Plik typy autyzmu, zaburzenie neurorozwojowe, występują one w różnych formach w zależności od ich cech i objawów. Różne rodzaje autyzmu, od najłagodniejszych do najcięższych, w znacznym stopniu pokrywają się. Z tego powodu w DSM-V pojawiają się pod nazwą „Autism Spectrum Disorders”.
Trudno jest zdefiniować konkretne prototypy autyzmu, ponieważ dwoje ludzi z tym zaburzeniem może bardzo się od siebie różnić. To nie to samo, co łagodny autyzm, ciężki lub jego rozwój u dzieci, młodzieży czy dorosłych.
Na przykład autyzm dziecięcy jest zwykle jednym z najbardziej niepokojących ze względu na jego cechy i trudności związane z edukacją dziecka, które na niego cierpi. Następnie sklasyfikujemy i rozwiniemy różne typy autyzmu i ich najważniejsze cechy.
Indeks artykułów
Zgodnie z DSM-V autyzm klasyfikuje się według ciężkości stanu:
To najłagodniejszy poziom. Jest opisywany jako profil behawioralny, w którym osoba może komunikować się z innymi pełnymi i poprawnymi zdaniami. Nie są jednak w stanie odpowiednio prowadzić długich rozmów z innymi ludźmi..
Są postrzegani jako ekscentryczni, z brakiem umiejętności społecznych, w związku z czym odnoszą niewielkie sukcesy w tym zakresie.
Jeśli chodzi o jego zachowanie, charakteryzuje się sztywnością i brakiem elastyczności w sposób, który koliduje z jego normalnym życiem. Trudno jest im zorganizować i zaplanować to, co zamierzają zrobić, a także wykonywać naprzemiennie pewne czynności.
W tym przypadku jednostka może używać prostych zwrotów, a jej interakcją z innymi kierują jedynie bardzo ograniczone zainteresowania. Jego komunikacja niewerbalna jest bardzo ekscentryczna. Dlatego mają znaczne braki w werbalnej i niewerbalnej komunikacji społecznej. Nawet jeśli otrzymają pomoc, nadal mają te trudności.
Zachowanie jest bardziej nieelastyczne, odrzuca zmiany i charakteryzuje się dużą liczbą powtarzających się zachowań. Wykazują wielki niepokój, gdy są zachęcane do zmiany zachowania lub zmiany otoczenia.
Istnieją poważne problemy w werbalnej i niewerbalnej komunikacji społecznej, które znacząco wpływają na Twoje codzienne życie.
Przykładem może być osoba, która bardzo rzadko wchodzi w interakcje z innymi i ma na celu zaspokojenie pewnych potrzeb. Reaguje tylko na bardzo bezpośrednie i natarczywe interakcje społeczne i może wypowiedzieć tylko kilka zrozumiałych słów.
Bardzo negatywnie reagują na zmiany, a powtarzające się zachowania zajmują dużą część ich codziennego życia.
Autyzm nie musi wiązać się z deficytami intelektualnymi, w rzeczywistości może występować przy różnym stopniu rozwoju intelektualnego. 75% osób z autyzmem ma pewne upośledzenie umysłowe (Amodia de la Riva i Andrés Fraile, 2006) i wiąże się z cięższymi postaciami zaburzenia.
Ponieważ zaburzenie to ma tak różne przejawy, nie jest zaskakujące, że istnieją osoby z umiarkowanie zachowanym językiem, inne, które milczą przez większość czasu, a trzecia grupa nie zna języka..
Wydaje się, że nie rozumieją, co mówią inni, lub nie zwracają na to uwagi, a wielu nie wypowiada słów, tylko odgłosy lub bełkot.
Mogą, ale nie muszą, prezentować ten stan, który charakteryzuje się nieprawidłowościami ruchowymi, takimi jak stereotypy, grymasy, nieruchome spojrzenie, bezruch, podniecenie, echolalia, bierność, katalepsja itp. Jednocześnie istnieją deficyty w myśleniu, afekcie i świadomości.
Wydaje się, że często wiąże się z autyzmem i jest zwykle kontrolowany lekami, takimi jak benzodiazepiny. W badaniu z 2000 r British Journal of Psychology objawy katatoniczne wydają się nasilać wraz z wiekiem.
Może nie jest to samo zaburzenie ze spektrum autyzmu, są różne przypadki, w których objawy są podobne, ale są one głównie spowodowane wszystkimi schorzeniami. Później zobaczymy inne powiązane zaburzenia.
Przyczyna jest określona tutaj, jeśli jest bardzo dobrze znana, ale zwykle bardzo trudno jest wiedzieć, co spowodowało to zaburzenie. Jego wygląd jest zwykle spowodowany szerokim zestawem czynników.
W systemie Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych autyzm należy do kategorii „wszechobecne zaburzenia rozwojowe”.
Ta grupa zaburzeń charakteryzuje się niewłaściwymi zachowaniami w stosunku do wieku poznawczego dziecka.
Obejmuje zmiany w interakcji społecznej i komunikacji, stereotypowe i powtarzalne zachowania oraz ograniczone czynności i zainteresowania. Może pojawić się praktycznie od urodzenia lub po pewnym wieku, w dzieciństwie.
Pojawia się przed 3.rokiem życia i wiąże się z brakiem reakcji na emocje innych, zachowaniami poza kontekstem społecznym oraz brakiem integracji społecznej, emocjonalnej i komunikacyjnej.
Nie używają języka społecznie, a raczej niektórych słów, aby osiągnąć coś lepszego, to tak, jakby nie mieli potrzeby wchodzenia w interakcje z innymi ludźmi.
Jego cechy charakterystyczne to te, które opisaliśmy wcześniej, choć tutaj dają przykład przywiązania do dziwnych przedmiotów i uporczywych rutynowych czynności w postaci pozornie bezsensownych rytuałów. Ponadto w stereotypowy sposób martwią się o harmonogramy, ilości, daty, zapachy, tekstury przedmiotów lub podróże bez określonego celu..
Trudność w dostosowaniu się do zmian może sprawić, że poczują się niekomfortowo, nawet po zmianie dekoracji domu lub niektórych mebli..
Inne towarzyszące objawy to lęki, fobie, zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu, agresywność, samookaleczenia i brak kreatywności..
Na szczęście istnieją pewne wytyczne dotyczące leczenia dzieci z autyzmem, takie jak zajęcia czy gry, dzięki którym rozwijają się one pozytywnie podczas zabawy.
Autyzm nietypowy różni się od autyzmu tym, że pojawia się po ukończeniu 3 lat lub nie spełnia żadnych kryteriów rozpoznania autyzmu. Są to trudności w 1 lub 2 z tych obszarów: interakcje społeczne, zaburzenia komunikacji oraz stereotypowe, powtarzalne i restrykcyjne zachowania.
W innych poprzednich systemach klasyfikacyjnych lub według różnych autorów istnieją stany bardzo bliskie autyzmowi, które zostały zdefiniowane jako jego podtypy. Następnie wskazujemy, czym one są:
Według Międzynarodowego Uniwersytetu w Walencji zespół Aspergera jest bardziej skomplikowanym i trudniejszym do zdiagnozowania typem autyzmu, ponieważ nie przedstawia niepełnosprawności intelektualnej ani innych widocznych objawów..
Główny deficyt obserwuje się w jego umiejętnościach społecznych: jego interakcja społeczna jest bardzo słaba, inni widzą go dziwnego, ponieważ ciągle mówi na te same tematy, nie rozumieją podwójnych znaczeń ani ironii, nie mają empatii dla innych itp..
Chociaż jego język jest poprawny sam w sobie, jest „zbyt poprawny”, tworząc pedantyczny profil, z rozbudowaną i rozbudowaną składnią i słownictwem. Ograniczenia dotyczą prozodii i intonacji.
Jeśli chodzi o ich zachowanie, są zwykle sztywni i trudno im stawić czoła nowym sytuacjom. Często zdarza się też niezdarność psychomotoryczna.
Jednak osoby te mogą mieć doskonałe zdolności do wykonywania pewnych zadań, zwanych „wyspami kompetencji”, takich jak wykonywanie obliczeń, zapamiętywanie dat lub gra na instrumencie..
Jego częstość nie jest dokładnie znana i waha się od 1 na 250 dzieci do 1 na 5000. Obecnie rośnie, ponieważ diagnozuje się coraz więcej zapomnianych przypadków, a wiedza na temat tego zespołu jest coraz większa..
DSM-V sklasyfikował zespół Retta jako możliwy rodzaj autyzmu, który jest stanem, który występuje głównie u dziewcząt.
Jest to rzadka choroba będąca zaburzeniem rozwojowym układu nerwowego. Charakteryzuje się problemami w zakresie zdolności motorycznych (ruchów i napięcia mięśniowego), funkcjonowania poznawczego i interakcji społecznych. A jej objawy zaczynają się pojawiać w wieku około dwóch lat.
Może dotyczyć około 1 na 12 000 dziewcząt urodzonych według Hiszpańskiego Stowarzyszenia Zespołu Retta. W końcu powoduje niepełnosprawność wieloraką, uwydatniając poważną lub znaczną niepełnosprawność intelektualną.
Znana również jako psychoza dezintegracyjna, jest rzadkim stanem, który pojawia się przez 3 lata lub dłużej. Występuje częściej u dzieci i zwykle dotyka 1 na 100 000 urodzeń. Wyróżnia się deficytami w rozwoju języka, interakcji społecznych i poziomie motorycznym.
Jest klasyfikowane jako wszechobecne zaburzenie rozwojowe i przez niektórych jest uważane za możliwą częstą formę autyzmu.
Wydaje się, że jego przyczyny są neurobiologiczne, a funkcjonowanie mózgu jest zmienione.
Warunek ten różni się od innych tym, że do drugiego roku życia rozwój dziecka wydaje się normalny we wszystkich obszarach: rozumienie i wyrażanie języka, zdolność używania dużych i małych mięśni oraz rozwój społeczny. Jednak od tego wieku lub nieco później (do 10 roku życia) zaczyna tracić nabyte umiejętności.
Nazywa się to również „nietypowym autyzmem”. To tutaj pojawiają się osoby, które spełniają większość kryteriów autyzmu lub zespołu Aspergera, ale nie wszystkie kryteria niezbędne do postawienia diagnozy..
Zwykle są to osoby z łagodniejszymi objawami autyzmu, które wpływają głównie na relacje społeczne i komunikację. Można tu również uwzględnić osoby o nieelastycznych, specyficznych, stereotypowych i ograniczonych działaniach, zwyczajach lub zainteresowaniach..
Ważne jest, aby zachować ostrożność przy ustalaniu tej diagnozy, określając, czy są to szczególne cechy osobowości danej osoby, czy też wiążą się z rzeczywistymi problemami w jej życiu..
Było wiele kontrowersji na ten temat, dlatego te możliwe typy autyzmu, które tutaj podkreślamy, zostały wyeliminowane w nowej wersji Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych (DSM-V), aby dopasować je do „zaburzeń ze spektrum autyzmu”.
Główne cechy osoby z autyzmem to:
Na wiele sposobów, takich jak: brak interakcji społecznych (nie odnosi się właściwie do innych), brak inicjowania rozmów, nieobecność lub deficyty w komunikacji niewerbalnej, nie patrzy na osobę mówiącą, wydaje się, że ich mimika jest wyrwana z kontekstu i nie rozumieją emocji innych.
Są bardzo nieelastyczni i prezentują powtarzalne zachowania skoncentrowane na określonych zainteresowaniach lub bardzo konkretnych zadaniach. Na przykład ciągłe wykonywanie operacji matematycznych, stereotypowe ruchy, nadmierne zainteresowanie określonym tematem itp. Wszystko to wpływa na rozwój satysfakcjonującego życia społecznego, szkolnego lub zawodowego.
Istnieją jednak pewne wspólne elementy; jako zmieniona percepcja środowiska zewnętrznego w taki sposób, że mogą mieć dużą wrażliwość na niektóre bodźce, podczas gdy są niewrażliwe na inne.
Istnieją badania, które potwierdzają, że autyzm można było przewidzieć już w bardzo młodym wieku, prawie po urodzeniu.
Niemowlęta zazwyczaj preferują postacie ludzkie, kierując na nie swój wzrok. W szczególności patrzą na twarze i mogą skupić na nas swoją uwagę, jeśli z nimi rozmawiamy. To ważny wrodzony mechanizm, który pozwala nam przetrwać, nawiązując silne więzi z naszymi obrońcami..
Natomiast u dzieci z autyzmem uwaga jest równomiernie rozłożona we wszystkich elementach środowiska. Postrzegają ludzi jako kolejny przedmiot w środowisku, nie dając im pierwszeństwa.
Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), około 1 na 68 dzieci ma jakąś formę autyzmu w Stanach Zjednoczonych.
Jeśli interesuje Cię ten syndrom, nie przegap naszego artykułu zawierającego 40 filmów, aby lepiej zrozumieć autyzm.
Czy ten post był dla Ciebie interesujący? Opowiedz nam o swoich doświadczeniach lub wątpliwościach, jeśli cierpisz na ten zespół lub znasz członka rodziny / bliskiego przyjaciela, który na to cierpi.
Jeszcze bez komentarzy