Vicente García Huidobro Fernández (1893-1948) był chilijskim poetą, który poza swą twórczością liryczną rozwinął kreacjonizm, estetyczny nurt awangardy początku XX wieku. Promował także nowy i innowacyjny sposób tworzenia poezji w całej Ameryce Łacińskiej..
Kreacjonizm Vicente Huidobro charakteryzował się szczególnym pięknem każdego słowa, a nie jego znaczeniem. Jednocześnie odpowiadał za tworzenie nowych słów, niezależnie od ich znaczenia, prawdy czy logiki, całkowicie odrzucających rzeczywistość..
Ponieważ jego twórczość poetycka została ujęta w ramach ruchu kreacjonistycznego, była odważna i niezwykła zarówno pod względem języka, jak i użycia metafor. Ogólnie rzecz biorąc, jego temat był wolny, podobnie jak jego wersety, w ten sposób zmienił poetę w „boga stwórcę”.
Indeks artykułów
Vicente urodził się w Santiago de Chile 10 stycznia 1893 r. W zalążku bogatej rodziny, prowadzącej działalność bankową i wymieszanej z polityką. Jego rodzicami byli Vicente García Huidobro, spadkobierca markiza Mennicy Królewskiej w Chile i María Luisa Fernández Bascuñán.
Urodzenie się w zamożnej rodzinie pozwoliło Huidobro na uzyskanie wysokiej jakości edukacji. Chociaż lata dzieciństwa spędził w niektórych miastach Europy, w 1907 roku rozpoczął studia w Chile, w Colegio San Ignacio, należącym do Towarzystwa Jezusowego..
Po ukończeniu szkoły średniej zaczął studiować literaturę na Uniwersytecie Chile. W tym czasie w 1911 roku opublikował pracę pt Echa duszy, pewnych cech modernistycznych.
Huidobro miał szerokie zaplecze kulturowe, znał także biologię, psychologię, fizjologię i alchemię, aspekty, które znacząco wpłynęły na jego pracę..
W 1912 roku, mając dziewiętnaście lat, Vicente zakochał się w młodej Manueli Portales Bello, potomku Andrésa Bello. W tym samym roku pobrali się. Pokazała mu swoje wsparcie, aby pisać, małżeństwo miało czworo dzieci: Manuelę, Vicente, Marie i Carmen.
W tym roku Huidobro stworzył magazyn Młoda muza, i na swoich łamach opublikował część swojej książki Piosenki w nocy, a także twój pierwszy kaligram lub wiersz z obrazem Trójkąt harmoniczny. Rok później wyszło na jaw Jaskinia ciszy, potem wygłosił swój słynny wykład Non Serviam lub Nie będę służyć.
W 1916 roku Huidobro zdecydował się podróżować do niektórych krajów. Po raz pierwszy przybył do Argentyny w towarzystwie żony i dzieci, tam zaczął rozwijać swój kreacjonizm, a także opublikował krótkie dzieło poetyckie Lustro wodne; w tym samym roku wyruszył do Europy.
Zatrzymał się na krótko w Madrycie i osobiście spotkał się z pisarzem i poetą Rafaelem Cansinos Assensem, z którym przez dwa lata, od 1914 r., Utrzymywał korespondencję listową. Będąc w Paryżu, opublikował dzieło Adam, rok później rozpoczął pracę w magazynie Nord-Sud.
Podczas pobytu w Paryżu chilijski pisarz związał się z najważniejszymi intelektualistami i artystami awangardowymi tamtych czasów, takimi jak André Breton, Jean Cocteau, Pablo Picasso i Joan Miró. W tym czasie opublikował Horizon carré, następnie udał się do stolicy Hiszpanii.
W 1918 roku, kiedy był w Madrycie, brał udział w spotkaniach kawiarnianych, a także umocnił swoją przyjaźń z Cansinosem i Ramónem Gómezem de la Serna. Ponadto skorzystał z okazji, aby nagłośnić swój kreacjonizm. Wtedy ich tytuły wyszły na jaw Hallali, Tour eiffel, Wiersze arktyczne Y Równikowy.
W 1921 roku w Madrycie ukazało się intelektualne, artystyczne i międzynarodowe czasopismo Huidobro., kreacja. W Paryżu ukazał się drugi numer. W tym samym roku zorganizował konferencję Poezja, Wydał także swoją antologię Saisons Choisies.
W 1922 roku Huidobro przedstawił swoją hipotezę o czystej kreacji w Paryżu, a także w Sztokholmie i Berlinie. W tym roku jego zuchwała kreatywność skłoniła go do wystawienia kilku wierszy namalowanych we Francji, ale wystawa została zamknięta, ponieważ złamała ustalone standardy..
W 1923 roku Vicente Huidobro został oskarżony przez hiszpańskiego pisarza Guillermo de Torre o kradzież idei kreacjonizmu od urugwajskiego poety Julio Herrera y Reissinga. Kontrowersje wybuchły po artykule, który Torre opublikował w magazynie Alfar.
Jednak taka skarga nie zminimalizowała twórczej pracy Vicente. W tym czasie napisał scenariusz do filmu Cagliostro. Ponadto opublikował trzeci numer kreacja w wersji francuskiej, która zawierała odpowiedź dla Guillermo de Torre wraz z tekstem W końcu odkryto mojego nauczyciela.
W kwietniu 1925 roku Vicente udał się do Chile, cztery miesiące po przyjeździe założył gazetę polityczną Akcja, gazetę, którą uważał za narodowe oczyszczenie. Medium zostało zamknięte ze względu na zawartość, ale stworzył Hudobrio Reforma. Opublikował także Manifestes, Automne regulier i Tout à coup w przeciwieństwie do surrealizmu.
W następnym roku część Altazor, jego arcydzieło, w Panorama. W 1926 roku zakończył małżeństwo z Manuelą i rozpoczął związek z Ximeną Amunatégui, Chilijką z wyższych sfer, której rodzina była przeciwna romansowi..
W 1927 roku poeta wyjechał z Chile do Nowego Jorku, gdzie poznał kilka znanych osobistości, w tym Charlesa Chaplina. Potem wrócił do Europy i zaczął pisać powieść Mío Cid Campeador; w 1929 roku nadal pisał Altazor.
Było to również w 1929 roku, kiedy ożenił się po raz drugi, poślubił Ximena, pośród krytyki, ponieważ potajemnie opuściła Chile, aby być z nim. Według uczonych ceremonia odbyła się w ramach kultu Mahometa.
W 1931 roku Vicente Huidobro opublikował swoje słynne dzieło Altazor. W następnym roku ze względów finansowych zdecydował się wrócić do Chile. Po uzyskaniu pozycji zaczął angażować się w politykę i poprzez manifest zaproponował zjednoczenie Paragwaju, Urugwaju, Boliwii i jego kraju w jednym kraju..
W 1934 r. Został ojcem po raz piąty, po urodzeniu Włodzimierza, w wyniku małżeństwa z Ximeną Amunatégui. W tym dniu opublikował kilka książek, w tym Następny. Historia, która wydarzyła się jeszcze raz, Tata lub Dziennik Alicii Mir Y Na Księżycu.
Huidobro pozostał aktywny w swojej działalności literackiej. W 1942 roku drugie wrażenia z Mío Cid Campeador, Drżenie nieba Y Cagliostro. Następnie w 1944 roku stworzył pismo obecny. Pisarz rozstał się w 1945 roku z Ximena, będąc korespondentem wojennym w Paryżu..
W 1945 roku nawiązał związek z Raquel Señoret Guevarą i wrócił z nią do Chile. Dwa lata później doznał urazu naczyniowo-mózgowego, zmarł 2 stycznia 1948 r. W swoim domu w Kartagenie, Valparaíso. Zgodnie z jego ostatnią wolą, jego ciało zostało pochowane nad morzem.
Kreacjonizm Huidobro rozwinął się w ramach awangardowych nurtów XX wieku. Ideą poety było wyeksponowanie słów takimi, jakimi są, z ich piękna, niezależnie od ich znaczenia. Próbował też odłożyć na bok prawdę o faktach, aby móc tworzyć nowe rzeczy.
Jedną z głównych cech kreacjonizmu była wolność poety do tworzenia obrazów za pomocą nieistniejących słów. Chodziło o stworzenie nowego języka, pełnego gier i metafor, które wzbogacą wyobraźnię..
Kreacjonizm ustanowił własną naturę rzeczy, w której każdy artysta czy pisarz mógł stać się „bogiem” twórcą własnego świata literackiego. Wszystko to niezależnie od tego, czy treść była irracjonalna, bez logiki czy bez żadnego porządku..
Prace Vicente Huidobro powstały w ramach jego ruchu kreacjonistycznego. Czyli charakteryzowali się niezwykłym językiem, pełnym nowych i wymyślonych słów, które wielokrotnie stanowiły zadziwiające metafory..
Jednocześnie Vicente Huidobro odłożył na bok sekwencje narracyjne, a także logiczne użycie znaków interpunkcyjnych. Posługiwał się irracjonalnością, absurdem, zawsze skupiony na lirycznym kontekście rozwijanych przez siebie tematów, nie zwracając uwagi na metrum czy rytm..
- Echa duszy (1911).
- Droga ciszy (1913).
- Piosenki w nocy (1913).
- Podania i podania (1914).
- Ukryte pagody (1914).
- Adam (1916).
- Lustro wodne (1916).
- Horizon Carré (1916).
- Wiersze arktyczne (1918).
- Równikowy (1918).
- Tour eiffel (1918).
- Hallali (1918).
- Saisons choisies (1921).
- Finnis britannia (1923).
- Automne régulier (1925).
- Tout à coup (1925).
- Manifesty (1925).
- Przeciwne wiatry (1926).
- Mío Cid Campeador (1929).
- Drżenie nieba (1931).
- Altazor lub Jazda na spadochronie (1931).
- Drżenie (1932).
- Root Gilles (1932).
- Następny (1934).
- Tata lub Dziennik Alicii Mir (1934).
- Cagliostro (1934).
- Na Księżycu (1934).
- Trzy ogromne powieści (1935).
- Satyr lub The Power of Words (1939).
- Zobacz i poczuj (1941).
- Obywatel zapomnienia (1941).
- Najnowsze wiersze (1948).
Było to dzieło z linii kreacjonizmu, z nowatorskim językiem lirycznym. Tekst zaczyna się tonem rozczarowania i beznadziejności, ale potem staje się nowym początkiem. Autor bawił się kreatywnością czytelnika poprzez opowieść między Izoldą a Tristánem.
Istotnymi tematami, które Huidobro rozwinął w swojej pracy, było to, jak efemeryczna może być egzystencja i mała pewność tego, co ma nadejść. Wystawiał także na temat miłości, religii i erotyzmu poprzez metaforyczny zestaw.
„Odwieczny Ojciec stwarza ciemność w swoim laboratorium i czyni ślepych głuchymi. Ma jedno oko w dłoni i nie wie, na kogo je założyć. A w ustniku ma ucho w kopulacji z innym okiem.
Jesteśmy daleko, na końcu końców, gdzie człowiek wiszący u stóp gwiazdy balansuje w przestrzeni ze spuszczoną głową. Wiatr, który pochyla drzewa, delikatnie potrząsa włosami ... ”.
Była to sztuka, w której Vicente, poprzez komiks, parodiował sytuację polityczną w swoim rodzinnym Chile w 1934 roku. Pisarz, z lalkami jako bohaterami, pokazał sarkazm i nielogiczne sytuacje okoliczności tamtych czasów..
Pracownik: -Jestem nadzieją… Jestem pracownikiem, jestem nowym człowiekiem, człowiekiem, którego trzymałeś na marginesie życia i ma też swoje słowo do powiedzenia… z Tobą do walki… aby stworzyć społeczeństwo ludzi , budowniczych, twórców ...
Wattio: -Jestem poetą, a poeta jest prorokiem (podchodzi do robotnika i obejmuje go, potem zwraca się do publiczności i jakby natchniony) Widzę wielki świt i radość ludzi ...
Ta praca Vicente opowiada historię małżeństwa Laínez-Álvarez, który miał syna o imieniu Rodrigo Díaz de Vivar, którego jego matka nazwała „kolejnym wybawcą Hiszpanii”. Młodość młodzieńca upłynęła między ćwiczeniami a miłością.
Umiejętności sportowe Rodrigo przyniosły mu uznanie dzięki heroicznym czynom. Walczył z Maurami, którzy zaatakowali Hiszpanię, i wygrał. Jakiś czas później musiał zmierzyć się z ojczymem swojej ukochanej Jimeny, co przynosi konflikty, a historia toczyła się między sporami i bitwami.
„Te podwójne uściski i pocałunki dała mama:
„Idźcie z Bogiem, powiedział, moje córki i niech Stwórca będzie dla was wart,
miłość twoich rodziców i moja towarzyszą ci ...
Wydaje mi się, moje córki, że mam was dobrze zamężne ".
Jego ojca i matkę całowano obiema rękami,
El Cid i jego żona udzielają im swojego błogosławieństwa i łaski.
Don Rodrigo i jego rodzina już zaczynali jeździć,
noszą bardzo bogate suknie, wiele koni i broń ... ".
Było to najważniejsze i najbardziej rozpoznawane dzieło Vicente Huidobro, ujrzało światło w Madrycie w 1931 roku. Zostało rozwinięte w ramach cech kreacjonizmu, dlatego jego publikacja oznaczała załamanie klasycznych i tradycyjnych aspektów, które istniały w poezji..
Twórczość poetycka chilijskiego pisarza została podzielona na pieśni, które nieustannie ulegały przeobrażeniom aż do daty publikacji. Jedna z najdłuższych była pierwszą, składającą się z około siedmiuset wersetów. Treść dotyczy natury i jej zasad.
Druga piosenka skierowana jest do kobiet, kolejne, czyli trzecia i czwarta, to gry słowne, w których język nie zachowuje określonego porządku, a ekspresyjna i twórcza swoboda nie jest ograniczona.
„To ja Altazor
Altazor
zamknięty w klatce swego przeznaczenia
na próżno trzymam się prętów uników
możliwy
kwiat zamyka drogę
i wznoszą się jak posąg płomieni.
… Sam jestem dwukrotnie Altazor
ten, który patrzy na pracę i śmieje się z drugiego przed
z przodu
ten, który spadł z wysokości swojej gwiazdy
i podróżował dwadzieścia pięć lat
wisiał na spadochronie własnych uprzedzeń
Jestem Altazor, ten z nieskończoną tęsknotą ... ".
To jedna z ostatnich prac opublikowanych przez Huidobro, po tym, co uważa się za okres poetyckiej suszy Altazor. Wielu uczonych twierdzi, że stało się to z powodu sukcesu programu Altazor sprawił, że poeta zażądał więcej innowacji, zarówno po to, aby wyróżniać się, jak i nie przypominać poprzedniego rękopisu.
Ten manuskrypt jest również ujęty w ramach kreacjonizmu i chociaż nie miał zakresu, jakiego chciał Huidobro, wniósł interesujące warianty liryczne w literackim uniwersum pisarza..
„Śpiewasz i śpiewasz, mówisz i mówisz
i toczy się w czasie
i płaczesz jak uwolniona lilia
i wzdychasz między długimi cierpieniami, że nie
Wiedzą, co powiedzieć ...
Śpiewasz i śpiewasz i mówisz i mówisz
i śnisz, że gatunek
zapomni ciemności ... ".
- Kompletne prace (1964).
- Kompletne prace (1976).
- Listy między Huidobrio i jego matką (1997).
- Praca poetycka (2003).
- Poezja i kreacja (2013).
- Altazor i inne wiersze (2013).
- „Moja radość to szum wiatru we włosach”.
- „Niech wiersz będzie jak klucz otwierający tysiąc drzwi”.
- „W twojej obecności niebo rośnie wyżej, ziemia rozciąga się od różu do różu, a powietrze rozciąga się od gołębicy do gołębicy”.
- "Tylko ty ratujesz płacz i przed mrocznym żebrakiem robisz go królem ukoronowanym przez twoją rękę".
- "Czy możesz w to uwierzyć? Grób ma większą moc niż oczy ukochanego ".
- „Wymyślanie polega na tym, że rzeczy, które są równoległe w przestrzeni, spotykają się w czasie lub odwrotnie, a po połączeniu pokazują nowy fakt”.
- „Gdybym nie zrobił co najmniej jednej szalonej rzeczy w roku, zwariowałbym”.
- „Wiersz jest taki tylko wtedy, gdy istnieje w zwyczaju. Od chwili, gdy wiersz staje się nawykiem, nie podnieca, nie zadziwia, nie martwi się, przestaje więc być wierszem, bo poezja jest charakterystyczna dla poezji niepokojące, zadziwiające, poruszające korzeniami ”..
- „Gdybym nie zrobił co najmniej jednej szalonej rzeczy w roku, zwariowałbym”.
- „Życie to podróż ze spadochronem, a nie to, w co chcesz wierzyć”.
Jeszcze bez komentarzy