Plik androgynia jest to cecha posiadana przez organizmy posiadające zarówno cechy męskie, jak i żeńskie. W przypadku ludzi byliby to ludzie, którzy albo nie mają określonej płci, albo nie wydają się wyraźnie należeć do płci, z którą się urodzili..
Termin ten po raz pierwszy pojawił się w „Bankiecie” Platona. W tej pracy filozof mówił o micie androgynów, istot, które miały ciało w połowie kobiety i pół mężczyzny. Od tego momentu, w całej historii, androginia była obecna w większości kultur.
Dzisiaj, w cywilizacji zachodniej, termin androgynia został w dużej mierze zastąpiony innymi, takimi jak „transpłciowy”, „queer” czy „niebinarny”. Osoby z tymi cechami są zwykle włączane do społeczności LGBT +. Dzieje się tak, ponieważ ich tożsamość nie odpowiada najbardziej powszechnym społecznie.
Indeks artykułów
Androgynia była obecna w historii we wszystkich kulturach ludzkich. W starożytnej Sumerii androgyniczni mężczyźni i hermafrodyty byli bezpośrednio związani z kultem bogini Inanny. To był rodzaj kapłanów znanych jako „gala”.
Ci Gala, mimo że byli mężczyznami, używali imion żeńskich i mówili w dialekcie używanym zwykle tylko przez kobiety. Ponadto, według niektórych zapisów historycznych, utrzymywali ze sobą związki homoseksualne. Ich zadaniem było prowadzenie kultu bogini i cieszyli się pewnym szacunkiem wśród ludności..
Z drugiej strony, w Mezopotamii bogini Isztar (odpowiednik Inanny) również miała wśród swoich kapłanów androgynicznych ludzi. W tym przypadku byli to mężczyźni, którzy przebierali się za kobiety i tańczyli na cześć bóstwa..
Ponownie uważa się, że mieli związki homoseksualne; W tamtych czasach w kulturze popularnej mówiono, że Isztar jest zdolna do przekształcania mężczyzn w kobiety.
Ale koncepcja androgynii nie pojawiła się jako taka, aż do pojawienia się cywilizacji helleńskiej. Istnieje kilka mitów, które mówią o tym zjawisku w starożytnej Grecji.
Tak więc, na przykład, możemy znaleźć historię Hermafrodyta, mitologicznej istoty, która miała cechy zarówno męskie, jak i żeńskie..
Hermafrodyta był nieślubnym synem Hermesa i Afrodyty (stąd jego imię, które jest połączeniem tych dwóch bóstw). Jego matka, czując się winna, oddała go opiece nimf z Góry Ida, gdzie chłopiec wyrósł na przystojnego młodzieńca..
Podróżując po greckich ziemiach, pewnego dnia zdecydował się wykąpać w jeziorze, aby ochłodzić jego upał. Jednak najada (duch wody), która mieszkała w jeziorze, zakochała się w nim i poprosiła bogów, aby połączyli ich ciała w jedno, aby nigdy nie można ich było rozdzielić..
Według mitu bogowie spełnili życzenie najady i połączyli swoje ciała. W ten sposób Hermafrodyta stał się istotą, która łączyła płeć męską i żeńską.
Zdenerwowany młody człowiek poprosił rodziców, aby ten sam los spotkał każdego mężczyznę, który kąpał się w jeziorze. Według opowieści miejsce to zostało przeklęte i było w stanie ukraść męskość każdemu, kto dostał się do wody.
Z drugiej strony Platon ukuł termin „androgyniczny” w swojej pracy Bankiet. W tym micie opisał ludzi o cechach obu płci jako najpotężniejszych i najpełniejszych spośród wszystkich ludzi..
Po starożytności wiele dyscyplin zajmowało się pojęciem androgynii. Tak więc istnienie ludzi o cechach obu płci interesowało myślicieli tak różnych prądów jak alchemia, chrześcijaństwo czy astrologia.
W wielu z tych dyscyplin ludzie androgyniczni byli postrzegani jako istoty kompletne. Dzieje się tak, ponieważ w większości z nich natura jest rozumiana jako przeciwieństwo dwóch biegunów: słońca i księżyca, światła i ciemności, dnia i nocy, mężczyzny i kobiety..
Dlatego ludzie androgyniczni byliby ludźmi zdolnymi do schronienia w sobie dwóch biegunów natury, przekształcając ich w kompletne istoty. Dla niektórych teologów nawet androginia byłaby naturalnym stanem człowieka przed wygnaniem z raju.
Dzisiaj termin androgynia został zastąpiony innymi, takimi jak „interseksualność” lub „niebinarny seks”. Słowa te są czasami używane do opisania osób, które urodziły się z cechami obu płci z powodu zaburzenia genetycznego..
Czasami jednak mogą one również odnosić się do osób, które nie czują się komfortowo z płcią swojego urodzenia i chcą zmienić płeć..
W tym przypadku mówilibyśmy o osobach transseksualnych, „queerowych pod względem płci” lub „niebinarnych”. W ostatnich latach widoczność tego zjawiska ogromnie wzrosła.
Mit androgyny po raz pierwszy pojawił się w „Bankiecie”, dziele Platona, w którym filozof zebrał kilka różnych mitów i nauk. Historia mówi, że tysiące lat temu świat był zamieszkany przez istoty, które nazwał androgynicznymi.
Te androgyniczne składały się z dwóch połączonych części, więc miały cztery nogi, cztery ręce i dwie głowy. Niektórzy z nich pochodzili ze związku dwóch mężczyzn; inni, dwie kobiety. Ale najpotężniejszymi z nich byli ci, którzy zjednoczyli w jednym ciele mężczyznę i kobietę.
Te istoty były ponad resztą. Jednak ich moc uderzyła ich do głowy; dlatego próbowali podbić Olimp, dom bogów. Za karę Zeus podzielił wszystkich mieszkańców planety na dwie części, skazując ich na wędrowanie przez całe życie w poszukiwaniu drugiej połowy..
Ten mit jest również podstawą tego, co później nazwano „miłością platońską”. W nim filozof wyjaśnił, że wszyscy mamy „lepszą połowę”; druga połowa, od której oddzielili nas bogowie.
Co ciekawe, dla Platona nie każdy ma lepszą połowę płci przeciwnej. W swoim micie niektóre z oryginalnych androgynicznych miały dwie części mężczyzny lub kobiety. Tak więc za pomocą tej legendy filozof próbował wyjaśnić homoseksualizm jako coś normalnego.
Dlatego Platon uważał, że wszyscy mamy w sobie jedną połowę i że musimy ją uzupełnić drugą, aby była kompletna..
Jest to zgodne z niektórymi innymi teoriami, które uważają, że relacje powstają w wyniku przyciągania przeciwnych energii..
Następnie zobaczymy niektóre z najczęstszych cech ludzi androgynicznych. Należy jednak pamiętać, że nie jest to grupa jednorodna..
Z tego powodu nie wszyscy androgyniczni ludzie będą mieli wszystkie cechy; i ci, którzy to robią, nie w tym samym stopniu.
Ogólnie wygląd osoby androgynicznej nie jest typowy dla kogoś tej płci. W ten sposób androgyniczny mężczyzna będzie wyglądał znacznie bardziej kobieco niż zwykle i odwrotnie..
Może to nastąpić naturalnie lub być świadomym wysiłkiem ze strony osoby. Dlatego niektórzy uważają, że charakterystyczny obraz ich płci ich nie reprezentuje. W takich przypadkach mówilibyśmy o osobie „queerowej pod względem płci”.
We współczesnym świecie ludzie, którzy uważają się za androgynicznych (na przykład osoby niebędące binarnymi lub queerowymi), całkowicie odrzucają stereotypy dotyczące płci..
Dlatego uważają, że nie powinno być różnic w zachowaniu między mężczyznami i kobietami wyłącznie ze względu na ich płeć.
Dlatego osoby te zazwyczaj prezentują zachowania charakterystyczne dla obu płci jednocześnie. Może to przełożyć się na sposób ubierania się, zachowania, hobby, sposób myślenia lub sposoby nawiązywania relacji.
Ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni wykazują szereg cech, które obejmuje termin „kompetencje”. Dlatego są bardziej asertywni, niezależni, dominujący, konkurencyjni, ambitni i zdolni do łatwego podejmowania decyzji..
Z drugiej strony kobiety mają cechy, które można podsumować jako „ekspresyjność”. Osoby te mają tendencję do łatwiejszego wyrażania swoich uczuć, są bardziej emocjonalne, lepsze w relacjach międzyludzkich i lepiej potrafią żyć w teraźniejszości..
Jednostki androgyniczne byłyby w połowie drogi między obydwoma typami cech. W związku z tym zazwyczaj prezentują mieszankę cech kompetencji i ekspresji..
Z drugiej strony zwykle są w stanie dostosować się do każdej sytuacji, więc ich możliwości są bardziej wszechstronne..
Wreszcie, w niektórych przypadkach androgynia jest spowodowana problemami genetycznymi lub biologicznymi. W takich przypadkach osoba, która ma cechy obu płci, zwykle wymaga interwencji medycznej..
Musimy więc nauczyć się rozróżniać między przypadkami, w których androginia jest osobistym wyborem, a tymi, w których jest objawem zaburzenia biologicznego lub genetycznego. Sposób postępowania w każdej z tych sytuacji musi być zupełnie inny.
Jeszcze bez komentarzy