Augustin-Louis Cauchy (1789-1857) był francuskim inżynierem, matematykiem, profesorem i badaczem. Uważa się, że był jednym z naukowców, którzy przeprojektowali i promowali metodę analityczną, ponieważ uważał, że logika i refleksja powinny być centrum rzeczywistości.
Z tego powodu Cauchy stwierdził, że zadaniem studentów jest poszukiwanie absolutu. Podobnie, mimo że wyznawał ideologię racjonalną, matematyk ten charakteryzował się wyznawaniem religii katolickiej. Dlatego ufał, że prawdę i porządek wydarzeń posiada nadrzędna i niezauważalna istota.
Jednak Bóg podzielił się kluczowymi elementami umożliwiającymi jednostkom - poprzez badanie - rozszyfrowanie struktury świata, który składa się z liczb. Prace tego autora wyróżniały się na wydziałach fizyki i matematyki.
Na polu matematyki zmieniło się spojrzenie na teorię liczb, równania różniczkowe, dywergencję szeregów nieskończonych i formuły określania. Na obszarze fizyki interesował się pracą magisterską o sprężystości i liniowej propagacji światła.
Przypisuje się mu również wkład w rozwój następujących nomenklatur: główne napięcie i równowaga elementarna. Ten specjalista był członkiem Francuskiej Akademii Nauk i dzięki wkładowi swoich badań otrzymał kilka honorowych stopni naukowych.
Indeks artykułów
Augustin-Louis Cauchy urodził się w Paryżu 21 sierpnia 1789 r. Jako najstarsze z sześciorga dzieci urzędnika państwowego Louisa François Cauchy (1760–1848). Kiedy miał cztery lata, rodzina zdecydowała się przenieść do innego regionu, osiedlając się w Arcueil.
Zdarzeniami, które motywowały ten ruch, były konflikty społeczno-polityczne wywołane rewolucją francuską (1789-1799). W tym czasie społeczeństwo pogrążone było w chaosie, przemocy i rozpaczy..
Z tego powodu francuski prawnik zadbał o to, aby jego dzieci dorastały w innym środowisku; ale skutki demonstracji społecznej były odczuwalne w całym kraju. Z tego powodu pierwsze lata życia Augustina były zdeterminowane przez przeszkody finansowe i niepewny dobrobyt..
Mimo trudności ojciec Cauchy'ego nie zmienił jego edukacji, gdyż od najmłodszych lat uczył go interpretacji dzieł artystycznych oraz opanował niektóre języki klasyczne, takie jak greka i łacina..
Na początku XIX w. Rodzina ta wróciła do Paryża i była dla Augustyna fundamentalnym etapem, bo zapoczątkowała jego rozwój naukowy. W tym mieście poznał dwóch przyjaciół swojego ojca, Pierre'a Laplace'a (1749-1827) i Josepha Lagrange'a (1736-1813)..
Naukowcy ci pokazali mu inny sposób postrzegania otaczającego środowiska i poinstruowali go z astronomii, geometrii i rachunku różniczkowego w celu przygotowania go do wstąpienia na studia. Wsparcie to było niezbędne, gdyż w 1802 roku wstąpił do centralnej szkoły panteonu.
W tej placówce przebywał przez dwa lata, ucząc się języków starożytnych i nowożytnych. W 1804 r. Rozpoczął kurs algebry, aw 1805 r. Zdał egzamin wstępny na politechnikę. Dowód zbadał Jean-Baptiste Biot (1774-1862).
Biot, który był uznanym nauczycielem, od razu zaakceptował to jako drugą najlepszą średnią. Ukończył tę akademię w 1807 roku z tytułem inżyniera i dyplomem, który uznawał jego doskonałość. Od razu wstąpił do szkoły mostów i dróg, aby zrobić specjalizację.
Przed ukończeniem studiów magisterskich uczelnia umożliwiła mu podjęcie pierwszej działalności zawodowej. Został zatrudniony jako inżynier wojskowy do odbudowy portu w Cherbourgu. Ta praca miała cel polityczny, ponieważ chodziło o poszerzenie przestrzeni dla wojsk francuskich.
Należy zauważyć, że przez cały ten okres Napoleon Bonaparte (1769-1821) próbował najechać Anglię. Cauchy zatwierdził projekt restrukturyzacji, ale w 1812 roku musiał się wycofać z powodu problemów zdrowotnych.
Od tego momentu poświęcił się badaniom i nauczaniu. Rozszyfrował twierdzenie o liczbach wielokątnych Fermata i wykazał, że kąty wypukłego wielościanu zostały uporządkowane na podstawie ich powierzchni. W 1814 r. Objął stanowisko nauczyciela etatowego w Instytucie Nauk.
Ponadto opublikował traktat o całkach zespolonych. W 1815 r. Został mianowany instruktorem analitycznym na politechnice, gdzie przygotowywał drugi kurs, aw 1816 r. Otrzymał nominację prawowitego członka akademii francuskiej..
W połowie XIX wieku Cauchy nauczał w Colegio de Francia - miejscu, które uzyskał w 1817 roku - kiedy został wezwany przez cesarza Karola X (1757-1836), który poprosił go o odwiedzanie różnych terytoriów w celu szerzenia swoich badań naukowych. doktryna.
Aby spełnić obietnicę posłuszeństwa złożoną przed Domem Burbonów, matematyk porzucił całą swoją pracę i odwiedził Turyn, Pragę i Szwajcarię, gdzie pełnił funkcję profesora astronomii i matematyki..
W 1838 r. Wrócił do Paryża i wrócił do akademii; ale nie wolno mu było przyjąć roli profesora za złamanie przysięgi wierności. Mimo to współpracował przy organizacji niektórych programów podyplomowych. Zmarł w Sceaux 23 maja 1857 roku.
Badania przeprowadzone przez tego naukowca były istotne dla powstania szkół rachunkowości, administracji i ekonomii. Cauchy przedstawił nową hipotezę o funkcjach ciągłych i nieciągłych i próbował ujednolicić gałąź fizyki z matematyką.
Można to docenić czytając tezę o ciągłości funkcji, w której przedstawiono dwa modele układów elementarnych. Pierwsza to praktyczny i intuicyjny sposób rysowania wykresów, a druga to złożoność reprezentowana przez odchylenie linii.
Oznacza to, że funkcja jest ciągła, gdy jest projektowana bezpośrednio, bez konieczności podnoszenia rysika. Z drugiej strony nieciągły charakteryzuje się zróżnicowanym wyczuciem: w tym celu konieczne jest przesuwanie pisaka z jednej strony na drugą.
Obie właściwości są określane przez zestaw wartości. Podobnie Augustyn przyjął tradycyjną definicję własności integralnej, aby ją rozłożyć, stwierdzając, że ta operacja należy do systemu dodawania, a nie odejmowania. Inne składki to:
- Stworzył koncepcję zmiennej złożonej do kategoryzacji procesów holomorficznych i analitycznych. Wyjaśnił, że ćwiczenia holomorficzne mogą być analityczne, ale ta zasada nie działa na odwrót..
- Opracował kryterium zbieżności, aby sprawdzić wyniki operacji i stłumił argument rozbieżnych szeregów. Ustanowił również formułę, która pomogła w rozwiązaniu równań systematycznych i która zostanie pokazana poniżej: f (z) dz = 0.
- Zweryfikował, że problem f (x) ciągły w przedziale nabiera wartości pomiędzy czynnikami f (a) lub f (b).
Dzięki tej hipotezie stwierdzono, że Cauchy dał solidną podstawę do analizy matematycznej, można wręcz wskazać, że jest to jego najważniejszy wkład. Teza nieskończenie mała odnosi się do ilości minimalnej, na którą składa się operacja obliczeniowa.
Początkowo nazywano teorię pionowy limit i był używany do konceptualizacji podstaw ciągłości, wyprowadzenia, konwergencji i integracji. Granica była kluczem do sformalizowania konkretnego znaczenia sukcesji.
Warto zauważyć, że twierdzenie to było związane z koncepcjami przestrzeni i odległości euklidesowej. Ponadto na diagramach był reprezentowany przez dwie formuły, które były skrótem lim lub pozioma strzałka.
Naukowe studia tego matematyka wyróżniały się stylem dydaktycznym, ponieważ zależało mu na przekazywaniu odsłoniętych podejść w spójny sposób. W ten sposób można zauważyć, że jego rolą była pedagogika.
Autor ten nie tylko był zainteresowany eksternalizacją swoich pomysłów i wiedzy w salach lekcyjnych, ale także prowadził różne konferencje na kontynencie europejskim. Brał również udział w wystawach arytmetyki i geometrii.
Warto wspomnieć, że proces dociekań i pisania legitymizował doświadczenie akademickie Augustina, który w ciągu swojego życia opublikował 789 projektów, zarówno w czasopismach, jak i redakcjach..
Publikacje zawierały obszerne teksty, artykuły, recenzje i raporty. Pisma, które się wyróżniały, to Lekcje rachunku różniczkowego (1829) i Pamięć całki (1814). Teksty, które położyły podwaliny pod odtworzenie teorii operacji złożonych.
Liczne wkłady, jakie wniósł w dziedzinie matematyki, doprowadziły do nadania im nazwy niektórym hipotezom, takim jak całkowe twierdzenie Cauchy'ego, równania Cauchy'ego-Riemanna i ciągi Cauchy'ego. Obecnie najbardziej istotna praca to:
Celem tej książki było określenie charakterystyki ćwiczeń z arytmetyki i geometrii. Augustin napisał go dla swoich uczniów, aby mogli zrozumieć skład każdej operacji algebraicznej.
Tematem, który jest eksponowany w całej pracy, jest funkcja granicy, gdzie okazuje się, że nieskończenie mała jest własnością minimalną, ale zmienną; termin ten wskazuje punkt początkowy każdej sumy całkowitej.
Jeszcze bez komentarzy