Plik zespół Cushinga Jest to rzadki stan chorobowy spowodowany nadmiarem hormonu kortyzolu w organizmie. Kortyzol to hormon wytwarzany przez nadnercza, który jest uwalniany w stresujących sytuacjach, takich jak strach, choroba itp..
Gdy organizm przez długi czas poddawany jest działaniu wysokiego poziomu kortyzolu, może pojawić się wiele charakterystycznych objawów zespołu Cushinga czy hiperkortyzolizmu: podwyższone ciśnienie krwi, przyrost masy ciała, utrata masy kostnej, zmiany skórne, m.in.,
Zespół Cushinga to rzadka choroba, która może być spowodowana wieloma różnymi czynnikami, takimi jak guzy nadnerczy, nadmierna produkcja hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), ekspozycja na leki glukokortykoidowe itp..
Na ogół stosuje się różne testy i analizy laboratoryjne, aby potwierdzić obecność zespołu Cushinga, ponieważ zróżnicowane objawy nie pozwalają na precyzyjną diagnozę kliniczną.
Jeśli chodzi o leczenie, najskuteczniejsze interwencje to te, których celem jest opanowanie lub wyeliminowanie przyczyn etiologicznych: usunięcie guzów, usunięcie nadnerczy, odstawienie leków itp..
Indeks artykułów
Zespół Cushinga lub hiperkortyzolizm jest patologią typu endokrynologicznego lub metabolicznego (CSRF, 2016) i można go zdefiniować jako zespół objawów i oznak wynikających z utrzymującego się i nieprawidłowego podwyższenia poziomu kortyzolu we krwi.
Dlatego zespół Cushinga rozwija się, gdy poziom kortyzolu jest nienormalnie wysoki. Chociaż może to wynikać z różnych czynników, jednym z najczęstszych jest nadmierne spożycie leków glukokortykoidowych..
Do najbardziej charakterystycznych cech zespołu Cushinga należy zwiększenie masy ciała w górnej części ciała, zaokrąglona twarz i skłonność do powstawania siniaków na skórze..
Co to jest kortyzol?
Kortyzol to rodzaj hormonu należącego do grupy glukortykoidów, ponieważ odgrywa znaczącą rolę w metabolizmie białek i węglowodanów.
Glukorotykoidy przyczyniają się między innymi do produkcji tłuszczów jako źródła energii, zwiększają przepływ krwi, a także stymulują reaktywność organizmu.,
W szczególności kortyzol jest wytwarzany przez korę nadnerczy i jest znany jako „hormon stresu”(Carlson, 2010), ponieważ uwalnia się w sytuacjach napięcia.
W szczególności kortyzol przyczynia się do utrzymania poziomu ciśnienia krwi, zmniejsza odpowiedź zapalną układu odpornościowego, reguluje metabolizm białek, węglowodanów czy tłuszczów..
Ponadto kortyzol pozwala organizmowi reagować na stresujące wymagania środowiskowe, wytwarzając wystarczającą ilość energii, aby utrzymać podstawowe funkcje organizmu..
Jednak gdy różne stany powodują przedłużoną ekspozycję tkanek organizmu na wysoki poziom kortyzolu, mogą pojawić się różne schorzenia, w tym zespół Cushinga..
Zespół Cushinga jest rzadkim schorzeniem (Healthline, 2016).
Chociaż istnieje niewiele danych statystycznych na temat występowania tego zespołu, szacuje się, że występuje on w jednym przypadku na 50000 osób (NHS, 2015).
Zespół Cushinga może dotknąć każdego, ale najczęściej występuje u dorosłych w wieku od 20 do 50 lat (Healthline, 2016). Ponadto kobiety są trzy razy bardziej narażone na to niż mężczyźni (NHS, 2015).
Oznaki i objawy spowodowane zespołem Cushinga mogą się różnić u osób dotkniętych chorobą..
U niektórych osób wystąpią tylko niektóre objawy lub kilka z nich w łagodny sposób, na przykład przybieranie na wadze. Jednak w innych cięższych przypadkach zespołu Cushinga osoby dotknięte chorobą mogą mieć prawie wszystkie charakterystyczne objawy choroby (Nieman i Swearingen, 2016).
Najbardziej charakterystyczne i powszechne oznaki i objawy zespołu Cushinga to (Nieman i Swearingen, 2016):
Oprócz tego zaobserwowano również inne oznaki i objawy, które często występują w tej patologii:
Z drugiej strony zespół Cushinga może również generować różne objawy na poziomie skóry i kości:
Ponadto zespół Cushinga u kobiet wywołuje określone oznaki i objawy:
W przypadku mężczyzn może również produkować:
Oprócz tych różnorodnych objawów możliwe jest również, że w wyniku cierpienia na tę patologię wystąpią kolejne rzadziej występujące zdarzenia medyczne:
Zespół Cushinga, jak zauważyliśmy powyżej, występuje, gdy nasz organizm jest narażony na nadmierny lub nienormalnie wysoki poziom kortyzolu przez długi czas.
W wielu przypadkach zespołu Cushinga osoby na niego cierpiące zwykle wykazują objawy w wyniku przyjmowania leków zawierających hormony glukokortykoidowe, takich jak niektóre leki na astmę, zapalenie stawów, toczeń itp. (Szpital Massachusetts General Hospital, 2016).
W innych przypadkach charakterystyczne objawy zespołu Cushinga rozwijają się w wyniku zachwiania równowagi w produkcji kortyzolu. Ponadto niektóre osoby cierpiące na alkoholizm, depresję, lęki napadowe lub niedożywienie mogą również mieć podwyższony poziom kortyzolu (Massachusetts General Hospital, 2016).
Długotrwałe przyjmowanie kortykosteroidów w dużych dawkach może zwiększyć poziom kortykolu i zaburzyć jego produkcję..
Doustne kortykosteroidy są stosowane w leczeniu niektórych chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń i aspa, lub mają działanie immunosupresyjne (Mayo Clinic, 2013).
Jednym z tych leków jest prednizon, który ma taki sam wpływ na organizm jak kortyzol wytwarzany przez organizm. Ponieważ konieczne jest stosowanie go w dużych dawkach, mogą pojawić się skutki uboczne, takie jak zespół Cushinga spowodowany nadmiarem kortyzolu (Mayo Clinic, 2013).
Oprócz doustnych kortykosteroidów może również wystąpić zespół Cushinga związany ze stosowaniem kortykosteroidów do wstrzykiwań, takich jak te, których celem jest zmniejszenie bólu stawów, bólu pleców itp. (Klinika Mayo, 2013).
Inlate steroidy (leczenie astmy) i płyny steroidowe (leczenie egzemy) mają mniejsze prawdopodobieństwo wywołania zespołu Cushinga (Mayo Clinic, 2013).
Zespół Cushinga może również rozwinąć się w wyniku wysokiej produkcji kortyzolu przez organizm.
W takim przypadku zespół Cushinga może być spowodowany zwiększeniem produkcji kortyzolu przez nadnercza lub nadprodukcją hormonu adrenokortykotropowego, odpowiedzialnego za kontrolowanie produkcji kotizolu..
Niektóre z warunków związanych z nadprodukcją kortyzolu to (Massachusetts General Hospital, 2016):
Nie wszystkie osoby dotknięte zespołem Cushinga mają te same objawy i przebieg, oprócz wysokiego ciśnienia krwi i przyrostu masy ciała, są to częste schorzenia w populacji ogólnej, więc precyzyjne i kliniczne rozpoznanie zespołu Cushinga może być skomplikowane (Nieman i Swearingen, 2016 ).
Specjaliści medyczni często używają różnych testów diagnostycznych i laboratoryjnych, aby określić zarówno obecność zespołu, jak i przyczynę etiologiczną (Nieman i Swearingen, 2016).
Najczęściej stosowanymi testami diagnostycznymi są te, które mierzą poziom wolnego kortyzolu w dobowym moczu, krwi i ślinie (Hiszpańskie Towarzystwo Endokrynologii Pediatrycznej, 2016).
Ponadto możliwe jest również określenie nadmiernej produkcji kortyzolu przez organizm za pomocą testu supresji deksametazonem. Lek doustny służy do określania stężenia kortyzolu poprzez jego regulację (Nieman i Swearingen, 2016).
Chociaż testy te są najczęstsze, nie zawsze rzetelnie diagnozują zespół Cushinga, głównie dlatego, że może być on spowodowany różnymi patologiami medycznymi (Nieman i Swearingen, 2016).
Dlatego zwykle stosuje się inne procedury diagnostyczne, takie jak (Hiszpańskie Towarzystwo Endokrynologii Dziecięcej, 2016):
Leczenie zespołu Cushinga zależy zasadniczo od przyczyny nadmiaru kortyzolu.
Jeśli przyczyna jest związana z uporczywym przyjmowaniem kortykosteroidów stosowanych w leczeniu innych schorzeń, lekarze mogą zmniejszać dawki do czasu ustąpienia objawów zespołu Cushinga..
W przypadku obecności nowotworów jako czynnika etiologicznego zespołu Cushinga można zastosować interwencje takie jak chirurgia, radioterapia, chemioterapia, immunoterapia itp..
Dlatego leczenie zespołu Cushinga może obejmować:
a) Zmniejszenie dawki kortykosteroidów.
b) Leczenie chirurgiczne: operacja przysadki, adrenalektomia, usunięcie guza wytwarzającego ACTH.
c) Radioterapia, chemioterapia, immunoterapia.
d) Leczenie farmakologiczne w celu obniżenia poziomu kortyzolu.
Jeszcze bez komentarzy