Plik torus żuchwy Jest to pojedyncza lub obustronna narośl kostna, która pojawia się na powierzchni językowej żuchwy. Zwykle znajduje się w pobliżu kłów lub przedtrzonowców. Etiologia jest nadal nieprecyzyjna, ale uważa się, że w grę wchodzą elementy genetyczne i środowiskowe..
Są również znane jako wyrostki żuchwy lub egzostozy kości. Z przeprowadzonych badań wynika, że nie mają one wpływu na pojawienie się raka w obrębie jamy ustnej. Częstość występowania tego schorzenia waha się od 20 do 25% w populacji amerykańskiej..
Można je klasyfikować według ich kształtu, rozmiaru, lokalizacji i liczby. Możliwości terapeutycznych są wielorakie i zależą od objawów, kryteriów estetycznych i funkcjonalnych, a także możliwości wszczepienia protez..
Indeks artykułów
Torus żuchwy prawie zawsze przebiega bezobjawowo. Tylko w niektórych przypadkach, gdy jego rozmiar jest bardzo duży lub jego lokalizacja jest bardzo irytująca, pacjenci mogą odczuwać pewien dyskomfort.
Głównymi dolegliwościami osób z tą patologią są sporadyczne bóle i krwawienia, szczególnie po niektórych urazach, owrzodzenia na lub wokół urazu oraz w bardzo ciężkich przypadkach trudności z przeżuwaniem.
Podczas zakładania protezy dentystycznej może również wystąpić dyskomfort; w rzeczywistości jest to jedna z głównych przyczyn konsultacji z dentystą przed zdiagnozowaniem torusa.
Odnotowano niepotwierdzone przypadki anestezjologów, którzy mieli trudności z intubacją pacjentów z torusami, ale piśmiennictwo na ten temat jest nieliczne..
Jak wspomniano we wstępie, etiologia torusa żuchwy jest niejasna. Istnieje jednak domniemana uniwersalna zgoda, która nadaje torusowi wieloczynnikowe pochodzenie.
Kilka badań klinicznych wykazało predyspozycje genetyczne do pojawiania się różnych egzostoz. Wiele innych obejmuje elementy środowiska w genezie torusa, a nawet czynniki funkcjonalne związane z uzębieniem, zgryzem i fizjologią zębów..
We wczesnych stadiach życia (stadia, w których występują one bardzo rzadko) wiązano z bruksizmem.
Istnieją również powiązania między zaburzeniami w regulacji wapnia, witaminy D i witaminy K a torusem, co może dać wgląd w jego pochodzenie.
Zbadano również wygląd torusa po zabiegach stomatologicznych, takich jak przeszczepy dziąseł..
Nowa teoria na temat pochodzenia wyrostka żuchwy została podniesiona w 2013 roku przez grupę badaczy, którzy uważają, że istnieje związek między tworzeniem się szczęki a kostnieniem chrząstki Meckela w wieku płodowym z pojawieniem się torusa..
- Mały: do 3 cm średnicy.
- Średni: od 3 do 5 cm średnicy.
- Duży: większy niż 5 cm średnicy.
- Żuchwa.
- Palatyn.
- Inne lokalizacje wewnątrzustne.
- Tylko.
- Wielostronne.
- Wielostronne.
- Plany.
- Guzkowaty.
- Wrzecionowate.
- Zrazikowy.
Rozpoznanie torusa żuchwy jest przede wszystkim kliniczne. Należy przeprowadzić pełną diagnostykę uzębienia, palpacyjnie sprawdzić spójność kości, ocenić śluzówkę jamy ustnej pod kątem owrzodzeń lub urazów oraz zweryfikować żywotność zębów w pobliżu zmiany..
Należy również zażądać badań uzupełniających, początkowo okołowierzchołkowych badań radiologicznych, w których widoczne są obszary o dużym zmętnieniu w stosunku do korzenia uszkodzonych zębów..
Badania patologiczne mogą być wskazane, jeśli podejrzewa się jakąkolwiek inną zmianę, która może być złośliwa lub jeśli początkowa diagnoza jest niepewna..
Histologicznie jest opisywana jako zmiana kostna z bardzo gęstą korą, pośrodku uwidoczniona jest gąbczasta kość ze zwapnionymi obszarami.
Diagnostyka różnicowa torusa żuchwy obejmuje tworzenie ropnia, raka kości, guzy ślinianek, guzy naczyniowe, zespół Gardnera i mięśniaki..
Większość przypadków wyrostka żuchwowego nie wymaga specjalnego leczenia. W rzeczywistości wiele z nich pozostaje niezauważonych, dopóki dentysta nie wykryje ich podczas rutynowej oceny lub konsultacji z innego powodu..
W niektórych przypadkach leczenie jest zachowawcze. Tylko nieliczne objawy, które mogą się pojawić, są leczone, a ustąpienie chirurgiczne jest opóźnione, co jest wskazane w bardzo szczególnych sytuacjach..
Operacja usunięcia torusa żuchwy jest wykonywana przez chirurgów szczękowo-twarzowych i jest wskazana tylko w następujących sytuacjach:
Jeśli torus koliduje z już wykonanym lub planowanym zabiegiem protetycznym, należy go usunąć..
Gdy torus ze względu na swój rozmiar powoduje zmiany w błonie śluzowej jamy ustnej z wrzodami i krwawieniem, należy go usunąć.
Niektóre typy i lokalizacje torusa mogą gromadzić resztki jedzenia, co zagraża zdrowiu jamy ustnej pacjenta i powoduje nieświeży oddech.
W przypadku deformacji zęba lub wypukłości spowodowanej przez torus, wielu pacjentów prosi o jego usunięcie ze względu na dyskomfort, jaki generuje.
Excereza torusa żuchwy jest wykonywana poprzez rzadką operację jamy ustnej, podczas której usuwa się odcinek kości, który obejmuje nie tylko guz, ale także czystą krawędź kości, aby zapobiec rozmnażaniu, pomimo tego zawsze zaleca się usunięcie jak najmniejszej ilości tkanki zachowując okostną nieuszkodzoną.
Zabieg ten można wykonać w znieczuleniu miejscowym w klimatyzowanym gabinecie lub na oddziale ambulatoryjnym..
Jednak niektóre przypadki muszą być wykonywane w znieczuleniu ogólnym na sali operacyjnej ze względu na ryzyko upośledzenia dróg oddechowych lub jeśli torus jest związany ze strukturami naczyniowymi lub nerwowymi, które mogą zostać zranione, jeśli pacjent się poruszy..
Zabieg wykonywany jest przy zapewnieniu ciągłej aspiracji, pacjentowi w pozycji leżącej na plecach i przy stale otwartych ustach..
Po odpowiednim nacięciu, podzieleniu kości specjalistycznymi wiertłami połączonymi z silnikiem ultradźwiękowym o wysokiej częstotliwości, usuwa się uszkodzenie dłutem, a brzegi starannie zszywa..
Jak przy każdym zabiegu chirurgicznym, mogą wystąpić powikłania, wśród których mamy:
- Urazy nerwów.
- Zmiany naczyniowe.
- Infekcje.
- Krwawienie.
- Blizny przerosłe
- Zaburzenia retencji.
Jeszcze bez komentarzy