Stanley Miller (1930-2007) był chemikiem i biologiem uważanym przez świat naukowy za ojca chemii początków życia na Ziemi. Znaczna część jego sławy zawdzięcza słynnemu eksperymentowi, który przeprowadził ze swoim mentorem Haroldem Ureyem, eksperymentowi znanemu jako Miller-Urey.
Miller odkrył, że przy odpowiednich warunkach proste związki organiczne obecne na planecie są zdolne do tworzenia życia. Ten eksperyment, który przyniósł mu sławę na całym świecie, został przeprowadzony, gdy urodzony w Stanach Zjednoczonych naukowiec miał zaledwie 23 lata..
Indeks artykułów
7 marca 1930 roku urodził się amerykański chemik Stanley Lloyd Miller. Urodził się w Oakland w stanie Kalifornia. Był drugim dzieckiem pary Nathana i Edith Miller. Pierwszym był jego starszy brat Donald.
Jego rodzina była potomkiem żydowskich imigrantów, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych po opuszczeniu Białorusi i Republiki Łotewskiej. Ojciec Millera był prawnikiem, a następnie służył jako zastępca prokuratora w okręgu Oakland. Ze swojej strony jej matka była nauczycielką w szkole.
Od najmłodszych lat Miller charakteryzował się bardzo pracowitym, pełnym pasji studentem i zagorzałym czytelnikiem. Nie miał problemu z przejściem przez każdą klasę w liceum w Oakland. Już wtedy był znany jako chemiczny geniusz.
Już w młodości wykazywał duże zainteresowanie światem przyrody, troskami, które pielęgnował dzięki spędzeniu czasu w harcerzach. W tej grupie otrzymał stopień Eagle Scout, co było najwyższym uznaniem, jakie można było uzyskać..
Miller rozpoczął studia chemiczne na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Zakończył karierę i ukończył ją w 1951 roku, gdy miał zaledwie 21 lat. Następnie rozpoczął studia doktoranckie w Berkeley.
Spędził trochę czasu, próbując dowiedzieć się, na jakim temacie chciałby skupić się w swoich badaniach. W trakcie tego procesu spotkał się z wieloma profesorami, aż podjął decyzję o współpracy z Edwardem Tellerem w dziedzinie fizyki teoretycznej. Ten związek nie trwał długo.
Wkrótce potem Miller wziął udział w wykładzie Harolda Ureya, znanego amerykańskiego chemika i profesora uniwersytetu, który w 1934 r. Otrzymał również Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii..
Na konferencji Urey przedstawił swoje pomysły na temat powstania Układu Słonecznego. Mówił także o istniejących możliwościach syntezy organicznej w środowiskach redukujących, takich jak atmosfera.
To spotkanie i te tematy wzbudziły zaciekawienie u Millera, który dołączył do Urey w 1952 r., Aby rozpocząć prace badawcze. W ten sposób zakończył się jego związek z Tellerem, który prawdopodobnie przeniósł się wówczas do Chicago, gdzie pracował nad bombą wodorową..
Ukończył program szkoleniowy w California State Institute of Technology. Po ukończeniu studiów i przygotowaniu akademickim wstąpił do College of Physicians and Surgeons na Columbia University jako członek. Już w 1958 roku został profesorem chemii, ale na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego.
Stanley Miller zmarł 20 maja 2007 roku, mieszkając w domu opieki w National City, miejscu na południe od San Diego. Amerykański chemik miał już od 1999 roku serię incydentów naczyniowo-mózgowych, które znacznie ograniczyły jego możliwości fizyczne..
Jego śmierć w wieku 77 lat była wynikiem zawału serca. Chociaż wielu się o to ubiegało, nigdy nie otrzymał Nagrody Nobla za swoje badania lub eksperymenty..
Kiedy Stanley Miller, jeszcze student, zwrócił się do noblisty Harolda Urey'a, zrobił to z myślą o współpracy. Jego propozycja polegała na przeprowadzeniu eksperymentów ze związkami organicznymi..
W tym czasie Miller zaproponował, że najbardziej istotne związki organiczne w powstaniu życia powstały bez liczenia na warunki biologiczne na wczesnej Ziemi..
Stanley Miller postanowił w 1953 roku sprawdzić, na ile realna była hipoteza rosyjskiego chemika Aleksandra Oparina. W tym celu skorzystał z pomocy swojego mentora, chemika Harolda Urey'a. Wspólnie pracowali, aby sprawdzić, czy pierwotna zupa (metafora o pochodzeniu życia) jest w stanie wytworzyć jakiś prosty produkt biochemiczny..
Urey był początkowo nieprzekonany co do wybranego przez Millera kierunku pracy. Profesor uniwersytetu chciał, aby jego doktorant skupił się na innych tematach, takich jak tal w meteorytach..
Pomysł Millera zwyciężył i razem przeprowadzili to, co później nazwano eksperymentem Millera-Ureya. Celem było odkrycie eksperymentu, który umożliwiłby utworzenie białek, które istniały w przeszłości.
W eksperymencie użyto mieszanin gazowych. Gazy te składały się z amoniaku, metanu, wodoru i pary wodnej. Dla Millera były to pierwiastki, które najprawdopodobniej występowały w pierwotnej atmosferze..
Interakcja gazów nie wywołała naturalnie żadnej odpowiedzi. Więc Miller zdecydował się użyć energii, która byłaby w stanie wygenerować odpowiedź, więc uciekł się do porażenia prądem.
Procedura polegała na podgrzaniu wyżej wymienionej mieszaniny gazów do temperatury wyższej niż 100 ° C. Aby to zrobić, użył prądu elektrycznego. Tydzień później Miller przeanalizował różne substancje, które pojawiły się na dnie cylindrycznego instrumentu zwanego probówką..
W sumie Miller dzięki swoim eksperymentom uzyskał trzy aminokwasy.
Miller był w stanie wykazać, że tworzenie aminokwasów nastąpiło w bardzo prosty sposób. Dzieje się tak pomimo faktu, że aminokwasy mają większą złożoność niż pierwiastki chemiczne.
Z biegiem czasu przyłączyło się więcej laboratoriów i przeprowadzało proste eksperymenty, takie jak te, które zrobił Miller. Wyprodukowano ponad 10 z 20 aminokwasów występujących w życiu.
Eksperyment Millera spotkał się z wieloma krytykami. Najbardziej oczywiste było to, że aminokwasy zostały stworzone przez naukowców, a nie naturalnie. Chociaż inne krytyki dotyczą bardziej technicznych aspektów eksperymentu.
Pierwsza skarga krytyków Millera dotyczy tego, że eksperyment, który przeprowadził, wymagał od badacza ogromnego wpływu. Według wielu ta zewnętrzna interwencja unieważnia wyniki, ponieważ nie było naturalnej produkcji pierwiastków.
Kolejna recenzja skupiała się na tym, jak Miller usuwał tlen w swoich testach. Jest to szczególnie istotne, ponieważ tlen jest jak trucizna w tworzeniu aminokwasów, których nie można było utworzyć.
Istnieją dowody na to, że tlen był obecny, gdy życie zaczęło się ponad cztery miliardy lat temu. Spowodowałoby to unieważnienie eksperymentu.
Usunięcie tlenu z jego eksperymentu było czynnikiem, który wzbudził największą krytykę pracy Millera. Ponieważ był to również podstawowy element ochrony cząsteczek organicznych przed promieniowaniem ultrafioletowym warstwy ozonowej..
Wreszcie eksperyment Millera stworzył tylko kilka aminokwasów, a nie 20, które mają żywe istoty. Innym naukowcom udało się wyprodukować pozostałe aminokwasy, ale czynnik spontaniczności wciąż zawodził, ponieważ naukowcy zawsze mieli dużo zakłóceń.
Z biegiem czasu Miller był w stanie zsyntetyzować więcej różnych typów aminokwasów, a także udoskonalić swoje metody. Osiągnął produkcję dużej liczby związków organicznych, a także związków nieorganicznych, które były niezbędne do metabolizmu i budowy na poziomie komórkowym.
Interesowało go nie tylko pochodzenie życia. Zakwestionowano również możliwość życia na innych planetach, a dokładniej na Marsie. Widział w aminokwasach pierwiastek, który ze względu na swoją łatwość mógł znaleźć się na Marsie.
NASA (National Aeronautics and Space Administration) przyczyniła się nawet do opracowania systemu, który można by wykorzystać w misji na Marsie i który byłby w stanie wyodrębniać i analizować aminokwasy.
Najbardziej znane prace Stanleya Millera dotyczyły chemii prebiotycznej. Chociaż prawda jest taka, że przyczynił się również do wielkich postępów w zakresie kompresji hydratów (znanych również jako klatraty gazu).
Miller był wybitnym członkiem National Academy of Sciences w Stanach Zjednoczonych. Za swoją pracę otrzymał różne wyróżnienia, w tym medal Oparina za eksperymenty i badania nad ewolucją i pochodzeniem życia..
Urodzony w Ameryce chemik zyskał dużą sławę i uznanie dzięki swoim badaniom nad zwykłymi reakcjami chemicznymi na pierwotnej planecie..
Jeszcze bez komentarzy