Mając swoje korzenie w teorii konstruktywistycznej, program Uczenie się przez odkrywanie stara się promować rozwój poznawczy poprzez opracowywanie hipotez i rozwiązywanie problemów poprzez swobodną interpretację oraz własne doświadczenie podmiotu.
Ten rodzaj uczenia się jest stosowany od dziesięcioleci w szkołach w celu znalezienia związku między życiem codziennym a wiedzą przekazywaną uczniom. Było Amerykański psycholog Jerome Bruner który rozwinął tę teorię w latach sześćdziesiątych XX wieku, starając się zachęcić ucznia do samodzielnej nauki.
Aby zrozumieć uczenie się przez odkrywanie, musisz najpierw poznać jego podstawy teoretyczne.
Podmiot posiada naturalny potencjał do odkrywania i rozumienia wiedzy, modyfikując ją zgodnie z własnym systemem przekonań.
Aby zrozumieć tę koncepcję uczenia się przez odkrywanie, możemy przełożyć ją na dowolne środowisko uczenia się. To tam uczeń musi porównać to, co wie, z tym, co obecnie przyswaja.
Dlatego gdy widzimy wiadomości i osiągnęliśmy już pewien poziom rozumowania, świadomości i poziomu edukacyjnego, mamy skłonność do porównywania tego, co wiemy, z informacjami, które odbieramy za pośrednictwem tego medium. Efektem nauczania staje się nowatorska konstrukcja aparatu intrasychicznego.
Tworzenie, rozwijanie lub opracowywanie czegoś, co wcześniej nie istniało, staje się aktem nowatorskim, niemal niezwykłym dla tych, którzy tego doświadczają. Tak dzieje się w przypadku uczenia się przez odkrywanie.
Ważną sytuacją, o której warto pamiętać, staje się opracowanie hipotez w celu rozwiązania lub udzielenia odpowiedzi na problem lub sytuację.
Dobrym przykładem na przekazanie tej kwestii może być to, że kiedy rozwiązaliśmy problem, który kręcił nam w głowie od jakiegoś czasu, a kiedy go rozwiązaliśmy, poczuliśmy ulgę. Bez wątpienia rozwiązanie tej sytuacji również poprawia nam nastrój, podniesienie naszej samooceny.
Wyobraźmy sobie pociąg, którego nauka może rozpocząć satysfakcjonującą podróż tylko wtedy, gdy wszystkie wagony są dobrze połączone i mają nawet rozgrzany silnik..
Po zidentyfikowaniu możliwego do rozwiązania problemu. Odkrycie staje się świadome, gdy podmiot znajdzie rozwiązanie konfliktu.
Uczenie się przez odkrywanie rozwija się poprzez a proces dochodzenia i rozwiązywania problemów.
Zgodnie z tym, co już zostało powiedziane, po zidentyfikowaniu problemu konieczne jest znalezienie rozwiązania za pomocą następujących kryteriów:
Plik stawianie problemów i testowanie hipotez Jest tym, co ożywia metodę naukową i koncepcję uczenia się. Nie możemy potwierdzić, że coś odkryliśmy bez wcześniejszej weryfikacji naszych wyników.
Przykładem może być rodzina, która wybiera się na wycieczkę bez uprzedniego zwrócenia uwagi na warunki pogodowe, prawdopodobieństwo wypadku w rodzinie podczas podróży mogłoby się zmniejszyć, gdyby spojrzeli na raporty, ale nigdy nie ma 100% wiarygodności w tych przypadkach.
Tylko fakty po podróży powiedzą, co naprawdę się wydarzyło, a nie co mogło się wydarzyć. Aby rozwiązanie zostało sklasyfikowane jako odkrycie, musi być najpierw samoregulujący i produktywny.
w hipoteza procesu samoregulacji, To podmiot dokonuje najwłaściwszego przetwarzania informacji i podejmuje decyzje, które uważa za najwłaściwsze, aby stawić czoła sytuacji, a tym samym sprawdzić hipotezę.
Wytwarzanie błędów zwykle wiąże się z uczeniem się przez odkrywanie.
W ramach różnych strategie pedagogiczne Podobnie jak uczenie się przez odkrywanie, błąd był dobrze wykorzystywaną zmienną. Dzieje się tak, ponieważ narażenie się na to pomaga zmodyfikować lub przywrócić błędne struktury..
Uważa się, że interwencja nauczyciela w stworzenie idealnego schematu rozwiązania dowolnego problemu może ograniczyć uczniów, nie zagłębiając się w naprawdę sensowną naukę.
Błędy są niezbędne, aby móc ustawić naprawdę jasne parametry między tym, co działa, a co nie. Nasz umysł semantycznie rejestruje znaczenie i interesujące informacje.
Informacje, które przechowuje nasz mózg, mają specjalne znaczenie. Dlatego chociaż koncept może mieć różne konotacje, zawsze będziemy umieli odróżnić go od innych. Nie jest to tajemnicą wszystkiego, co nas interesuje, jest dużo łatwiejsze do nauczenia. Kiedy coś nas interesuje, fajnie jest otworzyć drzwi naszego umysłu na wiedzę.
Stopień odkrycia jest odwrotnie proporcjonalny do stopnia determinacji procesu rozwiązywania
„Naprawdę liczy się nie to, ile czasu zajmie rozwiązanie problemu, ale naprawdę ważne jest, aby go rozwiązać”
Dopóki ktoś jest zainteresowany nauką, zwiększa się jego poziom autonomii, co prowadzi do mniejszej obecności lub pomocy nauczyciela lub profesora. Powoduje to wzrost zdolności poznawczych związanych z określoną aktywnością lub nauką.
Dlatego identyfikacja, zrozumienie lub rozwiązanie dowolnego problemu, nieznanego lub paradygmatu, jest proporcjonalnie związane z naszą relaksacją psychiczną.
Kiedy czujemy się komfortowo z tym, co odkrywamy, nawet jeśli nie jest to temat, który nas interesował z pierwszej ręki, zwykle poznajemy wszystkie szczegóły związane z tym tematem. Wynika to z warunków fizjologicznych, które tworzymy.
Uczenie się przez odkrywanie zachęca uczniów do samodzielnego myślenia, formułowania hipotez i wyjaśniania ich w systematyczny sposób. Ponadto fwzmacnia nasz system poznawczy poprzez psychiczny wysiłek, na jaki się narażamy.
Jakby tego było mało, dzięki próbom i błędom zachęca ucznia do wiary w siebie i swoje pomysły. Tutaj błędy nie są postrzegane jako coś złego, ale jako kolejny krok w kierunku doskonałości..
Jeszcze bez komentarzy