Smilax aspera Jest to gatunek wieloletniego krzewu należącego do rodziny Smilacaceae. Powszechnie znana jako mauretańska, salsaparilla, psia winorośl, bluszcz, jeżyna lub sarsaparilla, jest to roślina pnąca pochodząca z Europy, Azji i Afryki.
Jest to winorośl o cienkich, kapryśnych i ciernistych łodygach, ma wąsy do wspinaczki, osiąga średnią długość 2-30 m. Liście rogowate i skórzaste są jasnozielone, białe kwiaty są zebrane w baldachy, a owocem jest mała, jasnoczerwona jagoda..
Sarsaparilla to dzika roślina, która służy do pokrywania ogrodzeń, ścian lub bram, jest również uprawiana jako gatunek ozdobny w doniczkach lub donicach. W ziołolecznictwie jego korzenie były używane od czasów starożytnych do leczenia chorób skóry i łagodzenia bólu reumatycznego..
Działa również oczyszczająco, moczopędnie, pobudzająco i potowo, sprzyja regulacji poziomu cholesterolu, leczeniu dolegliwości układu moczowego i łagodzeniu objawów grypy. Korzeń został użyty do rzemieślniczego opracowania bardzo popularnego orzeźwiającego napoju na początku XX wieku.
Indeks artykułów
Bylina lub roślina pełzająca, o cienkich, elastycznych łodygach zaopatrzonych w ciernie, zwykle o długości 1-2 metrów. Ze względu na wzrost pnący i obecność wąsów ma zdolność utrzymywania się na większych drzewach lub sztucznych konstrukcjach i osiąga do 30 m długości..
Liście proste i petiolate mają charakterystyczny kształt sercowaty lub trójkątny, ułożone są naprzemiennie i mają długość 10-12 cm. Ostrze ma hastate nasadę i ostry wierzchołek, są one jasnozielone i szorstkie w teksturze.
Obecność małych kolców jest częsta na poziomie ogonków liściowych, brzegach liści i głównych nerwach. W ten sam sposób u podstawy ogonków powstają dwa trzymające wąsy.
Sarsaparilla jest gatunkiem dwupiennym, który kwitnie od lata do jesieni, małe białawe i aromatyczne kwiaty są zgrupowane w kwiatostany pachowe. Każdy kwiat składa się z 6 białych działek, które w zależności od łodygi mają słupek lub 6 pręcików. Jest gatunkiem miododajnym.
Owocem jest jagoda kulista o średnicy 5-8 mm i dojrzałej barwie jaskrawoczerwonej. Owocowanie obficie występuje w dużych gronach w miesiącach listopadzie i grudniu. W jego wnętrzu powstają 3 nasiona.
Często mylone są owoce sarsaparilli z gatunkami Tamus communis (orzech czarny), którego owoce są trujące. U tego gatunku gałęzie toczą się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, nie mają wąsów, a owoc zawiera 6 nasion..
Gatunki Smilax aspera Posiada wysoką zawartość olejków eterycznych, soli mineralnych i choliny, będącej prekursorem cząsteczki acetylocholiny. Ponadto nienasycone kwasy tłuszczowe, takie jak kwas sarsapinowy, oleinowy i palmitynowy, skrobie, glikozydy i saponiny steroidowe, takie jak sarsaponina.
- Królestwo: Plantae
- Oddział: Magnoliophyta
- Klasa: Liliopsida
- Zamówienie: Liliales
- Rodzina: Smilacaceae
- Płeć: Smilax
- Gatunki: Smilax aspera L. 1753
- Smilax aspera subsp. szorstki
- Smilax aspera subsp. baleary (Wk.) Malag.
- Smilax: nazwa rodzaju pochodzi od greckiego mitu o nimfie „Smilace” i Croco, która popełniła samobójstwo z powodu sfrustrowanej miłości nimfy. Mit opowiada o samobójstwie młodego mężczyzny, który zamienia się w kwiat i przemianie nimfy w winorośl.
- szorstki: Specyficzny przymiotnik w języku łacińskim oznacza „szorstki, szorstki lub szczeciniasty”.
Sarsaparilla to dzika roślina występująca na nizinach różnych typów lasów, krzewów czy jeżyn. Rzeczywiście, rośnie pod dębami korkowymi, lasami galeryjnymi, lasami twardolistnymi, dębami ostrolistnymi, gajami dębowymi i dużą różnorodnością zarośli od poziomu morza do 1500 metrów nad poziomem morza..
Jest to gatunek pochodzący z Europy, Azji i Afryki, chociaż obecnie jest szeroko rozpowszechniony w środowiskach tropikalnych i umiarkowanych ciepłych na całym świecie. W rzeczywistości jest powszechny w Meksyku i Ameryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Półwyspie Iberyjskim i Italii, w Etiopii, Kenii i Demokratycznej Republice Konga w Afryce, Bhutanie, Indiach i Nepalu w Azji Środkowej..
Sarsaparilla jest uważana za roślinę leczniczą ze względu na wysoką zawartość genin, fitosteroli, saponin i saponozydów o działaniu leczniczym. Rzeczywiście, te związki chemiczne zapewniają jej właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, oczyszczające i moczopędne..
Jego spożycie jest wskazane przy reumatyzmie lub dnie moczanowej oraz chorobach skóry, takich jak egzema czy łuszczyca. Stosuje się go również przy grypie lub przeziębieniu, przy problemach z anoreksją, zaburzeniach oddychania, bólach menstruacyjnych czy infekcjach bakteryjnych np. Kiła..
Spożywanie naparu z korzenia sarsaparilli sprzyja objawom związanym z zatrzymaniem płynów. W ten sam sposób stosowany jest przy dolegliwościach układu moczowego, poprawia krążenie krwi i pomaga w wydalaniu kwasu moczowego z moczem..
Dzięki swoim właściwościom antybakteryjnym jest stosowany w leczeniu niektórych chorób przenoszonych drogą płciową, np. Kiły. Rzeczywiście, kiła jest chorobą wywoływaną przez bakterię, która powoduje zmiany w narządach płciowych, odbytnicy i jamie ustnej.
Służy do objawowego leczenia problemów z nerkami, oczyszczania krwi, poprawiania czynności wątroby i odwracania ewentualnych uszkodzeń wątroby. Miejscowo jako okład skutecznie usuwa zanieczyszczenia skórne, takie jak trądzik, dermatoza, egzema, czyraki, łuszczyca czy pokrzywka..
Jego działanie przeciwzapalne jest skuteczne w leczeniu niektórych bólów stawów, takich jak zapalenie stawów, reumatoidalna choroba zwyrodnieniowa stawów i dna. Podobnie jest stosowany w celu złagodzenia wszelkiego rodzaju stanów zapalnych, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, do oczyszczenia ran i leczenia infekcji układu moczowego, takich jak zapalenie pęcherza.
Spożycie bardzo gorącego naparu z sarsaparilli pozwala na oczyszczenie układu oddechowego w przypadku przewlekłego zapalenia oskrzeli, grypy czy przeziębienia. Jest również spożywany jako środek wzmacniający trawienie w celu złagodzenia problemów jelitowych, takich jak słabe trawienie lub niektóre zaburzenia związane z kolką i biegunką..
Chociaż jest wskazany w leczeniu niektórych schorzeń układu moczowego, jego spożycie jest przeciwwskazane u pacjentów z ostrym śródmiąższowym zapaleniem nerek. Spożywanie dużych ilości saponin i glikozydów steroidowych obecnych w sarsaparilli ma tendencję do podrażniania nerek i układu moczowego.
Ponadto jego długotrwałe spożywanie w bardzo dużych dawkach jest przeciwwskazane u pacjentów z problemami nadciśnienia, cukrzycy czy niewydolności serca. W ten sam sposób jego spożycie powinno być ograniczone, jeśli jest na receptę. W każdym razie zawsze wskazane jest zasięgnięcie porady lekarza.
Sarsaparilla to dzika roślina, którą można uprawiać w celach ozdobnych lub terapeutycznych. Jego rozmnażanie odbywa się za pomocą nasion zebranych bezpośrednio z rośliny lub wegetatywnie przez sadzonki korzeniowe.
Nasiona Sarsaparilla nie wymagają żadnej obróbki przed kiełkowaniem, wysiewa się je pod koniec lata na tacach kiełkujących. Zaleca się stosowanie uniwersalnego, żyznego i przepuszczalnego podłoża, chronić przed promieniami słonecznymi i utrzymywać wilgotność do momentu kiełkowania.
W przypadku stosowania sadzonek zaleca się wyselekcjonowanie silnych korzeni i wykonanie cięć o długości 10-12 cm. Sadzonki te umieszcza się na mokrych łóżkach korzeniowych, aż nowe sadzonki zakorzenią się i wykiełkują, czyli dokładnie w momencie przesadzenia do ostatecznego miejsca..
Zakładanie plantacji powinno odbywać się wiosną lub jesienią, starając się wysiewać na głębokiej, porowatej, żyznej i przepuszczalnej glebie. Ponieważ jest to roślina pnąca, zaleca się umieszczenie drewnianej podpory sprzyjającej jej wzrostowi. Regularne przycinanie pomoże ukształtować roślinę.
- Sarsaparilla wymaga pełnej ekspozycji na słońce i ochrony przed silnymi wiatrami, aby dobrze się rozwijać i wytwarzać obfite kwiaty. Dobrze rozwija się nawet w półcieniu, toleruje gorące środowisko i dobrze znosi mróz..
- Rośnie na każdym typie gleby, najlepiej piaszczysto-gliniastej lub gliniastej, luźnej i dobrze zdrenowanej. Rośnie na glebach żyznych lub ubogich, najlepiej zasadowych, o pH 5,5-8 i niskiej zawartości azotu.
- Ze względu na swój stan dzikiej rośliny jest przyzwyczajona do tolerowania długich okresów suszy. Jednak zaleca się częste podlewanie, aby poprawić jego wydajność. Latem można go podlewać co 3-4 dni, a przez resztę roku 1-2 razy w tygodniu.
- Podczas zakładania uprawy ważne jest, aby wprowadzić do gleby znaczną porcję nawozu organicznego lub kompostu. Podobnie w okresie pojawienia się deszczu i przed kwitnieniem zaleca się stosowanie nawozów mineralnych bogatych w fosfor i potas lub niektórych nawozów organicznych, takich jak próchnica, guano lub obornik bydlęcy..
- Przycinanie konserwacyjne jest niezbędne w całym cyklu produkcyjnym, aby kształtować i kontrolować jego wzrost. Od momentu założenia plantacji należy rozpocząć przycinanie formacji, aby uniknąć nieproporcjonalnego wzrostu rośliny.
- Po cyklu produkcyjnym należy przeprowadzić przycinanie sanitarne, aby stymulować tworzenie nowych pędów. W ten sam sposób wskazane jest przycinanie wierzchołkowych pędów, aby sprzyjać tworzeniu się pędów bocznych, a także eliminować suche lub uszkodzone przez zimno gałęzie..
- Sarsaparilla to gatunek rustykalny, toleruje częste przymrozki do -6 ºC. Ponadto jest odporny na atak szkodników i zapadalność na choroby grzybowe.
Jeszcze bez komentarzy