Plik szturm Bastylii, więzienie znane z pobytu znanych przeciwników monarchii, było wydarzeniem, które zapoczątkowało Rewolucję Francuską. 14 lipca 1789 roku, po kilku dniach gorączkowej działalności politycznej, kontrolę nad nim przejęła duża grupa paryżan..
Chociaż Bastylia sama w sobie nie była ważnym celem, zawierała ważny element symboliczny. Tak więc dla wielu Francuzów reprezentował króla i absolutyzm, atak był wyrazem niezadowolenia z systemu politycznego, który faworyzował jedynie arystokrację, szlachtę i duchowieństwo..
Zanim doszło do napadu na więzienie, stan trzeci, złożony z burżuazji i zwykłych ludzi, zaczął podejmować niezbędne kroki w celu zwiększenia swojej władzy. W tym celu utworzyli Narodowe Zgromadzenie Ustawodawcze bez udziału wyższych warstw społeczeństwa..
Obawa, że król wyśle armię do represji ludzi, którzy wyszli na ulice protestować, doprowadziła do kilku wybuchów przemocy, w tym szturmu na Bastylię. Najbardziej bezpośrednią konsekwencją było to, że król Ludwik XVI został zmuszony do przyjęcia rządu konstytucyjnego.
Indeks artykułów
Kryzys finansowy, który dotknął Francję za panowania Ludwika XVI, został spotęgowany przez udział tego kraju w różnych konfliktach wojennych. Do tego należy dodać marnotrawstwo dworu królewskiego, lata kiepskich zbiorów i system podatkowy, który opodatkował tylko trzeci stan, a nie szlachtę..
Wzrastało niezadowolenie społeczne i król, za radą swojego ministra finansów Neckera, postanowił zwołać Stany Generalne w maju 1789 r. Było to ciało podobne do parlamentu, składające się z przedstawicieli każdego stanu. Monarcha, aby uspokoić sytuację, wydawał się być chętny do zwiększenia obecności trzeciego stanu.
Jednak szlachta i duchowieństwo nie zaakceptowało planu monarchy i zablokowało debaty. Reakcją stanu trzeciego, popieranego przez część niższego duchowieństwa, było odejście od stanów generalnych i utworzenie Zgromadzenia Narodowego 17 czerwca 1789 r..
Ludwik XVI musiał ostatecznie uznać autorytet tego Zgromadzenia. To 9 czerwca zostało ogłoszone Narodowym Zgromadzeniem Ustawodawczym i rozpoczęto prace nad projektem konstytucji.
To samo Zgromadzenie Narodowe pokazało swoje zamiary, gdy złożyło tak zwaną Przysięgę gry w piłkę i zatwierdziło Deklarację praw człowieka i obywatela: położyć kres absolutyzmowi i przywilejom arystokracji.
Członkowie Zgromadzenia Narodowego nie ufali monarchie. Z tego powodu stworzyli popularną milicję złożoną z 48 tysięcy ludzi, aby móc się bronić na wypadek, gdyby władze wysłały wojsko..
W tym czasie sytuacja w Paryżu była bardzo napięta. Ludność poparła Zgromadzenie, a jego decyzje były dyskutowane i dyskutowane na ulicy. Nawet część armii zaczęła okazywać współczucie dla popularnej sprawy.
Król ze swojej strony postanowił pójść za radą szlachty i zaczął koncentrować wojska w okolicach miasta. Ponadto Jacques Necker, minister finansów, który próbował zreformować system podatkowy, aby nie karać trzeciego stanu, został zwolniony..
Ta wiadomość dotarła na ulice francuskiej stolicy 12 lipca. Dla większości paryżan usunięcie Neckera było zapowiedzią przyszłego zamachu stanu przez najbardziej konserwatywne sektory.
Mieszkańcy miasta wyszli na ulice, gromadząc blisko 10 000 ludzi w okolicach Palais Royal. Tam Camille Desmoulins wezwała obywateli do chwycenia za broń w obronie Zgromadzenia.
W nocy 13 marca przemoc rozprzestrzeniła się po Paryżu. Oprócz usunięcia Neckera i groźby dla Zgromadzenia, rebelianci zażądali obniżenia ceny chleba i pszenicy, które stały się znacznie droższe..
Kilka godzin później wokół ratusza zebrał się tłum, podczas gdy w różnych miejscach dochodziło do grabieży i ataków.
Gwardia Narodowa, nazwa nadana milicji obywatelskiej, próbowała powstrzymać grabieże, ale nie miała do tego broni. Aby je zdobyć, napadli na kilka budynków, w których przechowywana była broń. Jednym z takich miejsc było Los Inálidos, ale gubernator odmówił przekazania znalezionej tam broni..
Już wtedy wielu powstańców zaczęło podnosić hasła szturmowe Bastylii, gdzie znajdował się magazyn pełen prochu..
Przyczyny, które doprowadziły do szturmu Bastylii, były, ogólnie rzecz biorąc, takie same, jak te, które doprowadziły do rewolucji francuskiej.
Wśród nich jest zła sytuacja gospodarcza kraju. Większość ludności, nie należącej do szlachty, duchowieństwa czy rodziny królewskiej, za wzrost cen podstawowych artykułów żywnościowych obwiniała marnotrawstwo dworu. Ponadto słabe zbiory doprowadziły do epizodów głodu.
Do tego należy dodać absolutystyczny system stanowy, który rządził krajem. Na szczycie był król, posiadający prawie absolutną władzę, a za nim dwa uprzywilejowane sektory, arystokracja i duchowieństwo. Reszta ludności nie miała prawie żadnych praw politycznych, a ponadto to oni musieli płacić podatki.
Rosnące znaczenie gospodarcze burżuazji nie miało żadnego związku z jej zerową władzą polityczną, co było jedną z przyczyn, które doprowadziły do rewolucji.
Bastylia była twierdzą przekształconą w więzienie w czasach króla Ludwika XIV. W ten sposób stała się przeznaczeniem wszystkich przeciwników monarchii, stając się symbolem absolutyzmu..
Ideologiem stojącym za przekształceniem fortecy w więzienie państwowe był kardynał Richelieu. Postanowił zamknąć oskarżonych o przestępstwa polityczne, wystarczył rozkaz króla, by ich skazać..
Budynek miał kształt prostokąta i był chroniony murem o przedłużeniu 30 metrów. Z ośmioma okrągłymi wieżami na obwodzie twierdza była otoczona fosą i posiadała tylko jedną bramę. To sprawiło, że był to naprawdę trudny cel dla rewolucjonistów..
Te w zasadzie przybyły do Bastylii, aby zaopatrzyć się w broń i amunicję. Kiedy jednak odpowiedzialni za więzienie odmówili ich wydania, postanowili przejąć je siłą..
Jedną z najważniejszych cech szturmu Bastylii i całej rewolucji francuskiej było to, że było to powstanie ludowe. Wodzowie byli w większości burżuazyjni, a na ulicach towarzyszyła reszta tak zwanego stanu trzeciego..
Przed atakiem na więzienie jakieś wydarzenie mogło zmienić historię. Kilka metrów od Les Invalides znajdował się oddział wojskowy, gotowy do walki z protestującym tłumem.
Kiedy baron De Besenval, dowodzący tymi oddziałami, zapytał szefów każdego korpusu, czy żołnierze byliby skłonni strzelać do zgromadzenia, jednogłośnie odpowiedział, że nie..
Bastylia miała tylko 30 strażników i niewielką grupę weteranów do obrony. W tamtym czasie było tylko siedmiu więźniów, żaden z nich nie miał specjalnego znaczenia..
Ze swojej strony napastników było prawie tysiąc. W południe 14 lipca zbierali się na zewnątrz. Żądali, aby obrońcy poddali więzienie i uzyskali dostęp do przechowywanej w nim broni i prochu..
Zgromadzenie elektorów w Paryżu wysłało delegację, aby negocjować z obrońcami kapitulację. Po pierwszym kontakcie rozmowy wznowiła druga delegacja. W tym przypadku wysłannikami byli Jacques Alexis Hamard Thuriot i Louis Ethis de Corny, którzy również nie osiągnęli swoich celów.
Odmowa wywołała podekscytowanie duchów zboru. Pierwsza próba napadu, dość zdezorganizowana, rozpoczęła się około godziny 13:30, kiedy część obecnych weszła na zewnętrzny dziedziniec.
Aby sprzyjać przejęciu budynku, przystąpili do opuszczania mostu zwodzonego, zrywając trzymające go łańcuchy. Odpowiedzieli im strzały, które spowodowały wiele ofiar.
Pół godziny później nowa delegacja ponownie próbowała zakończyć oblężenie bez użycia przemocy. Ponownie nie ma wyników.
Czwarta próba negocjacji miała miejsce około godziny 15:00, po kolejnej odmowie strażników. Wtedy zaczął się prawdziwy atak. Nie wiadomo w 100%, kto zaczął strzelać, ale wkrótce wybuchła prawdziwa bitwa. Konstrukcja więzienia bardzo utrudniła jego przejmowanie, a walka zaostrzyła się.
Po 30 minutach napastnicy otrzymali posiłki, do których dołączyło 61 strażników, którzy zdezerterowali z regularnych oddziałów. Na czele tych strażników stał Pierre-Augustin Hulin, który zajmował stanowisko sierżanta w Gwardii Szwajcarskiej.
Do szkolenia wojskowego strażnicy dodali broń, którą zabrali w Les Inálides, a także od 2 do 5 armat.
Atak spowodował wśród napastników prawie 100 ofiar do czasu, gdy około godziny 17:00 obrońcy Bastylii zarządzili przerwanie ostrzału. Pomimo strategicznej przewagi zdawali sobie sprawę, że nie wytrzymają zbyt długo, więc wysłali najeźdźcom list z warunkami ich kapitulacji..
Wśród warunków przekazania Bastylii żądali, aby nie było represji wobec obrońców. Chociaż żądania zostały odrzucone, oblężeni ostatecznie poddali fortecę. Około godziny 17:30 paryżanie weszli i przejęli kontrolę.
Garnizon, który bronił więzienia, został przeniesiony do ratusza. Chociaż Gwardia Narodowa starała się unikać incydentów, podczas transferu tłum zlinczował czterech funkcjonariuszy.
Nieświadomy tego, co się stało, Ludwik XVI nakazał swojej armii ewakuację stolicy. Mandat dotarł do ratusza o świcie.
Szturm Bastylii zapoczątkował Rewolucję Francuską. W całym kraju doszło do powstania przeciwko władzom, które wykorzystywały obecne obce wojska do próby odzyskania kontroli.
Dzień po szturmie Bastylii, około godziny 8 rano, król Ludwik XVI został poinformowany o tym, co wydarzyło się przez księcia księcia Liancourt. Monarcha okazał zdziwienie i według kronikarzy mógł tylko powiedzieć swojemu rozmówcy: „ale, Liancourt, to są zamieszki”. Odpowiedź była bardzo prosta i dokładna: „Nie, panie”, powiedział, „to jest rewolucja”. .
Tymczasem w Paryżu obywatele zabarykadowali się, czekając na odpowiedź wojsk królewskich. W Wersalu, na posiedzeniu Zgromadzenia, miał nastąpić zamach stanu ze strony zwolenników monarchistów, ale ostatecznie nie doszło do niego..
Nie potwierdziły się obawy buntowników o militarną reakcję. Rankiem 15 czerwca król zrozumiał swoją klęskę i rozkazał żołnierzom wycofać się.
Markiz de La Fayette został mianowany szefem Gwardii Narodowej w Paryżu, a przywódca stanu trzeciego, Jean-Sylvain Bailly, został wybrany na burmistrza stolicy..
Monarcha w geście dobrej woli ogłosił, że Necker zostanie przywrócony na to stanowisko, oprócz powrotu z Wersalu do Paryża. 27 lipca, już w stolicy, monarcha zgodził się nosić symbol rewolucji: trójkolorową kokardę.
Rewolucjoniści wkrótce zaczęli wdrażać swoje polityczne środki. Monarchia ze swej strony nie miała innego wyboru, jak tylko zaakceptować ich w celu utrzymania tronu.
Najważniejszą społeczną konsekwencją wydarzeń, które nastąpiły po szturmie Bastylii, była likwidacja przywilejów arystokracji i duchowieństwa. W ten sposób Zgromadzenie zniszczyło fundamenty ustroju feudalnego..
Przedstawiciele obywateli między innymi zadekretowali godziwą cenę za ziemie i zlikwidowali związki i korporacje..
Rewolucyjne wybuchy wystąpiły również na terenach wiejskich. Chłopi napadali na zamki i rezydencje szlacheckie, a także urzędy poboru podatków.
Przez pewien czas utrzymywano monarchię konstytucyjną, chociaż król pozostawał więźniem w Tuileries po tym, jak odkryto, że próbował opuścić Francję. W 1792 roku pojawiły się dowody na to, że próbował on spiskować przeciwko Zgromadzeniu, a ludzie wtargnęli do więzienia.
Funkcje monarchy zostały zniesione, a 20 września Francja stała się republiką.
Wiele było postaci, które brały udział w szturmie Bastylii, zarówno wśród obrońców, jak i napastników..
Launay był ostatnim gubernatorem Bastylii, stanowisku, na które został przydzielony praktycznie od urodzenia. Jego ojciec zajmował to samo stanowisko, a Bernard-René urodził się w samej fortecy, przekształconej w więzienie.
Podczas napadu Launay nie otrzymał żadnych rozkazów od przełożonych, więc musiał przejąć inicjatywę. Po pierwsze, odmówił otwarcia drzwi i przekazania przechowywanego tam prochu i broni, ale po bitwie, która się z tym wywiązała, nie miał innego wyjścia, jak tylko się poddać..
Gubernator został aresztowany i przeniesiony do ratusza. Jednak nigdy nie dotarł do celu, gdyż po drodze został zlinczowany przez tłum..
Byli częścią różnych delegacji, które weszły do Bastylii, aby spróbować zmusić obrońców do poddania się. Z całej trójki największym uznaniem cieszył się Bailly, który był burmistrzem Paryża i dał królowi Ludwikowi XIV trójkolorową kokardę, symbol rewolucji..
Podobnie jak wielu innych rewolucjonistów, został osądzony i skazany przez własnych towarzyszy. Został zgilotynowany 12 listopada 1791 roku.
Członek Gwardii Szwajcarskiej, w której doszedł do stopnia sierżanta, był jednym z przywódców szturmu Bastylii. W ten sposób został dowódcą Ochotników Bastylii, choć później trafił do więzienia za przynależność do bardziej umiarkowanej frakcji.
Historycy twierdzą, że to on podczas szturmu rozkazał ostrzelać fortecę, co wywołało reakcję obrońców.
Camille Desmoulins był jednym z ideologów szturmu Bastylii. Od początku opowiadał się za zaszczepieniem republiki jako najlepszej metody zakończenia francuskiego systemu absolutystycznego.
Dni przed szturmem Bastylii Desmoulin wezwał paryżan do demonstracji przed Pałacem Królewskim, który jest uważany za bezpośredni precedens wzięcia więzienia.
Już w okresie zwanym Terrorem Desmoulins skończył w sprzeczności z Maximilienem de Robespierre. Ostatecznie został aresztowany i stracony 5 kwietnia 1794 r.
Jeszcze bez komentarzy