Plik apeirofobia jest to nadmierny i irracjonalny lęk przed nieskończonością. Rozumie unikanie sytuacji, w których występuje bodziec związany z nieskończonością, reakcje lękowe i niespokojne oczekiwanie.
Kiedy mówimy o apeirofobii, należy zacząć od odnotowania, że ta zmiana psychologiczna odpowiada określonej grupie zaburzeń lękowych, czyli określonej fobii.
Specyficzne fobie są dość powszechne w społeczeństwie światowym, jednak obawiające się elementy w tych zaburzeniach nie są zwykle nieskończonością. Ogólnie rzecz biorąc, obawiające się elementy w określonych fobiach mają zwykle mniej abstrakcyjne właściwości i zwykle składają się z elementów namacalnych lub łatwo dostrzegalnych.
Wyraźnymi przykładami tego typu fobii są lęk przed pająkami, krwią, wysokościami, podróżowaniem samolotem, przebywaniem w zamkniętych przestrzeniach, prowadzeniem samochodu, niektórymi rodzajami zwierząt itp..
Indeks artykułów
Apeirofobia, pomimo różnych właściwości pod względem elementu, którego się obawiamy, nie różni się od reszty bardziej znanych fobii specyficznych pod względem reakcji osoby, która na nią cierpi..
W ten sposób zarówno fobia pająka, jak i apeirofobia charakteryzują się tym, że osoba reaguje specyficznie na strach, gdy jest narażona na ich przerażający element..
Reakcja osoby, która cierpi na fobię pająka po kontakcie z tymi zwierzętami, może być praktycznie taka sama, jak w przypadku osoby apeirofobicznej po wystawieniu na działanie nieskończoności.
Oczywiście ekspozycja w jednym i drugim przypadku będzie się różnić, ponieważ wystawienie osoby na kontakt z pająkiem (zwierzęciem doskonale identyfikowalnym) to nie to samo, co wystawienie osoby na nieskończoność (element bardziej abstrakcyjny).
Najważniejszym czynnikiem w tego typu problemach jest nie tyle element, którego się boisz, ale reakcja lękowa, którą wywołuje. Aby określić obecność apeirofobii, musimy skupić się na lęku, którego doświadcza osoba wystawiona na ideę nieskończoności.
Aby potwierdzić, że ktoś cierpi na apeirofobię, musi doświadczyć następującego rodzaju lęku, gdy zostanie wystawiony na działanie przerażającego bodźca:
Warunki, które należy spełnić, aby zdiagnozować apeirofobię, są następujące:
Apeirofobia jest rzadkim rodzajem fobii specyficznej, więc charakterystyka tego zaburzenia psychicznego została mało zbadana.
Jednak ze względu na olbrzymie podobieństwa, które mają wszystkie specyficzne fobie, wydaje się, że istnieje pewien konsensus co do tego, że przyczyny apeirofobii nie muszą różnić się od innych specyficznych fobii..
Wszystkie rodzaje fobii specyficznej, w tym rzadziej występujące, należą do tego samego zaburzenia psychicznego, z możliwymi wspólnymi przyczynami i w większości z taką samą odpowiedzią na wskazane terapie psychologiczne.
Dzięki licznym badaniom dotyczącym patogenezy specyficznych fobii możemy wymienić sześć głównych czynników, które wyjaśniałyby nabycie apeirofobii. To są:
Czynnik ten wyjaśniałby, jak przed neutralnym bodźcem, takim jak idea nieskończoności, osoba jest w stanie dopasować go do awersyjnego bodźca, który wywołuje niepokój.
Idea nieskończoności byłaby połączona z niezależnymi awersyjnymi elementami do tego stopnia, że osoba odpowiadałaby na to całkowicie fobicznie..
Aby tak się stało, może być zaangażowanych wiele czynników: wczesne traumatyczne doświadczenia, sztywne style myślenia, określone style edukacyjne lub typy osobowości wymagające nadmiernej kontroli nad własnym życiem.
Zgodnie z tą teorią apeirofobii nie można było nabyć poprzez doświadczenia przeżywane w pierwszej osobie, ale poprzez poznanie lub zewnętrzną wizualizację elementów, które są w stanie dopasować ideę nieskończoności do bodźców awersyjnych..
W takich przypadkach szczególnie ważne jest, aby w dzieciństwie rodzice lub ktoś im bliski doświadczał tego typu fobii lub pewnego rodzaju lęku podobnego do apeirofobii.
Podobnie, zachowania lub style funkcjonowania nadmiernie modulowane strachem lub potrzebą kontroli, której dana osoba była świadkiem w dzieciństwie lub okresie dojrzewania, również mogą uczestniczyć w nabywaniu apeirofobii.
Innym aspektem, który okazał się istotny w nabywaniu określonych fobii, są bezpośrednie i werbalne informacje, na które osoba jest narażona.
Jeśli dana osoba jest narażona na powtarzające się przejawy lub informacje o negatywnym znaczeniu, jakie mają idee nieskończoności, może w końcu nabrać apeirofobii.
Inne teorie odnoszą się do genetyki fobii i potwierdzają, że strach jest elementem wrodzonym człowieka.
Reakcja na strach jest elementem wrodzonym, który chociaż może objawiać się na różne sposoby w każdym człowieku, wszyscy ludzie posiadają go i doświadczają go podczas naszego życia..
Tak więc część fobii można wytłumaczyć genetyczną predyspozycją do wystąpienia apeirofobii.
Chociaż wydaje się, że nie ma dużej specyficzności w odniesieniu do genetycznego przenoszenia fobii, wydaje się, że reakcja strachu w ogólnym sensie może zawierać ważne komponenty genetyczne
Te czynniki wydają się być szczególnie ważne w utrzymaniu się apeirofobii, a nie tak bardzo w jej genezie.
Oznacza to, że czynniki poznawcze najprawdopodobniej nie wyjaśniają nabycia apeirofobii, ale mogą wyjaśnić, dlaczego ta zmiana utrzymuje się w czasie.
W rzeczywistości nierealistyczne wyobrażenia o krzywdzie, jaką można odnieść, jeśli zostanie narażona na przerażający bodziec, są głównym czynnikiem utrzymującym określone fobie.
Podobnie czynniki poznawcze wyjaśniają uprzedzenia uwagi, które prezentują osoby z apeirofobią, zwracając większą uwagę na wszelkie zagrożenia związane z elementem fobii.
Wreszcie głównym wskaźnikiem powrotu do zdrowia po apeirofobii jest wystawienie osoby cierpiącej na tę zmianę na elementy, których się obawia.
Leczenie fobii specyficznych, zgodnie z ustaleniami Towarzystwa Psychologii Klinicznej (APA), opiera się zasadniczo na dwóch technikach interwencji.
Pierwsza skupia się na wystawieniu osoby na sytuację, która najskuteczniej eliminuje myśli fobiczne. Oznacza to wystawienie osoby na jej przerażający element, aby przyzwyczaić się do bodźca fobicznego i wyeliminować irracjonalne myśli o swoich lękach..
Irracjonalne myśli o poczuciu niebezpieczeństwa lub strachu wywołanym przez element fobiczny są utrzymywane, ponieważ własny strach osoby uniemożliwia mu wystawienie się na bodziec i sprawdzenie, czy jego przerażające myśli nie są prawdziwe.
Kiedy osoba jest narażona na ich przerażający element przez długi czas, stopniowo widzi, że jej myśli są irracjonalne i zmniejszają reakcję lękową, aż fobia zostanie całkowicie wygaśnięta.
Jednak apeirofobia stanowi barierę w jej leczeniu ekspozycji, ponieważ osoba z tego typu fobią nie może na żywo narażać się na swoje lęki, ponieważ nie składają się one z prawdziwych elementów, ale myśli o ideach nieskończoności..
Tak więc ludzie z apeirofobią wykazują fobiczną reakcję lękową, gdy są narażeni na myślenie o wszechświecie, nieskończoności lub uczuciu wpadania w niekończącą się pustkę. Te elementy nie są namacalne, więc nie możemy bezpośrednio wystawiać osoby na jej przerażający bodziec..
Ekspozycja na apeirofobię musi odbywać się za pośrednictwem wirtualnej rzeczywistości; Dzięki tej technologii osoba może być narażona na nieskończone sytuacje, które wywołują lęk w postaci fobii za pośrednictwem programów komputerowych.
Inna metodologia leczenia polega na ujawnieniu w wyobraźni, w którym osoba jest wystawiona na jego przerażającą myśl poprzez wyobrażone sytuacje, którymi kieruje go terapeuta..
Wreszcie, równolegle do zabiegu ekspozycyjnego, można wykonać jeszcze dwa zabiegi.
Jedna z nich, techniki relaksacyjne, jest szczególnie skuteczna w zmniejszaniu poziomu lęku u osoby przed kontaktem z jej elementami, których się obawiasz..
Przed rozpoczęciem terapii ekspozycyjnej wykonywany jest zabieg relaksacyjny, tak aby osoba była narażona na swoje lęki z możliwie najniższym poziomem niepokoju..
Wreszcie, można zastosować techniki poznawcze, aby zakończyć modyfikację irracjonalnych myśli, które nie zniknęły podczas terapii ekspozycyjnej..
Jeszcze bez komentarzy