Plik trombocytopoeza Jest to proces tworzenia i uwalniania płytek krwi. Proces ten zachodzi w szpiku kostnym podobnie jak erytropoeza i granulopoeza. Tworzenie płytek krwi składa się z dwóch faz: megakariopoezy i trombocytopoezy. Megakariopoeza zaczyna się od komórki prekursorowej linii mieloidalnej, aż do powstania dojrzałego megakariocytu.
Z drugiej strony trombocytopoeza obejmuje szereg zdarzeń, przez które przechodzi megakariocyt. Ta komórka odbiera różne sygnały w zależności od tego, gdzie się znajduje..
Dopóki komórka znajduje się w zrębie osteoblastycznym, będzie hamowana, ale gdy opuści przestrzeń zewnątrzkomórkową przedziału naczyniowego, jest aktywowana przez obecność substancji stymulujących..
Substancje te to czynnik von Willebranda, fibrynogen i czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego. Po aktywacji, procesy cytoplazmatyczne megakariocytów zwane proplatelets ulegną fragmentacji, dając początek proplatelets i płytkom krwi..
Dzięki procesowi regulacji trombocytopoezy możliwe jest utrzymanie homeostazy w zakresie liczby krążących płytek krwi. Czynnikami stymulującymi trombocytopoezę są trombopoetyna, interleukina 3 (IL3), IL 6 i IL 11. Czynnikami hamującymi są czynnik płytkowy 4 i transformujący czynnik wzrostu (TGF) β.
Istnieje wiele chorób, w których zmienia się liczba krążących płytek krwi, a także ich morfologia lub funkcja. Nieprawidłowości te powodują poważne problemy u osoby, która na nie cierpi, w szczególności krwawienie i zakrzepica oraz inne komplikacje..
Indeks artykułów
Tworzenie płytek krwi można podzielić na dwa procesy, pierwszy nazywa się megakariocytopoezą, a drugi trombocytopoezą.
Jak wiadomo, wszystkie linie komórkowe pochodzą z pluripotencjalnych komórek macierzystych. Ta komórka różnicuje się na dwa typy komórek progenitorowych, jedną z linii mieloidalnej, a drugą z linii limfoidalnej..
Z komórki progenitorowej linii mieloidalnej powstają 2 typy komórek, komórki progenitorowe megakariocytów i erytroidów oraz komórki progenitorowe granulocytów i makrofagów.
Megakariocyty i erytrocyty powstają z komórek progenitorowych megakariocytów i erytroidów.
Megakariocytopoiesis obejmuje proces różnicowania i dojrzewania komórek z jednostka rozrywająca (BFU-Meg) aż do powstania megakariocytu.
Komórka ta powstaje z komórki macierzystej iz niej pochodzą komórki progenitorowe linii komórek granulocytów-makrofagów i megakariocytów-erytroidów..
Ta komórka jest najwcześniejszym okazem z serii megakariocytów. Ma dużą zdolność do proliferacji. Charakteryzuje się prezentowaniem receptora CD34 + / HLADR na swojej błonie-
Jego zdolność do proliferacji jest mniejsza niż poprzednia. Jest nieco bardziej zróżnicowana niż poprzednia iw swojej błonie prezentuje receptor CD34 + / HLADR+
Mierząc 25 i 50 µm, ma duże jądro o nieregularnym kształcie. Cytoplazma jest lekko zasadofilna i może mieć niewielką polichromazję. Może mieć od 0 do 2 jąderek.
Ta komórka charakteryzuje się tym, że jest mniejsza niż megakariocyt (15-30 µm), ale znacznie większa niż inne komórki. Zwykle ma widoczne jądro dwupłatkowe, chociaż czasami może istnieć bez zrazików.
Chromatyna jest luźna i można zauważyć kilka jąderek. Cytoplazma jest bazofilna i niewielka.
Ta komórka charakteryzuje się polilobulowanym i karbowanym jądrem. Cytoplazma jest bardziej obfita i wyróżnia się tym, że jest polichromatyczna.
Jest to największa komórka, mierząca od 40 do 60 µm, chociaż obserwowano megakariocyty o wielkości 100 µm. Megakariocyty mają bogatą cytoplazmę, która jest zwykle eozynofilowa. Jego jądro jest poliploidalne, duże i ma kilka zrazików.
W procesie dojrzewania tej komórki uzyskuje cechy linii rodowej, takie jak pojawienie się określonych ziarnistości płytek krwi (azurofilów) lub syntezę niektórych składników cytoszkieletu, takich jak aktyna, tubulina, filamina, alfa-1 aktynina i miozyna ..
Przedstawiają również wgłębienie błony komórkowej, które tworzy złożony system rozgraniczający błony, który rozciąga się na całą cytoplazmę. Ta ostatnia jest bardzo ważna, ponieważ jest podstawą tworzenia błon płytek krwi..
Inne cechy tych komórek są następujące:
- Pojawienie się w jej błonie specyficznych markerów, takich jak: glikoproteina IIbIIIa, CD 41 i CD 61 (receptory fibrynogenu), kompleks glikoproteinowy Ib / V / IX, CD 42 (receptor czynnika von Willebranda).
- Endomitoza: proces, w którym komórka dwukrotnie namnaża swoje DNA bez konieczności podziału, w procesie zwanym nieudaną mitozą. Ten proces powtarza się w kilku cyklach. To daje mu właściwość bycia dużą komórką, która będzie wytwarzać dużo płytek krwi..
- Pojawienie się procesów cytoplazmatycznych podobnych do rzekomych nóg.
Są to bardzo małe struktury, mierzą pomiędzy 2-3 µm, nie mają jądra i mają 2 rodzaje ziarnistości zwane alfa i gęste. Ze wszystkich wymienionych komórek tylko te można zobaczyć w rozmazach krwi obwodowej. Jego normalna wartość waha się od 150 000 do 400 000 mm3. Jego okres półtrwania wynosi około 8-11 dni..
Dojrzały megakariocyt będzie odpowiedzialny za tworzenie i uwalnianie płytek krwi. Megakariocyty, będąc blisko śródbłonka naczyniowego w zatokach szpiku kostnego, tworzą wydłużenia swojej cytoplazmy, tworząc rodzaj macek lub pseudopodów zwanych proplatelets..
Najbardziej zewnętrzna strefa proplatelets jest fragmentowana, dając początek płytkom. W naczyniach krwionośnych następuje uwalnianie płytek krwi, wspomagane siłą krwiobiegu. W tym celu proplatelet musi przejść przez ścianę śródbłonka.
Niektórzy autorzy twierdzą, że istnieje pośrednia faza między proplateletem a płytkami krwi, którą nazwali przedpłytkowymi. Ta transformacja z płyty podpierającej w płytę wstępną wydaje się procesem odwracalnym..
Płytki krwi są większe niż płytki i mają kształt krążka. W końcu zamieniają się w płytki krwi. W ciągu kilku godzin z megakariocytu wyłoni się łącznie około 1000 do 5000 płytek krwi..
Substancje stymulujące obejmują czynnik stymulujący komórki macierzyste, interleukinę 3, interleukinę 6, interleukinę 11 i trombopoetynę.
Ta cytokina interweniuje, zwiększając żywotność najbardziej prymitywnych i niedojrzałych komórek macierzystych z linii megakariocytów. Czyni to poprzez hamowanie apoptozy lub procesu zaprogramowanej śmierci komórek tych komórek..
Jest to interleukina prozapalna, pełniąca w organizmie różne funkcje. Jedną z jego funkcji jest stymulacja syntezy prekursorów krwiotwórczych, wśród których jest stymulacja prekursorów linii megakariocytów. Działa od różnicowania CFU-GEMM do CFU-meg.
Podobnie jak trombopoetyna działa na poziomie całego procesu megakariocytopoezy, czyli od stymulacji komórki pluripotencjalnej do powstania megakariocytów.
Ten ważny hormon jest syntetyzowany głównie w wątrobie, a wtórnie w nerkach i zrębie szpiku kostnego..
Trombopoetyna działa w szpiku kostnym, stymulując tworzenie megakariocytów i płytek krwi. Ta cytokina bierze udział we wszystkich fazach megakariopoezy i trombocytopoezy.
Uważa się, że stymuluje również rozwój wszystkich linii komórkowych. Przyczynia się również do prawidłowego funkcjonowania płytek krwi.
Jak każdy proces, trombocytopoeza jest regulowana przez określone bodźce. Niektóre będą sprzyjać tworzeniu się i uwalnianiu płytek krwi do krążenia, a inne będą hamować ten proces. Substancje te są syntetyzowane przez komórki układu odpornościowego, zręby szpiku kostnego i komórki układu śródbłonka siateczki..
Mechanizm regulacji utrzymuje liczbę płytek krwi na normalnym poziomie w krążeniu. W przybliżeniu dzienna produkcja płytek krwi wynosi 10jedenaście.
Mikrośrodowisko zrębowe szpiku kostnego odgrywa fundamentalną rolę w regulacji trombocytopoezy.
Gdy megakariocyt dojrzewa, przemieszcza się z jednej komory do drugiej; to znaczy przechodzi z przedziału osteoblastycznego do przedziału naczyniowego, zgodnie z gradientem chemotaktycznym zwanym czynnikiem pochodzącym z podścieliska - 1.
Dopóki megakariocyt jest w kontakcie ze składnikami przedziału osteoblastycznego (kolagen typu I), tworzenie proplatelets będzie zahamowane..
Uaktywni się tylko wtedy, gdy wejdzie w kontakt z czynnikiem von Willebranda i fibrynogenem obecnymi w macierzy zewnątrzkomórkowej przedziału naczyniowego, razem z czynnikami wzrostu, takimi jak czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF)..
Trombopoetyna jest usuwana przez płytki krwi, gdy jest wychwytywana przez jej receptor MPL..
Dlatego, gdy liczba płytek krwi wzrasta, trombopoetyna zmniejsza się z powodu dużego klirensu; ale kiedy płytki krwi opadają, wartość cytokiny w osoczu wzrasta i stymuluje szpik do tworzenia i uwalniania płytek krwi.
Trombopoetyna syntetyzowana w szpiku kostnym jest stymulowana przez zmniejszenie liczby płytek krwi, ale tworzenie trombopoetyny w wątrobie jest stymulowane tylko wtedy, gdy receptor Ashwella-Morella hepatocytu jest aktywowany w obecności desialinizowanych płytek krwi..
Desialinizowane płytki krwi pochodzą z procesu apoptozy, w wyniku którego płytki krwi ulegają starzeniu, są wychwytywane i usuwane przez układ monocytów i makrofagów na poziomie śledziony..
Wśród substancji, które spowalniają proces tworzenia płytek krwi, znajdują się czynnik płytkowy 4 i transformujący czynnik wzrostu (TGF) β.
Ta cytokina jest zawarta w ziarnistościach alfa płytek krwi. Znany jest również jako czynnik wzrostu fibroblastów. Uwalniany jest podczas agregacji płytek krwi i zatrzymuje megakariopoezę.
Jest syntetyzowany przez różne typy komórek, między innymi makrofagi, komórki dendrytyczne, płytki krwi, fibroblasty, limfocyty, chondrocyty i astrocyty. Jego funkcja związana jest z różnicowaniem, proliferacją i aktywacją różnych komórek, a także uczestniczy w hamowaniu megakariocytopoezy.
Istnieje wiele zaburzeń, które mogą zmieniać homeostazę w odniesieniu do tworzenia i niszczenia płytek krwi. Niektóre z nich są wymienione poniżej.
Jest to rzadka dziedziczna patologia charakteryzująca się mutacją w układzie trombopoetyna / receptor MPL (TPO / MPL).
Dlatego u tych pacjentów tworzenie się megakariocytów i płytek krwi jest prawie zerowe iz czasem ewoluują one do aplazji rdzeniowej, co pokazuje, że trombopoetyna jest ważna dla tworzenia wszystkich linii komórkowych..
Jest to rzadka patologia, w której występuje nierównowaga w trombocytopoezy, co powoduje przesadny wzrost liczby płytek krwi stale i hiperplastyczną produkcję prekursorów płytek krwi (megakariocytów) w szpiku kostnym.
Taka sytuacja może spowodować zakrzepicę lub krwawienie u pacjenta. Defekt występuje na poziomie komórki macierzystej, która jest skłonna do nadmiernej produkcji linii komórkowej, w tym przypadku megakariocytów.
Zmniejszona liczba płytek krwi nazywana jest małopłytkowością. Małopłytkowość może mieć wiele przyczyn, w tym: zatrzymanie płytek krwi w śledzionie, infekcje bakteryjne (E coli enterohemorrhagic) lub wirusowe (denga, mononukleoza).
Pojawiają się również z powodu chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń rumieniowaty układowy lub pochodzenia lekowego (leczenie sulfonamidami, heparyną, lekami przeciwdrgawkowymi).
Inne prawdopodobne przyczyny to zmniejszona produkcja płytek krwi lub zwiększona destrukcja płytek krwi..
Jest to rzadka wrodzona choroba wrodzona. Charakteryzuje się obecnością płytek krwi o nieprawidłowej morfologii i funkcji spowodowanej zmianą genetyczną (mutacją), przy braku receptora czynnika von Willebranda (GPIb / IX).
W związku z tym wydłuża się czas krzepnięcia, występuje trombocytopenia i obecność krążących makropłytek..
Ten stan patologiczny charakteryzuje się tworzeniem autoprzeciwciał przeciwko płytkom krwi, powodując ich wczesne zniszczenie. W konsekwencji następuje znaczny spadek liczby krążących płytek krwi i ich niska produkcja.
Jeszcze bez komentarzy