Najlepsze cytaty z Arystoteles i Dante odkrywają tajemnice wszechświata, powieść młodzieżowa autora Benjamína Alire Sáenza opublikowana w 2012 roku. Opowiada historię dwóch przyjaciół, którzy wspierają się nawzajem w zdobywaniu doświadczeń i poznawaniu świata oraz wszechświata.
Mogą Cię również zainteresować te zwroty ze znanych książek.
-Kolejna tajemnica wszechświata: czasami ból był jak burza, która nadeszła znikąd. Najjaśniejsze lato może zakończyć się burzą. Może skończyć się błyskawicą i grzmotem. -Ari.
-Nie potrzebuję deszczu. potrzebuję cię -Ari.
-Jedną z tajemnic wszechświata było to, że nasze instynkty były czasami silniejsze niż nasze umysły. -Ari.
-Słowa nie są rzeczami, które możemy kontrolować. Nie zawsze. -Ari.
-Blizny Oznaki, że zostałeś zraniony. Znaki, które wyleczyłeś. -Ari.
-Nic dziwnego, że przestałem prowadzić dziennik. To było jak zapisywanie własnej głupoty. -Ari.
-Starał się nie śmiać, ale nie był dobry w kontrolowaniu całego śmiechu, który w nim żył. -Ari.
-Jak mogłem kiedykolwiek wstydzić się kochać Dante Quintana? -Ari.
-Czy ktoś ci kiedyś powiedział, że nie jesteś normalny? -Ari.
-Czy jest to coś, do czego powinieneś dążyć? -Dante.
-Nie jesteś. Ty jesteś nienormalny. Skąd pochodzisz? -Ari.
-Moi rodzice uprawiali seks pewnej nocy. -Dante.
-Każdy zawsze zmieniał się w coś więcej. -Ari.
-Może żyjemy między zranieniem siebie a uzdrowieniem. -Ari.
-Uważność na ludzi i na słowa była rzeczą piękną i niezwykłą. -Ari.
-Samotność mężczyzny była znacznie większa niż samotność dziecka. -Ari.
-Nie wiedział, co zrobić z tą informacją. Więc po prostu zatrzymałem to dla siebie. Tak właśnie zrobił ze wszystkim. Ocal moje rzeczy. -Ari.
-Czasami wszystko, co musisz zrobić, to powiedzieć prawdę. Oni ci nie uwierzą. Potem zostawią cię w spokoju. -Ari.
-Nie obchodziło mnie to, ponieważ jedyną rzeczą, która się dla mnie liczyła, było to, że głos Dantego był bardzo prawdziwy. -Ari.
-Kochał niewinność psów, czystość ich uczuć. Nie wiedzą wystarczająco dużo, aby ukryć swoje uczucia. -Ari.
-Pewnego dnia. Nienawidziłem tych słów. -Ari.
-Chciałem zamknąć oczy i pozwolić, by cisza pochłonęła mnie całkowicie. -Ari.
-Wszyscy mamy własne zmagania. -Ari.
-Uwielbiam pływać ... i ty. (…) Pływaj i ty, Ari. To są rzeczy, które kocham najbardziej. -Dante.
-Współczucie sobie było sztuką. Myślę, że część mnie lubiła to robić. -Ari.
-Nauczył się ukrywać to, co czuł. Nie, to nie prawda. Nie ma potrzeby uczenia się. Urodziłem się, wiedząc, jak ukryć to, co czułem. -Ari.
-Czasami, kiedy ludzie mówią, nie zawsze mówią prawdę. -Ari.
-Jeśli o mnie chodzi, słońce mogło stopić błękit nieba. Wtedy niebo mogłoby być tak nieszczęśliwe jak ja. -Ari.
-Śmiech był kolejnym z sekretów wszechświata. -Ari.
-Wiedział, że jakaś jego część nigdy nie będzie taka sama. -Ari.
-Może łzy wywołują u Ciebie mdłości. Tak jak grypa. -Ari.
-Chciał poczuć te słowa, kiedy je wypowiadał. Słowa mogłyby być jak jedzenie, czuły się jak coś w ustach, jak coś smakowały. -Ari.
-Wszyscy czegoś ode mnie oczekiwali. Coś, czego po prostu nie mógł im dać. -Ari.
-Cały świat wydawał się cichy i spokojny, a ja chciałem być światem i tak się czuć. -Ari.
-Miłość zawsze była dla mnie czymś bardzo ciężkim. Coś, co zawsze musiałem nosić. -Ari.
-Istnieją ptaki, aby uczyć nas o niebie. -Dante.
-Typowe, nie wiedziałem, co powiedzieć, więc nic nie powiedziałem. -Ari.
-Być może psy były jedną z tajemnic wszechświata. -Ari.
-Zastanawiałem się, czy mój uśmiech był tak duży jak jej. Może tak duże, ale nie tak piękne. -Ari.
-To mój problem. Chcę, żeby inni ludzie mówili mi, jak się czują. Ale nie jestem pewien, czy chcę się odwdzięczyć. -Ari.
-Gdybyśmy studiowali ptaki, być może nauczylibyśmy się być wolni. -Ari.
-Ludzie rozmawiają z psami. Nie dlatego, że rozumieją. Jeśli nie, może dlatego, że wystarczająco rozumieją. -Ari.
-Miałem zasadę: lepiej się nudzić sobą, niż nudzić się kimś innym. Zawsze żyłem według tej zasady. Może dlatego nie mam przyjaciół. -Ari.
-Problem z usilnymi staraniami, aby o czymś nie myśleć, polega na tym, że w końcu myślisz o tym jeszcze bardziej. -Ari.
-Najgorsze w szaleństwie jest to, że kiedy już nie jesteś szalony, po prostu nie wiesz, co o sobie myśleć. -Ari.
-Zastanawiałem się, jak to jest trzymać kogoś za rękę. Założę się, że czasami można znaleźć wszystkie sekrety wszechświata w czyjejś dłoni. -Ari.
-Nie zawsze muszę rozumieć ludzi, których kocham. -Mama Ariego.
-Miałem wrażenie, że coś jest ze mną nie tak. Myślę, że nawet dla mnie była to tajemnica. -Ari.
-Zmieniłem nazwisko na Ari, a jeśli zmieniłem literę, nazywałam się Air (powietrze). Może dobrze jest być powietrzem. To może być jednocześnie coś i nic. Może to być coś koniecznego, a także coś niewidzialnego. -Ari.
-Ari, który kiedyś był, już nie istnieje. A Ari, którym się stawałem? Nadal nie istniał. -Ari.
-Takie są uśmiechy. Przychodzą i odchodzą. -Ari.
-Wydawało mi się, że twarz Dantego jest mapą świata. Świat bez ciemności. -Ari.
-Są na świecie gorsze rzeczy niż chłopiec, który lubi całować innych chłopców. -Ari.
-Myślę, że powinieneś się z nimi skonfrontować. Musisz ich usiąść i sprawić, by ci powiedzieli. Uczyń ich dorosłymi. -Dante.
-Któregoś dnia odkryję wszystkie sekrety wszechświata. -Ari.
-Nienawidził wolontariatu. Problem z moim życiem polega na tym, że zawsze był to pomysł kogoś innego. -Ari.
-Jestem pewien, że wiele razy można znaleźć tajemnice wszechświata w czyjejś dłoni. -Ari.
-Może to była straszna rzecz, utrzymywanie wojny w tajemnicy. -Ari.
-Zawsze czułam się okropnie w środku. Powody tego ciągle się zmieniają. -Ari.
-Letnie słońce nie było dla takich facetów jak ja. Chłopcy tacy jak ja należeli do deszczu. -Ari.
-Nie mógł zrozumieć, jak można żyć w tak złym świecie bez zarażenia. Jak chłopiec mógł żyć bez zła? -Ari.
-Zawsze cię szukam. -Ari.
-Postanowiłem, że może często zostawiamy siebie samych. Zostawienie nas samych zabijało nas. -Ari.
Jeszcze bez komentarzy