ZA trzon Jest to organ roślin naczyniowych, który podtrzymuje liście i struktury rozrodcze. Wraz z korzeniami i liśćmi łodygi są podstawową częścią ciała rośliny naczyniowej i pełnią również funkcje przewodzenia wody i składników odżywczych z gleby do nadziemnej części roślin..
Mówiąc filogenetycznie, łodyga odpowiada najbardziej „prymitywnej” części struktury rośliny, co zostało udowodnione w najbardziej prymitywnych roślinach naczyniowych, ponieważ pochodzą z niej zarówno liście, jak i korzenie..
Chociaż głównymi organami fotosyntetyzującymi roślin są liście, naskórek łodyg zawiera również komórki zdolne do fotosyntezy, chociaż w znacznie mniejszej proporcji w porównaniu z liśćmi..
Łodyga rośliny ma strefę wierzchołkową, która odpowiada najmłodszej tkance. Z tego obszaru powstają liście i ostatecznie struktury rozrodcze. W przypadku roślin kwitnących wierzchołkowe merystemy łodyg różnicują się w kwiaty.
Indeks artykułów
Zbiór liści, gałęzi i łodyg jest znany jako łodyga i reprezentuje część nadziemną wszystkich roślin naczyniowych. Gałęzie i liście są w rzeczywistości modyfikacjami lub specjalizacjami łodygi w najbardziej rozwiniętych roślinach.
Zwykle łodyga to cylindryczna struktura złożona z kilku koncentrycznych warstw komórek, które spełniają określone funkcje. Pędy różnią się od korzeni obecnością węzłów, międzywęźli i pąków pachowych.
Węzły są miejscami wstawienia liści, międzywęźle odpowiadają przestrzeni między kolejnymi węzłami, a pąki pachowe są skupiskami „uśpionych” komórek, które znajdują się na powierzchni kątów utworzonych przez ogonki liści i łodyg; te pąki mają zdolność tworzenia nowej gałęzi.
Oprócz korzenia, łodygi mają na wierzchołku (bardziej dystalnie do ziemi) zestaw totipotencjalnych lub pluripotencjalnych komórek „macierzystych” odpowiedzialnych za kontrolę wielu fizjologicznych aspektów roślin i produkcję nowych komórek podczas wzrostu..
Wzrost łodygi następuje dzięki różnicowaniu komórek pochodzących z wierzchołkowego merystemu łodygi. Pierwotny wzrost łodygi to ten, który powoduje powstanie pierwotnej struktury tkanki naczyniowej, która przebiega przez wnętrze łodygi na całej jej długości.
Wśród organizmów roślinnych występuje wiele odmian struktury naczyniowej łodygi. U roślin wyższych, takich jak okrytonasienne i nagonasienne, tkanka naczyniowa jest zorganizowana w postaci „niezależnych wiązek”, które odpowiadają „pasmom” ksylemu i łyka..
Ksylem to zbiór „kanałów”, przez które przepływa woda, podczas gdy łyko stanowi rurę do transportu fotoasymilatów i innych substancji odżywczych.
Podstawowa struktura łodygi składa się z koncentrycznych warstw komórek. Z zewnątrz w tych warstwach są:
- Plik naskórek: który przykrywa łodygę i ją chroni
- Plik kora: utworzony przez tkankę miąższową, czyli tę znajdującą się w zewnętrznej części pierścienia naczyniowego
- Plik przewody naczyniowe (które mogą być niezależnymi wiązkami lub nie): są zwykle ułożone w taki sposób, że łyko jest ułożone w kierunku najbardziej „zewnętrznej” powierzchni, bliżej kory, a ksylem w kierunku najbardziej „wewnętrznej” powierzchni, bliżej rdzenia
- Plik szpik kostny: również składa się z tkanki miąższowej i jest tkanką podstawową
Wiele roślin przechodzi tzw. „Wzrost wtórny”, w wyniku którego ich łodygi i korzenie gęstnieją. Wzrost ten zachodzi dzięki aktywności merystemów reprezentowanych w kambium naczyniowym, które wytwarzają wtórną tkankę naczyniową (ksylem i łyk)..
Pędy są niezbędnymi strukturami dla wszystkich roślin naczyniowych. Zależą od nich między innymi wzrost roślin w powietrzu, fotosynteza, tworzenie kwiatów i owoców (u roślin okrytozalążkowych), transport wody i składników odżywczych..
W przypadku wielu rodzajów roślin łodygi są strukturami służącymi do rozmnażania i / lub przechowywania substancji odżywczych.
Łodygi wytwarzają liście, które z punktu widzenia fotosyntezy są najważniejszymi organami rośliny.
Ogromne ilości wody i soku są transportowane z korzeni do części nadziemnej przez ksylem i łyko łodygi (tkankę naczyniową). Woda nawilża i pełni różne funkcje komórkowe w tkankach roślinnych, a substancje będące produktem asymilacji fotosyntezy transportowane są przez sok.
Istnieją różne typy łodyg, ale najczęstsza klasyfikacja dotyczy ich funkcji lub anatomicznych modyfikacji.
Przed opisaniem różnych modyfikacji, którym może ulec ta część ciała rośliny, należy zwrócić uwagę, że łodygi można odróżnić nie tylko po ułożeniu ich liści (filotaksja), ale także po ich adaptacjach środowiskowych..
Najczęstsze modyfikacje łodyg to: rozłogi, kłącza, bulwy, cebulki i wąsy.
Stolony to zmodyfikowane łodygi wytwarzane przez wiele roślin rozmnażających się wegetatywnie. Są to łodygi rosnące poziomo, można powiedzieć, że są równoległe do powierzchni gleby (pełzają).
W punktach tych łodyg, w których występuje kontakt z ziemią, uruchamiana jest produkcja i / lub różnicowanie korzeni przybyszowych, co pozwala łodydze przyczepić się do podłoża i „uniezależnić” tę część rośliny od tej, która nadał jej pochodzenie, ponieważ z tej struktury powstają inne rośliny identyczne z rośliną mateczną.
Te łodygi są wytwarzane z pąka pachowego na głównej łodydze rośliny, która jest aktywowana i tworzy poziomo wydłużoną strukturę. Kiedy korzenie przybyszowe osadzają część rozłogu na ziemi, jego wierzchołek przyjmuje pozycję pionową, pogrubia jego strukturę i zaczyna wytwarzać liście i kwiaty (w stosownych przypadkach).
Typowym przykładem roślin wytwarzających rozłogi są truskawki, które zwiększają liczebność swoich populacji dzięki rozmnażaniu bezpłciowemu przez te struktury..
Kłącza są strukturami podobnymi do rozłogów, ale są pędami rosnącymi poziomo i są pod ziemią. Niektórzy autorzy jako typowe przykłady tych zmodyfikowanych łodyg podają kłącza lilii, z których okresowo mogą rozwijać się nowe liście i łodygi..
Bulwy to zmodyfikowane rozłogi, w których najbardziej dystalna część rozłogu „pęcznieje” i tworzy wyspecjalizowane struktury magazynujące skrobię. Ziemniak lub ziemniak to bulwa, a jego „oczy” reprezentują pąki pachowe rozłogu, który został zmodyfikowany.
Z drugiej strony cebulki to zmodyfikowane łodygi, w których skrobia gromadzi się w grubych, mięsistych liściach, które są przyczepione do głównej łodygi..
Są cebulki „stałe”, takie jak mieczyki (które są zmodyfikowanymi, rezerwowymi łodygami podziemnymi i odpowiadają wzrostowi łodygi, a nie liściom), i są miękkie, takie jak cebulki cebulowe, w których wzrost wtórny pochodzi z pokrywających je liści a nie z łodygi.
Wąsy to modyfikacje niektórych roślin strączkowych. Jest to modyfikacja końcowej części łodygi, która działa w podporządkowaniu roślin powierzchniom pionowym (do wspinania się lub wznoszenia) i odpowiadającego jej wsparcia.
Jeszcze bez komentarzy