Plik tilapia Należą do nich grupa ryb pochodzących z Afryki, które są wykorzystywane przez człowieka głównie ze względu na ich wysoką produktywność i cechy szybkiego rozwoju. Rodzaje, do których należą te ryby, są typowe Oreochromys, Tilapia i Sarotherodon.
Z tych gatunków najważniejszy jest Oreochromis, która obejmuje 32 gatunki ryb, z których większość jest poważnie dotknięta działalnością człowieka i zalicza się do niepokojących globalnych kategorii zagrożeń. Hybrydyzacja z gatunkami tego samego rodzaju wprowadzonymi na obszary występowania innych stanowi jedno z najsilniejszych zagrożeń.
Tilapie na ogół mają codzienną aktywność. W ciągu dnia żerują i rozmnażają się, aw nocy zwykle przenoszą się na głębokie wody..
Indeks artykułów
Ryby te mają typowe cechy pielęgnic (rodzina Cichlidae). Są to ryby spłaszczone bocznie, z niepełną linią boczną, zwykle przerywaną na poziomie płetwy grzbietowej, o głębokim tułowiu. Ciało jest wyłożone stosunkowo dużymi i dość odpornymi łuskami cykloidów.
Płetwy grzbietowe i odbytowe mają mocne kolce i miękkie promienie; płetwy miednicowe i piersiowe są większe i przednie, co pozwala im na lepszą wydajność pływania i zwrotność. Liczba łusek, liczba kręgów i liczba kolców skrzelowych jest zmienna i charakterystyczna dla każdego gatunku..
Samce mają dobrze rozwinięte, opuchnięte usta. Dorośli mają uzębienie trójdzielne, kojarzone z nawykami roślinożernymi, chociaż podczas rozwoju zużywają wiele różnych zasobów..
Ciała tilapii mają zazwyczaj jasne pionowe paski, które niewiele kontrastują z efektownym ubarwieniem. To daje tym rybom zdolność do zmiany koloru w odpowiedzi na zmiany warunków środowiskowych poprzez kontrolowanie chromatoforów..
Oczy są dobrze rozwinięte, co zapewnia im dobrą widoczność, mają też duże nozdrza i wyraźną linię boczną.
Taksonomia i klasyfikacja tilapii jest dość zagmatwana i podlega ciągłym zmianom ze względu na podobieństwo morfologiczne wielu pokrewnych gatunków i rodzajów..
Obecnie gatunek Oreochromis ma 32 rozpoznane gatunki. Inne rodzaje tilapii, takie jak Sarotherodon Y Tilapia mają odpowiednio 13 i 7 gatunków.
Ryby te bardzo szybko osiągają rozwój płciowy, więc gatunek ten może stanowić zagrożenie ekologiczne, gdy zostanie wprowadzony na obszary, na których nie jest rodzimy. Gatunki tilapia bardzo szybko osiągają dojrzałość. Dzieje się tak, ponieważ osiągają wagę od 30 do 50 gramów i mogą rozmnażać się w wodzie słodkiej i słonawej.
Samice mogą składać kilka jaj rocznie. W bardzo sprzyjających warunkach temperaturowych mogą przeprowadzić od 4 do 5 warstw w ciągu roku. Liczba jaj na lęg zmienia się w zależności od rozwoju samic. Mimo to łączna liczba jaj u najlepiej zbadanych gatunków waha się między 200 a 2000..
Kiedy samica jest gotowa do kopulacji, zwykle schodzi w toni wodnej i schodzi na dno, gdzie samce przygotowały rodzaj zagród lub gniazda dla jaj, które mogą osiągnąć średnicę do dwóch metrów i głębokość do 60 cm..
Po krótkich zalotach samca samica zaczyna składać jaja, które są zapładniane, gdy samice składają jaja..
Po zapłodnieniu jaja są chronione przez samicę w jej jamie ustnej, gdzie są chronione aż do wyklucia. Po krótkim okresie inkubacji trwającym od trzech dni do trzech tygodni, w zależności od temperatury i gatunku, jaja wykluwają się..
Narybek może pozostać w pysku przez okres dwóch tygodni. Po uwolnieniu pozostają blisko matki przez kilka dni, a gdy są zagrożone, szybko wycofują się do ust matki. Narybek następnie osiada na obszarach z płytką wodą.
Okres opieki rodzicielskiej nad narybkiem można przedłużyć o okres od dwóch do trzech tygodni. W niektórych przypadkach samce mogą chronić jaja w pysku, jednak często są przez to zjadane.
Samica powraca do karmienia po porzuceniu potomstwa i szybko, około czterech tygodni, wraca do stanu swoich jajników, aby przygotować się do nowego złożenia jaja..
W naturze te ryby żywią się różnorodnymi przedmiotami. We wczesnych stadiach wzrostu narybek żeruje na fitoplanktonie i zooplanktonie. Pozostałości są również ważnym zasobem w diecie.
Po pierwszych etapach młode osobniki przyjmują bardziej złożoną i urozmaiconą dietę, obejmującą dużą liczbę skorupiaków wodnych, takich jak widłonogi i cladocerans..
Oprócz tego zjadają inne różne bezkręgowce żyjące na dnie, z których mogą wydobywać kawałki. Mogą zjadać różne owady wodne i ich larwy, a także robaki i krewetki. Ze względu na szerokie spektrum diety dorastających osobników są uważane za wszystkożerne / mięsożerne.
Dorosłe osobniki większości gatunków mają tendencje do bycia roślinożernymi, będąc w stanie spożywać od alg po rośliny wodne i roślinność nadbrzeżną..
Odnotowano również, że w niektórych sytuacjach, gdy dostępność pokarmu jest niska, osobniki większych rozmiarów mogą czerpać korzyści z mniejszych ryb innych gatunków, a nawet zjadać członków tego samego gatunku..
W tych siedliskach, w których zostały wprowadzone do środowiska naturalnego, udało im się wyprzeć i wyeliminować gatunki rodzime, ponieważ również żywią się swoimi jajami..
Pod nazwą Tilapia występują trzy najważniejsze gatunki, Oreochromis aureus, Oreochromis niloticus Y Oreochromis mossambicus.
Gatunek ten można rozpoznać po obecności między 14-17 promieni w płetwie grzbietowej, między 11-15 promieniami kręgosłupa odbytu, 8-11 miękkimi promieniami odbytu i między 28-31 kręgami. Dorośli mają wąską kość przedoczodołową. Dolna szczęka gardłowa ma krótkie ostrze, dolna szczęka nie przekracza 36% długości głowy.
Płetwa ogonowa nie ma ciemnych pionowych pasów, ale dystalny brzeg jest różowy lub jaskrawoczerwony. U samic hodowlanych ma zwykle kolor pomarańczowy. Samce rozpłodowe mają intensywny i jasnoniebieski kolor na głowie i bardziej intensywny róż na płetwie ogonowej..
Gatunek ten osiąga dojrzałość w optymalnym przedziale od 13 do 20 cm. Mogą osiągnąć długość do 46 cm przy maksymalnej wadze 2 kg. Jest to gatunek tolerancyjny na zimno, występujący w temperaturach wahających się między 8-30 ° C.
Ponadto toleruje dość słonawe warunki. Zwykle ma charakter terytorialny w ograniczonych przestrzeniach, zamieszkując stawy, ciepłe zbiorniki, jeziora i strumienie zarówno na otwartych wodach, jak iw przestrzeniach ograniczonych skałami i roślinnością..
Czarna tilapia może zajmować różnorodne siedliska słodkowodne i słonawe, na ogół do 12 metrów głębokości w zbiorniku wodnym i przy temperaturach od 17 do 35 ° C. Zakres dojrzałości rozrodczej wynosi od 6 do 28 cm, osiągając średnią długość całkowitą 35 cm..
Ma 15-18 kolców grzbietowych, 10-14 miękkich promieni na płetwie grzbietowej, 3 kolce odbytu, 7-12 miękkich promieni odbytu i 28-31 kręgów. Kufa długa, na czole stosunkowo duże łuski. Mają dwie łuski między oczami, po których następuje ciągły rząd dziewięciu łusek aż do płetwy grzbietowej.
Samce mają ostry pysk w stosunku do samic i powiększone szczęki. Niehodowlane samce i samice są jaskrawo ubarwione z 2 do 5 bocznymi plamami. Samce hodowlane są charakterystycznie czarne z białymi podszewkami.
Jest to gatunek euryhalinowy, co wskazuje, że obsługuje wysoki zakres zasolenia. Preferuje siedliska w ujściach rzek lub zbiorniki jezior blisko morza, bez zajmowania stale otwartych ujść rzek i otwartego morza. Ponadto może tolerować środowiska o niskiej dostępności tlenu..
Czerwona tilapia charakteryzuje się obecnością 15-18 kolców grzbietowych, 11-13 miękkich promieni grzbietowych, 3 kolców odbytu, 9-11 miękkich promieni odbytu i 30-32 kręgów. Dojrzałość rozrodczą osiąga w przedziale od 6 do 28 cm. Osiąga długość do 60 cm i waży 4,3 kg.
Jest to jedna z tilapii o największej masie ciała, głowa jest stosunkowo mała w porównaniu z innymi gatunkami. U dojrzałych płciowo samców szczęki nie są bardzo powiększone i zajmują około 30% długości głowy. Brodawki narządów płciowych mężczyzny nie mają frędzli.
Najbardziej wyróżniającą cechą tego gatunku jest obecność regularnych pionowych pasów na całej głębokości płetwy ogonowej. Dorosłe samce są zwykle niebieskawo-różowe, z ciemnym gardłem, brzuchem, płetwami odbytowymi i miednicznymi. Samice mają srebrzystobrązowe ubarwienie i są jasne na brzuchu..
Gatunek nie jest zbyt tolerancyjny na niskie temperatury lub warunki słonawe, jednak może przetrwać w niewielkim gradiencie zasolenia. Jego aktywność odbywa się głównie w ciągu dnia. Jest to najważniejszy gatunek tilapii na świecie w hodowli ryb i produkcji konsumenckiej.
Wiele krajów, w których gatunki tilapii zostały wprowadzone do naturalnych ekosystemów, celowo lub przypadkowo, zgłosiło pewien stopień wpływu na środowisko. Agresywne i żarłoczne cechy wielu gatunków sprawiają, że są one wysoce konkurencyjne w stosunku do gatunków rodzimych.
Wysoki współczynnik reprodukcji i szybki rozwój umożliwiły temu gatunkowi łatwe konkurowanie i wypieranie innych gatunków. To ostatnie spowodowało w wielu miejscach, w których zostały wprowadzone, krytyczny spadek liczebności lokalnych gatunków, a nawet ich wyginięcie..
Z drugiej strony, wprowadzenie tilapii nilowej, bardzo zdolnej do przystosowania się do szerokiego zakresu temperatur i innych warunków środowiskowych, spowodowało hybrydyzację z innymi gatunkami Oreochromis, co nieodwracalnie wpływa na integralność genetyczną tych populacji i są one obecnie bardzo bliskie zniknięcia.
Jeszcze bez komentarzy