowiązali się do wzajemnej pomocy w przypadku rebelii, która mogłaby ich dotknąć..
Traktat wskazywał, że poparcie to musiało być udzielone w „imię religii”, aby „zmiażdżyć wspólnymi siłami rewolucję wszędzie tam, gdzie się objawiła”..
Kolejnym celem Świętego Przymierza było zapobieżenie ponownej próbie przejęcia kontroli nad kontynentem, takiej jak ta, której dokonał Napoleon Bonaparte. Aby to osiągnąć, podjęli działania wzmacniające państwa narodowe..
Kongres wiedeński i utworzenie Świętego Przymierza dały Rosji i Austrii rolę wielkich mocarstw europejskich. Ze swojej strony Brytyjczycy umocnili swój status władców mórz, a Prusy rozszerzyły swoje wpływy na obszarze Morza Bałtyckiego po utworzeniu Konfederacji Niemieckiej..
Oprócz Świętego Przymierza w ciągu dziesięcioleci po klęsce Napoleona pojawiły się inne porozumienia między mocarstwami europejskimi..
Anglia, która była uczestnikiem koalicji utworzonych do walki z Napoleonem, nie chciała być częścią Świętego Przymierza. Jeden z powodów miał charakter ideologiczny, ponieważ jego system nie był absolutystyczny.
Z drugiej strony Brytyjczycy byli bardziej zainteresowani handlem i uważali, że członkowie Świętego Przymierza zamierzają im w tym zakresie zaszkodzić..
Aby jednak nie zgubić się w systemie paktów w Europie, Anglia podpisała w listopadzie 1815 r. Tak zwany Quadruple Alliance, wraz z trzema państwami sygnatariuszami Świętego Przymierza..
Nieco później Francja z kolei podpisała kolejny traktat z tymi czterema krajami: Pięciokrotny Sojusz..
Prośba Metternicha, aby Święte Przymierze mogło interweniować w tych obszarach kontynentu, gdzie monarchie były w niebezpieczeństwie, zostało zatwierdzone przez resztę jego sojuszników. W następnych latach Austriacy i Prusacy skorzystali z tego punktu, aby interweniować militarnie w innych krajach.
Wszystkie te interwencje łączyły próby położenia kresu ruchom liberalnym. Podobnie Święte Przymierze również walczyło z powstającymi grupami nacjonalistycznymi. W rzeczywistości pojawiła się propozycja wysłania żołnierzy do Ameryki Łacińskiej, aby uniknąć jej niezależności od Hiszpanii..
Chociaż istnieje nurt historiograficzny, z którym się nie zgadza, większość ekspertów uważa, że Święte Przymierze odegrało fundamentalną rolę w zakończeniu tak zwanego Liberal Triennium w Hiszpanii..
Po tym, jak hiszpański król Fernando VII musiał zaakceptować konstytucję Kadyksu o charakterze liberalnym, Hiszpanie otrzymali nie-absolutystyczny rząd.
Reakcją Świętego Przymierza, wspieranego przez Francję, było wysłanie sił zbrojnych, Stu Tysięcy Synów z Saint Louis, w celu zakończenia ich konstytucyjnego rządu..
Po spotkaniu na kongresie w Akwizgranie w 1818 roku Święty Przymierze zdecydował się interweniować w Niemczech. Tam grupy studentów były klasyfikowane jako „rewolucjoniści” po zakłóceniu obchodów z okazji trzystu lat reformacji..
Święte Przymierze surowo ich stłumiło i same zamknęło uniwersytety. Podobnie rząd cenzurował gazety w kraju.
Z drugiej strony ten sam Kongres zatwierdził wycofanie wojsk, które nadal pozostały we Francji..
Liberalne powstania w Piemoncie i Królestwie Obojga Sycylii w 1820 r. Również zostały poddane represjom ze strony Świętego Przymierza. W tym przypadku to Austriacy wysłali wojska, aby położyć kres tym rebeliom..
Anglia odmówiła wsparcia Świętego Przymierza w tych ruchach, ponieważ uważała, że nie wpływają one na jego interesy.
Podobnie jak we Włoszech, Wielka Brytania również nie chciała pomagać Świętemu Przymierzu w jego planach dla Ameryki Łacińskiej. W koloniach hiszpańskich pojawiło się kilka ruchów niepodległościowych, które zagroziły dominacji latynoskiej korony na tym obszarze..
Z tego powodu podczas kongresu w Weronie Święte Przymierze zaproponowało wysłanie wojsk, aby położyć kres powstaniom. W obliczu odmowy udziału Anglików projekt nigdy nie został zrealizowany, ponieważ żaden z członków Świętego Przymierza nie miał wystarczająco potężnych sił morskich.
Koniec Świętego Przymierza był spowodowany różnicami, które powstały między jego składnikami. Po pierwsze, nie udało im się stłumić greckiego ruchu niepodległościowego w 1821 r., Ponieważ był on wspierany przez Francję i Wielką Brytanię..
Ze swojej strony Rosja nie zgodziła się także przeciwstawić się Grekom. Po śmierci cara Aleksandra I w 1825 r. Jego spadkobierca wolał opracować strategię osłabienia Imperium Osmańskiego, co wiązało się ze wsparciem niezależnych greckich niepodległości. Ta rozbieżność spowodowała de facto wyeliminowanie Świętego Przymierza.
Jeszcze bez komentarzy