Plik gruba anatomia jest odpowiedzialny za badanie struktur ciała, w szczególności części, które można obserwować gołym okiem. Mięśnie, kości, układy ciała, a nawet skóra to kilka elementów, które można zbadać.
Praktyka grubej anatomii jest historycznie związana z rozbiorem i obserwacją ciał. Wywodzi się z anatomii i jest odpowiedzialny za analizę wszystkich struktur, które są wystarczająco duże, aby można je było zobaczyć bez pomocy jakichkolwiek narzędzi. Wręcz przeciwnie, wszystkie części ciała, które nie są widoczne gołym okiem, są zwykle badane za pomocą anatomii mikroskopowej..
Należy zauważyć, że preparowanie ciała jest uważane za tradycyjną praktykę w medycynie. Jest wdrażany od czasów starożytnych iz czasem stał się częścią akademickich procesów badawczych. W okresie renesansu techniki zostały udoskonalone i zaczęły rozprzestrzeniać się na całym świecie.
Istnieją różne sposoby zastosowania grubej anatomii i mają one związek z podejściem przyjętym podczas badania ciała. Może przejść od powierzchowności do badania obszarów ciała, ich zmian i układów, które go tworzą.
Indeks artykułów
Historia anatomii grubej wiąże się z początkami sekcji ciała. Ta praktyka zaczęła się rozwijać między XVI a XIX wiekiem.
We wcześniejszych czasach, w średniowieczu, rozbiór zwłok był przedmiotem troski, a nawet zabroniony, ze względu na wielki wpływ duchowych przesądów na dusze zmarłych. Uważano, że rozcięcie ciała zmarłej osoby może uciąć jej drogę do życia pozagrobowego.
Wśród Greków istnieje wiele różnych przodków związanych z badaniami anatomii. W okresie aleksandryjskim Herophilus (335 pne), ważny członek szkoły medycznej, przeprowadzał sekcje zwłok ludzkich, dając solidne podstawy do rozwoju anatomii. Jego twórczości śledzili tacy ludzie jak Erasistratus, uznawany niekiedy za twórcę fizjologii..
Później Claudius Galen, lekarz Cesarstwa Rzymskiego w II wieku, zebrał odkrycia greckich anatomów, w tym własne. W ten sposób jego książki stanowiły punkt odniesienia dla medycyny i anatomii w Europie, ponieważ były częścią uprzywilejowanych starożytnych tekstów, które przetrwały ciemne wieki średniowiecza..
Mimo to w odkryciach Galena były pewne błędne dane, ponieważ uzupełnił on część informacji o sekcje zwierząt. Błędy te wynikają z zakazu rozbioru zwłok ludzkich.
Nawet sztuka przyczyniła się do ciągłości anatomii na przestrzeni dziejów. Własne sekcje Leonarda da Vinci były inspiracją dla jego wielkich prac związanych z anatomią człowieka..
Z tego później wyłoniły się prace takie jak flamandzki fizjolog Andreas Vesalius (1514), którego badania stały się pierwszą kompletną i ilustrowaną książką poświęconą anatomii..
Częścią jego dynamiki jako nauczyciela było zachęcanie uczniów do samodzielnego odkrywania ludzkiego ciała w celu zaakceptowania lub odrzucenia według własnych kryteriów tradycyjnej anatomii Galena. W ten sposób tradycję zastąpiły nowe badania oparte na faktach i obserwacji..
Vesalius rozpoczął dokładne opisy różnych części ciała, takich jak kości, mięśnie, żyły i nie tylko. Później, późniejsze badania wykazały postęp w zakresie układu pokarmowego, rozrodczego i moczowego.
Innym wspaniałym przykładem odkryć są postacie takie jak Hieronymus Fabricius (1533), który był jednym z najwybitniejszych anatomów tamtych czasów. Jego badanie zastawek żylnych położyło podwaliny pod Williama Harveya (1578), który później zrozumiał działanie krążenia krwi.
Innym ważnym wkładem starożytności były praktyki balsamowania i mumifikacji, mające na celu zachowanie zwłok. Oba zostałyby podjęte w okresie renesansu, wspierane przez nowe koncepcje anatomii naukowej..
Aby przeprowadzić balsamację i mumifikację, konieczne było przeprowadzenie manipulacji na częściach ciała poprzez nacięcia i oddzielenie niektórych części. Stąd pochodzi koncepcja rozwarstwienia, ściśle związana z badaniem anatomii.
W XVII wieku anatomia dotarła do Ameryki, a do 1638 r. Przeprowadzono pierwszą sekcję ludzką. Pod koniec XVIII wieku próbowano też wprowadzić na Kubie temat Anatomia, jednak na początku była to tylko modalność teoretyczna..
Wtedy do roku 1819 powstanie krzesło anatomii praktycznej. Mimo to dopiero w XIX wieku do szkół medycznych zaczęto z mniejszym trudem dostarczać nieodebrane zwłoki do nauczania akademickiego..
XX wiek byłby czasem doskonalenia technik rozbiorów i rozwoju specjalności takich jak anatomia topograficzna i anatomia chirurgiczna, dzięki badaniom rosyjskiego naukowca Nikołaja Iwanowicza Pirogowa.
Z pewnością w tym stuleciu opracowano nowe technologie, które przyczyniły się do innych form badań ciała, na przykład rezonansów magnetycznych, promieni rentgenowskich i tomografii..
Jednak rozwarstwienie ciał jest nadal ważną praktyką dla anatomicznej wiedzy istot żywych i bardzo istotną w badaniach medycznych. Prawdziwe rozcięte ciała są najbliższe kształtowi żywego ciała.
Analizę ludzkiego ciała z widzenia makroskopowego można przeprowadzić na kilka sposobów:
To taki, który identyfikuje struktury znajdujące się pod skórą, analizując ciało z powierzchni. Zlokalizuj punkty orientacyjne, aby odróżnić lokalizację kości, mięśni, żył, ścięgien. Warto na przykład pokierować lekarzami podczas zakładania cewnika, ponieważ w ten sposób mogą znaleźć określone żyły na powierzchni skóry.
Jest to jedna z najpopularniejszych metod analizy. Odpowiada za podział ciała na różne systemy, w sumie w jedenastu klasyfikacjach.
Każdy system składa się z szeregu narządów, które współpracują ze sobą, wypełniając życiowe funkcje organizmu. Na przykład układ krążenia jest częścią jednego z zestawów narządów, które można zidentyfikować.
Metoda ta odpowiada za podzielenie ciała na strefy np. Okolice brzucha, szyi czy głowy. W każdym z nich identyfikuje wszystkie systemy, które zbiegają się w różnych strefach.
Rozpoznanie systemów w ten sposób pozwala na odkrycie relacji, jaka zachodzi między każdym z nich. Należy zauważyć, że w każdym obszarze istnieją różne typy systemów i nie wszystkie jednocześnie.
Zbadaj zmiany, które zachodzą od narodzin żywej istoty do jej dojrzałości. Ta metoda może nawet obejmować anatomię mikroskopową, ponieważ na przykład wzrost człowieka jest generowany od małej komórki do jej pełnego rozwoju w wieku dorosłym..
Dysekcja jest techniką stosowaną w medycynie do badania anatomii ciała ludzkiego i zwierzęcego. Wymaga cięcia, aby obserwować części wewnętrzne w celach edukacyjnych.
Dysekcja była częścią akademickiego szkolenia profesjonalnych lekarzy, będąc tradycyjną metodą rozumienia anatomii. Jednak w dzisiejszej technologii opracowano symulatory i inne formy badań, aby zapewnić alternatywy. Obecnie toczą się na ten temat dyskusje ze względu na preferencje jednej metody uczenia się względem innej.
Systemy ludzkiego ciała to zbiory części, które są ze sobą połączone, a które z kolei współpracują z innymi grupami, aby służyć istotnym celom człowieka, takim jak wzrost i przetrwanie. Za utrzymanie stabilności odpowiada wspólna praca różnych układów ciała. Ten stan równowagi jest znany jako homeostaza.
Na przykład układ krążenia lub pokarmowy. Mogą one być ściśle związane z trawieniem pokarmu, ponieważ proces ten wymaga pewnego przepływu krwi, o który dba układ krążenia. Bez jednego z nich poprawne działanie drugiego nie jest możliwe.
W obszarze nauk biologicznych anatomia oznacza badanie, analizę i opis wszystkich struktur występujących w ciele żywej istoty. Anatomię można zastosować do badania ludzkiego ciała i zwierząt.
Można go również zastosować u roślin. W tym konkretnym obszarze badania koncentrują się na komórkach roślinnych i tkankach o ich strukturze. Istnieją jednak różne podejścia do badania innych procesów, od badania kwiatów i nasion po owoce..
Jeszcze bez komentarzy