Amedeo Avogadro (1776–1856) był wybitnym chemikiem i fizykiem narodowości włoskiej, studiował również prawo i był profesorem na uniwersytecie w Turynie założonym w 1404 r. włoskie miasta Quaregna i Cerreto, należące do prowincji Biella.
Jego najbardziej znaczącym wkładem w nauce jest prawo Avogadro; Prowadził jednak również inne badania w ramach teorii atomowej. Podobnie, jako odznaczenie za pracę naukową, jego nazwisko zostało umieszczone na znanej stałej - lub liczbie - Avogadro.
Aby zrealizować hipotezę znaną jako prawo Avogadro, Amedeo musiał oprzeć się na innych bardzo ważnych teoriach atomowych, takich jak te Johna Daltona i Gay-Lussaca..
Dzięki temu Avogadro odkrył, że równe objętości, nawet jeśli są to różne gazy, będą zawierały taką samą liczbę cząsteczek, jeśli zostaną poddane tym samym warunkom temperatury i ciśnienia..
Ustawa ta została opublikowana 14 lipca 1811 r. Pod tytułem Test sposobu określenia względnych mas cząsteczek elementarnych ciał i proporcji, według których wchodzą one w te kombinacje. W tym tekście Amedeo podkreślił różnicę między atomami i cząsteczkami, co spowodowało zamieszanie.
Innym z jego najbardziej znanych dzieł był Pamięć o względnych masach cząsteczek prostych ciał lub oczekiwanych gęstościach ich gazów oraz o budowie niektórych ich związków, aby następnie posłużyć jako esej na ten sam temat, który został opublikowany w 1814 roku. W tej pracy szczegółowo opisuje konsystencję gazów.
Indeks artykułów
Lorenzo Romano Amedeo Carlo Avogadro urodził się 9 sierpnia 1776 roku w Turynie. Miasto to było znane jako ważny ośrodek kulturalny, w którym prowadzono również odnoszące sukcesy biznesy..
Jego ojciec był sędzią ze starożytnej i szlacheckiej rodziny z regionu Piemontu. Idąc w jego ślady, w 1796 roku Amedeo zdecydował się ukończyć prawo kanoniczne, gałąź prawa odpowiedzialna za regulację prawną Kościoła..
Mimo to, Avogadro naprawdę interesował się światem matematyki i fizyki, więc później dołączył do tej dziedziny i poświęcił swoje życie nauce, generując wkład o charakterze transcendentnym..
W 1809 roku udało mu się uzyskać posadę nauczyciela fizyki w instytucji znanej jako Royal College of Vercelli, która znajdowała się we włoskim mieście będącym częścią regionu Piemont..
Później, po opublikowaniu jego dwóch najważniejszych tekstów w 1811 i 1814 r., W 1820 r. Uniwersytet w Turynie utworzył katedrę fizyki specjalnie dla niego wykładaną..
Stanowisko to sprawował Amedeo przez 36 lat, aż do dnia jego śmierci. Poświęcenie, jakie ten naukowiec musiał uczyć, świadczy o jego zainteresowaniu przekazywaniem wiedzy, a także o wartości, jaką przywiązywał do dziedziny badań..
Rok później opublikował kolejny ze swoich emblematycznych tekstów, który zatytułował Nowe rozważania na temat teorii proporcji wyznaczonych w kombinacjach oraz określania mas cząsteczek ciał.
W tym samym roku napisał też Pamięć o tym, jak włączyć związki organiczne do zwykłych praw o określonych proporcjach.
W 1821 roku Avogadro utrzymywał rozważny udział polityczny podczas rewolucji przeciwko królowi Sardynii.
Jednak zainteresowanie polityczne Amedeo malało do 1848 roku, kiedy Alberto de Sardinia zatwierdził zmodernizowaną konstytucję. W 1841 roku, w tym kontekście, naukowiec opublikował wszystkie swoje prace w czterech tomach.
Niewiele wiadomo o jego życiu osobistym poza tym, że był znany z tego, że prowadził trzeźwe i pobożne życie. Ożenił się z Felicitą Mazzé, z którą miał w sumie sześcioro dzieci.
Mówi się, że sfinansował kilku rewolucjonistów przeciwko Sardynii; jednak nie ma dowodów na potwierdzenie tego działania.
Amedeo Avogadro zmarł 9 lipca 1856 roku w Turynie w wieku 79 lat. Na jego cześć znajduje się księżycowy krater i asteroida nazwana jego imieniem..
Słowo „atom” jest bardzo stare, ponieważ pochodzi z greckiej terminologii, która oznacza „bez części”. Oznacza to, że twierdzenie o istnieniu niepodzielnych cząstek tworzących części wszystkiego, co nas otacza, obowiązywało na długo przed uznaniem nauki za dyscyplinę..
Mimo to teorie Leukipusa i Demokryta nie mogą być uważane za prekursory nauk atomowych, ponieważ badania te odpowiadają bardzo ograniczonym ramom nauki, odpowiadającym żywotnemu czasowi ich twórców..
Co więcej, ci greccy filozofowie nie stworzyli teorii naukowej, jak to się robi dzisiaj, ale raczej rozwinęli filozofię.
Jednak myśliciele ci przyczynili się do powstania na Zachodzie idei, że istnieją jednorodne, nieprzeniknione i niezmienne cząstki, które poruszają się w próżni i których właściwości stanowią wielość rzeczy..
Dzięki pojawieniu się filozofii mechanistycznej w XVII wieku przyjęto różne wyjaśnienia, które sugerowały istnienie mikroskopijnych cząstek lub ciałek, które miały właściwości mechaniczne, które mogłyby wyjaśnić makroskopowe właściwości substancji..
Jednak naukowcy, którzy opowiadali się za tymi teoriami, musieli zmierzyć się z nieuchronną trudnością, polegającą na tym, że związek między hipotezami a danymi uzyskanymi w laboratoriach chemicznych nie został osiągnięty. To była jedna z głównych przyczyn porzucenia tych wskazań.
W XVIII wieku przemiany chemiczne interpretowano na podstawie wskazań cząsteczek składowych i cząsteczek składowych. Jednym z prekursorów tych pojęć był Antoine Fourcroy, który ustalił, że ciała zostały zintegrowane przez spotkanie znacznej liczby cząsteczek.
W przypadku tego autora cząsteczki integrujące zostały połączone za pomocą „siły agregacji”. Dlatego każda z tych cząsteczek ma tę właściwość, że powstaje po kolei przez spotkanie kilku innych cząsteczek składowych; odpowiadały one elementom składającym się na związek.
Badania Johna Daltona były fundamentalnym elementem wniosków Amedeo Avogadro. Najważniejszym wkładem Daltona w świat nauki było zwrócenie uwagi na względną wagę cząstek, z których składają się ciała. Innymi słowy, jego wkład polegał na ustaleniu znaczenia wag atomowych.
W rezultacie obliczanie mas atomowych stało się bardzo interesującym narzędziem do integracji różnych praw, które obowiązywały pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. Oznacza to, że idee Johna Daltona umożliwiły otwarcie innych ścieżek w dziedzinie nauki.
Na przykład, obliczając masę atomową, naukowiec Benjamin Richter wprowadził pojęcia prawa wzajemnych proporcji, podczas gdy Louis Proust ustanowił prawo określonych proporcji. Sam John Dalton, dzięki swojemu odkryciu, był w stanie stworzyć prawo wielu proporcji.
Kiedy Amedeo opublikował swoje teorie, społeczność naukowa nie była zbyt zainteresowana, więc jego odkrycia nie zostały natychmiast zaakceptowane. Trzy lata później André-Marie Ampere uzyskał te same wyniki pomimo zastosowania innej metody; jednak jego teorie spotkały się z taką samą apatią.
Aby społeczność naukowa zaczęła zdawać sobie sprawę z tych odkryć, musiała poczekać do przybycia prac Williamsona, Laurenta i Gerhardta..
Dzięki cząsteczkom organicznym ustalili, że prawo Avogadro jest konieczne i elementarne, aby wyjaśnić powód, dla którego równe ilości cząsteczek mogą zajmować tę samą objętość w stanie gazowym..
Jednak ostateczne rozwiązanie znalazł naukowiec Stanislao Cannizzaro. Po śmierci Amedeo Avogadro udało mu się wyjaśnić, jak dysocjacje cząsteczek działały podczas ich ogrzewania.
Podobnie, kinetyczna teoria gazów Clausiusa była elementarna, która była w stanie ponownie potwierdzić skuteczność prawa Avogadro..
Jacobus Henricus miał również ważny udział w dziedzinie molekuł, ponieważ naukowiec ten dodał do pracy Avogadro stosowne pojęcia, zwłaszcza te odnoszące się do rozcieńczonych roztworów..
Chociaż hipoteza Amedeo Avogadro nie była brana pod uwagę w momencie jej publikacji, to obecnie prawo Avogadro uważane jest za jedno z najważniejszych narzędzi w dziedzinie chemii i dyscypliny naukowej, dla którego jest pojęciem o szerokim znaczeniu w tych obszarach..
Naukowiec Amedeo zaproponował metodę łatwego i prostego określenia mas należących do cząsteczek ciał, które mogą przejść do stanu gazowego, oraz liczby referencyjnej tych cząsteczek w kombinacjach..
Metoda ta polega na tym, że jeśli w równych objętościach gazów znajduje się taka sama liczba cząstek, to zależność między gęstościami tych gazów musi być równa relacji między masami tych cząstek..
Ta hipoteza została również wykorzystana przez Avogadro do określenia liczby cząsteczek tworzących różne związki..
Jedną z osobliwości, które zdał sobie sprawę Amedeo, było to, że wyniki jego teorii były sprzeczne z wnioskami, do których doszedł naukowiec Dalton, biorąc pod uwagę jego zasady maksymalnej prostoty.
Avogadro ustalił, że reguły te opierały się na założeniach o arbitralnym charakterze, dlatego należy je zastąpić własnymi wnioskami, obliczając masy atomowe..
Ta teoria Avogadro jest częścią zbioru praw odnoszących się do gazów doskonałych i mających zastosowanie do nich, które składają się z rodzaju gazu złożonego z zestawu cząstek punktowych, które poruszają się losowo i nie oddziałują ze sobą..
Na przykład Amedeo zastosował tę hipotezę do chlorowodoru, wody i amoniaku. W przypadku chlorowodoru stwierdzono, że pewna ilość wodoru reaguje w kontakcie z objętością dichlorowodoru, w wyniku czego powstają dwie objętości chlorowodoru.
W tamtym czasie nie było wyraźnego rozróżnienia między słowami „atom” i „cząsteczka”. W rzeczywistości jeden z podziwianych naukowców Avogadro, Dalton, miał tendencję do mylenia tych koncepcji..
Przyczyną pomieszania obu terminów był fakt, że Dalton uważał pierwiastki gazowe, takie jak tlen i wodór, za część prostych atomów, co zaprzeczało teorii niektórych eksperymentów Gay-Lussaca..
Amedeo Avogadro zdołał wyjaśnić to zamieszanie, ponieważ wprowadził pogląd, że gazy te składają się z cząsteczek, które mają parę atomów. Korzystając z prawa Avogadro, można określić względną wagę atomów i cząsteczek, co implikuje ich zróżnicowanie.
Chociaż ta hipoteza sugerowała wielkie odkrycie, została przeoczona przez społeczność naukową aż do 1858 roku, kiedy to pojawiły się testy Cannizzaro..
Dzięki prawu Avogadro można było wprowadzić pojęcie „mola”, które składa się z masy w gramach równej masie cząsteczkowej. Liczbę cząsteczek zawartych w molu nazwano liczbą Avogadro, która wynosi 6,03214179 x 1023 mol.l-1, liczba ta jest obecnie najdokładniejsza.
Jeszcze bez komentarzy