Plik tensor fascia lata Jest to długi, wrzecionowaty mięsień nogi, który znajduje się w pozycji bocznej i zewnętrznej. Jest zakotwiczony w miednicy i sięga do kości udowej, a jego długość jest różna w zależności od osoby. Jego główną funkcją jest otwieranie nogi na zewnątrz i obracanie jej.
Napinacz powięzi szeroki, wraz z innymi mięśniami, pełni wiele funkcji podczas pracy. Na przykład podczas chodzenia pomaga wielu mięśniom pośladków i nóg w utrzymaniu stabilności ciała. A wszystko to pomimo niewielkich rozmiarów.
Jej unerwienie i ukrwienie są ściśle związane z mięśniami pośladkowymi. Napinacz powięzi szerokiej to także mięsień, który w obszarze urazu nabiera szczególnego znaczenia przy identyfikacji struktur anatomicznych podczas operacji..
Indeks artykułów
Napinacz powięzi szeroki to mięsień należący do grupy mięśni pośladkowych. Zarówno w swoim pochodzeniu, jak iw funkcji jest związany z mięśniem pośladkowym maksymalnym.
Mięsień zaczyna się w przedniej części miednicy, w tzw. Grzebieniu biodrowym, czyli przedniej części skrzydła miednicy. Jest zanurzony w grubym paśmie tkanki łącznej zwanym powięźnią szeroką lub pasem biodrowo-piszczelowym..
Powięź szeroka jest strukturą tkanki włóknistej, która otacza powięź prostą napinacza. Po osiągnięciu kości udowej mięsień łączy się z tym pasmem w wiązkę ścięgien, która kończy się na piszczeli.
W ten sposób tensor powięź szeroka przedstawia trajektorię w dół przez zewnętrzną część kończyny i kończy się na kości udowej, gdzie łączy się z powięzią szeroką, aż do kości piszczelowej, która jest jej ostatecznym przyczepieniem..
Napinacz powięzi szeroki jest zgrupowany między mięśniami pośladkowymi. Dzieje się tak, ponieważ jego funkcja, pochodzenie, nawadnianie i unerwienie są ściśle związane z funkcjami tych mięśni..
Nawadnianie obejmuje odżywianie organów krwią. W przypadku powięzi szerokiej napinacza, jej główne ukrwienie pochodzi z części tętnicy pośladkowej górnej. Jest to gruba tętnica, która powstaje w wyniku tylnego podziału ważnego naczynia krwionośnego kończyn dolnych, jakim jest tętnica biodrowa wewnętrzna..
Gluteus superior jest również odpowiedzialny za dostarczanie krwi do mięśni gluteus medius i gluteus maximus..
Kiedy mówimy o unerwieniu, mamy na myśli rozmieszczenie korzeni nerwowych w różnych narządach ciała w celu ich funkcjonowania.
Napinacz powięzi szeroki otrzymuje unerwienie z nerwu pośladkowego wielkiego, który jest utworzony z grubych korzeni nerwów lędźwiowych i krzyżowych, L4-L5-S1.
Nerw ten zapewnia unerwienie mięśni pośladkowych większych i mniejszych, a także powięzi szerokiej napinacza..
Główną funkcją napinacza powięź szeroka jest, jak sama nazwa wskazuje, utrzymanie napięcia powięzi szerokiej lub odcinka biodrowo-piszczelowego. Dzięki tej funkcji osiąga stabilność ciała, zwłaszcza przy zgięciu pleców.
Inną funkcją tego mięśnia jest współdziałanie z gluteus minimus i gluteus medius przy wykonywaniu ruchu obrotowego kości udowej i odsuwaniu biodra od ciała (odwodzenie)..
Napinacz powięzi szeroki działa również jako mięsień wtórny przy zgięciu nogi, gdy występuje już pewien stopień zgięcia. Jego zdolność do wykonywania tej funkcji wzrasta, gdy zgięcie jest większe niż 30 °.
Oprócz tego aktywnego, funkcjonalnego aspektu mięśnia ważne jest również podkreślenie jego zastosowania w chirurgii ortopedycznej. W takich przypadkach jest używany jako odniesienie anatomiczne do prowadzenia chirurga podczas operacji biodra..
Po zidentyfikowaniu tensora powięzi szerokiej można łatwo dostrzec inne ważne struktury anatomiczne podczas tego typu zabiegów chirurgicznych..
Ponieważ powięź szeroka napinacza pomaga w ruchach bioder i stabilizacji miednicy, w przypadku urazu na którejkolwiek części jej drogi ważne są objawy.
Urazy tego mięśnia mogą wystąpić u każdego, jednak częściej występują u sportowców, zwłaszcza biegaczy i rowerzystów..
Kiedy dolna część mięśnia, która jest przyczepiona do kości udowej, ulega zapaleniu, pojawia się zespół zwany `` zespołem fascia Lata '', znanym również jako `` zespół llio-żebra piszczelowego '' lub `` zespół korytarza ''.
Ten stan występuje z powodu przeciążenia części mięśnia spoczywającej na kości udowej. Charakteryzuje się bólem w bocznej części kolana, który poprawia się wraz z odpoczynkiem i pogarsza podczas aktywności. Charakterystyczna jest również obecność odgłosu tarcia w kolanie.
Rozpoznanie zespołu powięzi szerokiej jest zasadniczo kliniczne na podstawie badania fizykalnego wykonywanego przez traumatologa u pacjenta, u którego podejrzewa się ten uraz..
Po zdiagnozowaniu choroby należy zorientować postępowanie terapeutyczne w zależności od objawów i ograniczeń, jakie przedstawia pacjent..
Pierwsza część zabiegu jest zachowawcza. Oznacza to, że unika się inwazyjnych procedur, takich jak zastrzyki lub operacje, i rozpoczyna się plan obejmujący terapię zimnem, leki przeciwbólowe i rehabilitację fizyczną..
Fizjoterapia polega na specjalnych ćwiczeniach w celu uzyskania odpowiedniej rozgrzewki i rozciągnięcia mięśnia. Jeśli obserwuje się dużo stanów zapalnych, w niektórych przypadkach rozważa się wstrzyknięcie kortykosteroidów, które służą jako miejscowe leki przeciwzapalne..
W przypadku niepowodzenia tej pierwszej fazy leczenia i kontynuacji przez pacjenta objawów rozpoczyna się drugi etap terapeutyczny, w którym stosowane są metody takie jak terapia ultradźwiękami i falami elektrycznymi oraz stymulacja mięśni..
W niektórych przypadkach, w których leczenie zachowawcze nie jest skuteczne, należy rozważyć leczenie operacyjne. Są to jednak rzadkie przypadki i większość osób z zespołem poprawia się dzięki leczeniu zachowawczemu..
Jeszcze bez komentarzy