Streptococcus viridans Jest to niejednorodna grupa złożona z około 20 gatunków bakterii paciorkowcowych, które są komensalne, głównie w jamie ustno-gardłowej i drogach rodnych ssaków, o niskiej chorobotwórczości i pozbawione antygenów Lancefield..
Ponieważ jest to nazwa pseudotaksonomiczna, wielu autorów woli używać terminów viridans group paciorkowce (SGV), viridian paciorkowce lub viridian paciorkowce..
W przeszłości terminologia stosowana do SGV była myląca i niespójna. Termin viridans odnosi się do faktu, że niektórzy członkowie grupy są α-hemolitami, które dają zielony kolor na płytkach agarowych z krwią, jednak inne SGV nie są hemolityczne..
Chociaż SGV są komensalne dla jamy ustnej, górnych dróg oddechowych, żeńskich narządów płciowych, całego przewodu pokarmowego, a nawet skóry człowieka, mogą powodować poważne infekcje, gdy błona śluzowa jamy ustnej jest znacznie uszkodzona i zaangażowane są mechanizmy obronne.
Indeks artykułów
Jedną z pierwszych prób klasyfikacji SGV podjęli w 1906 roku Andrewes i Horder, którzy jako pierwsi opisali gatunki nazwane przez nich Streptococcus mitis, S. salivarius i S. anginosus..
Dziś uznano, że ostatni z tych gatunków w rzeczywistości stanowił heterogeniczną grupę z co najmniej czterema innymi gatunkami (Streptococcus milleri, S. constellatus, S.medius i S. milleri).
W latach siedemdziesiątych zaproponowano dwa różne schematy klasyfikacji:
To Colmana i Williamsa, którzy zasugerowali rozdzielenie na pięć gatunków: Streptococcus mutans, S. milleri, S. sanguis, S. salivarius i S. mitior, a następnie badacze europejscy.
Facklam, który rozpoznał 10 gatunków fizjologicznych (Streptococcus sanguis I i II, S. mitis, S. salivarius, S. mutans, S, uberis, S, acidominimus, S. morbillorum, S. anginosus-constellatus i S. MG- medius), a następnie badacze amerykańscy.
Obecnie możliwość dokonywania porównań materiału genetycznego umożliwiła taksonomom klasyfikację bakterii na podstawie nie tylko podobieństw fenotypowych, ale także genetycznych..
Obecnie preferowane jest zdefiniowanie gatunku jako grupy genetycznie pokrewnych bakterii. Na podstawie tych kryteriów rozróżnia się co najmniej 19 gatunków należących do sześciu głównych grup: grupa Streptococcus mutans, grupa S. salivarius, grupa S. anginosus, grupa S. mitis, grupa S. sanguinis i grupa S. bovis..
SGV to łańcuchowe bakterie typu kokosowego, gram-dodatnie katalazy ujemne, dodatnie dla aminopeptydazy leucyny, ujemne pirolidonyloaryloamidazy i nie rosną na agarze żółciowym z eskuliną lub 6,5% NaCl (4).
Zasiedlają jako komensały jamy ustno-gardłowej, narządów płciowych ssaków, gdzie ich obecność i fizjologia prowadzą do zakwaszenia ich pobliskiego środowiska, utrudniając tym samym kolonizację i zakażenie takich miejsc przez inne patogeny, np. Haemophilus influenza..
Wykazano, że S. salivarius chroni ludzi przed inwazją śluzówki górnych dróg oddechowych przez Candida albicans, grzyba odpowiedzialnego za kandydozę.
SGV rozmnażają się bezpłciowo przez rozszczepienie binarne. Nabycie SGV przez ludzi rozpoczyna się od momentu ich narodzin.
Kolonizacja przez mikroorganizmy pochodzi z pochwy matki, górnych dróg oddechowych matki, mleka lub wody, którą spożywa dziecko. Może również pochodzić ze śliny osób bliskich dziecku.
Usta noworodka są praktycznie sterylne, jednak przy pierwszych karmieniach usta regularnie zaszczepiane są mikroorganizmami, w tym SGV.
Do miesiąca urodzenia praktycznie wszystkie dzieci są skolonizowane przez co najmniej jeden gatunek SGV.
Gdy nowa istota zostanie skolonizowana, SGV zaczynają rosnąć i rozmnażać się, aż do osiągnięcia równowagi, w której generalnie nie są chorobotwórcze, jednak jeśli zostaną ustalone odpowiednie warunki, takie jak stany z obniżoną odpornością żywiciela, mogą uzyskać wysoki poziom patogenności ..
SGV to komensale ssaków, w których mogą żyć bez powodowania uszkodzeń, ale w przypadku infekcji błon śluzowych, w stanach obniżonej odporności oraz w przypadkach, gdy dostaną się do krwiobiegu, mogą stać się wysoce zjadliwe..
SGV są bardziej powszechne w jamie ustnej i głównych składnikach płytki nazębnej.
Jeden z członków grupy viridans, S. mutans, jest przyczyną próchnicy zębów w większości przypadków i populacji i bierze udział w patogenezie niektórych chorób sercowo-naczyniowych, będąc najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem bakterii wykrywanym w tkankach zastawek wyciętych z serca..
Inni mogą być zaangażowani w inne infekcje jamy ustnej lub dziąseł, takie jak zapalenie okrężnicy. Są najczęstszą przyczyną podostrego bakteryjnego zapalenia wsierdzia i pojawia się, gdy bakterie dostają się do krwiobiegu poprzez założenie dróg dostępu lub jakąkolwiek operację chirurgiczną w obrębie zębów, dróg oddechowych lub przewodu pokarmowego..
SGV zidentyfikowano w przypadkach zakażeń noworodków i są one odpowiedzialne za bakteriemię u pacjentów z neutropenią, a także za samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej u pacjentów w terminalnej fazie choroby wątroby..
Objawy będą się różnić w zależności od gatunku lub gatunku SGV i rodzaju zakażenia, od ostrego bólu zębów z próchnicą (S. mutans) po ból brzucha, niedrożność jelit, gorączkę i encefalopatię w przypadku samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej..
Podostre zapalenie wsierdzia może objawiać się umiarkowaną gorączką, utratą masy ciała, anemią, wysypką, nadmierną potliwością i innymi objawami, które mogą utrudniać wykrycie, a nawet być mylone z zespołami wirusowymi i innymi trywialnymi chorobami..
Niektóre noworodkowe infekcje bakteryjne mogą przebiegać bezobjawowo i jeśli nie zostaną wykryte i leczone na czas, mogą prowadzić do posocznicy, zapalenia opon mózgowych lub zapalenia wsierdzia.
Skutkom (S. mutans) można zapobiec poprzez dobrą higienę jamy ustnej i mechaniczne czyszczenie. Inne, bardziej poważne infekcje można leczyć różnymi środkami przeciwdrobnoustrojowymi, takimi jak cyprofloksacyna, lewofloksacyna i cefuroksym, cefotaksym i doksycyklina..
Ze względu na oporność SGV na szeroką gamę środków przeciwdrobnoustrojowych nie można zakładać wrażliwości na penicylinę.
Jeszcze bez komentarzy