Plik wigoreksja lub dysmorfia mięśniowa jest zaburzeniem psychicznym częściej występującym u mężczyzn, w którym osoba ma obsesję na punkcie swojego wyglądu i ciągłe pragnienie rozwoju mięśni.
Aby rozwinąć większe mięśnie, osoba z wigoreksją przyjmuje ekstremalne diety i ćwiczenia. Chociaż dokładna przyczyna tego zaburzenia psychicznego nie jest znana, badania wskazują, że może to być spowodowane kombinacją czynników genetycznych i środowiskowych.
Aby zdiagnozować dysmorfię mięśniową, obsesja na punkcie ciała musi zakłócać codzienne czynności; cierpiący spędzają zbyt dużo czasu na siłowni, odchudzając się i porównując się do innych.
Niektórzy nadużywają sterydów anabolicznych i innych suplementów, często szkodząc zdrowiu. Z drugiej strony wigoreksja może zniszczyć relacje międzyludzkie i spowodować utratę pracy..
Osoby z wigoreksją są narażone na wysokie ryzyko powikłań zdrowotnych wynikających z nadmiernego treningu i ekstremalnej diety. Najczęstsze powikłania obejmują; urazy i uszkodzenia mięśni, stawów i ścięgien, zagrożenia dla zdrowia wynikające z nadużywania sterydów i suplementów kulturystycznych oraz złe życie towarzyskie i zawodowe.
Ponadto osoby z wigoreksją są bardziej narażone na lęk, depresję i skłonności samobójcze. Zalecane leczenie obejmuje terapię poznawczo-behawioralną, przeciwdepresyjne leki psychotropowe lub kombinację obu..
Indeks artykułów
Szacuje się, że na całym świecie istnieje około 100 000 przypadków, które spełniają formalne kryteria diagnostyczne wigoreksji. Większość osób dotkniętych chorobą to mężczyźni w wieku od 15 do 35 lat.
Ci, którzy na to cierpią, głównie mężczyźni, mają tendencję do zniekształcania swojego wizerunku ciała. Patrzą w lustro i uważają, że nie mają wystarczającej ilości mięśni, chociaż w rzeczywistości mają dobrze zaznaczone bicepsy i mięśnie piersiowe lub nawet nadmiernie rozwinięte.
Wigoreksja została sklasyfikowana jako forma zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego. Obsesją jest wzrost masy mięśniowej i przymus wykonywania coraz większej liczby ćwiczeń, aby uzyskać więcej mięśni.
Możesz cierpieć na to zaburzenie, jeśli:
Aby rzeczywiście był to przypadek wigoreksji, muszą być spełnione następujące warunki:
Oprócz wielu godzin spędzonych na siłowni, ludzie z tym zaburzeniem często mają również obsesję na punkcie swojej diety. Zwykle spożywają duże ilości białka i węglowodanów, zmniejszając spożycie tłuszczu prawie do zera.
Stosowanie suplementów diety jest bardzo powszechne. Pochodne białka pomagają budować mięśnie, ale nadmierne spożycie może uszkodzić nerki.
Dysmorfia mięśniowa może wystąpić w połączeniu z innymi zaburzeniami, takimi jak anoreksja lub bulimia.
Według DSM-5, osoba ma dysmorfię mięśniową, jeśli „jest zajęta ideą posiadania małego lub niewystarczająco umięśnionego ciała”. Najczęstsze objawy to:
Przyczyny dysmorfii mięśniowej są niejasne, chociaż zaproponowano kilka teorii:
Osoby z dysmorfią mięśniową są bardziej narażone na traumatyczne wydarzenia (na przykład napaść na tle seksualnym lub przemoc w rodzinie) niż osoby z populacji ogólnej. Będąc muskularnym, wigoréxico psychicznie zmierzyłby się z traumą z przeszłości.
Z drugiej strony osoby cierpiące na dysmorfię mięśni są również bardziej narażone na prześladowania, zastraszanie lub wyśmiewanie z powodu postrzeganych braków. Na przykład drażniono go, nazywając go małym, słabym, zwiotczałym ...
Bycie umięśnionym pomogłoby osobie z wigoreksją również stawić czoła możliwym zagrożeniom w przyszłości.
Osoby, których samoocena zależy od wyglądu fizycznego, są bardziej narażone na wigoreksję. Dobre samopoczucie z samym sobą zależy od postrzeganego przez nich rozwoju mięśni.
Ponadto badania wykazały związek między muskulaturą a poczuciem sukcesu reprodukcyjnego i postulują, że u osób cierpiących na dysmorfię mięśni mięśnie mogą stać się drugorzędną cechą płciową, wskazującą na męskość i zdolność do zapewnienia bezpieczeństwa i zasobów partnerowi i dzieciom..
Inne badania wskazywały na zagrożenie związane z kulturą popularną i kontaktem z mediami..
Sport może pomóc w wystawieniu jednostek na społeczny ideał muskulatury.
Ogólnie rzecz biorąc, sportowcy są bardziej krytyczni wobec swojego ciała i masy ciała niż ci, którzy nie uczestniczą w zajęciach sportowych. Sportowcy, którzy są krytyczni wobec swojego ciała i nie spełniają standardów wydajności, mogą uciekać się do ekstremalnych środków, aby osiągnąć idealne mięśnie.
Ciągłe zaabsorbowanie postrzeganymi niskimi mięśniami przeszkadza w nauce i karierze. Może zniszczyć przyjaźnie, pary i relacje rodzinne.
Ponieważ osoba jest przez cały czas niezwykle skrępowana, nie może się zrelaksować i cieszyć życiem bez martwienia się o to, co myślą inni ludzie.
Osoby z dystrofią mięśniową często nie przerywają ćwiczeń fizycznych, gdy są kontuzjowane. Jeśli nadużywają sterydów, trudno im się poddać, nawet jeśli mają świadomość, że jest to praktyka, która niesie ze sobą duże ryzyko dla zdrowia.
Istnieje kilka metod leczenia dysmorfii mięśniowej:
Jest to poważne zaburzenie, którego rokowanie zależy od kilku czynników, takich jak moment rozpoczęcia leczenia, sposób, w jaki pacjent radzi sobie ze swoim problemem, dostępne środki do jego osiągnięcia, wsparcie środowiska rodzinnego oraz obecność innych powiązanych zaburzeń.
Należy wziąć pod uwagę, że jest to stan przewlekły i jako taki nie ma całkowitego wyleczenia, ale może nastąpić wyleczenie i opanowanie choroby, ale mogą wystąpić nawroty.
Pacjenci z dysmorfią mięśniową powinni być leczeni przez zespół wielodyscyplinarny. Pomocne mogą być leki przeciwdepresyjne lub przeciwlękowe.
Z drugiej strony wskazana jest również terapia psychologiczna. Mogą to być sesje indywidualne lub grupowe.
Konieczne będą również wskazówki dietetyka, aby pomóc im w powrocie do zdrowej diety, adekwatnej do poziomu wykonywanej aktywności fizycznej..
Ogólnie leczenie powinno mieć na celu poprawę postrzegania swojego ciała przez pacjenta oraz modyfikację zachowań obsesyjnych, przy jednoczesnej poprawie nawyków żywieniowych.
Większość osób z wigoreksją nie może osiągnąć celu (niezwykle umięśnionego ciała) bez przyjmowania suplementów diety lub sterydów..
Z pewnością nie wszystkie osoby zagrożone wigoreksją będą uciekać się do tego typu niebezpiecznych substancji, ale bez wątpienia niska samoocena i nierealny obraz własnego ciała zwiększają ryzyko konieczności użycia ich do uzyskania przesadnego wzrostu masa. mięśnie, których szukasz.
Firmy produkujące odżywki białkowe są odpowiedzialne za rozpowszechnianie obrazów rzekomo idealnych ciał, do których większości ludzi trudno dotrzeć.
Osoby z wigoreksją często stosują większe dawki niż zalecane, co może prowadzić do niewydolności nerek. Jeśli używają również sterydów anabolicznych, konsekwencje mogą być jeszcze poważniejsze.
Ćwiczenia są oczywiście całkowicie zdrowe i nie jest źle, że chcesz poprawić swoją sylwetkę i dobrze wyglądać.
Ale jeśli spędzasz coraz więcej godzin na siłowni, a to przeszkadza ci w nauce, w pracy lub w relacjach z rodziną i przyjaciółmi, to masz problem..
Aby temu zapobiec, ogranicz liczbę godzin spędzanych na siłowni i przestrzegaj tego limitu.
Może myślisz, że wykonywanie wielu ćwiczeń kulturystycznych nie wpływa negatywnie na Twoje życie, ale w takim razie ... dlaczego Twoja rodzina i przyjaciele tak bardzo się martwią??
Posłuchaj słów tych, którzy cię kochają. Mogą zobaczyć przed tobą negatywne skutki, jakie te długie godziny treningu mają na inne ważne aspekty twojego życia.
Zanim sytuacja się pogorszy, skonsultuj się z profesjonalistą. Może to być psycholog, psychiatra lub oboje.
Nie powinieneś wstydzić się iść do nich: miliony ludzi potrzebują wsparcia terapii psychologicznej lub farmakologicznej, aby przezwyciężyć różne problemy.
Podsumowując, jeśli uważasz, że możesz cierpieć na wigoreksję lub masz członka rodziny lub przyjaciela z tym zaburzeniem, nie trać czasu, natychmiast szukaj pomocy, jeśli chcesz uniknąć strasznych negatywnych konsekwencji tego stanu..
Jakie masz doświadczenia z wigoreksją?
Jeszcze bez komentarzy