Plik schizotypowe zaburzenie osobowości charakteryzuje się potrzebą izolacji społecznej, niepokojem w sytuacjach społecznych, dziwnymi zachowaniami i myślami oraz często dziwnymi przekonaniami.
Osoby z tym zaburzeniem często wydają się innym dziwne i mają idee odniesienia; uważają, że są z nimi związane nieistotne wydarzenia. Mają też magiczne myślenie, mogą mieć złudzenia, są często podejrzliwi i mają paranoiczne myśli.
To zaburzenie występuje u około 3% populacji i nieco częściej występuje u mężczyzn. W niewielkim odsetku przypadków osobowość schizotypowa może być prekursorem schizofrenii, ale zwykle ma ona stabilny przebieg.
Indeks artykułów
Naukowcy nie wiedzą obecnie, co konkretnie powoduje to zaburzenie. Chociaż istnieje kilka teorii, większość specjalistów popiera teorię biopsychospołeczną: przyczyną są czynniki biologiczne, genetyczne, społeczne i psychologiczne.
Dlatego nie byłoby jednego czynnika odpowiedzialnego za zaburzenie, ale ich kombinacja.
Uważa się, że to zaburzenie ma schizofreniczne spektrum.
Częstość występowania tego zaburzenia jest wyższa u osób z członkami rodziny ze schizofrenią niż u osób z członkami rodziny z innymi zaburzeniami..
Istnieją dowody sugerujące, że rodzicielski styl rodzicielski, wczesna separacja, trauma lub znęcanie się mogą prowadzić do rozwoju cech ekwizotypowych..
Z biegiem czasu dzieci uczą się interpretować sygnały społeczne i odpowiednio reagować, ale z nieznanych powodów proces ten nie działa dobrze u osób z tym zaburzeniem..
Jedno z badań sugerowało, że deficyt uwagi może służyć jako wrażliwy biomarker tego zaburzenia. Powodem jest to, że osobie, która ma trudności z otrzymywaniem informacji, może być to trudne w sytuacjach społecznych, w których uważna komunikacja jest niezbędna dla jakości interakcji..
Może to spowodować izolację osoby od interakcji społecznych, co prowadzi do aspołeczności.
Najczęstsze objawy u osób ze schizotypowymi zaburzeniami osobowości to:
-Pomysły referencyjne.
-Dziwne przekonania lub magiczne myślenie, które wpływa na zachowanie i nie jest zgodne z normami subkulturowymi.
-Niezwykłe doświadczenia percepcyjne, w tym złudzenia cielesne.
-Dziwne myślenie i język.
-Podejrzenie lub paranoiczne wyobrażenie.
-Niewłaściwa lub ograniczona emocjonalność.
-Dziwny, ekscentryczny lub szczególny wygląd lub zachowanie.
-Brak bliskich przyjaciół lub nieufność innych niż krewni pierwszego stopnia.
-Nadmierny niepokój społeczny.
Według ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób WHO) objawy są następujące:
-Niewłaściwy wpływ; osoba wydaje się zimna lub odległa.
-Zachowanie lub wygląd, który jest ekscentryczny, dziwny lub dziwaczny.
-Brak relacji z innymi i skłonność do izolacji społecznej.
-Dziwne wierzenia lub magiczne myślenie, wpływające na zachowania i niezgodne z normami subkulturowymi.
-Podejrzliwość i paranoiczne pomysły.
-Obsesyjne ruminacje bez wewnętrznego oporu.
-Niezwykłe percepcyjne doświadczenia cielesne lub inne złudzenia, depersonalizacja lub derealizacja.
-Dziwne sposoby lub zachowania.
Zaburzenie to można łatwo pomylić ze schizofrenią, poważną chorobą psychiczną, w której ludzie tracą kontakt z rzeczywistością (psychoza).
Chociaż osoby z osobowością schizotypową mogą doświadczać krótkich epizodów urojeń lub halucynacji, nie są one tak częste, długotrwałe i intensywne jak w schizofrenii.
Inną różnicą jest to, że osoby o osobowości schizotypowej są zwykle świadome różnic między swoimi wyobrażeniami a rzeczywistością. Osoby ze schizofrenią często nie odróżniają swoich pomysłów od rzeczywistości.
Pomimo różnic osoby z osobowością schizotypową mogą odnieść korzyści z leczenia podobnego do leczenia schizofrenii.
Theodore Millon proponuje dwa podtypy osobowości schizotypowej. Każdy z osobowością schizotypową może wykazywać dowolny z poniższych podtypów.
Millon uważa, że rzadko istnieje czysty wariant, ale raczej mieszanka wariantów.
To wyolbrzymienie biernego wzorca przywiązania. Obejmuje cechy schizoidalne, depresyjne i zależne.
Cechy osobowości: poczucie obcości, brak wyrazu, obojętność.
To przesada aktywnego wzorca przywiązania. Obejmuje cechy unikania i negatywności.
Cechy osobowości: lęk, czujność, podejrzliwość, izolacja.
Leczenie z wyboru dla tego zaburzenia osobowości to:
Według Theodore'a Millona schizotypowość jest jednym z najłatwiejszych do zidentyfikowania zaburzeń osobowości, ale jednym z najtrudniejszych do leczenia psychoterapią.
Osoby z tym zaburzeniem uważają się za po prostu ekscentryków, kreatywnych lub nonkonformistów..
Terapia poznawczo-behawioralna skupi się na identyfikacji treści myśli.
Terapia grupowa jest zalecana tylko wtedy, gdy grupa jest dobrze zorganizowana i spójna. Ponadto zaleca się, aby dana osoba nie przejawiała poważnych ekscentrycznych zachowań.
Może dać ludziom możliwość doświadczenia opinii innych osób w kontrolowanym środowisku.
Decydując, jaki rodzaj leku należy zastosować, Paul Markovitz wyróżnia dwie podstawowe grupy pacjentów schizotypowych:
Ponieważ prawdopodobieństwo zmiany osobowości zmniejsza się wraz z wiekiem osoby, zaleca się rozpoczęcie leczenia, obserwując pierwsze objawy..
Osoby z osobowością schizotypową zwykle nie szukają leczenia, a raczej przychodzą z powodu nagłej potrzeby krewnych lub innych bliskich osób.
To zaburzenie jest stanem przewlekłym, który zwykle wymaga leczenia przez całe życie. Osoby z tym zaburzeniem są narażone na ryzyko wystąpienia dużych zaburzeń depresyjnych lub innych zaburzeń osobowości.
Czynniki, które wydają się zwiększać ryzyko rozwoju osobowości schizotypowej obejmują:
Obecnie nie wiadomo, jak zapobiegać temu zaburzeniu osobowości..
Jednak ocena ryzyka rozwoju zaburzenia, takiego jak posiadanie wywiadu rodzinnego ze schizofrenią, może pozwolić na wczesne rozpoznanie i leczenie..
Jeszcze bez komentarzy