Plik przywr są to grupa zwierząt należących do gromady Platyhelminthes, a konkretnie do klasy Trematoda. Są to spłaszczone robaki o typowo spłaszczonym ciele w kształcie liścia.
Klasa ta została po raz pierwszy opisana w 1808 roku przez niemieckiego zoologa Karla Rudolphi i jest podzielona na dwie podklasy: Aspidogastrea i Digenea. Spośród nich najbardziej zbadanym i znanym jest Digenea, ponieważ obejmuje przywry, które powodują pewne patologie u ludzi..
Choroby wywoływane przez przywry obejmują bilharację i schistosomatozę. Związane są ze spożyciem skażonej wody, a także zakażonych larwami tych pasożytów roślin i zwierząt. Dlatego niezwykle ważne jest, aby zachować odpowiednią higienę, aby uniknąć zakażenia..
Indeks artykułów
Trematody są uważane za wielokomórkowe organizmy eukariotyczne, ponieważ ich komórki mają jądro komórkowe zawierające DNA w postaci chromosomów. Nie mają jednego typu komórek, ale mają szeroką gamę, z których każda spełnia określone funkcje.
Zwierzęta te są triblastyczne, ponieważ podczas ich rozwoju embrionalnego można zobaczyć trzy listki zarodkowe: endodermę, mezodermę i ektodermę. Podlegają one procesowi różnicowania, w wyniku czego powstają tkanki tworzące narządy.
Są również celofanem. Oznacza to, że nie mają wewnętrznej wnęki zwanej coelomem. Są również protostomami, więc usta i odbyt powstają z embrionalnej struktury zwanej blastoporem..
Należą do grupy zwierząt o symetrii dwustronnej, ponieważ składają się z dwóch równych połówek.
Biorąc pod uwagę pożywienie, przywry są organizmami heterotroficznymi, ponieważ nie są w stanie syntetyzować swoich składników odżywczych, dlatego muszą żywić się innymi istotami żywymi lub wytwarzanymi przez siebie substancjami. Kontynuując to, większość z nich to organizmy pasożytnicze, ponieważ koniecznie muszą znajdować się wewnątrz żywiciela, aby móc przetrwać.
Prawie wszystkie gatunki są hermafrodytami i rozważają w swoim cyklu życia dwa istniejące typy rozmnażania: bezpłciowe i płciowe. Zapłodnienie jest wewnętrzne, są jajorodne i mają rozwój pośredni.
Klasyfikacja taksonomiczna przywr jest następująca:
-Domena internetowa: Eukarya
-Królestwo Animalia
-Gromada: Platyhelminthes
-Klasa: Trematoda
Organizmy należące do klasy Trematoda są niewielkich rozmiarów. Mierzą około kilku centymetrów. Ta klasa jest tak szeroka, że morfologia tworzących ją zwierząt jest dość zróżnicowana. Występują między innymi wydłużone, owalne i spłaszczone robaki.
W miejscu, w którym znajduje się otwór ustny, mają przyssawkę, która pomaga pasożytowi skupić się na swoim żywicielu. Ponadto wiele gatunków przywr ma po przeciwnej stronie inną przyssawkę, która jest tylna.
Ściana korpusu przywr składa się z kilku warstw. Od zewnątrz do wewnątrz, w kolejności, opisano: powłokę, która nie ma rzęsek i jest dość gruba; warstwa komórek nabłonkowych typu syncytialnego; i wreszcie warstwy tkanki mięśniowej, zarówno okrągłe, jak i podłużne.
Podobnie, w zależności od gatunku, niektóre mogą mieć pewne struktury na powierzchni ciała, takie jak kolce. Widoczne są również ujścia, takie jak pory wydalnicze i genitalia.
Układ pokarmowy przywr jest niekompletny. Nie ma otworu odbytu. Rozpoczyna się w jamie ustnej, która kontynuuje się w gardle i przełyku. Ten ostatni komunikuje się z jelitem, które jest podzielone na dwie rurki, które są podłużne. W nich zachodzi wchłanianie składników odżywczych.
Jest protonefrydialna, składa się z dwóch kanałów znajdujących się po obu stronach ciała. Do tych kanałów wpływają kanaliki wychodzące z tzw. Ogniw w płomieniu. Z kolei przedstawiają pęcherz, który opróżnia się do porów wydalniczych.
To całkiem proste. Składa się z kilku sznurów nerwowych, między którymi nawiązuje się pewną komunikację poprzez spoidło. Te struny mają swój początek w konglomeracie nerwów typu splotowego, który znajduje się w części głowowej zwierzęcia..
Zdecydowana większość przywr to hermafrodyty. Dzięki temu prezentują zarówno żeńskie, jak i męskie narządy rozrodcze.
Męski układ rozrodczy składa się na ogół z pary jąder, z których wyrastają nasieniowody, które kończą się w narządzie kopulacyjnym..
Z drugiej strony żeński układ rozrodczy składa się z pojedynczego jajnika, z którego wyrasta przewód (jajowód) docierający do pęcherzyka nasiennego. Oprócz tych struktur znajduje się macica, która znajduje się bardzo blisko męskich porów.
Cykl życiowy przywr jest dość złożony, ponieważ obejmuje szereg przemian, aż do osiągnięcia dorosłości. Podobnie, ten cykl życia obejmuje również interwencję kilku pośredników, którymi mogą być mięczaki i skorupiaki..
Aby wyjaśnić wydarzenia w cyklu życiowym tego pasożyta, za punkt wyjścia przyjmuje się uwolnienie jaj z kałem lub moczem przez żywiciela ostatecznego..
Kiedy jaja są uwalniane z organizmu żywiciela, z kałem lub moczem, muszą dostać się do środowiska wodnego, ponieważ wyklucie wymaga określonej wilgotności i temperatury..
Kiedy jajo znajduje się w idealnych warunkach, tworzy się w nim larwa znana pod nazwą miracidium, która jest zwykle otoczona rzęskami, które ułatwiają ruch i przemieszczanie się w środowisku wodnym..
Charakterystyczną cechą tej larwy jest to, że nie ma pyska, co oznacza, że nie ma możliwości karmienia. Z tego powodu larwa ta musi poruszać się za pomocą swoich rzęsek, aż znajdzie żywiciela, zanim skończą mu się składniki odżywcze..
Po znalezieniu idealnego żywiciela, którym na ogół jest ślimak, larwy wnikają w jego skórę i dostają się do krwiobiegu. W obrębie tego żywiciela larwa nie ma ulubionego organu, który mógłby tam utrwalić i rozwinąć. To, co bierzesz pod uwagę, to dostępność składników odżywczych.
Gdy larwa osiadła w tkankach ślimaka, przechodzi kolejną transformację, stając się kolejną fazą: sporocystą. Odpowiada to larwie, która ma właściwość tworzenia wewnątrz struktur zwanych masami kiełkującymi..
Zaraz potem powstają redie, które stanowią kolejny etap. Pochodzą one z każdej masy zarodkowej sporocysty. Redias mają już nieco bardziej złożoną strukturę, z łatwo rozpoznawalnym gardłem i oznakami jelit i układu wydalniczego.
Te łamią błonę sporocysty i nadal rozwijają się wewnątrz żywiciela (ślimaka). Należy podkreślić, że na ścianie redii zaczyna formować się kilka kiełkujących mas (ponad 40), z których powstaje kolejny etap zwany cerkariami. Oczywiście dzieje się tak, gdy warunki temperaturowe są odpowiednie..
Mówiąc strukturalnie, cerkaria ma taką samą strukturę wewnętrzną jak przywr dorosłych, z wyjątkiem tego, że układ rozrodczy nie jest jeszcze w pełni dojrzały. Mają również ogon, który pozwala im swobodnie poruszać się po środku.
Jednak ogrodzenie można przymocować do twardej powierzchni, takiej jak roślina, i przekształcić w meta-ogrodzenie. Można je przekazać nowemu żywicielowi, jeśli żywiciel spożyje rośliny. Na przykład, jeśli ludzie jedzą roślinę zawierającą metacerkarie, podróżują przez przewód pokarmowy, aż dotrą do dwunastnicy..
W dwunastnicy przechodzą proces odczarowywania i dostają się do krwiobiegu, aby zainicjować migrację do innych narządów, np. Wątroby. Tam w pełni dojrzewają i stają się dorosłymi pasożytami..
Mogą pozostawać w tym samym miejscu przez długi czas. Zdarzały się nawet przypadki pasożytów, które żyły tam nawet kilka lat.
Później dorosłe osobniki rozmnażają się i zaczynają składać jaja, które są uwalniane głównie z kałem..
Jest to gatunek przywr, który należy do podklasy Digenea. Jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie i jest pasożytem, który atakuje niektóre ssaki, zwłaszcza kozy, bydło i owce..
Jest to czynnik wywołujący chorobę zwaną fascjolozą. Znajduje się głównie w przewodzie żółciowym, więc objawy zakażenia przez tego pasożyta koncentrują się w wątrobie, a najbardziej reprezentatywne objawy to ból w prawym górnym kwadrancie oraz nieproporcjonalny i bolesny wzrost wątroby..
To pasożyt należący do podklasy Digenea. Występuje głównie w krajach rozwijających się, takich jak Afrykanie, niektóre w Azji, takie jak Jemen, a inne w Ameryce Południowej, takie jak Wenezuela i Surinam.
Schistosoma mansoni Jest pasożytem o znaczeniu medycznym dla ludzi, ponieważ jest odpowiedzialny za chorobę zwaną bilharcjozą wątrobową. Narządami najbardziej dotkniętymi przez tego pasożyta są okrężnica, odbytnica i oczywiście wątroba..
Chociaż jego naturalnymi żywicielami są inne ssaki, takie jak koty, psy, świnie i krowy, możliwe jest również zakażenie człowieka przez kontakt z zakażoną wodą.
Jest to endemiczny pasożyt występujący w dorzeczu rzeki Mekong w Kambodży. Jest to przyczyna największego odsetka przypadków infekcji przez Schistosoma we wspomnianym regionie.
Schistosoma mekongi Powoduje poważne uszkodzenie organizmu, ponieważ odżywia się substancjami odżywczymi krążącymi we krwi, a także czerwonymi krwinkami i białkami krwi, takimi jak globuliny. Oczywiście ma to tragiczne konsekwencje dla gospodarza, ponieważ przestaje dostrzegać składniki odżywcze.
Jest to największy istniejący gatunek trematody. Należy do rzędu Echinostomida i może osiągnąć 75 mm długości. Pod względem morfologicznym jest bardzo podobny do Fasciola hepatica i ma szacowany czas życia około 6 miesięcy.
Może wpływać zarówno na człowieka, jak i na świnię. Wiadomo, że ten pasożyt wywołuje chorobę zwaną fasciolopsozą, która występuje endemicznie w krajach Azji Południowej, takich jak Indonezja, Wietnam i Tajlandia..
Jest to pasożyt endemiczny dla niektórych obszarów Azji, takich jak między innymi Indonezja, Korea, Japonia i Chiny. Jest główną przyczyną choroby zwanej paragonimozą. Wpływa to na kilka narządów, takich jak wątroba, powodując powiększenie wątroby lub płuca, powodując zmianę ich funkcji. Powoduje również kaszel, biegunkę i pokrzywkę..
Jest pasożytem należącym do podklasy Digenea, występującym głównie w krajach azjatyckich, takich jak Chiny, Japonia i Tajwan. Najczęstszym sposobem przenoszenia tego pasożyta jest spożycie ryb zakażonych przez larwy tego samego pasożyta..
Gromadzą się one w drogach żółciowych, gdzie osiągają dorosłość, co powoduje objawy związane z wątrobą, takie jak bolesne powiększenie wątroby, żółtaczka i bardzo wysoka gorączka..
Zakażenie przez pasożyta należącego do klasy trematoda we wszystkich przypadkach polega na spożyciu jednego z jego stadiów larwalnych zwanych metacerkariami. W zależności od gatunku przywr, nośnik infekcji jest zróżnicowany.
Dla niektórych, na przykład należących do rodzaju Schistosoma, zarażenie następuje po spożyciu wody zanieczyszczonej larwami pasożyta. Z drugiej strony w przywr z rodzaju Paragonimus, zarażenie następuje po spożyciu krabów rzecznych, które stanowią jednego z żywicieli pasożyta.
W innych rodzajach dochodzi również do spożycia ryb zakażonych przez larwy pasożytów..
Infekcje Trematode powodują złożone objawy, które w dużej mierze zależą od konkretnego narządu, na który działa pasożyt..
Ponieważ większość pasożytów gromadzi się w przewodzie pokarmowym, najczęstsze objawy mają z nimi związek. W tym sensie najbardziej reprezentatywne objawy jelitowe infekcji przywr są następujące:
- Ból brzucha, szczególnie w prawym górnym kwadrancie
- Żółtaczka
- Przesadny wzrost wielkości wątroby
- Kolka żółciowa
- Powtarzające się odbijanie
- Biegunka
Podobnie, gdy dotknięte chorobą narządy to inne narządy, takie jak płuca, ośrodkowy układ nerwowy, skóra lub pęcherz, objawy są następujące:
- Częste infekcje dróg moczowych
- Palenie podczas oddawania moczu
- Chęć oddania moczu bardzo często
- Intensywne swędzenie
- Przewlekły kaszel, któremu może towarzyszyć krwawa plwocina.
- Duszność lub duszność.
- Drgawki
- Osłabienie mięśni
- Paraliż, który może być tymczasowy lub trwały.
Rozpoznanie zakażeń wywołanych przywrami jest proste, ponieważ lekarz znając objawy pacjenta, może skierować diagnozę w kierunku pasożyta jelitowego. W taki sposób, aby przeprowadzane testy miały jedynie na celu postawienie diagnozy różnicowej. Najczęściej używane egzaminy to:
Jest to test najczęściej używany do specyficznej diagnozy zakażeń pasożytami jelitowymi. Ponieważ większość z nich uwalnia swoje jaja, używając kału jako nośnika, badanie ich określa obecność jaj, a tym samym wskazuje na infekcję.
W tym teście stolec bada się na poziomie mikroskopowym i wykonuje się badanie histologiczne. Jest to badanie nieinwazyjne i ogólnie dość przystępne z ekonomicznego punktu widzenia.
W przypadku pacjentów z objawami płucnymi lekarz może pobrać próbkę plwociny i wysłać ją do laboratorium w celu zbadania jej pod kątem obecności jaj..
Ten test ma również wysoką niezawodność, chociaż jest stosowany rzadziej, ponieważ większość pacjentów ma objawy ze strony przewodu pokarmowego..
Za pomocą prostego badania krwi można zidentyfikować przeciwciała przeciwko temu pasożytowi. Ten rodzaj testu jest również skuteczny, chociaż test kału jest na ogół najczęstszy..
Dzięki badaniom, takim jak RTG, USG lub komputerowa tomografia osiowa, można wykazać zmiany w niektórych narządach wewnętrznych. Testy te nie są wykorzystywane do diagnozy, ale raczej w sposób uzupełniający, aby ocenić zakres uszkodzeń spowodowanych przez pasożyta..
Ponieważ przywry są pasożytami, główną opcją leczenia są leki przeciwrobacze. Najczęściej przepisywane są albendazol i prazykwantel. Leki te mają szkodliwy wpływ na pasożyta, ingerując w jego metabolizm, ostatecznie powodując jego śmierć..
W celu złagodzenia objawów wywoływanych przez pasożyta można również przepisać leki, takie jak między innymi leki przeciwbólowe i przeciwzapalne..
Jeszcze bez komentarzy