Plik finansowe Jest to stopień, w jakim firma wykorzystuje pożyczone pieniądze, takie jak długi i akcje uprzywilejowane. Odnosi się do faktu zaciągania długu w celu nabycia dodatkowych aktywów. Im więcej zadłużenia finansowego korzysta firma, tym większa jest jej dźwignia finansowa..
W miarę zwiększania zadłużenia i akcji uprzywilejowanych przez spółkę z powodu dźwigni finansowej, rosną kwoty do zapłacenia za odsetki, co negatywnie wpływa na zysk na akcję. W efekcie zwiększa się ryzyko zwrotu z kapitału dla akcjonariuszy..
Podejmując decyzje finansowe, firma musi brać pod uwagę swoją optymalną strukturę kapitałową; Zapewni to, że jakikolwiek wzrost zadłużenia zwiększy jego wartość. Dzięki dźwigni finansowej inwestujesz więcej pieniędzy niż masz, będąc w stanie uzyskać więcej zysków (lub więcej strat), niż gdyby zainwestowano tylko dostępny kapitał.
Spółki o dużej dźwigni finansowej są narażone na upadłość, jeśli z jakiegoś powodu nie mogą spłacić swoich długów, co może prowadzić do trudności w uzyskaniu nowych kredytów w przyszłości.
Indeks artykułów
Dźwignia finansowa określa zakres, w jakim firma wykorzystuje pożyczone pieniądze. Ocenia również wypłacalność spółki i jej strukturę kapitałową.
Analiza istniejącego poziomu zadłużenia jest ważnym czynnikiem, który wierzyciele biorą pod uwagę, gdy firma chce ubiegać się o dodatkowy kredyt.
Posiadanie wysokiego poziomu dźwigni finansowej w strukturze kapitałowej firmy może być ryzykowne, ale zapewnia również korzyści. Jest to korzystne w okresach, w których firma osiąga zyski, gdyż rośnie.
Z drugiej strony, wysoce lewarowana firma będzie miała problemy, jeśli doświadczy spadku rentowności. W takiej samej sytuacji możesz mieć większe ryzyko niewypłacalności niż w przypadku spółki nielewarowanej lub mniej lewarowanej. Zasadniczo dźwignia finansowa zwiększa ryzyko, ale tworzy również nagrodę, jeśli wszystko pójdzie dobrze..
Firma nabywa dług w celu zakupu określonych aktywów. Nazywa się to „pożyczkami zabezpieczonymi aktywami” i jest bardzo powszechne w przypadku nieruchomości oraz zakupów środków trwałych, takich jak rzeczowe aktywa trwałe..
Inwestorzy kapitałowi decydują się na pożyczkę pieniędzy, aby wykorzystać swój portfel inwestycyjny.
Osoba wykorzystuje swoje oszczędności, gdy kupuje dom i decyduje się pożyczyć pieniądze, aby sfinansować część ceny długiem hipotecznym. Jeśli nieruchomość zostanie odsprzedana za wyższą wartość, osiągnięty zostanie zysk.
Właściciele kapitału biznesowego wykorzystują swoje inwestycje, zlecając firmie pożyczenie części potrzebnego finansowania.
Im więcej pożyczasz, tym mniej potrzeba kapitału, więc każdy zysk lub strata jest dzielona między mniejszą bazę, aw konsekwencji generowany zysk lub strata jest proporcjonalnie większy..
Odnosi się do odsetka kosztów stałych w stosunku do kosztów zmiennych. Korzystając z kosztów stałych, firma może zwiększyć wpływ zmiany sprzedaży na zmianę zysku operacyjnego..
Stąd zdolność firmy do wykorzystywania stałych kosztów operacyjnych do powiększania wpływu zmian sprzedaży na zysk operacyjny nazywana jest dźwignią operacyjną..
Ciekawostką jest fakt, że zmiana wolumenu sprzedaży prowadzi do proporcjonalnej zmiany zysku operacyjnego przedsiębiorstwa ze względu na możliwość wykorzystania przez firmę stałych kosztów operacyjnych..
Firma, która ma wysoką dźwignię operacyjną, będzie miała duży udział w kosztach stałych w swojej działalności i jest firmą kapitałochłonną..
Negatywnym scenariuszem dla tego typu przedsiębiorstwa byłby brak pokrycia przez zyski wysokich kosztów stałych ze względu na spadek popytu na produkt. Przykładem kapitałochłonnej działalności jest fabryka samochodów.
Odnosi się do kwoty zadłużenia, które firma wykorzystuje do finansowania swojej działalności gospodarczej.
Wykorzystanie pożyczonych środków zamiast funduszy akcji może w rzeczywistości poprawić zwrot z kapitału własnego i zysk na akcję, o ile wzrost zysków jest większy niż odsetki zapłacone od pożyczek..
Jednak nadużywanie finansowania może prowadzić do niewypłacalności i bankructwa..
Odnosi się do połączenia wykorzystania dźwigni operacyjnej z dźwignią finansową.
Obie dźwignie dotyczą kosztów stałych. Jeśli zostaną połączone, zostanie uzyskane całkowite ryzyko firmy, które jest związane z całkowitą dźwignią lub połączoną dźwignią finansową firmy.
Zdolność firmy do pokrycia sumy stałych kosztów operacyjnych i finansowych nazywa się połączoną dźwignią finansową.
Załóżmy, że chcesz kupić udziały w firmie i masz na to 10 000 USD. Akcje są wyceniane po 1 USD za akcję, więc możesz kupić 10 000 udziałów.
Następnie kupuje się 10 000 akcji po 1 USD. Po pewnym czasie akcje tej firmy są wyceniane na 1,5 dolara za akcję; z tego powodu zdecydowano się sprzedać 10 000 akcji za łączną kwotę 15 000 USD.
Pod koniec operacji zarobiono 5000 USD przy inwestycji w wysokości 10 000 USD; to znaczy uzyskano rentowność w wysokości 50%.
Teraz możemy przeanalizować następujący scenariusz, aby dowiedzieć się, co by się stało, gdyby zdecydowano się na dźwignię finansową:
Załóżmy, że zaciągając pożyczkę w banku, uzyskano pożyczkę w wysokości 90 000 USD; w związku z tym 100 000 udziałów można kupić za 100 000 USD. Po pewnym czasie udziały tej firmy kosztują 1,5 USD za akcję, więc zdecydowano się sprzedać 100 000 udziałów o łącznej wartości 150 000 USD..
Z tych 150 000 USD spłacana jest żądana pożyczka w wysokości 90 000 USD plus 10 000 USD odsetek. Na koniec operacji mamy: 150 000 - 90 000 - 10 000 = 50 000 USD
Jeśli nie weźmiesz pod uwagę początkowej kwoty, jaką dysponowałeś, wynoszącej 10 000 USD, uzyskasz zysk w wysokości 40 000 USD, czyli rentowność w wysokości 400%.
Z drugiej strony, gdyby akcje spadły do 0,5 dolara zamiast wzrosnąć do 1,5 dolara, to byłoby 100 000 akcji wartych 50 000 dolarów, które nie byłyby nawet w stanie sprostać 90 000 dolarów pożyczki plus 10 000 odsetek.
W końcu skończy bez pieniędzy i długu w wysokości 50 000 dolarów; to znaczy strata w wysokości 60 000 dolarów. Gdybyśmy nie pożyczyli pieniędzy i akcje spadły, straciłoby tylko 5 000 dolarów..
Jeszcze bez komentarzy