Antonio de Mendoza i Pacheco (1490 lub 1493-1552) był dyplomatą, politykiem, administratorem kolonialnym i wojskowym pochodzenia hiszpańskiego. Zapamiętany jako pierwszy wicekról Nowej Hiszpanii (1535-1550) i drugi w Peru (1550-1552).
Znany jest również jako rycerz zakonu religijnego i wojskowego Santiago, a także dowódca wojskowy gminy Socuéllamos, położonej w regionie La Mancha, z którego pochodzi..
Od najmłodszych lat służył w koronie hiszpańskiej, zarówno w wojsku, jak i na różnych misjach dyplomatycznych. Antonio de Mendoza y Pacheco został doceniony za roztropność w osobistym traktowaniu i zdolności administracyjne, podkreślając jego sprawiedliwość, współczucie i skuteczność w polityce, którą ustanowił podczas swojego rządu na terytorium Meksyku, a później w Peru..
Za jego rządów powstało kilka instytucji edukacyjnych, przeprowadzono pierwszy spis ludności na kontynencie, do Ameryki dotarła prasa drukarska, uregulowano ściąganie podatków i nakładanie kar. Promował także wyprawy odkrywające nowe ziemie, pracował nad rozwojem rolnictwa i ułatwiał mobilność w Nowej Hiszpanii, tworząc drogi i mosty..
W 1565 roku na jego cześć nazwano Cape Mendocino w hrabstwie Humboldt w Kalifornii. Następnie, między XIX a XX wiekiem, na jego pamiątkę wymieniono również hrabstwo, miasto i park narodowy w północno-zachodniej Kalifornii..
Indeks artykułów
Narodziny Antonio de Mendozy nie są do końca jasne, co do roku i miejsca, o czym często dyskutowali historycy. Niektóre wersje wskazują, że rok urodzenia był w 1490, a inne w 1493.
Jeśli chodzi o ich miasto pochodzenia, wielu zapewnia, że znajdowało się ono w gminie Mondéjar w prowincji Guadalajara, położonej w autonomicznej wspólnocie Kastylia-La Mancha. Podczas gdy inni wskazują, że urodził się w Alcalá la Real, w Granadzie, na krótko przed przejęciem przez monarchów katolickich..
Był drugim synem Íñigo López de Mendoza y Quiñones, II hrabiego Tendilla i I markiza Mondéjar oraz jego drugiej żony Francisca Pacheco Portocarrero. Członek wybitnej rodziny szlacheckiej kastylijskiej, potomek wielkiego poety Íñigo Lópeza de Mendozy, wcześnie wstąpił na dwór monarchów katolickich Fernando II i Isabel I..
Ojciec Antonio de Mendoza został mianowany przez monarchów katolickich pierwszym kapitanem generalnym królestwa Granady, ale służył jako wicekról. Lata te były idealną szkołą, aby wykuć postać Antonia i poznać funkcje, które później będzie musiał pełnić w Meksyku. W tym czasie zastąpił swojego ojca jako radny i skarbnik Casa de la Moneda.
Po śmierci ojca nigdy nie otrzymał tytułu hrabiego Tendilla, ponieważ przypadł on jego starszemu bratu, ale odziedziczył encomiendas La Mancha z Socuéllamos i Torre de Veguezate..
Zanim objął stanowisko wicekróla w Nowej Hiszpanii, poświęcił się różnorodnym misjom dyplomatycznym. W latach 1516-1517 przebywał we Flandrii i Anglii, gdzie podobno spotkał Henryka VIII.
Po śmierci Ferdynanda katolika brał udział w wojnie gmin między 1519 a 1521 rokiem. Później był ambasadorem na dworze węgierskim. W 1527 roku powierzono mu przekazanie pieniędzy bratu królewskiemu w związku z klęską w bitwie pod Mohaczem..
W latach 1527-1530 podróżował między Niemcami, Hiszpanią i Włochami, gdzie brał udział w cesarskiej koronacji Karola V w Bolonii. Jego usługi dla cesarza Karola V trwały nadal, gdy sprawował przewodnictwo w Izbie Królewskiej. Został również mianowany gubernatorem prowincji León, aby uspokoić duchy Maurów z Hornachos, którzy mieli zamiar zbuntować się.
W tych latach, przed wyjazdem na Nowy Kontynent, poślubił Catalinę de Vargas, córkę głównego księgowego monarchów katolickich w Valladolid. Miał z nią troje dzieci, Íñigo, Francisca i Francisco, którzy zmarli w młodym wieku i bez dzieci.
Chociaż przybył do Nowej Hiszpanii pod koniec października 1535 roku, od 17 kwietnia tego roku Antonio de Mendoza y Pacheco został mianowany pierwszym wicekrólem hiszpańskiego imperium. Ponadto został mianowany gubernatorem, kapitanem generalnym Nowej Hiszpanii i przewodniczącym Królewskiej Audiencji Meksyku, najwyższego sądu Korony Hiszpańskiej..
Otrzymał również duchową jurysdykcję, ponieważ miał odpowiadać za nawrócenie i dobre traktowanie tubylców, zganił za publiczne grzechy i inne skandale kolonistów, ukarał zbuntowanych duchownych i musiał wydalić z Nowej Hiszpanii. bracia, którzy porzucili nawyki..
Antonio de Mendoza był jedynym wicekrólem, którego mianowano na czas nieokreślony, ponieważ jego następcy ustalali sześcioletnią kadencję rządzenia.
Jego pierwsze lata były trudne ze względu na śmiałość i popularność, jaką zyskał kapitan generał Hernán Cortés, prowadząc hiszpański podbój Imperium Azteków. Cortés został nazwany Markizem Doliny Oaxaca tylko dlatego, że narobił sobie wrogów na dworze hiszpańskim i był zbyt niezależny od władzy korony. Pomimo tego ważnego wpływu w Nowej Hiszpanii Mendozie ostatecznie udało się podporządkować sobie i jego sympatyków jego mandat..
Wśród działań, które naznaczyły jego początki jako wicekróla, jest proces, który przedłożył gubernatorowi Nueva Galicia i prezydentowi pierwszej meksykańskiej audiencji Nuño Beltrán de Guzmán.
Znany również jako „potwór okrucieństwa” słynął z aktów korupcji i znęcania się nad tubylcami. Wynikiem procesu sądowego było zajęcie jego mienia i aresztowanie w Torrejón de Velasco, gdzie miał umrzeć.
Jednym z głównych priorytetów wicekrólestwa Mendozy była eksploracja w poszukiwaniu nowych bogactw i słynnych „Siedmiu Miast Cíboli”. Tak więc po przyjeździe zorganizował pierwszą podróż pod przewodnictwem Francisco Vázqueza de Coronado, który objął duży obszar, w tym dzisiejsze Wichita w stanie Kansas..
Później wysłał inne wyprawy do Kalifornii i na Filipiny, chociaż nigdy nie dotarł do legendarnych miast ze złota, o których tak wiele mówił Fray Marcos de Niza..
W czasach rządów Mendozy edukacja była również priorytetem, ponieważ w przeciwieństwie do innych osadników dostrzegał w rdzennej ludności ogromny potencjał intelektualny. W ten sposób promował utworzenie dwóch ważnych instytucji edukacyjnych, takich jak Colegio de Santa Cruz de Tlateloco i Universidad Real y Pontificia de México..
W pierwszym studenci szlachty indyjskiej otrzymywali lekcje łaciny, retoryki, filozofii i muzyki. Drugi natomiast wzorował się na hiszpańskim uniwersytecie w Salamance i szkolił młodych Kreolów dla duchowieństwa. Był to pierwszy uniwersytet założony na kontynencie amerykańskim.
Polityka, którą wdrażał w swoim okresie, sprzyjała rozwojowi rolnictwa. Utrzymał również swój autorytet, powstrzymując spisek czarnych niewolników i stawiając czoła powstaniom Indian Caxcanes i Chichimecas. Podkreślił demontaż „Rebelii Mixtón”, która miała miejsce w latach 1541-1542, kampanii, w której zginął kapitan Pedro de Alvarado..
Z kolei podjął szereg działań, które pozwoliły rządowi hiszpańskiemu na osiedlenie się w Nowej Hiszpanii, w tym spis ludności, obniżenie podatków na ludność tubylczą oraz reorganizację obszaru administracyjnego..
Pokój obywatelski został zachowany w Wicekrólestwo nawet wtedy, gdy inne kolonie, takie jak Peru, weszły w konflikt z powodu tak zwanych nowych praw z lat 1542-1543, które wzbudziły wielkie irytacje i napięcia między osadnikami a miejscowymi robotnikami. Mendoza zdecydował się ich nie stosować, aby zapobiec zamieszkom, aż ostatecznie w 1545 roku Korona je zniosła.
Panowanie Antonio trwało 15 lat, najdłuższy okres ze wszystkich wicekrólów, aw nagrodę za jego udaną służbę został awansowany na wicekrólestwo Peru. Mówi się, że przed odejściem ze stanowiska udzielił rady swojemu następcy, jako wicekrólowi Nowej Hiszpanii, Don Luisowi Velasco, słowami: „Rób mało i powoli”..
Po przekształceniu Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii w modelową administrację, zarówno dla Korony, jak i dla kolonistów, przez 15 lat, w 1550 roku Mendoza został przekazany wielkiemu wicekrólestwu Ameryki Południowej. Oprócz stanowiska wicekróla, został mianowany gubernatorem i kapitanem generalnym Peru, a także prezesem Królewskiego Dworu w Limie..
Aby przejąć władzę, musiał udać się w Acapulco do portów Realejo, Panamy i Tumbes w Peru. Pomimo słabego zdrowia kontynuował podróż lądem z wybrzeża do Miasta Królów, Limy, aby otrzymać dowództwo.
Był w tej pozycji przez krótki czas, ponieważ jego zły stan zdrowia został spotęgowany przez następstwa hemiplegii. Z tego powodu przekazał swojemu synowi Francisco de Mendoza wycieczkę po południowych regionach, aby określić zasoby naturalne do ich wykorzystania i warunki pracy Indian. Podczas tej wyprawy uzyskano pierwsze rysunki i plany centrum wydobywczego Cerro Rico de Potosí..
Kilka miesięcy przed śmiercią Mendoza wydał pierwszy kodeks postępowania sądowego w Peru. Te zarządzenia dla Audiencia de Lima obejmowały uprawnienia i obowiązki sędziów, prokuratorów i członków forum. Również w materiale prawnym ustalono szereg przepisów dotyczących korzystania z majątku komunalnego Indian.
Od początku swojego mandatu musiał stawić czoła niezadowoleniu encomenderos. W listopadzie 1551 roku doszło do nieudanej rewolty, prowadzonej przez szlachciców Francisco de Miranda, Alonso de Barrionuevo i Alonso Hernández Melgarejo. Ich gorący nastrój utrzymywano najpierw w Cuzco, a następnie w Charcas, gdzie doszło do nowego buntu. Jednak było już za późno, bo wicekról zmarł.
Jego śmierć nastąpiła 21 lipca 1552 roku w Limie w Peru, w wieku 62 lat. Jego grób znajduje się w katedrze w Limie, wraz z grobem hiszpańskiego zdobywcy Francisco Pizarro.
Antonio de Mendoza y Pacheco charakteryzował się wzorowym wicekrólestwem, w którym wyróżniał się wielkimi dziełami i osiągnięciami, ale też przez kilka lat w Peru udało mu się zebrać owoce. Wśród najważniejszych cech ich rządów są:
- Założył Casa de la Moneda w Mexico City i wybił srebrne i miedziane monety znane jako maszyn. Kiedy zaczynał od złotych monet, zyskał duże uznanie i akceptację w odległych regionach.
- W 1539 roku założył pierwszą drukarnię w Ameryce, a od czasu jej pracy w domu Włocha Juana Paolo ukazały się pierwsze książki Nowego Świata..
- Podczas jego wypraw odkryto półwysep Baja California na północny zachód od Meksyku i dotarł do archipelagu filipińskiego na południowym Pacyfiku..
- Zbudował trzy szkoły skierowane odpowiednio do szlachetnych Indian, metysów i kobiet, którymi były Imperial College of Santa Cruz de Tlatelolco, San Juan de Letrán i La Concepción..
- Po przestudiowaniu renesansowych doktryn urbanistycznych, zastosował te układy w licznych pracach publicznych w Mexico City. Przygotował także doki i budynki celne, naprawił drogę królewską, taką jak fortyfikacje portu Veracruz i rozpoczął budowę drogi do Guadalajary.
- Był założycielem kilku miast w obecnych stanach Jalisco i Michoacán, w tym miasta Valladolid, znanego obecnie jako Morelia..
- Założył pierwszy instytut uniwersytecki na kontynencie amerykańskim, którym był Królewski i Papieski Uniwersytet Meksyku ...
- Udało mu się uzyskać pozwolenia na założenie Uniwersytetu San Marcos w klasztorze Santo Domingo de Lima, pierwszego domu studiów uniwersyteckich w Peru.
- Zarządzał kompilacją prawdziwych informacji o Tahuantinsuyo lub Imperium Inków. Juan de Betanzos zakończył swoją kronikę Suma i narracja Inków w 1551 roku za namową Mendozą.
- Utworzono biskupstwo La Plata, z którym przybyli pierwsi księża z zakonu San Agustín.
Jeszcze bez komentarzy