Plik dystonia neurowegetatywna, Nazywany również dysfunkcją autonomiczną lub dysautonomią, jest to bardzo ogólny termin używany do opisania zmiany w funkcjonowaniu autonomicznego układu nerwowego lub autonomicznego układu nerwowego..
Wydaje się, że choroba ta wywodzi się od terminu „neurastenia” używanego w XIX wieku. Osoby, które na to cierpiały, miały niewyjaśnione objawy, takie jak zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy i omdlenia..
W tym czasie taki stan nie był wystarczająco zbadany. Zamiast tego, dziś możliwe jest pogrupowanie różnych diagnoz, które dotyczą autonomicznego układu nerwowego, w ramach pojęcia dysautonomii.
Autonomiczny układ nerwowy składa się z różnych elementów, które tworzą złożoną sieć połączeń neuronalnych. System ten odpowiada za regulację mimowolnych funkcji organizmu, obejmujących układy okulistyczne, sercowo-naczyniowe, żołądkowo-jelitowe, termoregulacyjne i moczowo-płciowe..
W związku z tym system ten uczestniczy w pewnych funkcjach, takich jak tętno, ciśnienie krwi, ruchy układu pokarmowego i mięśniowego, pocenie się itp..
Ten stan ma wiele przejawów, które oznaczały, że w historii otrzymał wiele nazw, diagnoz i podejść..
Mówi się nawet, że nie jest to precyzyjna diagnoza, ale termin, którym się posługuje, gdy pacjent prezentuje patologię w swoich reakcjach na bodźce i nie można go zaklasyfikować do konkretnej diagnozy..
Objawy mogą być bardzo zróżnicowane ze względu na wiele funkcji, na które może wpływać to zaburzenie. Na ogół występują bóle głowy, omdlenia, chroniczne zmęczenie, fibromialgia, zaburzenia trawienia itp..
Dystonia neurowegetatywna nie jest rzadkością i szacuje się, że ponad 70 milionów ludzi na świecie może cierpieć na jakąś formę tego zaburzenia. Może wpływać na ludzi w każdym wieku, płci czy rasy.
Jego diagnostyka i leczenie są bardzo złożone. Dzieje się tak, ponieważ diagnozy ułamkowe są zwykle wykonywane. Fakt ten prowadzi do częściowego podejścia, które w wielu przypadkach nie jest skuteczne..
Przyczyny tego stanu nie są zbyt jasne. Dystonia neurowegetatywna może mieć wiele przyczyn, dlatego nie zdefiniowano żadnej pojedynczej ani uniwersalnej przyczyny.
Powszechnie wiadomo, że niektórzy ludzie dziedziczą skłonność do rozwoju dystonii neurowegetatywnej.
Jest to również związane z niektórymi wirusami lub narażeniem na chemikalia. Na przykład, jak w przypadku zespołu wojny w Zatoce Perskiej, w którym wystąpiły pewne objawy podobne do dysautonomii.
Dystonia neurowegetatywna może być również wynikiem urazu głowy i klatki piersiowej, co może wpływać na autonomiczny układ nerwowy..
Główne rodzaje dystonii wegetatywnej są bardzo zróżnicowane i rozległe. Niektórzy z nich są:
- Ból głowy (migreny)
- Omdlenie. Oznacza to nagłą utratę przytomności, która może również spowodować paraliż serca i oddychanie. Może to być spowodowane brakiem dopływu krwi do mózgu..
- Fibromialgia: choroba charakteryzująca się przewlekłym bólem mięśni.
- Zaburzenia trawienia: refluks żołądkowo-przełykowy, polegający na przedostaniu się treści żołądka do przełyku, ponieważ mięsień, który je dzieli, nie zamyka się, powodując podrażnienie. Lub zespół jelita drażliwego lub nerwowe zapalenie okrężnicy, które jest zapaleniem jelita grubego i odbytnicy.
Może również wystąpić biegunka lub zaparcie.
- Chwilowy spadek przepływu krwi - może to prowadzić do bladości i zimnych dłoni.
- Ekstremalny sen, zmęczenie, problemy z koncentracją.
- Zaburzenia afektywne: depresja, lęk, panika.
- Zaburzenia układu moczowo-płciowego: na przykład podrażniony pęcherz, który powoduje ból podczas oddawania moczu. Lub ból pochwy podczas seksu.
- Zaburzenia snu.
- Problemy seksualne: mężczyźni mogą mieć trudności z wytryskiem lub utrzymaniem erekcji. U kobiet może wystąpić suchość pochwy lub trudności z orgazmem.
- Kołatanie serca.
- Zawroty głowy.
- Wyzysk.
Istnieją różne typy dystonii neurowegetatywnej, w zależności od przyczyn leżących u podstaw i ciężkości choroby..
- Zanik wieloukładowy (AMS): to rzadkie zaburzenie neurodegeneracyjne charakteryzujące się różnymi objawami wpływającymi na autonomiczny układ nerwowy. Niektóre z nich omdlenia, problemy z tętnem (takie jak arytmie), sztywność mięśni itp..
Jest to choroba przewlekła, która na ogół dotyka ludzi powyżej 40 roku życia i powoduje oczekiwaną długość życia od 5 do 10 lat.
- Zespół tachykardii ortostatycznej posturalnej (POTS): nazywany jest również zespołem częstoskurczu posturalnego. Osoby, które na nią cierpią, odczuwają przyspieszenie akcji serca lub tachykardię, gdy zmieniają postawę.
Możliwe przyczyny tego zespołu to cukrzyca, stwardnienie rozsiane, toczeń, choroby mitochondrialne itp..
- Omdlenie neurokardogenne: jest to jeden z najczęstszych typów dysautonomii. Charakteryzuje się zmniejszeniem przepływu krwi do mózgu, powodując omdlenia. Niektóre przypadki są bardzo łagodne, a pacjenci rzadko mają objawy..
- Dziedziczne neuropatie czuciowe i autonomiczne (NSAH): pochodzą z mutacji genetycznej. Objawy różnią się w zależności od ich rodzaju, ale zwykle występują wrażliwe objawy, takie jak mrowienie, drętwienie, osłabienie i ból stóp i dłoni..
- Zespół Adiego: Jest to zaburzenie, które dotyka ucznia, a konkretnie mechanizm odpowiedzialny za jego zarażenie. Wydaje się, że jego przyczyną jest infekcja wirusowa lub bakteryjna, która uszkadza odpowiedzialne neurony (neurony zwoju rzęskowego).
Generalnie nie ma lekarstwa na dystonię neurowegetatywną. Rozpoznanie tego stanu jest fragmentaryczne, co utrudnia jego leczenie..
W niektórych przypadkach kilka objawów może pomóc w sklasyfikowaniu jednego z jego podtypów, tworząc kompleksowe podejście.
Jednak większość zabiegów dotyczy objawów i ma charakter paliatywny. Na przykład w przypadku niedociśnienia ortostatycznego sugeruje się zmianę stylu życia. Jak pić dużo płynów, nosić pończochy, aby zapobiec gromadzeniu się krwi w nogach, a także stosować leki, takie jak midodryna.
Należy również leczyć podstawowe przyczyny, takie jak cukrzyca lub choroba Parkinsona. Może to pomóc spowolnić postęp dysautonomii..
Uszkodzenie autonomicznego układu nerwowego jest na ogół nieodwracalne. Niektóre choroby można leczyć i uzyskać dobry powrót do zdrowia, na przykład zespół Guillain-Barré.
Wczesna diagnoza i leczenie chorób podstawowych są niezbędne, aby jak najbardziej spowolnić postęp choroby i zminimalizować objawy.
Osoba dotknięta dystonią neurowegetatywną może mieć depresję i inne zaburzenia emocjonalne, dlatego zaleca się pomoc psychologa.
Wskazane jest również, aby chodzić do grup wsparcia, aby dzielić się wiedzą i doświadczeniami na temat choroby w codziennym życiu. Niezbędne jest również wsparcie rodziny i przyjaciół.
Rokowanie zależy od rodzaju dysautonomii, którą masz. Gdy stan jest przewlekły i uogólniony, rokowanie jest złe, ponieważ następuje postępujące pogorszenie autonomicznego układu nerwowego..
Może to prowadzić do śmierci w wyniku powikłań, takich jak ostra niewydolność oddechowa, nagłe zatrzymanie krążenia i oddechu lub zapalenie płuc..
Jeszcze bez komentarzy