Plik Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT) to rodzaj terapii zwanej „trzecią generacją”. W ostatnich latach stała się jedną z najpopularniejszych opcji leczenia zaburzeń, takich jak lęk uogólniony, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne lub lęk społeczny, chociaż jego stosowanie rozprzestrzenia się na inne problemy.
Terapia ACT (terapia akceptacji i zaangażowania) różni się od terapii pierwszej i drugiej generacji głównym celem. W pierwszym pokoleniu większość technik opierała się na zmianie zachowania poprzez wzmocnienie i inne metody behawioralne.
Natomiast w terapiach drugiej generacji nacisk położono szczególnie na procesy poznawcze pacjentów. Terapia ACT opiera się na terapii drugiej generacji, ale zawiera elementy, takie jak uważność i badanie własnych emocji, w leczeniu różnych chorób psychicznych..
Początkowo terapia akceptacji i zaangażowania została opracowana jako alternatywa dla pacjentów, którzy nie zareagowali dobrze na terapię poznawczo-behawioralną, najbardziej akceptowaną do tej pory. Jednak różne badania wykazały, że daje dobre wyniki w przypadku wszystkich rodzajów zaburzeń psychicznych.
Indeks artykułów
Terapie psychologiczne drugiej generacji opierają się na założeniu, że nasze myśli kształtują sposób, w jaki doświadczamy świata. Dlatego koncentruje się na zmianie przekonań i dialogu psychicznego pacjentów, aby zmodyfikować ich emocje i nastrój..
W przeciwieństwie do terapii ACT postrzega negatywne myśli i cierpienie jako nieuniknioną część ludzkiego doświadczenia. Z tego powodu, zamiast zmieniać dialog psychiczny pacjentów, to podejście terapeutyczne koncentruje się na nauczeniu ich akceptacji ich negatywnych doświadczeń, tak aby nie powodowały u nich większego dyskomfortu niż to konieczne..
Z tego powodu terapię ACT często porównuje się do „uważności”, ponieważ jedną z jej głównych technik jest pomoc pacjentom w uświadomieniu sobie tego, co czują lub myślą, oraz uświadomieniu sobie, że ich wewnętrzne doświadczenia nie mają nad nimi władzy..
Jednocześnie terapia akceptacji i zaangażowania opiera się również na przekonaniu, że dla poprawy samopoczucia pacjentów niezbędne jest działanie zgodne z własnymi wartościami. Dlatego jest to bardzo praktyczne podejście mające na celu dokonanie wymiernych zmian w życiu klientów..
Terapia ACT opiera się na sześciu fundamentalnych zasadach: defuzji poznawczej, akceptacji, kontakcie z chwilą obecną, dostępie do „obserwującego siebie”, odkrywaniu własnych wartości i podejmowaniu działań. Następnie zobaczymy, z czego składa się każdy z nich.
Jedną z podstawowych zasad, na których opiera się terapia ACT, jest przekonanie, że nasze myśli i emocje mogą nam zaszkodzić tylko wtedy, gdy się z nimi utożsamiamy. Jeśli na przykład myśl „nie jestem atrakcyjny” pojawi się w naszym umyśle, spowoduje to cierpienie tylko wtedy, gdy w to uwierzymy..
Większość dotychczasowych terapii skupiała się na obalaniu wszelkich negatywnych pomysłów lub emocji poprzez mentalny dialog. ACT z kolei uczy pacjentów, jak po prostu ich obserwować, bez oceniania ich ani próby ich modyfikowania. W ten sposób dyskomfort, jaki powodują, jest znacznie zmniejszony.
Aby osiągnąć ten cel, stosuje się różne techniki, które pomagają pacjentom postrzegać swoje myśli, emocje i wspomnienia jako zewnętrzne..
Inna z fundamentalnych teorii terapii akceptacji i zaangażowania głosi, że cierpienie jest nieuniknione: nigdy nie nadejdzie taka chwila, kiedy wszystko będzie idealne, a negatywne emocje znikną. Z tego powodu walka z nieprzyjemnymi uczuciami lub pomysłami jest nie tylko nieskuteczna, ale także zwiększa dyskomfort..
Zamiast tego ACT uczy akceptowania negatywnych doświadczeń, pozwalania im odejść na własną rękę i działania pomimo nich. W ten sposób znacznie zmniejsza się jego wpływ na życie pacjenta, co paradoksalnie zmniejsza również dyskomfort, jakiego doświadcza pacjent..
Terapia ACT wyodrębnia elementy praktyk takich jak medytacja lub uważność, aby pomóc pacjentom być bardziej związanym z tym, co robią w każdej chwili. Ideą tej praktyki jest to, że kiedy skupiamy się na teraźniejszości, wiele z naszych negatywnych doświadczeń znika.
Jednocześnie skupienie się na chwili obecnej pomaga użytkownikom terapii ACT działać pomimo negatywnych myśli i emocji. To znacznie ogranicza potrzebę walki z nimi, co na dłuższą metę może przynieść odwrotny skutek..
Jednym z głównych powodów, dla których staramy się walczyć z naszymi negatywnymi myślami, emocjami i wspomnieniami, jest to, że uważamy, że zranią nas, jeśli pozwolimy im pozostać w naszych umysłach. Terapia ACT ma na celu wykazanie, że ta idea nie jest prawdziwa.
Zgodnie z tą metodą terapeutyczną, nasz umysł jest podzielony na dwie części: „ja myślącą” i „ja obserwującą”. Bez względu na to, co robi myśląca jaźń, obserwująca jaźń zawsze może utrzymać stan spokoju i dobrego samopoczucia, oddzielony od wszelkich myśli i emocji, jakie mamy..
Dlatego identyfikując się z obserwującym ja, można znacznie zmniejszyć dyskomfort spowodowany naszymi uczuciami i myślami..
Zgodnie z badaniami w tej sprawie podjęcie działań w celu uzyskania tego, czego chcesz, jest niezbędne, aby osiągnąć wysoki poziom dobrego samopoczucia. Jednak osiągnięcie dowolnego celu wymaga niewygodnych lub trudnych działań, więc wiele osób nie pracuje nad swoimi celami, aby uniknąć złego samopoczucia.
Rozwiązaniem proponowanym przez terapię ACT dla tego problemu jest odkrycie, jakie wartości ma każdy pacjent. Chodzi o to, co jest najważniejsze dla każdej osoby, o kompas, który wskazuje na to, co każdy chce osiągnąć.
Kiedy osoba wyjaśnia swoje wartości i postępuje w sposób z nimi zgodny, łatwiej jest jej dążyć do swoich celów, nawet jeśli musi wykonywać nieprzyjemne lub niemotywujące zadania.
Kiedy już nauczyliśmy się, że nasze własne myśli i emocje nie muszą negatywnie wpływać na nasze doświadczenie, a nasze najważniejsze wartości zostały odkryte, ostatnim krokiem terapii ACT jest wyznaczenie serii ambitnych celów i podjęcie działań..
W ten sposób podejście tej terapii jest dwojakie: z jednej strony dąży do bezpośredniego zmniejszenia dyskomfortu emocjonalnego, az drugiej do poprawy życia pacjentów, aby zmniejszyć częstotliwość, z jaką znajdują się w sytuacjach powodujących ich nieszczęście..
Każda sesja terapii akceptacji i zaangażowania będzie wyjątkowa w zależności od miejsca pobytu pacjenta. Przez cały czas terapeuta będzie pracował z klientem, aby osiągnąć jeden z następujących celów: uświadomić sobie własne stany psychiczne, zaakceptować je i pozbawić ich mocy, wyjaśnić swoje wartości i podjąć działanie..
Pierwszy krok w terapii akceptacji i zaangażowania polega na tym, że pacjent staje się świadomy tego, czego doświadcza: emocji, myśli i wspomnień, które przez cały czas przechodzą przez jego umysły. Aby to zrobić, najczęściej wykonuje się ćwiczenia uważności lub zastanawia się, co wydarzyło się w określonej sytuacji.
Ćwiczenia uważności opierają się na technikach takich jak medytacja. Zwykle wiążą się z poświęceniem przez pacjenta określonej ilości czasu na obserwację tego, co dzieje się w jego głowie. Aby to zrobić, najczęściej wykonuje się ćwiczenia oddechowe.
Oprócz tego terapeuta może pomóc pacjentowi zapytać o to, co czuł lub myślał w danym momencie. Przy wystarczającej praktyce jednostka jest w stanie z coraz większą łatwością rozpoznawać własne stany psychiczne..
Drugim krokiem terapii ACT jest nauczenie pacjenta różnych sposobów zmniejszania dyskomfortu spowodowanego własnymi myślami i emocjami..
Zwykle wiąże się to z możliwością obserwowania stanów psychicznych bez ich oceniania, utożsamiania się z obserwującym ja i odłączaniem się od własnych myśli i emocji..
Gdy osoba będzie w stanie osłabić swoje uczucia, myśli i wspomnienia, terapeuta musi pomóc jej odkryć, co jest dla niej naprawdę ważne.
W ten sposób można określić, które części życia jednostki są zgodne z jej wartościami, a które wymagają zmiany..
Ostatnia część terapii akceptacji i zaangażowania polega na tym, że osoba, z pomocą psychologa, opracowuje plan działania, który pomaga jej tworzyć życie coraz bardziej zgodne z własnymi wartościami i działać pomimo negatywnych stanów psychicznych lub dyskomfortu..
Z drugiej strony terapia ACT ma charakter cykliczny. Oznacza to, że chociaż te cztery etapy zwykle zachodzą w sposób liniowy, w dowolnym momencie procesu można cofnąć się i ponownie przećwiczyć każdą technikę lub ćwiczenie, które mogą poprawić wyniki osiągane przez daną osobę..
Jeszcze bez komentarzy