Plik łuk refleksyjny Jest to ścieżka neuronowa odpowiedzialna za wytwarzanie automatycznych i nieświadomych ruchów, zwanych aktami odruchowymi. W przeciwieństwie do większości ścieżek neuronowych, u prawie wszystkich gatunków zwierząt te tego typu nie przechodzą przez mózg. Raczej reakcje powstają w rdzeniu kręgowym..
Pozwala to na odruchowe działania znacznie szybciej niż bardziej wyszukane odpowiedzi. Z tego powodu biorą udział w sytuacjach, w których przetrwanie lub brak uszkodzeń wymaga szybkiego działania. Jednak ma to również pewne wady.
Łuk odruchowy, struktura neuronalna odpowiedzialna za przeprowadzanie tych czynności, może być mniej lub bardziej złożona w zależności od tego, o której mówimy. Dlatego niektóre są znane jako proste łuki odruchowe, a inne jako złożone. Z drugiej strony mogą obejmować zarówno narządy wewnętrzne, jak i zmysły..
Znaczenie łuków odruchowych jest bardzo duże. W rzeczywistości niektórzy eksperci uważają, że są one podstawą pozostałych ścieżek neuronowych w naszym organizmie i że jako pierwsi rozwinęli się ewolucyjnie. W tym artykule zobaczymy, jak dogłębnie działają.
Indeks artykułów
Ze względu na znaczenie, jakie mają dla przetrwania i zdrowia organizmu, nasz organizm posiada wiele różnych łuków odruchowych.
Różnią się one od siebie w kilku kluczowych aspektach. Jednak mają również pewne wspólne cechy, wśród których wyróżniają się komponenty..
Ogólnie rzecz biorąc, możemy wyróżnić różne części łuków odruchowych: receptor czuciowy, neuron doprowadzający lub czuciowy, neuron odprowadzający lub motoryczny, ośrodek integrujący i narząd efektorowy. Ponadto, w zależności od tego, o jakim typie łuku odruchowego mówimy, możliwe jest również, że istnieją interneurony.
Następnie zobaczymy, z czego składa się każdy z tych elementów.
Receptory czuciowe to narządy lub struktury odpowiedzialne za przekształcanie informacji środowiskowych w impulsy nerwowe, które mogą być interpretowane przez ośrodkowy układ nerwowy lub OUN. Zasadniczo istnieją dwa typy: wewnętrzne i zewnętrzne.
Wewnętrzne receptory czuciowe zbierają informacje o stanie samego organizmu. W ten sposób odpowiadają za przekazywanie do OUN danych o składnikach organizmu, takich jak układ pokarmowy, stan mięśni czy obecność bólu wewnętrznego w jakiejkolwiek innej części..
Z drugiej strony, zewnętrzne receptory czuciowe to te zaangażowane w interpretację informacji, które otrzymujemy z otoczenia. Zwykle znajdują się w narządach zmysłów, chociaż mogą być również zlokalizowane w innych miejscach. W zależności od wykrytego bodźca, nadaje się im takie lub inne imię.
Zatem niektóre z najpowszechniejszych typów receptorów to chemoreceptory, fotoreceptory, mechanoreceptory i termoreceptory..
Drugą składową łuku odruchowego jest układ odpowiedzialny za zbieranie informacji wychwyconych przez wrażliwy receptor i przekazywanie ich do rdzenia kręgowego..
W prostych łukach odruchowych rolę tę pełni pojedynczy neuron; podczas gdy w złożonych łukach odruchowych istnieje łańcuch neuronów, które pełnią tę funkcję.
Neurony pośrednie, które łączą punkt doprowadzający z ośrodkiem odprowadzającym i ośrodkiem integrującym, czyli dwoma składnikami łuków odruchowych, są znane jako interneurony..
Neuron odprowadzający jest częścią łuku odruchowego, która jest odpowiedzialna za przekazywanie poleceń wydanych w rdzeniu kręgowym i ośrodkach integrujących do narządów odpowiedzialnych za odpowiedź..
Centra integrujące są częścią łuku odruchowego, w którym neurony aferentne łączą się z neuronami odprowadzającymi, umożliwiając przekazywanie informacji z jednego do drugiego i przeprowadzanie automatycznej odpowiedzi. Neurony wchodzące w skład tego komponentu nazywane są interneuronami.
Ostatnią składową łuków odruchowych jest narząd efektorowy, czyli struktura, która przeprowadza automatyczną odpowiedź zaprojektowaną przez rdzeń kręgowy. W zależności od rodzaju odruchu, o którym mówimy, narządem efektorowym może być gruczoł, mięsień gładki lub szkieletowy lub mięsień sercowy..
W zależności od wielu cech istnieje kilka rodzajów łuków odruchowych. Dwie najważniejsze klasyfikacje to podział na łuki odruchowe proste i złożone oraz rozróżnienie na łuki autonomiczne i somatyczne..
Różnica między prostym łukiem odruchowym a złożonym jest bardzo łatwa do zrozumienia. W pierwszym typie tylko jeden neuron odprowadzający i jeden aferentny pośredniczą między narządem zmysłów a narządem efektorowym. Wręcz przeciwnie, w związkach, w centrach integrujących, pojawia się również szereg interneuronów.
Czasami nazwę „monosynaptyczny” można również znaleźć dla prostych łuków odruchowych, a „polisynaptyczne” dla związków. Ta nomenklatura odnosi się do liczby synaps chemicznych, które istnieją w każdej z grup.
W większości przypadków łuki odruchowe są złożone lub polisynaptyczne. W rzeczywistości tylko najprostsze mają tylko jeden neuron, taki jak odruch rzepki lub odruch Achillesa..
Związki mają tę zaletę, że pozwalają na przetworzenie lub zahamowanie odpowiedzi za pomocą mózgu w przypadku, gdy jest to konieczne..
Łuki odruchowe występują zarówno w autonomicznym, jak i somatycznym układzie nerwowym. Pomimo faktu, że duża część jego składników jest praktycznie taka sama, istnieją pewne różnice w części odprowadzającej między nimi. W szczególności w układzie autonomicznym składnik ten jest tworzony przez dwa typy neuronów.
Pierwszy neuron autonomicznego łuku odprowadzającego znajduje się w jądrach przyśrodkowo-bocznych w istocie szarej rdzenia kręgowego (szczególnie w rogach bocznych) lub w niektórych jądrach autonomicznych w pniu mózgu. W każdym razie zawsze znajduje się w OUN.
Drugi neuron odprowadzający tych łuków odruchowych znajduje się na obwodzie zwojów przedkręgowych, przykręgowych, wewnątrzorganicznych lub przedorganicznych zwojów autonomicznych. Oznacza to, że między OUN a narządem efektorowym zawsze znajduje się zwój, co jest główną różnicą w stosunku do drugiego typu łuku odruchowego..
Ludzie mają wiele różnych łuków odruchowych. Większość z nich dba o funkcje, które są albo niezbędne do naszego przetrwania w tej chwili, albo były ważne w bliskiej ewolucyjnej przeszłości, umożliwiając naszym przodkom przetrwanie i pomyślną replikację..
Z tego powodu większość łuków odruchowych wiąże się z niebezpiecznymi sytuacjami, takimi jak ekspozycja na szkodliwy element lub obecność niekontrolowanej sytuacji. Z drugiej strony mogą mieć również związek z zapobieganiem uszkodzeniom niektórych z naszych najważniejszych narządów..
Czasami jednak niektóre łuki odruchowe nie mają już pozytywnego wpływu na nasze współczesne życie. Są zatem prostymi śladami naszej ewolucyjnej przeszłości, które nie spełniają już żadnej określonej funkcji w dzisiejszych ludziach..
Oto kilka przykładów najczęstszych odruchów w naszym gatunku.
Rozszerzenie lub zwężenie źrenic w zależności od poziomu jasności otoczenia jest działaniem odruchowym mającym na celu ochronę naszej siatkówki przed nadmierną ilością światła, które mogłoby ją uszkodzić, a nawet uczynić całkowicie bezużytecznym.
Jednym z najczęstszych przykładów działania odruchowego jest działanie polegające na szybkim ruchu, który zmusza nas do usunięcia dowolnej części ciała, która ma kontakt ze źródłem bardzo intensywnego ciepła lub zbyt zimnym elementem. Celem tego łuku odruchowego jest uniknięcie poważnych oparzeń..
Kaszel i kichanie są również mimowolnymi odruchami. Jego funkcją jest eliminacja czynników drażniących z naszego gardła lub z jamy nosowej. Dodatkowo w odruchowej akcji kichania występuje jeszcze jeden mimowolny ruch, który powoduje, że robimy to zamykając oczy.
Odruch chwytania należy do kategorii tych, które miały sens w naszej ewolucyjnej przeszłości, ale dziś nie pełnią już żadnej funkcji..
Odruch ten występuje u niemowląt i składa się z następujących elementów: kiedy małe dziecko zbliża się do cylindrycznego elementu do swoich dłoni (np. Palca), nieświadomie chwyta go siłą.
W naszej przeszłości jako gatunku odruch ten pomagał dzieciom trzymać się matki, aby uniknąć upadku, gdy jest trzymany. Odruch chwytania jest wspólny dla praktycznie każdego istniejącego gatunku naczelnych i jest w rzeczywistości jednym z najbardziej bezpośrednich dowodów teorii darwinowskiej..
Jednym z najlepiej zbadanych odruchów w medycynie jest ruch, który zachodzi w nodze podczas uderzania w rzepkę tępym przedmiotem. Obecność lub brak tego ruchu można wykorzystać do zdiagnozowania pewnych typów uszkodzeń neurologicznych lub mózgu..
Jeszcze bez komentarzy