Rodzaje tracheostomii, technika, wskazania

Plik tracheostomia lub tracheostomia to zabieg chirurgiczny polegający na wykonaniu nacięcia w przedniej części szyi, między drugim a czwartym pierścieniem tchawicy, w celu otwarcia bezpośredniej drogi oddechowej między tchawicą a otoczeniem. Poziome nacięcie wykonuje się w obszarze zwanym trójkątem zabezpieczającym Jacksona, dwa palce powyżej nacięcia nadmostkowego..

Powstały otwór lub stomia mogą służyć jako bezpośrednie drogi oddechowe lub rurka zwana rurką dotchawiczą lub tracheostomem jest umieszczana przez ten otwór, który umożliwia dopływ powietrza do układu oddechowego bez użycia ust lub nosa..

Zabieg ten można wykonać na sali operacyjnej lub na łóżku pacjenta przy przyjęciu na oddział ratunkowy lub intensywnej terapii. Jest to jedna z najczęściej stosowanych procedur medycznych u pacjentów w stanie krytycznym.

Istnieją zapisy i dowody stosowania tracheostomii przez ponad 3500 lat przez starożytnych Egipcjan, Babilończyków i Greków do leczenia ostrych niedrożności dróg oddechowych, a tym samym ratowania życia pacjentów i zwierząt.

Wskazania do tracheostomii mogą być nagłe lub planowe. W pierwszym przypadku uwzględniona jest każda nagła sytuacja, która powoduje niewydolność górnych dróg oddechowych. W drugim przypadku wskazane są do przedłużonej wentylacji mechanicznej oraz okresu przedoperacyjnego m.in. niektórych poważnych operacji..

Do najczęstszych powikłań należą między innymi krwotoki, zwężenia tchawicy, rozedma podskórna spowodowana przetokami lub utratą dróg oddechowych, skurcz oskrzeli, poważne infekcje dróg oddechowych i płuc. Powikłania te zagrażają życiu pacjenta.

Indeks artykułów

• 1 Rodzaje tracheostomii
• 2 Technika
• 3 Wskazania i opieka
• 4 Komplikacje
• 5 Referencje

Rodzaje tracheostomii

Tracheostomie mogą być różnego rodzaju, a ich klasyfikację można przeprowadzić na podstawie różnych kryteriów. Techniki, lokalizacja stomii i wskazania to najczęściej stosowane kryteria. W tym sensie każdy z nich został zdefiniowany poniżej..

W takim przypadku tracheostomia może być:

• Chirurgiczna tracheostomia zwana również otwartą
• Tracheostomia przezskórna

Tracheostomia chirurgiczna to klasyczna tracheostomia wykonywana w znieczuleniu ogólnym na sali operacyjnej. Tracheostomia przezskórna wykonywana jest na łóżku pacjenta. Tracheostomia przezskórna zastępuje obecnie klasyczną technikę chirurgiczną i ma kilka technicznych możliwości.

Z kolei w zależności od lokalizacji stomii lub otworu tchawiczego tracheostomią chirurgiczną i przezskórną można wyróżnić:

• Wysoki
• Rajstopy
• Niska

Zgodnie z ich wskazaniem tracheostomię można podzielić na dwa typy:

• Tracheostomia planowa
• Tracheostomia ratunkowa.

Tracheostomia planowa Wskazany jest np. U pacjentów z problemami oddechowymi, którzy mają podlegać poważnym operacjom szyi, głowy, klatki piersiowej lub kardiochirurgii i którzy muszą pozostać intubowani w okresie pooperacyjnym dłużej niż 48 godzin.

Planowa tracheostomia jest również wskazana przed poddaniem pacjenta radioterapii krtani, u pacjentów z chorobami zwyrodnieniowymi układu nerwowego, które mogą upośledzać funkcję pompy oddechowej, w niektórych przypadkach pacjentów w śpiączce itp..

Tracheostomia ratunkowa Służy do rozwiązywania nagłych problemów z oddychaniem, których nie można rozwiązać za pomocą intubacji dotchawiczej i które zagrażają życiu. Na przykład pacjenci z ciałami obcymi w górnych drogach oddechowych, mechanicznymi problemami obturacyjnymi spowodowanymi nowotworami itp..

Tracheostomia jest umieszczana na stałe lub tymczasowo. Permanenty są zwykle stosowane u pacjentów, którzy przeszli laryngotomię (usunięcie krtani), zwykle z powodu raka krtani. Zastosowanie tracheostomii w większości przypadków jest tymczasowe i po ustąpieniu przyczyny wskazującej na jego użycie usuwa się rurkę dotchawiczą..

Technika

Aby uniknąć uszkodzenia narządów sąsiadujących z tchawicą, w obrębie trójkąta bezpieczeństwa Jacksona wykonuje się zarówno otwarte, jak i przezskórne techniki chirurgiczne. Trójkąt bezpieczeństwa Jacksona to obszar w kształcie odwróconego trójkąta z podstawą do góry i wierzchołkiem w dół..

Przednie granice prawego i lewego mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego tworzą boki trójkąta. Chrząstka pierścieniowata ogranicza podstawę trójkąta, a górna granica rozwidlenia mostka stanowi jego wierzchołek..

Ponieważ technika przezskórna jest szybka, prosta, łatwa do nauczenia i niedroga, obecnie zastępuje klasyczną technikę chirurgiczną. Istnieje kilka metod przezskórnej tracheostomii nazwanych na cześć lekarza, który je opracował..

Ciaglia opracowała przezskórną technikę naprowadzania drutu z zastosowaniem progresywnego rozszerzania. Technika ta została później zmodyfikowana przez dodanie ostrych, prowadzonych drutem kleszczyków, które pozwalają na jednoetapowe poszerzenie i została nazwana techniką Griggsa..

Później rozwinęła się technika Fantoni. Ta technika wykorzystuje dylatację, która jest wykonywana od wewnętrznej strony tchawicy na zewnątrz.

Istnieje wiele innych technik, które są niczym innym jak modyfikacjami oryginalnych technik, dodając instrumenty zwiększające bezpieczeństwo zabiegu, takie jak między innymi jednoczesne użycie bronchoskopu. Jednak najczęściej stosowanymi technikami są Ciaglia i Griggs.

Chociaż tracheostomia przezskórna jest wykonywana w łóżku pacjenta, wymaga ścisłych środków aseptycznych, w tym stosowania sterylnych obłożeń i materiałów. Generalnie powinny uczestniczyć dwie osoby, lekarz wykonujący zabieg oraz asystent.

Wskazania i opieka

Tracheostomia jest wskazana w każdym procesie, który bezpośrednio lub pośrednio wpływa na górne drogi oddechowe i powoduje dolegliwości oddechowe, których nie można usunąć drogą krtaniową. Wskazana jest również w przypadku przedłużonych połączeń z wentylacją mechaniczną, np. Dróg oddechowych po laryngotomii oraz w niektórych przedoperacyjnych dużych operacjach..

Tracheostomia wymaga zachowania higieny i konieczne jest, aby kaniula lub tracheostom były całkowicie przepuszczalne, tak aby były wolne od wydzielin. Pacjent powinien unikać narażenia na aerozole lub inne czynniki drażniące lub cząsteczki zawieszone w powietrzu, takie jak piasek, ziemia itp..

Głównym celem jest utrzymanie drożności ścieżki i unikanie infekcji. Gdy tracheostomia jest tracheostomia, pacjent musi zostać przeszkolony w zakresie pielęgnacji tracheostomii i musi udać się do centrum rehabilitacji w celu ponownego przeszkolenia mowy.

Opieka pielęgniarska nad pacjentami hospitalizowanymi z tracheostomią ma te same cele. W takich przypadkach stomię należy dezynfekować co najmniej raz dziennie, najlepiej co osiem godzin. W tym celu stosuje się roztwór antyseptyczny.

Po wygojeniu stomii rurkę dotchawiczą należy wymieniać co cztery dni z zachowaniem ścisłej aseptyki. Kaniulę należy pobrać, aby była drożna. Pacjent musi oddychać w wilgotnym środowisku, aby wydzieliny pozostały płynne i ułatwiały ich eliminację.

Przygotowany jest zestaw, który składa się z zestawu do odsysania, gazy i sterylnego materiału eksploatacyjnego, roztworu fizjologicznego i antyseptycznego, sterylnych rękawiczek, maski, taśmy do mocowania kaniuli oraz woreczka do usuwania odpadów..

Procedura pielęgnacji tracheostomii

- Zaczyna się od mycia rąk

- Dokonuje się oceny zrębu, sprawdzając, czy występują zaczerwienienia, obrzęk lub oznaki wskazujące na obecność procesu zakaźnego lub krwotocznego.

- Aspirację tchawicy i gardła wykonuje się zgodnie z procedurą techniczną.

- Gazę zdejmuje się z końca kaniuli, przemywa roztworem antyseptycznym i zakłada nową gazę. Tej gazy nie należy przecinać, aby uniknąć możliwości przedostania się włókienek do tchawicy i spowodowania ropni lub miejscowych infekcji..

- Taśma mocująca kaniulę została zmieniona. Aby to zrobić, należy założyć sterylne rękawiczki, osłonę ust i okulary oraz zapewnić pomoc osoby w tym samym ubraniu. Osoba ta powinna trzymać koniec kaniuli podczas zmiany taśmy, unikając wyjścia lub wypchnięcia tracheostomu z powodu kaszlu lub ruchów pacjenta..

- Po zakończeniu tej procedury pacjent kładzie się do łóżka i sporządza stosowne adnotacje..

Komplikacje

Powikłania po tracheostomii zagrażają życiu. Mogą być ostre, gdy pacjent ma rurkę dotchawiczą lub w trakcie zakładania, lub mogą pojawić się później po usunięciu tracheostomu..

Najczęstszymi powikłaniami są krwotoki, rozedma podskórna spowodowana przetokami lub utratą dróg oddechowych, skurcz oskrzeli, poważne infekcje dróg oddechowych i płuc. Podczas zabiegu mogą zostać uszkodzone sąsiednie tkanki, takie jak tarczyca, naczynia krwionośne czy nerwy..

Gdy tracheostom jest usuwany, a tchawica goi się, może wystąpić zwężenie z powodu cofających się blizn, które mają tendencję do zamykania kanału tchawicy. Powoduje to konieczność ponownego udrożnienia dróg oddechowych i poddania pacjenta operacji rekonstrukcyjnej.

Zwężenie tchawicy jest bardzo ciężkim powikłaniem, a wynik operacji charakteryzuje się wysoką chorobowością i śmiertelnością. Jednak techniki przezskórne wiązały się z mniejszą częstością powikłań w porównaniu z klasycznymi technikami chirurgicznymi..

Bibliografia

1. Aranha, S. C., Mataloun, S. E., Moock, M., & Ribeiro, R. (2007). Badanie porównawcze między wczesną i późną tracheostomią u pacjentów poddawanych wentylacji mechanicznej. Brazylijski dziennik intensywnej terapii, 19(4), 444-449.
2. Bösel, J. (2014). Tracheostomia u pacjentów po udarze. Aktualne opcje leczenia w neurologii, 16(1), 274.
3. Che-Morales, J. L., Díaz-Landero, P. i Cortés-Tellés, A. (2014). Kompleksowe postępowanie z pacjentem z tracheostomią. Pulmonologia i chirurgia klatki piersiowej, 73(4), 254-262.
4. Durbin, C. G. (2005). Techniki wykonywania tracheostomii. Opieka oddechowa, pięćdziesiąt(4), 488-496.
5. Hernández, C., Bergeret, J. P. i Hernández, M. (2018). Tracheostomia: zasady i technika chirurgiczna. Zeszyty chirurgiczne, dwadzieścia jeden(1), 92-98.
6. Kejner, A. E., Castellanos, P. F., Rosenthal, E. L. i Hawn, M. T. (2012). Śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny po tracheostomii w szpitalu III stopnia w okresie 10 miesięcy. Otolaryngologia - Chirurgia głowy i szyi, 146(6), 918-922.
7. Panieri, E. i Fagan, J. (2018). Otwarty Atlas technik chirurgicznych w otolaryngologii i chirurgii głowy i szyi. University of Cape Town: Kapsztad, Republika Południowej Afryki.
8. Raimondi, N., Vial, M. R., Calleja, J., Quintero, A., Alban, A. C., Celis, E.,… & Vidal, E. (2017). Oparte na faktach wytyczne dotyczące stosowania tracheostomii u pacjentów w stanie krytycznym. Intensywna medycyna, 41(2), 94-115.
9. Scurry Jr, W. C. i McGinn, J. D. (2007). Tracheotomia operacyjna. Techniki operacyjne w otolaryngologii - chirurgia głowy i szyi, 18(2), 85-89.
10. Trouillet, J. L., Collange, O., Belafia, F., Blot, F., Capellier, G., Cesareo, E.,… & Jegoux, F. (2018). Tracheotomia na oddziale intensywnej terapii: wytyczne francuskiego panelu ekspertów: Francuskiego Towarzystwa Intensywnej Terapii i Francuskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Anesthesia Critical Care & Pain Medicine, 37(3), 281-294.