Winston Churchill (1874 - 1965) był brytyjskim mężem stanu, politykiem, autorem, dziennikarzem, historykiem i wojskowym. Jest znany z tego, że służył jako jeden z głównych przywódców podczas II wojny światowej. Dwukrotnie pełnił również funkcję premiera Wielkiej Brytanii; jego pierwsza kadencja rozpoczęła się w 1940 r. i powrócił do urzędu w 1951 r.
Churchill został oskarżony o stworzenie silnej koalicji w Wielkiej Brytanii i szybko zmienił wyniki rywalizacji z Niemcami prowadzonej przez Adolfa Hitlera. Jego umiejętności jako mówcy przyniosły mu nie tylko poparcie Parlamentu, ale także zaufanie Brytyjczyków..
Pochodził z brytyjskiej rodziny arystokratycznej, miał też amerykańskie pochodzenie. Od najmłodszych lat wyróżniał się jako korespondent podczas różnych konfliktów zbrojnych, w które zaangażowana była Wielka Brytania..
Na początku swojego życia publicznego należał do Partii Konserwatywnej, ale wkrótce przyłączył się do sprawy Partii Liberalnej, z którą był bardziej związany. W tamtych latach objął kilka ważnych stanowisk, m.in. posła na Sejm, na które po raz pierwszy został wybrany w 1900 roku..
Na początku I wojny światowej Churchill pełnił funkcję Pierwszego Lorda Admiralicji, aż do bitwy pod Gallipoli, w wyniku której został na pewien czas oddzielony od rządu..
Następnie wrócił do szefa ministerialnych tek ds. Uzbrojenia i stanu. W tym czasie Churchill był między innymi odpowiedzialnym za sekretarza stanu ds. Wojny i stanu lotnictwa..
W okresie międzywojennym Churchill nieustannie publicznie ostrzegał przed zagrożeniem ze strony nazistów, na czele których stał Adolf Hitler..
W 1940 roku objął stanowisko premiera, a następnie zastąpił Neville'a Chamberlaina, którego charakteryzowała miękka polityka wobec Niemiec. Churchill zyskał poparcie większości sektorów politycznych w Parlamencie w obliczu konfliktu zbrojnego.
W swojej drugiej szansie jako premier przejął stery kraju w okresie przejściowym między Jerzym VI a jego córką Elżbietą II. W tym okresie priorytetowo traktował stosunki zagraniczne Wielkiej Brytanii.
Zrezygnował w 1955 r. Z powodu fizycznego i psychicznego rozkładu, którego doznał nie tylko z powodu podeszłego wieku, ale także z powodu dwóch udarów..
Indeks artykułów
Sir Winston Leonard Spencer Churchill urodził się 30 listopada 1874 roku w Oxfordshire w Anglii. Przyszedł na świat w Blenheim Palace, który przez kilka pokoleń był domem jego rodziny..
Był potomkiem książąt Marlborough, brytyjskiego domu królewskiego utworzonego w 1702 roku. Churchill pochodził z linii wybitnych polityków i wojskowych. Jego ojciec, Lord Randolph Churchill, był posłem do Parlamentu, podobnie jak jego dziadek John Spencer Churchill.
Jego matka, Jenny Jerome, pochodziła z zamożnej amerykańskiej rodziny. Hieronim i Churchill poznali się w 1873 roku, a następnego roku pobrali w Paryżu..
Kiedy Winston Churchill miał 2 lata, jego rodzina przeniosła się do Dublina. Tam był wychowywany przez korepetytora i był pod opieką niani o imieniu Elizabeth Everest.
Miał brata imieniem Jack, który był o 6 lat młodszy. Relacje młodego Winstona z ojcem były bardzo zimne i chociaż zapewniał, że bardzo kocha swoją matkę, potwierdził również, że ich leczenie było odległe.
Prawie całe ich szkolenie odbyło się w szkołach z internatem, jak to było w zwyczaju wielu szlacheckich i bogatych rodzin tamtych czasów..
Około 1881 roku Winston Churchill został wysłany do St. George School, ale nigdy nie czuł się w tej instytucji komfortowo i został doceniony za swoje przewinienie i słabe wyniki w nauce..
Kiedy miał 9 lat, młody Churchill zapisał się do szkoły Brunswick w Hove, gdzie uzyskał lepsze stopnie. Jednak jego postawa pozostała.
W kwietniu 1888 r. Wstąpił do Harrow School i wykazał się swoimi intelektualnymi zdolnościami oraz zainteresowaniem i talentem do historii. Następnie Churchill po raz pierwszy podszedł do listów, publikując poezję i inne teksty w czasopiśmie Harrowian z jego domu studiów.
Jego ojciec nalegał, aby podjął karierę wojskową i zrobił to, choć ze słabym wynikiem w nauce..
Po dwukrotnym zdaniu testu został przyjęty do Królewskiej Akademii Wojskowej w Sandhurst za trzecim podejściem. Churchill otrzymał stanowisko podchorążego kawalerii i wstąpił do Akademii we wrześniu 1893 roku.
W placówce przebywał 15 miesięcy, po czym ukończył szkołę w grudniu 1894 roku w wieku 20 lat. Uzyskał ósme miejsce wśród 150 przyjętych razem z nim młodych ludzi.
Kiedy Winston Churchill miał 21 lat, w 1895 roku, formalnie rozpoczął karierę wojskową. W tym czasie zapewnił sobie nominację na podporucznika w czwartym pułku huzarów królowej, wchodzącym w skład brytyjskiej marynarki wojennej..
Potem zaczął otrzymywać pensję w wysokości 150 funtów rocznie. Jednak niedawny absolwent Churchill nie był jeszcze w akcji. W następnym roku wykorzystał wpływy rodziny, aby zostać wysłanym do strefy wojennej..
Celem Winstona Churchilla była Kuba. Wtedy właśnie mógł obserwować Kubańską Wojnę o Niepodległość. Churchill był częścią koalicji z wojskami hiszpańskimi próbującymi stłumić powstanie.
Również w tym okresie przebywał w Stanach Zjednoczonych Ameryki, kraju, który bardzo podziwiał, zarówno ze względu na swoje instytucje, jak i ludność..
Pod koniec 1896 roku do Indii przybył Winston Churchill. W ówczesnym panowaniu brytyjskim utrzymywał się przez 1 rok i 7 miesięcy. W tym czasie poświęcił się czytaniu wielkich dzieł, takich jak dzieła Platona czy Darwina oraz ekonomisty Adama Smitha, z którego ideami był bardzo związany..
Wykorzystał swój pobyt w Indiach, aby rozwijać się intelektualnie i to właśnie w tym czasie Winston Churchill odkrył swoje skłonności polityczne i stanowisko w wielu najbardziej doniosłych sprawach tamtych czasów..
Nigdy nie czuł kulturowej więzi z Indiami ani ze swoimi rodakami, którzy tam osiedlili się..
Chociaż Herbert Kitchener początkowo nie chciał przyjąć Winstona Churchilla w kampanii, która toczyła się w Sudanie, w 1898 roku musiał to zrobić, ponieważ młody człowiek wykorzystał wpływy, które miał w Londynie, aby zapisać się do tej kampanii..
Kitchener twierdził, że chłopiec z łatwością szukał uznania i medali. Jednak Churchill musiał uczestniczyć w bitwie, która miała miejsce pod Omdurmam jako jeden z członków kawalerii..
Podczas pobytu w Sudanie służył również jako korespondent, a później wykorzystał to doświadczenie do wydania jednej ze swoich prac pt Wojna rzeczna.
Na krótko przed wybuchem drugiej wojny burskiej Churchill udał się do Republiki Południowej Afryki, aby służyć jako reporter. Około października 1899 r. Został jeńcem wojennym w Pretorii. Jednak w grudniu tego samego roku udało mu się uciec i udał się do Durbanu.
Na początku następnego roku został mianowany porucznikiem w południowoafrykańskiej lekkiej kawalerii i brał udział w walce o wyzwolenie oblężenia Ladysmith w Pretorii..
Odkąd był w Indiach, Winston Churchill zaczął pracować jako korespondent wojenny i pisał dla różnych angielskich mediów, takich jak Pionier Y The Daily Telegraph.
Historia sił polowych Malakand Była to pierwsza książka wydana przez Churchilla w tym samym czasie..
Później, będąc w Sudanie, Churchill stał się częścią korpusu publicystów, którzy pisali The Morning Post, dając wgląd w to, co dzieje się w Afryce.
W latach 1899-1900 Churchill był specjalnym wysłannikiem Codzienna poczta i Poranny post do strefy wojny w Południowej Afryce, a te kolaboracje zostały później zebrane w książkę.
Po powrocie z Republiki Południowej Afryki po raz drugi startował jako kandydat na posła w parlamencie w wyborach 1900 r. Wtedy był zwycięzcą, ale to stanowisko nie zapewniało pensji osobie, która je piastowała..
Następnie Winston Churchill wykorzystał swoje doświadczenia wojenne, aby zostać uznanym mówcą i dzięki nim odbył tournée po Wielkiej Brytanii, a następnie Stanach Zjednoczonych Ameryki, gdzie poznał takie osobistości jak Mark Twain i Theodore Roosevelt..
Dzięki tej działalności udało mu się zebrać wystarczające dochody, aby móc poświęcić swój czas polityce. Od początku Churchill uważał się za liberała z przekonania, ale nie z nazwy, ponieważ był członkiem Partii Konserwatywnej.
Podczas swojej kadencji jako poseł do Izby Gmin Churchill stopniowo oddzielał się od konserwatywnych idei i dołączył do klubu liberałów od 1904 r..
W końcu w 1906 roku został zaproszony do kandydowania w dystrykcie Manchester North West z flagą Partii Liberalnej..
Po sprzymierzeniu się z liberałami Winston Churchill objął stanowisko zastępcy sekretarza stanu ds. Kolonii, jedno z jego pierwszych stanowisk w rządzie. Jego przełożonym był hrabia Elgin, Victor Bruce.
Współpracował przy tworzeniu Konstytucji Kolonii Transwalskiej, oprócz tego brał udział w tworzeniu rządu Wolnego Państwa Orange w RPA. Jego wpływ w parlamencie zwiększał się każdego dnia dzięki dobrym wynikom jako męża stanu..
W 1908 r. Churchill objął stanowisko prezesa Dyrekcji Handlu w rządzie Herberta Henry'ego Asquitha i pozostał na tym stanowisku do 1910 r., Kiedy to został mianowany ministrem spraw wewnętrznych..
W 1911 roku Churchill został przydzielony na stanowisko Pierwszego Lorda Admiralicji i pełnił tę funkcję do 1915 roku.
Winston Churchill przewidział, że konflikt zbrojny przeciwko Niemcom będzie nieunikniony, więc w latach przed Wielką Wojną wzywał w swoich przemówieniach, aby być świadomym niemieckich działań.
Jednym z najbardziej krytykowanych przedstawień Churchilla w tym okresie było jego wsparcie dla kampanii Gallipoli. W 1915 zrezygnował ze stanowiska Pierwszego Lorda Admiralicji i został zdegradowany do kanclerza Księstwa Lancaster..
Wkrótce potem zdecydował się dołączyć do bitwy i brał udział w wojnie jako aktywny członek armii na froncie zachodnim.
W 1916 roku Winston Churchill wrócił do Anglii i ponownie dołączył do parlamentu, któremu przewodniczył David Lloyd George. Nie został jednak od razu przydzielony na żadne istotne stanowisko..
Dopiero w 1917 r. Rząd zdecydował się postawić Churchilla na czele Ministerstwa Uzbrojenia.
Kiedy największy konflikt zbrojny znany ludzkości do tej pory dobiegł końca, Winston Churchill został mianowany przez rząd angielski sekretarzem stanu ds. Wojny i lotnictwa..
Od 1922 r. Był przez pewien czas bez partii, ponieważ przegrał wybory w tym roku i w następnych, odpowiednio, w okręgach Dundee i Leicester..
W 1924 r. Kandydował jako „konstytucjonalista”, do którego sam się zakwalifikował w wyborach w Epping i zasiadł w parlamencie. W tym samym roku otrzymał Kancelarię Finansów Wielkiej Brytanii, w której był do 1929 roku.
Po odejściu z urzędu Churchill spędził czas z dala od polityki i skupił się na pisaniu..
Winston Churchill był jednym z pierwszych, którzy w połowie lat trzydziestych XX wieku ostrzegli o ryzyku dla pokoju, jakie stwarza zbliżające się ponowne uzbrojenie Niemiec po pierwszej wojnie światowej..
Kiedy Anglia przystąpiła do konfliktu w 1939 roku, Churchill został przeniesiony na stanowisko Pierwszego Lorda Admiralicji. W następnym roku, po rezygnacji Chamberlaina, Churchill awansował na stanowisko premiera Wielkiej Brytanii..
Churchill utrzymywał bliskie stosunki z prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki Franklinem D. Rooseveltem, co pozwoliło na ścisłą współpracę obu narodów w czasie wojny..
Zawarł także sojusz ze Związkiem Radzieckim, mimo że był zagorzałym przeciwnikiem socjalizmu, w ramach strategii mającej na celu konfrontację z Hitlerem, który był wspólnym wrogiem..
Na stanowisku premiera pozostał do lipca 1945 r
Pomimo tego, że Winston Churchill był niekwestionowanym przywódcą narodu brytyjskiego, nie był postrzegany jako człowiek na rzecz pokoju w kraju, dlatego ludzie nie poparli ciągłości jego rządu w wyborach parlamentarnych..
W 1951 roku Churchill powrócił na stanowisko premiera. W tym samym roku pełnił funkcję ministra obrony do 1952 roku.
Potem martwił się o projekcję międzynarodową i rolę Anglii w polityce zagranicznej. Nie było to dobrze widziane przez wielu, którzy chcieli, aby kraj poświęcił się sprawom wewnętrznym po spędzeniu kilkudziesięciu lat w konfliktach wojennych..
Również z funkcji premiera odpowiadał za współpracę przy przemianach między Jerzym VI a jego córką Elżbietą II, której panowanie rozpoczęło się w 1952 r..
Wreszcie Winston Churchill zrezygnował z funkcji premiera kraju w 1955 roku..
Churchill borykał się z problemami zdrowotnymi przed drugą kadencją premiera. W 1949 roku miał udar naczyniowo-mózgowy (CVA); zdarzyło się to we Francji, zanim objął urząd.
Ale zamiast odpoczywać, Churchill postanowił wrócić do głowy narodu. Fizyczne wyczerpanie, które to oznaczało dla jego ciała, miało ogromne konsekwencje, gdy doznał drugiego udaru w 1953 roku.
Drugi epizod miał poważniejsze następstwa, w tym częściowy paraliż pośrodku ciała, który był w stanie zamaskować przed posłami, ponieważ następnego dnia kontynuował swoje obowiązki, nie zauważając żadnej anomalii..
Jednak w 1955 roku Winston Churchill zdecydował się odejść od swojego stanowiska, a jego następcą został Anthony Eden.
Po przejściu na emeryturę przebywał głównie w swoim domu w Londynie, choć odwiedzał też zarówno wybrzeże Francji, jak i Stany Zjednoczone..
Nie odseparował się całkowicie od życia publicznego, chociaż jego występy stopniowo się zmniejszały i ostatecznie w 1965 roku przestał uczęszczać do parlamentu..
Królowa zaproponowała utworzenie Księstwa Londynu dla niego i jego rodziny, ale ponieważ był to tytuł dziedziczny, nie przyjął go, ponieważ jego syn nie chciał go odziedziczyć..
Winston Churchill zmarł 24 stycznia 1965 roku w Londynie. Słynny polityk i mąż stanu miał 90 lat w chwili śmierci, która przypadkowo nastąpiła tego samego dnia, ale 70 lat później niż jego ojciec..
Przyczyną jego śmierci był zawał serca, który spowodował zakrzepicę mózgu. W ostatnich latach był ofiarą dziesięciu epizodów naczyniowo-mózgowych.
Miał pogrzeb państwowy, mówi się, że był to największy, jaki kiedykolwiek istniał na świecie. Oficjalni wysłannicy z ponad 100 krajów przybyli, aby złożyć wyrazy szacunku i był transmitowany w telewizji. Jego szczątki zostały złożone w panteonie jego rodziny w Saint Martin w Blandon.
Niektórzy debatują, czy Churchill zachorował na chorobę Alzheimera w podeszłym wieku, czy też zwyrodnienie fizyczne i psychiczne wynikało po prostu z liczby chorób, na które cierpiał pod koniec życia..
Inną kwestią, która jest przedmiotem dyskusji, jest to, czy ten także angielski pisarz i historyk zmagał się z depresją. Niektórzy twierdzą, że ten stan towarzyszył mu przez wiele lat, ale w końcu udało mu się zmniejszyć swoje możliwości..
Był żonaty z Clementine Hozier od 1908 roku, przeżyła go prawie 12 lat. Z Clementine Churchill miał pięcioro dzieci o imionach: Diana, Randolph, Sarah, Marigold i Mary.
- Członek Tajnej Rady Wielkiej Brytanii w 1907 r. Jest organem doradczym brytyjskiego monarchy.
- W 1922 roku otrzymał Order Towarzyszy Honorowych, który jest nadawany za zasługi dla narodu..
- Członek Towarzystwa Królewskiego w 1941 r.
- Członek Tajnej Rady Kanady w 1941 r.
- Nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla w 1945 roku.
- Order Zasługi w 1946 roku.
- W 1963 roku Prezydent J. F. Kennedy nadał mu honorowy obywatel Stanów Zjednoczonych..
- Niszczyciel klasy Arleigh Burke został nazwany USS Winston Churchill. Był to pierwszy okręt wojenny nazwany imieniem Anglika od czasów rewolucji amerykańskiej. Podobnie inne narody postanowiły uhonorować Churchilla, nazywając niektóre z jego statków.
- W 2002 roku został uznany za „największego ze wszystkich” w ankiecie przeprowadzonej przez sieć informacyjną BBC, w której zapytano widzów, kim było 100 największych Brytyjczyków..
- Był to pierwszy zwyczaj, który znalazł odzwierciedlenie w brytyjskiej walucie, ponieważ w 1965 r. Pojawił się w koronie brytyjskiej, aw 2010 r. Pojawił się ponownie w tej samej walucie z okazji 70. rocznicy objęcia urzędu premiera..
- Liczne budowle i ulice zostały nazwane na jego cześć, podobnie jak kilka posągów i popiersia Winstona Churchilla na całym świecie..
10 maja 1940 roku Winston Churchill przejął przywództwo w kraju w obliczu jednego z największych konfliktów we współczesnym świecie: II wojny światowej. Cały kraj widział w nim silnego przywódcę, który potrafiłby przeciwstawić się Adolfowi Hitlerowi, po przejściu pacyfistycznej polityki Chamberlaina.
Jego oratorium było jednym z najbardziej niezwykłych elementów, ponieważ dzięki niemu udało mu się skierować cały kraj, a zwłaszcza wszystkie partie polityczne, w kierunku zdecydowanym krokiem i jednym celem: osiągnąć zwycięstwo za wszelką cenę..
Zaledwie trzy dni po objęciu urzędu wygłosił jedno ze swoich najsłynniejszych przemówień, które po hiszpańsku znane jest jako „Krew, pot i łzy”, niektóre z jego najważniejszych fragmentów to:
Powiem tej Izbie, jak powiedziałem tym, którzy wstąpili do tego rządu: „Nie mam nic do zaoferowania oprócz krwi, wysiłku, łez i potu”..
Mamy przed sobą najbardziej bolesną próbę. Przed nami wiele, wiele miesięcy walki i cierpienia. Pytasz mnie: jaka jest twoja polityka? Powiem wam: toczyć wojnę na morzu, lądzie i w powietrzu z całą naszą mocą iz całą mocą, jaką Bóg może nam dać; toczyć wojnę przeciwko potwornej tyranii, której nigdy nie przewyższył mroczny i smutny katalog ludzkich zbrodni. Taka jest nasza polityka.
Zapytacie: jaki jest nasz cel? Mogę odpowiedzieć jednym słowem: zwycięstwo, zwycięstwo za wszelką cenę, zwycięstwo pomimo terroru, zwycięstwo bez względu na to, jak długa i ciężka droga, bo bez zwycięstwa nie ma przetrwania..
Powiedzmy sobie jasno: nie będzie przetrwania Imperium Brytyjskiego, nie będzie przetrwania wszystkiego, za czym opowiadało się Imperium Brytyjskie, nie będzie przetrwania dla zachęty i pędu wszystkich pokoleń, aby ludzkość dążyła do jego cele..
W 1940 r. Zaoferował azyl kilku monarchom wysiedlonym przez nazistowski reżim, który rozszerzał się w całej Europie..
Zwycięstwo nie wydawało się oczywiste, kiedy Churchill odwiedził Francję w maju 1940 roku. Jednak wygłosił dwa genialne przemówienia, które zapewniły mu poparcie Parlamentu dla utrzymania Anglii w konflikcie. Pierwsza to „Będziemy walczyć na plażach” 4 czerwca:
Pójdziemy do końca, będziemy walczyć we Francji, będziemy walczyć na morzach i oceanach, będziemy walczyć z coraz większą pewnością siebie i siłą w powietrzu, będziemy bronić naszej wyspy, za wszelką cenę będziemy walczyć na plaże, będziemy walczyć na lądowiskach, będziemy walczyć. Na polach i na ulicach będziemy walczyć na wzgórzach.
Nigdy się nie poddamy, a nawet gdyby, o czym nie myślę przez chwilę, ta wyspa lub jej duża część byłaby podbita i głodna, to nasze Imperium za morzami, uzbrojone i chronione przez flotę brytyjską, szarżowałoby. ciężar oporu, aż, gdy taka będzie wola Boża, Nowy Świat, z całą swoją mocą i siłą, ruszy na ratunek i wyzwolenie Starego.
Po tych słowach Anglicy, którzy byli przygnębieni i bez zamiaru dalszego uczestniczenia w wojnie, którą uważali za odległą, ponieważ był to konflikt kontynentalny, odzyskali odwagę i ducha walki..
Kilka dni później Churchill wygłosił kolejną mowę, która przekroczyła i zdołała wpłynąć na nastrój Anglików, znaną jako „Najwspanialsza godzina”, która zakończyła się następująco
Dlatego uczymy się wypełniać swoje obowiązki, a tym samym uważamy, że jeśli Imperium Brytyjskie i jego Rzeczpospolita przetrwają tysiąc lat, ludzie nadal będą mówić: „To była jego najwspanialsza godzina”..
Po dalszym rozwoju Niemiec Churchill w końcu wygłosił swoje pierwsze przemówienie w Senacie Stanów Zjednoczonych. Pearl Harbor zostało już zaatakowane w poprzednich dniach.
Winston Churchill był odpowiedzialny za utrzymanie i opiekę sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, który był głównym wsparciem sił zachodnich.
Ostatecznie w czerwcu 1944 r. Doszło do desantu w Normandii i alianci przystąpili do odzyskiwania terenów zajętych przez nazistów. W następnym roku działania wojenne zakończyły się po śmierci Hitlera i zajęciu Berlina przez Związek Radziecki.
W tym czasie stosunki międzynarodowe miały fundamentalne znaczenie dla Winstona Churchilla, który ponownie objął urząd 26 października 1951 r. Poświęcił się opiece dyplomatycznej z tymi, których uważał za naturalnych sojuszników Anglii, Stanów Zjednoczonych Ameryki..
Stawiał czoła powstaniu Mau Mau, które miało miejsce w Kenii w 1951 roku. Jego strategia polegała jednocześnie na wysłaniu wojsk w celu powstrzymania powstańców i zagwarantowania większej swobody na tym terytorium. Próbowałem użyć podobnego planu w malezyjskiej sytuacji kryzysowej.
Jednak jego międzynarodowe wysiłki nie zostały dobrze przyjęte, ponieważ Anglicy szukali wewnętrznej rekonstrukcji, a Churchill nadal postrzegał Anglię jako potężne imperium..
Zrezygnował w 1955 roku, a jego następcą został Anthony Eden, który był jego protegowanym przez długi czas..
- Historia sił polowych Malakand (1898).
- Wojna rzeczna (1899), pierwotnie opublikowany w dwóch tomach.
- Londyn do Ladysmith przez Pretorię (1900).
- Marsz Iana Hamiltona (1900).
- Lord Randolph Churchill (1906), opublikowane w dwóch tomach.
- Moja afrykańska podróż (1908).
- Światowy kryzys (1923 - 31) opublikowane w sześciu tomach:
1911 - 1914 (1923)
1915 (1923)
1916 - 1918 (Część 1) (1927)
1916 - 1918 (Część 2) (1927)
Dogrywka (1929)
Front wschodni (1931)
- Moje wczesne życie (1930)
- Myśli i przygody (1932)
- Marlborough: jego życie i czasy (1933 - 38) pierwotnie opublikowany w czterech tomach.
- Wielcy współcześni (1937).
- Druga wojna Światowa (1948 - 53), opublikowane w sześciu tomach:
Nadciągająca burza (1948)
Ich najwspanialsza godzina (1949)
Wielki Sojusz (1950)
Zawias losu (1950)
Zamknięcie pierścienia (1951)
Triumf i tragedia (1953)
- Malowanie jako rozrywka (1948).
- Historia ludów anglojęzycznych (1956 - 58), opublikowane w czterech tomach:
Narodziny Wielkiej Brytanii (1956)
Nowy Świat (1956)
Wiek rewolucji (1957)
Wielkie Demokracje (1958)
- Savrola (1900).
- Historia zatytułowana „Gdyby Lee NIE wygrał bitwy pod Gettysburgiem”, w ramach pracy Gdyby tak się stało inaczej (1931).
- Krótkie opowiadanie zatytułowane „Sen” (1947).
- Armia pana Brodericka (1903).
- Do wolnego handlu (1906).
- Liberalizm i problem społeczny (1909).
- Prawa ludu (1910).
- Rząd parlamentarny a problem gospodarczy (1930).
- Indie: przemówienia i wprowadzenie (1931).
- Broń i przymierze (1938).
- Krok po kroku: 1936-1939 (1939).
- Adresy dostarczone (1940).
- Into Battle (1941). Znany również jako Krew, pot i łzy (Krew, pot i łzy).
- Adresy rozgłoszeniowe (1941).
- Nieubłagana walka (1942).
- Koniec początku (1943).
- Winston Churchill, premier (1943).
- Naprzód do zwycięstwa (1944).
- Świt wyzwolenia (1945).
- Zwycięstwo (1946).
- Przemówienia na tajnych sesjach (1946).
- Przemówienia wojenne (1946).
- World Spotlight Włącza Westminster (1946).
- Ścięgna pokoju (1948).
- Europe Unite: Speeches 1947 i 1948 (1950).
- In the Balance: Speeches 1949 i 1950 (1951).
- Przemówienia wojenne (1952).
- Stemming the Tide: Speeches 1951 i 1952 (1953).
- Mądrość Sir Winstona Churchilla (1956).
- The Unwritten Alliance: Speeches 1953 i 1959 (1961).
- Winston S. Churchill: His Complete Speeches (1974).
Jeszcze bez komentarzy