Plik aichmofobia Jest to specyficzny rodzaj fobii, w którym osoba boi się ostrych rzeczy w sposób irracjonalny, przesadny i nieproporcjonalny. Osoby z aichmofobią mogą bać się każdego ostrego lub spiczastego przedmiotu.
Ołówki, igły i noże wydają się być najbardziej rozpowszechnionymi bodźcami fobicznymi wywołującymi aikmofobię. Jednak obiekty z tą zmianą mogą również bać się innych przedmiotów, takich jak czubki parasoli, ostre rogi dowolnego przedmiotu, a nawet ich palce..
W związku z tym elementy, których obawia się aichmofobia, mogą być bardzo zróżnicowane, a osoba z tą zmianą wykazuje wysokie reakcje lękowe, ilekroć jest narażona na każdy z nich..
Indeks artykułów
Aichmofobia to rzadki rodzaj fobii specyficznej, zaburzenia lękowego, na które cierpi niewiele osób w społeczeństwie..
Główną cechą tego zaburzenia jest odczuwanie silnego lęku za każdym razem, gdy dana osoba jest narażona na ostre lub spiczaste przedmioty.
W tym sensie podmiot z aichmofobią może obawiać się dużej liczby elementów. Strach i niepokój, których doświadczają, gdy wchodzą w kontakt z ostrymi przedmiotami, są tak duże, że osoba będzie starała się unikać ekspozycji na te elementy, gdy tylko będzie to możliwe..
Jednak ze względu na szeroką gamę obiektów, których się obawiamy, często osobom z aichmofobią trudno jest uniknąć ekspozycji na bodźce fobiczne. Z tego powodu aichmofobia jest zaburzeniem, które może poważnie wpłynąć na funkcjonowanie i samopoczucie jednostki..
Kiedy osoba jest narażona na ostre elementy, rozwija intensywną reakcję lękową, charakteryzującą się głównie objawami fizycznymi i behawioralnymi.
Aby móc mówić o aikmofobii, konieczne jest, aby osoba przedstawiała dwa główne warunki.
Pierwszym jest strach przed ostrymi przedmiotami. Po drugie, doświadczany strach jest fobiczny. W tym sensie strach odczuwany przez osobę z aichmofobią charakteryzuje się:
Strach, którego doświadcza osoba, nie ma nic wspólnego z rzeczywistym zagrożeniem obiektu lub sytuacji. W większości przypadków ostry przedmiot nie stanowi zagrożenia dla osoby.
Jednak osoba z aichmofobią interpretuje ostre przedmioty jako wysoce groźne, ilekroć wykryją ich obecność.
Typowy strach przed aicmofobią jest nieproporcjonalny, ponieważ rządzą nim irracjonalne myśli. W ten sposób uczucia strachu nie są zgodne ani spójne.
Ten element jest rozpoznawalny nawet dla podmiotu, który cierpi na aichmofobię, który ma świadomość, że jego lęk przed ostrymi przedmiotami jest irracjonalny.
Uczucie strachu przed aikmofobią pojawia się automatycznie i niekontrolowanie. Jednostka nie jest w stanie poradzić sobie ze swoim strachem i nie może nic zrobić, aby nie pojawił się, gdy wejdzie w kontakt ze swoimi przerażającymi elementami.
Wreszcie strach przed aikmofobią charakteryzuje się wytrwałością. Pojawia się to niezmiennie, gdy temat jest wystawiony na działanie ostrych elementów i nie ustępuje wraz z upływem czasu..
Główną cechą objawów aikmofobii jest niepokój. Strach przed ostrymi przedmiotami wywołuje serię intensywnych i nieprzyjemnych, niespokojnych reakcji.
Ogólnie objawy aichmofobii można podzielić na trzy duże grupy: objawy fizyczne, objawy poznawcze i objawy behawioralne..
Objawy fizyczne odnoszą się do szeregu zmian w normalnym funkcjonowaniu organizmu. Występują one jako konsekwencja odczuwanego strachu, a ich pojawienie się jest spowodowane wzrostem aktywności autonomicznego układu nerwowego mózgu..
Chociaż fizyczne objawy aichmofobii mogą się nieznacznie różnić w każdym przypadku, osoba z tą zmianą może wykazywać jeden z następujących objawów, gdy jest narażona na jej elementy fobiczne.
Objawy poznawcze obejmują dużą liczbę irracjonalnych i negatywnych myśli, które osoba rozwija w odniesieniu do elementów, których się boi.
Osoba z aichmofobią przedstawia szereg spostrzeżeń bardzo odległych od rzeczywistości na temat niebezpieczeństwa, jakie mogą powodować ostre przedmioty, oraz osobistych zdolności radzenia sobie z nimi..
Wreszcie aikmofobia to zaburzenie, które charakteryzuje się negatywnym wpływem na zachowanie osoby.
W tym sensie najbardziej rozpowszechnionym objawem behawioralnym jest unikanie. Podmiot z aichmofobią zrobi wszystko, co w jego mocy, aby przez cały czas unikać kontaktu z ostrymi elementami.
Jednak ta czynność jest często bardzo złożona w wielu przypadkach. Kiedy osoba z aicmofobią nie może uniknąć kontaktu ze swoimi elementami fobicznymi, doświadcza wzmożonej reakcji lękowej, która często może prowadzić do zachowań ucieczkowych.
Przyczyny aichmofobii są dziś słabo zbadane. Jednak wielu specjalistów zgadza się, że etiologia tego zaburzenia może być taka sama, jak w przypadku innych zaburzeń fobicznych.
W tym sensie doświadczenie traumatycznych doświadczeń związanych z ostrymi przedmiotami lub wizualizacja negatywnych obrazów lub otrzymanie alarmujących informacji o tego typu obiektach może być ważnymi czynnikami rozwoju aikmofobii..
Podobnie jak w przypadku większości zaburzeń fobicznych, pierwszą linią leczenia aichmofobii jest psychoterapia..
Terapia poznawczo-behawioralna to rodzaj interwencji psychologicznej, która opiera się na ekspozycji podmiotu na jego elementy fobiczne. Wystawienie osoby z aichmofobią na ostre przedmioty pozwala jej przyzwyczaić się do tych elementów i stopniowo pokonać lęk fobiczny..
Jeszcze bez komentarzy