Joseph Lister Był brytyjskim naukowcem i chirurgiem. Udało mu się rozwinąć praktyki chirurgii antyseptycznej w epoce wiktoriańskiej w Anglii dzięki znajomości teorii pochodzenia gnicia i fermentacji Louisa Pasteura. To on też prowadził stosowanie tzw. Katgutu lub szwu wchłanialnego w ranach chirurgicznych..
Metoda antyseptyczna, którą opracował Lister, znacząco zmieniła praktykę interwencji chirurgicznych w XIX wieku. W tym czasie operacje były prowadzone w wyjątkowo niepewnych warunkach, nie tylko ze względu na nieodpowiednią higienę, ale także ze względu na koncepcję rozrywki publicznej, którą mieli..
W okresie, w którym Lister praktykował chirurgię, naukowe spojrzenie na praktykę lekarską było rzadkością. Stało się tak, ponieważ ogólnie chirurdzy byli uważani za zwykłych wykonawców amputacji..
Jednak częściowo z powodu systematycznego badania statystycznego wyników jego interwencji, Listerowi udało się przekonać swoją gildię do innej koncepcji. Na początku byli dość powściągliwi, zwłaszcza ich rodacy, ale później zrozumieli zalety stosowania kwasu karbolowego czy fenolu jako substancji bakteriobójczej..
Przekonał ich również o potrzebie opieki profilaktycznej zarówno w środowisku osoby poszkodowanej, jak i interwenientów. Podkreślił również, jak dezynfekuje się instrumenty stosowane przy zabiegach nacinania oraz szczególną ostrożność przy dezynfekcji rany pacjenta..
Indeks artykułów
Joseph Liste urodził się 5 kwietnia 1827 roku w zamożnej rodzinie w hrabstwie Essex w Wielkiej Brytanii.
Jego ojcem był Joseph Jackson Lister. Był sprzedawcą wina, który znał matematykę i fizykę. Interesował się także optyką do tego stopnia, że był prekursorem w produkcji achromatycznych soczewek do mikroskopów. Podobnie poświęcił się badaniom przy użyciu tego narzędzia nauki.
Nauka Josepha Listera przeszła w różnych londyńskich instytucjach religijnych. Szkoły te kładły szczególny nacisk na naukę przedmiotów ścisłych.
Po ukończeniu tego formacyjnego etapu wstąpił na Uniwersytet Londyński, gdzie ukończył wydział sztuk pięknych i botaniki. Później studiował medycynę na tym samym kampusie uniwersyteckim; ukończył z wyróżnieniem w 1852 roku. Natychmiast został przyjęty do Royal College of Surgeons, gdzie ukończył szkolenie w 1854 roku..
Po ukończeniu studiów objął stanowisko asystenta u wybitnego profesora chirurgii Jamesa Syme. Później Syme został jego teściem, po ślubie jednej z jego córek z obiecującym profesjonalistą.
Ta więź małżeńska była dla Listera bardzo korzystna z kilku powodów. Agnieszka - jak nazywano jej małżonkę - oprócz czucia szczególnej skłonności do przedmiotu nauki, umiała mówić i czytać po francusku.
Ta umiejętność jego żony pomogła mu poznać, zanim zostały przetłumaczone na angielski, badania przeprowadzone przez Francuza Louisa Pasteura na zarazkach.
Ten słynny Brytyjczyk przez długi czas pracował niestrudzenie badając różne aspekty, takie jak krzepnięcie krwi. Badał także konsekwencje zakażeń ran na naczyniach krwionośnych.
Z drugiej strony zaobserwował korzystne wyniki kauteryzacji u pacjentów z otwartymi ranami; stopniowo dochodził do pewnych wniosków.
Te wnioski dały mu większą pewność, jak ważne jest zastosowanie odpowiedniego roztworu chemicznego. To dezynfekowałoby zarówno nacięcie wykonane w pacjencie, bez względu na to, jak małe, jak i otaczające go środowisko..
Począwszy od 1867 r. Lister rozpowszechniał wyniki swoich badań na konferencjach w różnych krajach. Prowadził nawet operacje za granicą, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych..
Wszystko to sprawiło, że stał się coraz bardziej popularny. Pozwoliło to na zatwierdzenie jego systemu do tego stopnia, że praktyki te zostały wdrożone w wielu krajach..
W 1877 r. Miał możliwość podjęcia nauki na polu akademickim dzięki temu, że został mianowany profesorem w King's College. XIX wieku akceptacja jego odkryć była prawie jednomyślna. Nawet w Niemczech był uważany za bohatera.
W 1892 roku, podczas ich wizyty we Włoszech, zmarła jego żona Agnes. To sprawiło, że słynny chirurg podkreślił cechę, która zawsze była częścią jego osobowości: depresję.
Lister zachorował na tyle ciężko, że doznał wypadku naczyniowego, który zmusił go do trwałego wycofania się z praktyki lekarskiej, w której jeszcze bardziej skupił się na swoich badaniach.
10 lutego 1912 roku w wieku 84 lat Lister zmarł w Walmer w Wielkiej Brytanii. Był hojnie uhonorowany. Wśród zaszczytów, jakie otrzymał w życiu, był tytuł barona od królowej Wiktorii; była operowana podczas niewielkiej operacji.
Pogrzeb Listera odbył się w Opactwie Westminsterskim, gdzie jego imię i wizerunek zostały wyryte dla potomności..
Joseph Lister był świadomy propozycji Pasteura, zgodnie z którymi z jednej strony gangreny występowały z powodu obecności zarazków. Z drugiej strony wiedział, że rana może pozostać niezmieniona, jeśli pozostanie wolna od powietrza lub jeśli uda się jej oczyścić..
W ten sposób ustalił paralelę między podejściami, które Pasteur rozwinął w dziedzinie mikrobiologii i chirurgii, szczególnie w odniesieniu do kwestii otwartych złamań..
Lister stwierdził, że drobne złamania, te bez pęknięć skóry, goiły się bez większych trudności. Zamiast tego, otwarte złamania regularnie kończyły się ropieniem lub infekcją..
Dlatego doszedł do wniosku, że przyczyną przedostania się zarazków do rany była atmosfera; w konsekwencji musiał zostać zdebugowany. W tym celu najpierw wypróbował chlorek cynku, a następnie stwierdził, że użycie kwasu karbolowego jest lepsze..
Substancja ta była używana w Anglii do innych celów od 1859 roku, w celu uniknięcia gnicia w regionach, w których odór odchodów zwierzęcych uniemożliwiał oddychanie powietrzem..
Od momentu, gdy Lister dokonał wspomnianej wcześniej dedukcji, rozpoczął proces rozpowszechniania swoich spostrzeżeń poprzez serię artykułów. Nie udało im się znaleźć zbyt dużego oddźwięku wśród swoich kolegów z zawodu, którzy ocenili antyseptykę jako proces bezużyteczny.
Jednak wytrwał w tej pracy. Dzięki nowym publikacjom wyniki innej pracy na ten sam temat przedstawił Stowarzyszeniu Lekarzy Wielkiej Brytanii..
W 1867 roku opublikował książkę, która zyskała średnie uznanie wśród jego kolegów, a nieco później przekazał te same wnioski do Glasgow Medical-Surgical Society..
W 1869 r. Mówił o tych poszukiwaniach na inauguracyjnej lekcji przedmiotu na uniwersytecie, na którym pracował. W ten sposób nie ustał w zadaniu ujawnienia wniosków, do których doszedł.
Nie zapominając o rozpowszechnianiu swoich odkryć, stopniowo doskonalił technikę antyseptyczną. Początkowo stosował opatrunki zwilżone wodą karbolową; następnie spryskał otoczenie i instrumenty.
Jednocześnie zbierał statystyki dotyczące znacznej liczby przypadków; pozwalała na to jego stała praktyka. Praktyki ujawniły mu, że śmiertelność pacjentów chirurgicznych z powodu infekcji znacznie spadła: z prawie 50% operowanych do 15%.
W ten sposób ten niezwykły chirurg zaczął mieć kilku zwolenników, aż w 1871 roku Listerowi udało się uczynić te praktyki regularnym protokołem na salach operacyjnych zarówno w Europie, jak iw Stanach Zjednoczonych..
Joseph Lister, twórca medycyny zapobiegawczej i antyseptycznej, zrewolucjonizował praktykę chirurgiczną. Sprawiło, że jest to znacznie bezpieczniejsza specjalność.
Z drugiej strony, podniósł praktykę chirurgiczną - nawet bez zamiaru - na sprawiedliwą scenę rygoru i wymagania, które mu odpowiada, jako dyscypliny o ogromnej odpowiedzialności..
Udało mu się dokonać takich zwrotów w czasie, gdy ludzie niechętnie rezygnują ze szkodliwych praktyk dla pacjentów, ze względu na atmosferę pełną niezdrowych przekonań i zwyczajów panujących w gabinecie chirurga..
Ta praca została uznana za jeszcze mniej ważną niż praca przy czyszczeniu wszy materacowych, a było to zauważalne w tym, że wynagrodzenie za taki zawód było bardzo niskie..
Krótko mówiąc, Lister ustanowił historyczny precedens dla swojego zawodu, pokazując, że antyseptyka jest niezbędna w leczeniu pacjentów wymagających operacji. W ten sposób zmieniły się godne ubolewania niehigieniczne warunki i narodziło się to, co dziś we współczesnej medycynie lub alopatii nazywa się asepsą..
Podobnie ten genialny uczony wyszedł poza dziedziny dyscyplinarne. Ustanowił powiązania między różnymi przedmiotami i wykazał, że praca interdyscyplinarna jest korzystna dla ludzkości i owocna dla nauki.
Substancje chemiczne używane obecnie do uzyskania aseptyki w warunkach klinicznych różniły się w zależności od tego, jak żrący i toksyczny jest fenol. Jednak to dzięki odkryciu Listera wytyczono granicę między staromodną a nowatorską chirurgią..
Jeszcze bez komentarzy