Plik Transversal Volcanic System of Mexico jest to jedna z siedmiu głównych prowincji morfotektonicznych tego kraju. Jest to pasmo górskie złożone z wulkanów. System ten przecina kraj w jego centralnej części ze wschodu na zachód, między Zatoką Meksykańską a Oceanem Spokojnym..
Powstał od okresu górnego trzeciorzędu aż do czwartorzędu ery kenozoicznej. W okresie plejstocenu i ostatnich czasów był to łańcuch bazaltowych wulkanów.
Chociaż "Transversal Volcanic System" jest prawdopodobnie obecnie najczęściej używaną nazwą, inne nazwy, pod którymi jest również znany i występujące w bibliografii, to: Eje Volcánico, Eje Neo-Volcánico, Cordillera (lub Sierra) Neo-Volcanic, Trans -Meksykański pas / pas, system Tarasco-Nahoa i bardziej potocznie Sierra Volcánica.
Niektóre z komentowanych nazw zostały nadane w pionierskich badaniach regionu w XX wieku. Często zdarza się, że słowo „transversal” towarzyszy niektórym z tych nazw, ze względu na położenie systemu w odniesieniu do terytorium Meksyku..
System składa się z kilku największych i najbardziej znanych wulkanów w kraju, na przykład: Citlaltépetl (Pico de Orizaba), Popocatépetl, Iztaccíhuatl, Nevado de Toluca, Paricutín, Nevado de Colima i Volcán de Fuego, między innymi ..
W systemie występują wulkany różnych kategorii, od aktywnych, przez uśpione, po wygasłe. Możesz być także zainteresowany zobaczeniem 10 cech pasma górskiego Andów.
Indeks artykułów
Transversal Volcanic System przecina Meksyk między 19 ° a 21 ° szerokości geograficznej północnej. Oddziela Sierra Madre Oriental i Sierra Madre Occidental od Sierra Madre del Sur.
Od wschodu do zachodu system przecina część następujących trzynastu jednostek federalnych w środkowym Meksyku: Veracruz, Puebla, Tlaxcala, Hidalgo, Meksyk, Okręg Federalny, Morelos, Querétaro, Guanajuato, Michoacán, Jalisco, Nayarit i Colima, w tym w tym ostatnim podać wyspy Revillagigedo na Oceanie Spokojnym.
Ma przybliżoną długość 920 km od Punta Delgada w stanie Veracruz do Bahía Banderas w stanie Jalisco. Jego szerokość w środkowej części wynosi około 400 km, zaś na zachodnim krańcu, w stanie Veracruz, około 100 km.
Pasmo górskie, które tworzy Transversal Volcanic System, ma ogromne znaczenie dla regionu z różnych punktów widzenia. Najbardziej widoczne jest to, że warunkuje topografię terenu, a tym samym komunikację naziemną.
Ponadto w okolicach Popocatepetl żyje ponad 25 milionów ludzi, więc potencjalne zagrożenie w przypadku gwałtownej erupcji jest dość duże..
Wysokość systemu pozwala na istnienie kilku ekosystemów, co z kolei wpływa na różnorodność biologiczną i rodzaj upraw, które można zbierać.
Można je nawadniać wodą z licznych rzek i strumieni, które powstają w pasmach górskich, takich jak między innymi Lerma (która jest czwartą pod względem długości rzeką w Meksyku), Pánuco i Balsas. Wszystko to sprawia, że łańcuch górski jest ważnym rezerwatem wodnym dla najbardziej zaludnionego obszaru kraju.
W rzeczywistości obecność rzek, jezior i gruntów ornych przyczyniła się, od czasów przedhiszpańskich - aż do chwili obecnej - do powstania ważnych osad ludzkich, takich jak Tenochtitlan, stolica Imperium Azteków i poprzedniczka współczesnego miasta Meksyk..
Nawet dzisiaj 25% wody zużywanej w stolicy kraju pochodzi z dorzeczy rzek Lerma i Cutzamala..
Znajdują się tu także najwyższe góry w kraju, na przykład wulkan Citlaltépetl, czy Pico de Orizaba to najwyższy szczyt Meksyku i najwyższy wulkan w Ameryce Północnej o wysokości 5675 m n.p.m. (metry nad poziomem morza).
Te cechy geograficzne stwarzają warunki do tego, aby turystyka stała się ważnym elementem gospodarki regionalnej, ponieważ ponad 30 obszarów przyrodniczych chronionych na poziomie federalnym (m.in. parki narodowe i rezerwaty biologiczne) odwiedza po ponad 5 milionów osób. odbyt.
Wśród wielu pionierów w badaniach wulkanów Meksyku, aw szczególności Układu Wulkanicznego Poprzecznego, możemy wymienić:.
Baron Alejandro de Humboldt wspomina, że niektórzy żołnierze z armii Hernána Corteza wspięli się na szczyt Popocatepetl. Humboldt wspiął się na szczyt Pico de Orizaba, dokonując tam i podczas swojej podróży przez Meksyk w latach 1803-1804, obfite obserwacje naukowe, które zebrał w swojej pracy Esej polityczny o Królestwie Nowej Hiszpanii.
Pedro C. Sánchez, jeden z założycieli Panamerykańskiego Instytutu Geografii, w 1929 roku, jako pierwszy nazwał system „osią wulkaniczną”..
José Luis Osorio Mondragón był jednym z założycieli Wydziału Nauk Geograficznych. Następnie w 1942 r. Był dyrektorem Instytutu Badań Geograficznych. W ramach swoich studiów geologicznych studiował system, który nazwał Tarasco-Nohoa, na cześć grup etnicznych zamieszkujących region..
Ramiro Robles Ramos nazwał to pasmem neowulkanicznym. Opublikował swoją pracę w Irrigation de México, Vol. 23, nr 3, maj-czerwiec 1942 roku Orogeneza Republiki Meksykańskiej a jej obecna rzeźba.
Ta ostatnia była pracą o szerokim spektrum, obejmującą kilka tematów, w tym geomorfologię i geologię strukturalną kraju, w tym System. Wystawiał je już na I Kongresie Geografii i Badań Geograficznych, zorganizowanym przez Sekretarza Edukacji Publicznej w lipcu 1939 roku..
Nie był to jego jedyny wkład w badanie Systemu, ponieważ opublikował w 1944 roku Glacjologia i morfologia Iztaccihuatl, w magazynie geograficznym Pan American Institute of Geography and History, tom IV, numery 10, 11, 12.
Do dziś jest to najbardziej szczegółowe badanie dotyczące meksykańskiego lodowca. Wreszcie w 1957 roku opublikował Agonia wulkanu. Sierra de San Andrés, Michoacán.
Meksykańskie Towarzystwo Geografii i Statystyki opublikowało w 1948 roku pierwsze wydanie pracy Wulkany Meksyku, Esperanza Yarza de de la Torre, kiedy mamy informacje. Późniejsze wydania tej książki, najnowsze, czwarte, zostały wydane przez Institute of Geography of UNAM (National Autonomous University of Mexico) w 1992 r..
Znaczna część aktywności wulkanicznej w Meksyku, a zdecydowanie Transversal Volcanic System, jest bezpośrednio związana ze strefą subdukcji utworzoną przez płyty Rivera i Cocos, gdy opadają one poniżej płyty północnoamerykańskiej..
Uważa się, że pojawienie się systemu jest konsekwencją subdukcji wzdłuż rowu Acapulco w okresie środkowego miocenu..
Główne typy wulkanów występujących w paśmie górskim to: stożek piroklastyczny, stratowulkan, wulkan tarczowy i kaldera. Następnie podaję nazwy niektórych wulkanów z odpowiadającym im typem:
Źródło: Na podstawie informacji uzyskanych z „The volcanic calderas of Mexico's Volcanic Axis” [19] oraz Global Volcanism Program.
W Systemie znajduje się kilka najbardziej aktywnych wulkanów w kraju, w tym Colima, której okolice musiały być okresowo ewakuowane w ostatnich latach. Ponadto Popocatepetl ostatnio wybuchał (od 1997 roku do chwili obecnej), powodując nawet zawieszenie lotów na lotnisku w Meksyku..
Inne wulkany w Systemie, które były aktywne w najnowszej historii to: Bárcena, Ceboruco, Michoacán-Guanajuato, Pico de Orizaba, San Martin i Everman na wyspach Revillagigedo..
W szczególności dla Popocatepetl przyjęto system „Volcanic Warning Traffic Light”. CENAPRED (National Center for Disaster Prevention) wraz z UNAM i przy wsparciu ze strony USA Badania geologiczne, codzienne monitorowanie i informowanie ludności o stanie wulkanu.
Ten system jest podstawowym protokołem komunikacyjnym i wiąże zagrożenie wulkaniczne z 7 poziomami gotowości dla władz, ale tylko z trzema poziomami alarmowania dla społeczeństwa..
Jeszcze bez komentarzy