Alfonso Luis Herrera (1868-1942) był meksykańskim biologiem, farmaceutą i przyrodnikiem. Założył kilka instytucji w Mexico City i badał pochodzenie życia, próbując opracować nową naukę eksperymentalną, którą nazwał plazmogenezą. Od 1895 roku Herrera publikowała prace naukowe w różnych czasopismach, a także katalogi zbiorów kręgowców i antropologii dla muzeów..
W tym czasie pełnił również różne funkcje w Narodowym Instytucie Medycznym, aż w 1900 roku został mianowany profesorem parazytologii w Szkole Rolniczej. Udało mu się również zorganizować utworzenie Komisji Parazytologii Rolniczej, którą kierował do 1907 roku.
Herrera opublikował prace z wielu różnych dziedzin, takich jak zoologia, botanika, geologia, fizyka i chemia. Jego praca w znacznym stopniu przyczyniła się do zrozumienia pochodzenia życia poprzez koncepcję idei plazmogenezy oraz wyjaśnienie praw zmienności i adaptacji..
W 1912 roku zakończył publikację swojej wielotomowej pracy o ornitologii Meksyku, w której opisano ponad tysiąc gatunków. W dziedzinie botaniki był członkiem grupy badawczej, która przygotowała trzecie wydanie Farmakopei Meksykańskiej.
Indeks artykułów
Alfonso Luis Herrera urodził się 3 sierpnia 1868 roku w Mexico City. Jego matką była Adela López Hernández, a ojciec Alfonso Herrera Fernández de San Salvador, znany przyrodnik, który był także dyrektorem National Preparatory School. Herrera był drugim z trzech braci.
W 1897 roku poznał Maríę Estradę Delgado, z którą się ożenił i miał dwoje dzieci: Rafaela Faustino Juana Herrerę Estradę i Lucię Melesię Herrera Estrada.
Ponadto był wielkim przyjacielem Alfredo Dugèsa, ważnego meksykańskiego przyrodnika, zoologa i botanika francuskiego pochodzenia. Podzielił się z nim szeroką wiedzą naukową. Nie tylko byli przyjaciółmi osobiście, ale ich przyjaźń przerodziła się w naukowców.
Alfonso Luis Herrera zmarł 17 września 1942 roku w Mexico City.
Herrera studiował farmację w National School of Medicine, którą ukończył w 1889 roku. W tym samym roku opublikował już kilka prac z zoologii i ornitologii. Był profesorem w National Preparatory School, Military School i Normal School for Teachers of Mexico.
Od 1895 r. Publikował prace naukowe w różnych czasopismach i katalogach zbiorów muzealnych kręgowców i antropologii. Ponadto zajmował różne stanowiska w National Institute of Medicine.
Później, w 1900 roku, został mianowany profesorem parazytologii w Szkole Rolniczej i udało mu się zorganizować powołanie Rolniczej Komisji Parazytologii, którą kierował do 1907 roku..
Z drugiej strony Herrera zorganizowała kierunek studiów biologicznych Ministerstwa Rolnictwa. W ciągu 25 lat przeprowadził w swoim laboratorium ponad 4000 eksperymentów.
Był także jednym z największych współpracowników przy tworzeniu ogrodu zoologicznego Chapultepec w 1923 roku. Był także prekursorem Instytutu Biologii na Autonomicznym Uniwersytecie Meksyku (UNAM). Jednak ze względu na różnice w myśleniu i podejściu z Izaakiem Ochotereną przestał być częścią instytutu.
Był twórcą Ogrodu Botanicznego w 1922 roku i w tym samym roku prowadził zajęcia przyrodnicze w Państwowej Wyższej Szkole Studiów. Był tam nauczycielem Enrique Beltrán Castillo, jedynego studenta, któremu udało się ukończyć studia jako biolog.
Herrera opracowała eksperymentalną naukę zwaną Plasmogeny, zajmującą się pochodzeniem protoplazmy, żywego materiału, z którego wykonane są wszystkie zwierzęta i rośliny..
Twierdził, że skoro życie jest wynikiem czysto fizyczno-chemicznych zjawisk, możliwe byłoby stworzenie w laboratorium struktury o właściwościach zbliżonych do naturalnej protoplazmy ze stosunkowo prostych związków organicznych i nieorganicznych..
W tym celu przeprowadził eksperymenty, aby stworzyć sztuczne komórki. Udało mu się stworzyć substancję zwaną sulfobios, która była niczym innym jak mieszaniną olejów, benzyny i żywic; w celu uzyskania mikrostruktur do badań. Te mikrostruktury miały wewnętrzną organizację, ale nie mogły się dzielić.
Ponadto, poprzez swoje badania, był w stanie zademonstrować abiotyczną syntezę związków organicznych, ale nie potrafił określić granicy między materią żywą a materią nieożywioną..
Jako prekursor nauk przyrodniczych w swoim kraju, Herrera wykonywał m.in. Wystawa meksykańskich kaktusów Y Aklimatyzacja roślin użytkowych dla rozwoju człowieka i jego działalności.
Był także niestrudzonym bojownikiem przeciwko wyginięciu gatunków. To właśnie jego specjalna interwencja pozwoliła prezydentowi Obregónowi na ustanowienie 10-letniego moratorium na polowanie na owcę kanadyjską i widłorogie, zwane także antylopą amerykańską..
Z drugiej strony w niektórych kwestiach był radykalny, a jedna z jego krytyki pod adresem Muzeum Narodowego dotyczyła potrzeby, aby muzea pokazywały odwiedzającym pytania filozoficzne dotyczące faktów życia, a nie tylko klasyfikację organizmów..
Wśród jego wybitnych dzieł są, Pojęcia biologii (1904) i Biologia w Meksyku od wieku (1921).
Ponadto był w stanie zgrabnie publikować takie prace jak:
-Katalog kolekcji ryb Muzeum Narodowego (1896).
-Katalog szklanych imitacji różnych bezkręgowców Muzeum Narodowego (1897).
-Katalog kolekcji ssaków Muzeum Narodowego (1898).
-La Vie surles Hantux Poseus (1899). Znaczenie tej pracy wiąże się z nagrodą, jaką otrzymała od Smithsonian Institution w Waszyngtonie.
-Biuletyn Komisji Parazytologii Rolniczej (1903). Praca ta miała ogromne znaczenie, ponieważ pozostawiła po sobie cenne artykuły na temat zwalczania szkodników różnych roślin i zwierząt gospodarskich..
-Katalog zbiorów ptaków Muzeum Narodowego (1904).
-Pojęcie biologii i plazmogenezy (1906).
-Proszek chryzantemowy i rośliny, które go produkują (1907).
-ogród Botaniczny (1921).
-Biologia i plazmogeneza, Herrero Hermanos i Suc., (1924).
-Botanika, Herrero Hermanos i Suc., (1924).
-Zoology, Herrero Brothers and Suc., (1924).
-Mineralogia i geologia Herrero Hermanos y Suc., (1924).
-Plazmogeneza: nowa nauka o pochodzeniu życia (1932).
-Nowa teoria pochodzenia i natury życia (1942).
Jeszcze bez komentarzy