Plik synestezja Jest to specyficzny proces systemów percepcyjnych ludzi, w którym kilka typów wrażeń odnoszących się do różnych zmysłów jest asymilowanych razem w tym samym akcie percepcyjnym..
W ten sposób osoba jest w stanie postrzegać jako całość dwie różne percepcje, takie jak dźwięk i kolor. Wydaje się dziwne, że może się to zdarzyć, ale jest to zjawisko udowodnione naukowo i doświadczane przez kilka osób na świecie..
Możliwości sensoryczne, które mogą pojawić się u osoby synestetycznej, są wielorakie; może słyszeć kolory, widzieć dźwięki, smakować tekstury lub kojarzyć różne bodźce w tym samym sensie percepcyjnym.
Ponadto skojarzenia zmysłowe są nieskończone, ponieważ rzadko dwie osoby synestetyczne mają te same cechy pod względem zdolności percepcyjnych.
Indeks artykułów
Kiedy mówimy o synestezji, mamy na myśli proces ludzkiej percepcji, w którym dwa lub więcej zmysłów jest aktywowanych podczas odbierania bodźców.
„Normalni” ludzie, kiedy słyszymy dźwięk, czy to nutę muzyczną, czy jakikolwiek hałas, w naszym mózgu aktywowane są receptory związane z uchem.
Jednak to, co dzieje się w przypadku synestezji, polega na tym, że podczas słuchania dźwięku aktywowane są nie tylko zmysły związane z uchem, ale także inne modalności sensoryczne, takie jak wzrok..
Tak więc osoba synestetyczna ma tę cechę, że jest w stanie aktywować więcej niż jeden zmysł percepcyjny w obliczu określonego bodźca..
Najczęściej są to te, które zawierają literę i kolor, całe słowa i kolor oraz liczbę i kolor..
Jednak są też inne, które są nieco bardziej kwestionowane, ale równie przebadane, takie jak połączenie bólu i koloru..
Widzimy więc, że wszystkie zjawiska synestezji odnoszą się do zaangażowania dwóch modalności percepcyjnych przed tym samym bodźcem zmysłowym..
W ten sposób osoba z synestezją mogłaby widzieć dźwięki lub słyszeć obrazy.
Angażując różne modalności percepcyjne w tym samym sensie zmysłowym, eksperymentowanie z emocjami i personifikacjami również wkracza z wielką siłą..
Jest to szczególnie ważne, gdy analizujemy synestezję w świecie artystycznym, nadając temu specyficznemu zjawisku dużą zdolność twórczą..
Kiedy próbujemy zrozumieć zjawisko synestezji, trudno nam przyswoić sobie, że są ludzie, którzy mają zdolności sensoryczne tak różne od tych „normalnych” ludzi.
Podobnie trudno jest nam jasno wyobrazić sobie, jak to możliwe, że dana osoba może odbierać bodźce za pomocą różnych modalności zmysłowych lub nawet przez więcej niż jeden zmysł percepcyjny jednocześnie..
Prawda jest taka, że synestezja zawsze była uważana za bardzo rzadkie zjawisko, to znaczy, że jest bardzo mało osób na świecie, które posiadają tego typu zdolności..
Jednak wielkie naukowe zainteresowanie, które odkrywa to zjawisko, a także niedawny związek między synestezją a sztuką lub zdolnościami twórczymi pokazały, że rozpowszechnienie może być znacznie wyższe niż wcześniej sądzono..
Tak więc, pomimo braku obecnie wyczerpujących wyników i danych, są naukowcy, którzy wskazują, że częstość występowania synestezji może być nawet 100 razy większa niż początkowo sądzono..
W rzeczywistości badacze, którzy wskazują na wysokie rozpowszechnienie zjawiska synestezji, potwierdzają, że co 23 osoba może mieć to dziwne zjawisko.
Oczywiście dane te nie zostały w pełni potwierdzone ani wiarygodnie wykazane, więc potwierdzenie tak wysokiego rozpowszechnienia synestezji mogłoby być aktem nadmiernego optymizmu.
Istnieją jednak doniesienia naukowe na temat rozpowszechnienia synestezji, które, chociaż należy je analizować z ostrożnością, wskazywałyby, że najczęstszym rodzajem synestezji jest zdolność widzenia kolorów, gdy słyszą litery lub cyfry. które mogą występować nawet u 1% populacji.
Mimo wszystkich prowizorycznych danych widać, że synestezja jest dziś nadal zjawiskiem zagmatwanym, trudnym do zdefiniowania i scharakteryzowania, dlatego nie można jednoznacznie skomentować, ile osób może mieć tego typu cechy..
Odkrycie subiektywnej synestezji przypada Lussanie, który w 1883 roku dał dowód na istnienie tych zjawisk. Również ten autor poświęcił się poszukiwaniu związku między kolorami a emocjami
Formułując swoje badania, postawił hipotezę, że jeśli litery i emocje z łatwością wywołują kolor, to dlaczego nie mogą również wywoływać dźwięku?.
Tak więc w swojej książce „Fizjologia kolorów„Lussana odnosi się do następujących aspektów:
Kolory charakteryzują się rosnącą liczbą wibracji (od czerwieni do fioletu), które wywołują w widzeniu różne wzbudzenia, którym odpowiadają różne doznania, które z kolei są związane z różnymi i różnorodnymi ideami..
W ten sposób Lussana zwraca uwagę, że istnieje naturalny i fizjologiczny związek między harmonią kolorów a harmonią dźwięków..
Podobnie zauważył, że ośrodki mózgowe należące do koloru i mowy są przyległe i powstają w tym samym zakręcie, co może wyjaśniać pochodzenie synestezji. W ten sposób poprzez te sformułowania dochodzi się do pierwszego medycznego wyjaśnienia synestezji, w którym kojarzą się dźwięki i kolory..
Jednak z tych podstaw teoretycznych wynikają sprzeczności same w sobie. To znaczy, jeśli mechanizmy mózgowe omówione powyżej są prawdziwe, czy występują one w mózgach wszystkich ludzi, czy tylko u tych, którzy mają synestezję??
Oczywiście, jeśli osoby synestetyczne są bardzo rzadkie na całym świecie, te cechy mózgu należy sklasyfikować jako rzadkie lub nieprawidłowe.
Idąc tym tropem badań, synestezją zainteresował się także słynny psychiatra Bleuer, który znaczną część swojej kariery zawodowej poświęcił badaniom nad schizofrenią i zaburzeniami psychotycznymi..
Szwajcarski psychiatra wraz z Lehmanem opublikował najważniejsze badania dotyczące zjawisk synestetycznych.
W szczególności zbadano próbkę 576 osób, z których 76 było „kolorystami audio”, to znaczy mieli szczególną zdolność kojarzenia percepcji słuchowej i wizualnej.
Poprzez badanie tych 76 osób zaczynamy szukać definicji, która może być optymalnie dostosowana do szczególnych cech „słyszenia kolorowego”, która kończy się następującą.
„U niektórych osób słyszeniu dźwięku towarzyszy natychmiast wrażenie świetlistości i koloru, które powtarza się identycznie podczas wytwarzania wrażenia słuchowego..
W ten sposób można wywnioskować, że niektórzy synestetyczni ludzie są zdolni do mentalnego odtwarzania wrażeń wzrokowych poprzez wychwytywanie bodźca słuchowego..
Badania nad synestezją w XIX wieku były kontynuowane i wzrastały w ostatnich latach..
Ze względu na specyfikę tego zjawiska, które zapewnia nieskończony wzrost zdolności percepcyjnych człowieka, synestezja stała się przedmiotem szczególnego zainteresowania na polu artystycznym..
W rzeczywistości żaden nurt nie jest tak zainteresowany zmysłami i zdolnościami ekspresyjnymi i percepcyjnymi jak sztuka, więc jest całkiem zrozumiałe, że to właśnie ta dyscyplina poświęciła największe wysiłki badawcze badaniu synestezji..
W tym sensie w ciągu ostatnich 20 lat szczególne znaczenie zyskały badania, które łączą muzykę z malarstwem, muzykę z rzeźbą i muzykę z kolorem..
Badania neuroobrazowania wykazały, że plastyczność neuronalna ludzkiego mózgu może zapewnić dużą liczbę zdolności umysłowych.
W rzeczywistości wykazano, że mieszanina bodźców przechwyconych przez 27 mechanizmów sensorycznych zapewnia określony „świat” ludzkich percepcji..
Jeśli chodzi o związek między muzyką a malarstwem, wielu autorów szuka inspiracji w synestezji..
Podobnie artyści, którzy nie są synestetykami, starają się wykorzystać tę zdolność, używając mieszanki percepcji zmysłowej, aby rozwinąć swoją kreatywność..
W ten sposób możemy obecnie znaleźć dużą liczbę dzieł malarskich, w których modalność nawiązująca do malarstwa nawiązuje do musicalu..
Szczególnie w okresie renesansu można znaleźć takie dzieła jak tycjanowski na który ma wpływ Giorgione, Koncert country lub Wenus bawi się miłością i muzyką, gdzie wyraźny wpływ muzyczny jest widoczny, odzwierciedlony w malowidłach.
Jeśli chodzi o związek między tonacją muzyczną a kolorem, głównym przedmiotem zainteresowania jest zdolność przywoływania kolorów poprzez muzyczne harmonie.
Jak już wspomnieliśmy, ludzie synestetyczni są w stanie automatycznie kojarzyć kolor z nutą muzyczną, zawsze odnosząc tę samą tonację muzyczną do określonego koloru..
Główna cecha polega na tym, że każda osoba synestetyczna ma określone kategorie skojarzeń, to znaczy nie wszystkie synestetyki kojarzą ten sam kolor z tą samą tonacją muzyczną..
Z drugiej strony osoby nie-synestetyczne nie tworzą tego automatycznego skojarzenia między tonacją muzyczną a kolorem, więc mogą próbować kojarzyć kolory z harmoniami w sposób bardziej anarchiczny i motywowany różnymi zmiennymi..
Zwykle ciemne kolory kojarzą się z niskimi tonami muzycznymi, a jasne kolory z wyższymi dźwiękami..
Krótko mówiąc, zjawisko synestezji jest bardzo przydatne, aby zdać sobie sprawę, że istoty ludzkie są zdolne do wywierania wpływu, poprzez sztukę, za pomocą wielu modalności sensorycznych..
Jak twierdzi rosyjski malarz Kandiski, „sztuka jest językiem przemawiającym do duszy o rzeczach, które są dla niej chlebem powszednim, który tylko w ten sposób może otrzymać”.
Jeszcze bez komentarzy