Plik termosfera Jest to czwarta z 5 warstw, na które podzielona jest atmosfera ziemska, nazwanych tak ze względu na jej wysoką temperaturę. W rzeczywistości w termosferze temperatura osiąga skrajne wartości dochodzące do 2482 ° C.
Znajduje się między mezosferą a egzosferą, na wysokości od 80 do 700 km, obejmując około 620 km. Chociaż ma skład gazów podobny do niższej atmosfery, obecne gazy mają bardzo niskie stężenie.
Ponadto gazy te nie są mieszane, ale tworzą warstwy zgodnie z ich masą cząsteczkową, z lżejszym tlenem powyżej i azotem poniżej. Ze względu na niską gęstość gazów cząsteczki są tak daleko od siebie, że nie mogą przenosić ciepła ani dźwięku..
Główną cechą termosfery jest jej stan jako odbiornika energii słonecznej, ponieważ wychwytuje większość wysokoenergetycznego promieniowania słonecznego. Wśród nich, ekstremalne promieniowanie rentgenowskie i ultrafioletowe, działa jak filtr, zapobiegając temu promieniowaniu. od nadmiernego ogrzewania planety słonecznej.
Dodatkowo, zjawiska elektryczne powodują powstawanie zorzy polarnej lub pasm kolorowych świateł na biegunie północnym (aurora borealis) i na biegunie południowym (aurora austral). Biorąc pod uwagę jego ogólną charakterystykę, zwłaszcza stabilność, międzynarodowa stacja kosmiczna i większość satelitów znajduje się w termosferze..
Indeks artykułów
Termosfera jest czwartą warstwą zidentyfikowaną w atmosferze ziemskiej z powierzchni planety. Znajduje się na wysokości od 80 do 700 km, mając pod sobą mezosferę i egzosferę powyżej..
Obejmuje od 513 do 620 km wysokości, a granica między mezosferą a termosferą nazywana jest mezopauzą, a granica między termosferą a egzosferą nazywana jest termopauzą..
Podobnie jak dolna atmosfera, termosfera składa się z szeregu gazów, głównie azotu (78%) i tlenu (21%). Oprócz argonu (0,9%) i śladowych ilości wielu innych gazów.
Jednak stężenie tych gazów w termosferze jest znacznie niższe niż w troposferze lub warstwie przy ziemi. W rzeczywistości masa cząsteczek w termosferze stanowi zaledwie 0,002% całkowitej masy gazów atmosferycznych..
Dlatego gęstość cząstek azotu, tlenu lub dowolnego innego pierwiastka w termosferze jest bardzo mała (między jedną cząsteczką a drugą jest dużo przestrzeni). Z drugiej strony gazy te są rozprowadzane zgodnie z ich masą cząsteczkową, w przeciwieństwie do dolnych warstw atmosfery, w których są mieszane..
Zatem w termosferze tlen, hel i wodór są wyższe, ponieważ są lżejsze. Natomiast te najcięższe, takie jak azot, znajdują się w dolnej strefie termosfery.
Ponadto termosfera zawiera między 80 a 100 km warstwę sodu o grubości około 10 km, która jest wspólna z górną częścią mezosfery..
Ze względu na ekspozycję na bezpośrednie promieniowanie słoneczne temperatura w termosferze rośnie wraz z wysokością. W ten sposób osiągane są temperatury do 4500 stopni Fahrenheita (około 2482 ° C)..
Stąd jego nazwa, utworzona przez przedrostek termos = ciepło, ale ze względu na małą gęstość materii obecnej w termosferze ciepło nie może się rozpraszać. Dzieje się tak, ponieważ ciepło jest energią, która jest przenoszona przez kontakt jednej cząsteczki z drugą, a ponieważ mają one niską gęstość, ich przenoszenie jest trudne..
W rzeczywistości w termosferze gęstość gazów jest tak mała, że meteoryty przechodzą przez tę warstwę bez spalania pomimo jej wysokiej temperatury. Meteoryty płoną, gdy penetrują mezosferę, gdzie występuje większa gęstość powietrza i tarcie..
W atmosferze dźwięk przenoszony jest w jej niższych warstwach, ale nie w termosferze, również ze względu na małą gęstość materii. Dzieje się tak, ponieważ dźwięk jest przenoszony, gdy cząsteczki powietrza wibrują i zderzają się ze sobą..
Ponieważ w termosferze cząsteczki są szeroko oddzielone od siebie, nie zderzają się podczas wibracji, a dźwięk nie może się poruszać.
Jest to bardzo aktywna warstwa zachodząca na mezosferę, termosferę i egzosferę, której zasięg zmienia się w zależności od energii słonecznej. Jonosfera powstaje, gdy gazy z trzech wymienionych warstw są zjonizowane lub naładowane energią w wyniku działania promieniowania słonecznego.
Z tego powodu jonosfera jest czasami mniej lub bardziej rozległa, ale w większości rozciąga się na całą termosferę..
Termosfera to warstwa atmosfery, w której magnetosfera i jonosfera oddziałują na siebie, ładując cząsteczki elektrycznie. Dzieje się to poprzez fotojonizację lub fotodysocjację cząsteczek tlenu i azotu, tworząc jony.
Jony to atomy z ładunkiem elektrycznym, dodatnim lub ujemnym, i nadają termosferze specjalne właściwości. Z drugiej strony termosfera kondensuje dużą część energii słonecznej, która dociera do planety.
Pomimo małej gęstości gazów w tej warstwie, wychwytują one dużą część energii otrzymywanej ze Słońca. Z tego powodu w termosferze powstają wysokie temperatury, które oprócz wychwytywania promieni rentgenowskich ograniczają nagrzewanie się powierzchni Ziemi. i ekstremalne promieniowanie ultrafioletowe.
Obecność warstwy naładowanej elektrycznie (jonosfery) umożliwia załamanie fal radiowych (fal krótkich), czyli odbijanie się od termosfery. Z tego powodu fale radiowe mogą rozchodzić się po całej planecie.
W termosferze znajduje się stacja kosmiczna i wiele satelitów poruszających się po niskich orbitach, ze względu na względną stabilność tej warstwy. Tutaj między innymi nie ma tarcia ze względu na małą gęstość powietrza i fale radiowe docierają do tej warstwy atmosferycznej.
Astronomowie muszą mieć punkty odniesienia, aby skorygować swoje obserwacje teleskopowe ze względu na zniekształcenia, które atmosfera powoduje w świetle. W tym celu, gdy są bardzo jasne gwiazdy, używają ich jako odniesienia, ale tego typu gwiazdy nie są zbyt liczne..
Dlatego tworzą je sztucznie, wysyłając wiązkę lasera, która zderzając się z warstwą sodu w termosferze wytwarza błysk (gwiazda przewodnia).
Zorze polarne to efekty świetlne występujące w górnych warstwach atmosfery, zarówno w termosferze, jak i w egzosferze. Te pokazy świetlne można zobaczyć w regionach polarnych, jako zorzę polarną, jeśli zdarzają się na biegunie północnym i południową zorzę polarną na południu..
Te efekty świetlne są wytwarzane przez burze słoneczne typu zwanego koronalnym wyrzutem masy. W takich przypadkach Słońce wyrzuca naelektryzowane promieniowanie i gazy w przestrzeń kosmiczną, które oddziałują z ziemskim polem magnetycznym..
Magnetosfera powstaje w wyniku zderzenia między polem magnetycznym Ziemi, które przechodzi od bieguna do bieguna, a wiatrem słonecznym, chroniącym Ziemię przed promieniowaniem słonecznym i cząstkami. Jednak część naelektryzowanej energii i gazów może przenikać do atmosfery ziemskiej przez bieguny..
Magnetosfera rozciąga się do termosfery i egzosfery w taki sposób, że oddziałuje z jonosferą.
Małe naelektryzowane cząstki słoneczne docierają do termosfery wzdłuż linii magnetycznych, zderzając się z atomami tlenu i azotu. W rzeczywistości jest to to, co tworzy jonosferę, która jest naładowaną energią warstwą, która wytwarza jony (cząstki naładowane elektrycznie).
Ta interakcja powoduje wyładowania świetlne, których kolory zależą od oddziałującego elementu i są obserwowane jako falujące pasma światła w przestrzeni..
Jeśli wstrząs nastąpi między tlenem a cząstkami naładowanymi elektrycznie, błyski mają kolor czerwony i zielony. Natomiast jeśli te cząsteczki zderzają się z atomami azotu, wówczas błysk będzie fioletowo-niebieski..
Jeszcze bez komentarzy