Plik przemiany demograficzne jest teorią, która próbuje wyjaśnić przejście z przedindustrialnego reżimu demograficznego, z wysokimi wskaźnikami śmiertelności, na reżim przemysłowy z wysokim wzrostem liczby ludności w wyniku nadejścia rewolucji przemysłowej..
Na początku teoria ta miała na celu jedynie wyjaśnienie zmian demograficznych spowodowanych przez rewolucję przemysłową; jednak jego użycie stało się ważnym paradygmatem dwudziestowiecznej dyscypliny demograficznej..
Należy zauważyć, że później włączono kolejny etap zwany postindustrialnym, w którym śmiertelność i wskaźniki urodzeń znacznie spadły.
Należy dodać, że teoria przemian demograficznych była przedmiotem wielu krytyki, ponieważ wielu ekspertów uważa ją za bardzo ograniczoną koncepcję, która karmi się pewnymi sprzecznościami. Stanowiska tego bronili ważni autorzy, tacy jak Dennis Hodgson i Simon Szreter.
Pomimo obaleń przemiany demograficzne miały na celu wyjaśnienie związku między zmianami społeczno-gospodarczymi a zmianami demograficznymi, które miały miejsce od XVIII wieku w wielu rozwiniętych krajach Europy. Próbowano ustalić związek przyczynowy między wzrostem demograficznym, liczbą ludności i rozwojem.
Przemiany demograficzne nastąpiły dzięki badaniom demografa Warrena Thompsona w 1929 r. Podczas tych badań Thompson zauważył, że w ciągu ostatnich 200 lat nastąpił szereg zmian pod względem liczby zgonów i urodzeń, które historycznie korespondowały z rozwojem. społeczeństwa uprzemysłowione.
Później socjolog i demograf Kingsley Davis - twórca terminów „zerowy wzrost” i „eksplozja populacji” - stworzył konceptualizację pierwszego modelu teorii przemian demograficznych. Kilkadziesiąt lat później zajął się nim Frank Notestein, który skupił się na liczbie zgonów i urodzeń związanych z problemami ekonomicznymi..
Później autorzy tacy jak Francine Van de Valle i John Knodel doszli do negatywnych wniosków: nie ma bezpośredniego związku między spadkiem śmiertelności a spadkiem liczby urodzeń. Co więcej, w krajach takich jak Niemcy spadek dzietności małżeńskiej również nie był związany ze śmiertelnością niemowląt, ponieważ to pierwsze wystąpiło przed drugim..
Indeks artykułów
Będąc teorią naukową, przemiany demograficzne mają szereg bardzo specyficznych cech lub elementów, które je definiują. Najważniejsze z nich wymieniono poniżej:
- Przemiany demograficzne charakteryzują się skupieniem uwagi na zmianach zachodzących w przyczynach umieralności (np. Pojawieniu się chorób), które na przestrzeni dziejów wywierają znaczący wpływ na poszczególne społeczeństwa. Opisuje również zmiany zachodzące w strukturze tych społeczeństw..
- Jest poświęcony badaniu tylko tych społeczeństw, które doświadczyły rewolucji przemysłowej; w związku z tym jego pierwsze próby podjęto w krajach europejskich i niektórych regionach Ameryki Północnej. Później teorię tę zaczęto stosować w Ameryce Południowej, ponieważ region ten został uprzemysłowiony wiele lat później.
- Teoria ta opiera się na przekonaniu, że rewolucja przemysłowa zmieniła wszystkie dziedziny życia codziennego człowieka, przekształcając gospodarkę, technologię i stosunki społeczne. Przemiany demograficzne potwierdzają, że w wyniku tej zmiany w systemach produkcyjnych nastąpił wzrost liczby ludności na świecie i nastąpiła urbanizacja.
- Pomimo tego, że teoria ta powstała na początku XX wieku, niektórzy demografowie twierdzą, że przemiany demograficzne charakteryzują się słusznością, ponieważ obecnie kraje rozwijające się stoją w obliczu przemian demograficznych. Z drugiej strony uważa się, że kraje rozwinięte zakończyły już ten proces.
- Jedną z głównych cech tej teorii jest to, że przechodzi przez szereg etapów; Fazy te określają i wymieniają procesy, którym podlega społeczeństwo, angażując się w rozwój przemysłowy.
Jak wyjaśniono w poprzednich paragrafach, teoria przemian demograficznych jest związana ze zjawiskiem rewolucji przemysłowej, ponieważ implikowała znaczną różnicę w spadku śmiertelności i wskaźnika urodzeń..
Jeśli chodzi o umieralność, zmniejszenie to wynika ze wzrostu liczby ludności miejskiej i poprawy jakości życia, która nastąpiła dzięki rozwojowi technologicznemu, między innymi poprawie produkcji żywności, bardziej dostępnej edukacji czy bardziej godnym mieszkaniu..
W stosunku do przyrostu naturalnego spadek ten jest spowodowany kilkoma czynnikami związanymi z poprzednimi zjawiskami. Na przykład, nasilające się procesy urbanizacyjne jednocześnie zwiększają liczbę edukacji, zwłaszcza dla płci żeńskiej..
Oznacza to, że przyrost naturalny ulega zmniejszeniu, ponieważ wraz z industrializacją zwykle rozwija się wyzwolenie kobiet..
W wyniku przemian demograficznych następuje tymczasowe dostosowanie współczynnika zgonów i urodzeń. Dzieje się tak, ponieważ w poprzednich dziesięcioleciach były one bardzo wysokie; jednak wraz z uprzemysłowieniem stały się znacznie niższe.
W rzeczywistości w miarę upływu lat proces ten nie wydaje się zwalniać, a raczej przyspiesza..
W transformacji demograficznej rozwijają się cztery określone fazy, które są następujące:
Odnosi się do pierwszego etapu, który dotyczy społeczeństw przedindustrialnych. W tym okresie wskaźniki zgonów i urodzeń są bardzo wysokie, więc wzrost populacji jest powolny..
Od tego momentu zaczyna się przejście. Faza ta występuje w krajach rozwijających się i charakteryzuje się zmniejszeniem śmiertelności dzięki udoskonaleniom technicznym i postępom w zakresie umiejętności czytania i pisania oraz medycyny. Od tego momentu oczekiwana długość życia zaczyna się wydłużać..
Ta faza oznacza kulminację przemian demograficznych. Charakteryzuje się spadkiem wskaźnika urodzeń motywowanym dostępem do środków antykoncepcyjnych, włączeniem płci żeńskiej na rynek pracy i drogą do „państwa opiekuńczego”.
Okres ten odpowiada współczesnemu reżimowi demograficznemu i został dodany w późniejszych dziesięcioleciach. Społeczeństwa postindustrialne są na tym etapie, w którym wskaźniki zgonów i urodzeń stają się nadmiernie niskie. Powoduje to, że naturalny lub wegetatywny wzrost populacji jest prawie zerowy..
Na Półwyspie Iberyjskim przemiany demograficzne rozpoczęły się w XX wieku dzięki ożywieniu gospodarczemu wynikającemu z I wojny światowej, który pozwolił definitywnie rozpocząć proces industrializacji.
Ten sam akt wojny zatrzymał emigrację do Europy; jednakże emigracja wewnętrzna wzrosła i przyczyniła się do zasiedlenia obszarów miejskich.
Mimo to w Hiszpanii nastąpiło zahamowanie przemian demograficznych z powodu wojny domowej, która rozwinęła się w latach 1936–1939. Po triumfie faszyzmu pod wodzą Francisco Franco miliony ludzi skazano na wygnanie i osiedlono w Ameryce i innych krajach europejskich..
Obecnie można stwierdzić, że przemiany demograficzne na Półwyspie Iberyjskim dobiegły końca. W konsekwencji wzrost liczby ludności jest praktycznie zerowy.
Biorąc pod uwagę różne źródła, można było ustalić, że Meksyk znajduje się obecnie w pełnym procesie przemian demograficznych.
W latach siedemdziesiątych wskaźnik urodzeń zaczął spadać, o czym świadczą zapisy prowadzone w tym kraju.
Oficjalne dane wskazują, że przeciętna Meksykanka przeszła od posiadania pięciorga dzieci do ojcostwa tylko dwójki w ciągu całego swojego życia. Jeśli ten trend się utrzyma, prawdopodobnie kolejne dane pokażą, że meksykańskie kobiety mają średnio tylko jedno dziecko..
Śmiertelność również uległa istotnym zmianom: w 1930 r. Oczekiwana długość życia nie sięgała 40 lat, a dziś sięga 75 lat.
Podobnie jak Meksyk, Kolumbia również przechodzi proces przemian demograficznych.
Zjawisko to zaczęło się w kraju nadbrzeżnym w 1985 r., Kiedy zaczął się spadek współczynników dzietności i śmiertelności. Szacuje się, że w 2020 roku nastąpi wzrost wskaźników starzenia się.
Argentyna jest jednym z krajów Ameryki Południowej o najwyższym wskaźniku starzenia się. Z najnowszych danych wynika, że 11% mieszkańców Argentyny ma ponad 65 lat, co jest szeroko związane z procesami przemian demograficznych..
Ponadto wyraźnie spadła również liczba dzieci przypadających na kobietę: z 3,15 do 2,65 (czyli do 16% mniej). Proces ten zachodzi od 1970 roku, kiedy to mieszkańcy Argentyny weszli do kategorii starzejącej się populacji.
Dane te pozwoliły również ustalić, że Chilijczycy zaliczają się do kategorii „starzejącej się populacji”, ponieważ od 1990 r. Nastąpił wzrost liczby mieszkańców zamieszkałych w okresie sześćdziesięciu lat..
W konsekwencji można powiedzieć, że Chile wraz z Argentyną przechodzi zaawansowaną przemianę demograficzną. Dzieje się tak, ponieważ Chile jest jednym z najbardziej uprzemysłowionych i zmodernizowanych krajów na całym kontynencie..
Podsumowując, najbardziej rozwinięte kraje Ameryki Łacińskiej cierpią z powodu tego zjawiska starzenia. Ta kategoria obejmuje Urugwaj, Chile i Argentynę. Z drugiej strony inne kraje, takie jak Brazylia, Kostaryka, Wenezuela i Peru, znajdują się w fazie pełnej transformacji demograficznej.
Jeszcze bez komentarzy