Plik zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZOK) jest najpoważniejszym i najbardziej upośledzającym zaburzeniem lękowym. U tych ludzi zachodzi tak zwana fuzja myśli i działań: utożsamiają oni myśli z działaniami.
Ludzie, którzy mają zaburzenia lękowe i potrzebują hospitalizacji, często mają to zaburzenie, podobnie jak ci, którzy potrzebują psychochirurgii. Jeśli je masz, oprócz typowych objawów tego zaburzenia, możesz doświadczyć ataków paniki, uogólnionego lęku lub dużej depresji.
Indeks artykułów
Obsesje to bezsensowne, natrętne obrazy lub myśli, których starasz się unikać lub je eliminować. Najbardziej popularne to:
Działania lub myśli używane do tłumienia obsesji. Uważa się, że zmniejszają stres lub zapobiegają negatywnym zdarzeniom. Mogą też być magiczne lub nielogiczne, niezwiązane z obsesją. Kompulsje mogą być:
Wiele osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi nieustannie myje ręce lub robi badania kontrolne, co daje im poczucie bezpieczeństwa i kontroli. Czeki pomagają im uniknąć wyimaginowanych katastrof. Mogą być logiczne - na przykład sprawdzanie, czy drzwi lub gaz nie zostały otwarte - lub nielogiczne - na przykład liczenie do 100, aby uniknąć katastrofy-.
W zależności od rodzaju obsesji istnieje więcej niż jeden rodzaj kompulsji:
Jest możliwe, że skłonność do rozwijania lęku kompulsywnego myślenia może mieć te same biologiczne i psychologiczne prekursory, co lęk w ogóle.
Aby się rozwinąć, osoba będzie musiała mieć pewne czynniki biologiczne i psychologiczne.
Po pierwsze, powtarzające się myśli mogą być regulowane przez hipotetyczny obwód mózgu. Osoby z OCD częściej mają krewnych pierwszego stopnia, którzy również mają to samo zaburzenie.
W przypadkach, gdy OCD rozwija się w okresie dojrzewania, istnieje silniejszy związek czynników genetycznych niż w przypadkach, gdy rozwija się w wieku dorosłym.
W przypadku psychologii ewolucyjnej umiarkowane wersje OCD mogą mieć ewolucyjne zalety. Na przykład kontrole zdrowia, higieny lub wroga.
Jedna z hipotez mówi, że osoby z OCD uczą się, że niektóre myśli są nie do zaakceptowania lub niebezpieczne, ponieważ mogą się wydarzyć. W dzieciństwie mogą rozwinąć się fuzja myślenia i działania, nadmierna odpowiedzialność lub poczucie winy.
Szybki początek ZOK u dzieci i młodzieży może być spowodowany zespołem związanym z zakażeniami paciorkowcami grupy A (PANDAS) lub reakcjami immunologicznymi na inne patogeny (PANS).
Badania mózgu osób z OCD wykazały, że mają one inne wzorce aktywności niż osoby bez OCD. Zaburzenie może powodować odmienna funkcja określonego regionu, prążkowia.
Różnice w innych częściach mózgu i rozregulowanie neuroprzekaźników, zwłaszcza serotoniny i dopaminy, mogą również przyczyniać się do OCD.
Niezależne badania wykazały niezwykłą aktywność dopaminy i serotoniny w różnych obszarach mózgu osób z OCD: hiperfunkcja dopaminergiczna w korze przedczołowej i niedoczynność dopaminergiczna w zwojach podstawy mózgu.
Niedawno badano również rozregulowanie glutaminianu, chociaż jego rola w zaburzeniu nie jest dobrze poznana..
B) W pewnym momencie choroby dana osoba uznała, że te obsesje lub kompulsje są nadmierne lub irracjonalne. Uwaga: ten punkt nie dotyczy dzieci.
C) Obsesje lub kompulsje powodują znaczny dyskomfort kliniczny, stanowią stratę czasu (trwają dłużej niż godzinę dziennie) lub znacząco zakłócają codzienną rutynę, relacje w pracy lub życie towarzyskie.
D) Jeśli występuje inne zaburzenie, treść obsesji lub kompulsji nie ogranicza się do niego (na przykład obawy dotyczące jedzenia w zaburzeniach odżywiania).
E) Zaburzenie nie jest spowodowane bezpośrednimi fizjologicznymi skutkami substancji lub ogólnym stanem zdrowia.
Określ, czy:
Z niewielką świadomością choroby: jeśli przez większość czasu obecnego epizodu osoba nie rozpoznaje, że obsesje lub kompulsje są nadmierne lub irracjonalne.
OCD jest często mylone z obsesyjno-kompulsywnym zaburzeniem osobowości (OCD). Ich główne różnice to:
Z drugiej strony OCD różni się od zachowań, takich jak uzależnienie od hazardu czy zaburzenia odżywiania. Osoby z tymi zaburzeniami odczuwają przyjemność z wykonywania tych czynności, podczas gdy osoby z OCD nie odczuwają przyjemności.
OCD dotyka 2,3% ludzi w pewnym momencie ich życia.
Objawy pojawiają się zwykle przed 35. rokiem życia, a u połowy osób choroba rozwija się przed 20..
Terapia behawioralna, terapia poznawczo-behawioralna i leki to podstawowe metody leczenia OCD.
W tych terapiach stosuje się ekspozycję z zapobieganiem odpowiedzi. Jest to technika, dzięki której osoba jest systematycznie wystawiana na bodźce, dopóki się nie przyzwyczai.
Aby to zrobić, każdy manewr związany z wykonaniem zewnętrznego lub poznawczego rytuału zostanie zablokowany. Początkowo blok będzie wykonywany na krótkie okresy, a następnie na coraz dłuższe okresy.
Aby ta technika zadziałała, osoba musi współpracować i brać odpowiedzialność za:
Istnieje kilka sposobów:
W ramach terapii poznawczej konkretne interwencje byłyby przeprowadzane w:
Na koniec warto pracować nad zapobieganiem nawrotom, ucząc, jak postępować w przypadku jednego z nich:
Leki stosowane w leczeniu obejmują selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, zwłaszcza klomipramina. SSRI to druga linia leczenia dla osób z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem.
Nietypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak kwetiapina, były również pomocne w leczeniu OCD razem z SSRI. Jednak leki te są słabo tolerowane i powodują metaboliczne skutki uboczne. Żaden z atypowych leków przeciwpsychotycznych nie wydaje się być pomocny w monoterapii.
Stwierdzono, że terapia elektrowstrząsami (EW) jest skuteczna w niektórych ciężkich i opornych przypadkach.
Zabiegi chirurgiczne mogą być stosowane w ostateczności u osób, u których nie poprawiają się inne zabiegi. W tej procedurze dokonuje się zmiany chirurgicznej w korze zakrętu obręczy. W jednym badaniu z zabiegu skorzystało 30% uczestników.
Terapia poznawczo-behawioralna może być skuteczna w ograniczaniu rytuałów OCD u dzieci i młodzieży. Uczestnictwo w rodzinie, obserwowanie i raportowanie jest kluczowym elementem skutecznego leczenia.
Chociaż przyczyny OCD w młodszym wieku mogą być różne, od nieprawidłowości po problemy psychologiczne, stresujące wydarzenia, takie jak zastraszanie lub zgony u bliskich członków rodziny, mogą przyczyniać się do rozwoju OCD..
Kiedy masz obsesyjne myśli, spróbuj skupić swoją uwagę na czymś innym. Możesz ćwiczyć, chodzić na spacer, słuchać muzyki, czytać, grać w gry wideo, dzwonić ...
Ważne jest zrobienie czegoś, co sprawia Ci przyjemność przez 10-15 minut, aby zapomnieć o obsesji i zapobiec kompulsywnej reakcji.
Kiedy zaczynasz mieć obsesję, zapisz wszystkie swoje myśli i kompulsje. Pisz dalej, aż obsesja ustanie, nawet jeśli nadal piszesz te same rzeczy.
Pisanie pomoże ci zobaczyć, jak powtarzalne są twoje obsesje, a nawet pomoże im stracić moc..
Przewidując chęć wykonania kompulsji, zanim się pojawią, możesz je złagodzić. Jeśli na przykład twoim przymusem jest sprawdzenie, czy drzwi są zamknięte, staraj się być uważny przy zamykaniu drzwi i uważaj.
Utwórz notatkę w pamięci z obrazu lub potwierdź „drzwi są zamknięte” lub „widzisz, że drzwi są zamknięte”.
Kiedy pojawi się chęć sprawdzenia, czy drzwi są zamknięte, łatwo będzie Ci pomyśleć, że jest to po prostu obsesyjna myśl, ponieważ będziesz pamiętać, że zamknąłeś drzwi.
Zamiast próbować stłumić obsesje lub kompulsje, rozwiń nawyk ich programowania.
Wybierz jeden lub dwa 10-minutowe okresy każdego dnia, które poświęcasz obsesjom. Wybierz czas i miejsce, aby nie zbliżać się do pory snu.
W okresie zmartwień skupiaj się wyłącznie na obsesjach, popędach lub negatywnych myślach. Nie próbuj ich poprawiać.
Pod koniec okresu zrelaksuj się, pozwól odejść obsesyjnym myślom i wróć do wykonywania codziennych czynności. Kiedy myśli wracają do ciebie w ciągu dnia, odłóż je na okres zmartwień..
Chociaż stres nie powoduje OCD, stresujące zdarzenie może prowadzić do dziedzicznego OCD lub nasilać zachowania obsesyjno-kompulsyjne. Techniki takie jak joga, głębokie oddychanie, stopniowe rozluźnienie mięśni lub medytacja mogą zmniejszyć objawy lęku.
Staraj się ćwiczyć technikę przez 15-30 minut dziennie. Tutaj możesz nauczyć się niektórych z nich.
Złożone węglowodany, takie jak produkty pełnoziarniste, owoce i warzywa, stabilizują poziom cukru we krwi i zwiększają poziom serotoniny, neuroprzekaźnika o działaniu uspokajającym.
Ćwiczenia zmniejszają niepokój i pomagają kontrolować objawy OCD, skupiając uwagę w innym miejscu, gdy pojawiają się obsesyjne myśli i kompulsje.
Staraj się wykonywać ćwiczenia aerobowe przez co najmniej 30 minut dziennie.
Alkohol tymczasowo zmniejsza niepokój i zmartwienia, chociaż zwiększa je, gdy nie jest spożywany.
To samo dotyczy tytoniu: chociaż wydają się relaksować, są silnym środkiem pobudzającym, prowadzącym do wyższego poziomu niepokoju..
Lęk i zmartwienie mogą prowadzić do bezsenności i odwrotnie. Kiedy jesteś wypoczęty, łatwiej jest zachować równowagę emocjonalną, klucz do radzenia sobie z lękiem.
Odwiedź ten artykuł, aby uzyskać wskazówki, jak lepiej spać.
Jeśli członek rodziny lub przyjaciel ma OCD, najważniejszą rzeczą jest zdobycie wiedzy na temat tego zaburzenia. Podziel się tą wiedzą z tą osobą i spraw, aby zobaczyła, że może uzyskać pomoc. Samo zobaczenie, że zaburzenie można leczyć, może zwiększyć Twoją motywację..
Możesz również postępować zgodnie z tymi wskazówkami:
Osoby z OCD mogą mieć dodatkowe problemy:
Jeszcze bez komentarzy