Plik łuki i bakteria są prokariotami, jednokomórkowymi żywymi istotami, których materiał genetyczny nie jest zamknięty w przedziale wewnątrzkomórkowym.
Archaea były początkowo uważane za bakterie, aw rzeczywistości były znane jako archebakterie. Dzięki badaniom Carla R. Woese i postępowi technologicznemu w sekwencjonowaniu genetycznym archeony i bakterie zostały podzielone na różne grupy filogenetyczne. Obecnie organizmy żywe są podzielone na trzy domeny:
| Łuki | Bakteria | |
|---|---|---|
| Domena | Archaea | Bakteria |
| Wiązanie węglowe lipidów | Eter | Ester |
| Kolumna z fosforanem lipidów | 1-fosforan glicerolu | 3-fosforan glicerolu |
| Metabolizm | Podobnie jak bakterie | Bakteryjny |
| Lokalizacja | Rozległe, znajdują się w ekstremalnych środowiskach | Rozległy |
| Aparatura do transkrypcji | Przypominające eukarionty | Bakteryjny |
| Jądro i organelle | Nieobecny | Nieobecny |
| Metanogeneza | Teraźniejszość | Nieobecny |
| Patogeny | Nie | tak |
| Podjednostka rybosomalnego RNA | 16S | 16S |
| Ściana komórkowa | Nie zawiera peptydoglikanu | Zawiera peptydoglikan |
| Zarodniki | Nie tworzą zarodników | Niektóre bakterie tworzą zarodniki |
| Przykłady | Halobacterium salinarum | Escherichia coli |
Archaea to mikroskopijne organizmy odkryte zaledwie 130 lat temu, chociaż początkowo uważano je za bakterie. Archaea to trzecia gałąź drzewa życia, między bakteriami a eukariotami.
Pierwszym w pełni zsekwencjonowanym genomem archeonów był genom Methanococcus jannaschii opublikowany w 1996 roku.
Archaea mają podobną strukturę do bakterii: kolisty DNA, błonę plazmatyczną, ścianę komórkową, cytoplazmę i rybosomy. Jednak błona komórkowa archeonów charakteryzuje się wbudowaniem lipidów izoprenoidowych z wiązaniami eterowymi połączonymi z zasadą glicerolo-1-fosforanu..
Mają systemy przetwarzania informacji, takie jak bakterie i eukarionty, to znaczy replikacja DNA, transkrypcja i translacja, chociaż bardziej przypominają te drugie.
Są mikroskopijne i mogą mieć nawet 400-500 nanometrów. Mają kształt zbliżony do bakterii: zaokrąglony (cocci), cylindryczny (pałeczki) i nieregularny. W rzeczywistości pierwszy kwadratowy mikroorganizm (Haloquadratum walsbyi) był archeonem odkrytym w 1980 roku na Półwyspie Synaj.
Archaea nie fotosyntetyzują i nie tworzą zarodników. Wytwarzaj metan ze związków biologicznych w procesie metanogenezy.
Archaea są istoty, które mogą żyć w ekstremalnych środowiskach: lub bardzo wysokie lub bardzo niskie temperatury. Dlatego są klasyfikowani jako ekstremofile. Jednak nie wszystkie organizmy ekstremofilne są archeonami, ani też wszystkie archeony są ekstremofilami..
Do tej pory nie są znane żadne chorobotwórcze archeony, to znaczy wywołujące choroby u zwierząt lub roślin.
Klasyfikacja archeonów jako odrębnej domeny powstała w wyniku badań Carla Woese pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku przy użyciu sekwencji rybosomalnego RNA jako markera. Zatem organizmy te tworzą odrębną domenę wewnętrzną od bakterii i eukariontów, domenę Archaea, co z kolei przedstawia kilka głównych podziałów lub rzędów, które rosną w miarę badania nowych okazów.
Większość jest hipertermofile i termokwasofile. Termokwasofile (w tym hipertermofile, które rosną szybciej powyżej 80ºC) kolonizują wulkaniczne środowiska lądowe i głębinowe kominy hydrotermalne. Mogą rosnąć w obecności tlenu lub przy jego braku i być heterotroficzne lub autotroficzne.
Przykładami Crenarchaeota są Metallosphaera sedula (odizolowane od wulkanu we Włoszech) i Thermoproteus neutrophilus (znalezione w gorących źródłach).
Na tym skraju zgrupowana jest duża liczba rodzin o zróżnicowanych siedliskach. Na przykład, metanogeny występują w beztlenowych środowiskach wodnych oraz w przewodzie pokarmowym zwierząt, gdzie uczestniczą w przemianie materii organicznej przy wykorzystaniu produktów przemiany materii bakterii (np.dwa, wodór H.dwa, octan i mrówczan) i przekształcić je w metan (CH4).
Z drugiej strony haloarchey żyją w środowiskach hipersalinowych (takich jak równiny solne, jeziora i Morze Martwe), gdzie rosną jako heterotrofy, często w połączeniu z glonami fototropowymi. Łuk kwadratowy Haloquadratum walsbyi jest przedstawicielem halofilnym.
Do tej grupy należy Nanoarcheum equitans, najmniejszy dotychczas znaleziony łuk (400 nm). Został zidentyfikowany jako małe kropki, które rosły obok innego łuku (Ignicoccus hospitalis).
Oddział ten został uznany w 2008 roku, a jego członkowie są szeroko rozpowszechnieni w środowiskach morskich o średniej temperaturze. Przykładem jest Nitrosopumilus maritimus, znaleziony w tropikalnym zbiorniku morskim w Seattle Aquarium w Waszyngtonie (USA).
Bakterie są jednokomórkowe mikroorganizmy prokariotyczne, to znaczy, że nie mają jądra komórkowego określonego przez błonę jądrową. Jest szeroko rozpowszechniony w biosferze i były pierwszymi formami życia przodków.
W ludzkim ciele jest więcej komórek bakteryjnych niż komórek ludzkich. Nazywa się bakterie zamieszkujące jelita mikrobiom przewodu pokarmowego i odgrywają fundamentalną rolę w stanie zdrowia jednostki.
Z ogromnej różnorodności znanych gatunków bakterii tylko kilka jest chorobotwórczych dla ludzi, a zdecydowana większość jest nieszkodliwa. Przykładami gatunków patogennych są Haemophilus influenza (który może powodować zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie płuc u dzieci poniżej piątego roku życia) i Vibrio cholerae (powodując cholerę).
Komórki bakteryjne posiadają okrągłe chromosomalne DNA, plazmidy, błonę komórkową, cytoplazmę, rybosomy i ścianę komórkową.
Plik bakteryjna ściana komórkowa zawiera peptydoglikany złożone z łańcuchów polisacharydowych połączonych ze sobą niezwykłymi peptydami. Działa jako warstwa ochronna i kształtuje bakterie. Formy bakterii są zróżnicowane; może mieć kształt kuli, walca, spirali lub przecinka.
Niektóre bakterie mają otoczkę poza ścianą komórkową. Plik kapsuła umożliwia bakteriom przyleganie do powierzchni, chroni przed odwodnieniem i atakiem komórek fagocytarnych.
Plik plazmidy są to małe fragmenty DNA oddzielone od głównego DNA (chromosomalnego DNA), które mogą być przenoszone między bakteriami.
Niektóre gatunki mają wici używane do poruszania się i pilusy używane do przylegania do powierzchni.
Bakterie dzieli się na dwie duże grupy w zależności od ich reakcji na technikę barwienia: Gram-dodatnie i Gram-ujemne. Ta plama została wymyślona przez Hansa Christiana Grama (1853-1938).
Plik Bakterie Gram-dodatnie mają ścianę komórkową złożoną do 90% z peptydoglikanów i reszty z kwasów teichojowych. Przykładami bakterii Gram-dodatnich są gronkowce Staphylococcus aureus znalezione na skórze.
Plik bakterie Gram-ujemne mają stosunkowo cienką ścianę komórkową zawierającą tylko 10% peptydoglikanów, przykrytą zewnętrzną powłoką złożoną z lipopolisacharydów i lipoprotein. Przykładami bakterii Gram-ujemnych są meningokoki Neisseria meningitidis, czynnik wywołujący meningokokowe zapalenie opon mózgowych.
Domena Bacteria (dawniej nazywana Eubacteria) reprezentuje pierwszą gałąź drzewa podziału życia. Ta grupa prezentuje bardzo różnorodne rzędy, z których możemy wymienić:
Możesz być zainteresowany królestwami natury.
Główne różnice między archeonami a bakteriami dotyczą składu błony i ściany komórkowej, metabolizmu i maszynerii genetycznej.
Błona komórkowa archeonów różni się od bakterii w rodzaj fosfolipidów to składa się na to. Fosfolipidy błonowe bakterii składają się z dwóch liniowych łańcuchów kwasów tłuszczowych, połączonych wiązaniami estrowymi z glicerolem z grupą fosforanową na trzecim atomie węgla. Dwie warstwy tych fosfolipidów tworzą membranę. Dlatego nazywa się ją dwuwarstwą lipidową i jest podobna do struktury błonowej eukariontów..
Ze swojej strony fosfolipidy w błonie archeonów składają się z długich (20 do 25 atomów węgla) i rozgałęzionych łańcuchów izoprenoidów, które są połączone na każdym końcu wiązaniami eterowymi z glicerolem, który w tym przypadku ma grupę fosforanową na pierwszy węgiel. Ten rodzaj fosfolipidów tworzy monowarstwę lipidów.
W przeciwieństwie do bakterii ściana komórkowa archeonów nie zawiera peptydoglikanów i składa się z białek, polisacharydów lub glikoprotein. Niektóre archeony mają pseudopeptydoglikan z różnymi cukrami w polisacharydzie.
Cechą odróżniającą niektóre gatunki archeonów od bakterii jest ich zdolność do wytwarzania metanu z dwutlenku węgla i innych związków organicznych, takich jak octan i mrówczan. Chociaż archeony mogą wytwarzać swoje źródło energii ze światła, nie przeprowadzają procesu fotosyntezy, jak robią to sinice..
Przetwarzanie informacji genetycznej u archeonów przypomina bardziej eukarionty niż bakterie. Chociaż w bakteryjnym DNA znajduje się miejsce początku replikacji, archealny DNA ma kilka miejsc inicjacji replikacji. Pierwszym aminokwasem w syntezie białek u bakterii jest formylo-metionina, natomiast u archeonów jest to metionina.
Zobacz też:
Jeszcze bez komentarzy