Plik Bitwa pod Ayohúma stawił czoła siłom Armii Północy Zjednoczonych Prowincji Río de la Plata, dowodzonej przez generała Belgrano i hiszpańskich rojalistów, dowodzonych przez Joaquín de la Pezuela.
Konfrontacja ta miała miejsce w kontekście tzw. Drugiej Wyprawy Pomocniczej do Górnego Peru, podczas której siły niepodległościowe kontrolujące Buenos Aires próbowały położyć kres realistycznemu oporowi w dzisiejszej Boliwii i na terytorium dzisiejszego południowego Peru. ..
Pierwsza wyprawa do Górnego Peru zakończyła się klęską sił niepodległościowych, więc z Buenos Aires postanowiono wysłać nowe wojska i objąć dowództwem Belgrano. Chociaż początkowo pokonał rojalistów w kilku bitwach, później poniósł ważną porażkę pod Vilcapugio
Mając niewiele czasu na odzyskanie sił, obie armie spotkały się ponownie w bitwie pod Ayohumą, 14 listopada 1813 r. Według historyków, kierunek Belgrano nie był odpowiedni, więc ponownie został pokonany. Wynik ten oznaczał koniec drugiej wyprawy do Górnego Peru..
Indeks artykułów
Rewolucja majowa, która miała miejsce w Buenos Aires 25 maja 1810 r., Zdołała ustanowić autonomiczny rząd na tym obszarze. Reakcją wicekróla Peru było nieuznanie go, a następnie zaatakowanie Górnego Peru w celu zjednoczenia go z jego namiestnikiem. Tym ruchem próbował powstrzymać niezależnych od przejęcia tego terytorium.
Po kroku porteños, powstania tego samego typu miały miejsce w Cochabambie i Oruro. W obu przypadkach przywódcy rebeliantów po pokonaniu rojalistów zaoferowali wsparcie Juncie de Buenos Aires..
Powstanie Armii Północy miało miejsce w czerwcu 1810 r., Kiedy Pierwsza Junta nakazała zorganizowanie wojsk do walki z Santiago de Liniers, byłym wicekrólem, który promował tak zwaną kontrrewolucję Kordoby w celu zakończenia roszczeń niepodległościowych..
Na dowódcę tego oddziału wojskowego wyznaczono Juana José Castelli, który poprowadził swoich ludzi z Buenos Aires do Kordoby, by stawić czoła Linierom. Jednak ten i reszta wodzów rojalistów uciekła wcześniej do Górnego Peru..
Pomimo tej próby ucieczki, Liniers został schwytany 6 sierpnia, a następnego dnia reszta przywódców ruszyła z tą samą siłą. W teorii więźniów należy wysłać do Buenos Aires, ale Castelli zdecydował się ich wszystkich rozstrzelać.
Armia patriotów kontynuowała podróż do Górnego Peru. W tym czasie, gdy rojalistyczne siły zbrojne próbowały stłumić różne bunty, wicekról postanowił wyznaczyć José Manuela de Goyeneche na dowódcę swojej armii..
Od tego momentu Armia Północy i siły wicekrólestwa starły się kilkakrotnie. Po zwycięstwie patriotów wydawało się, że konflikt odwróci się na ich korzyść, zwłaszcza gdy rządy regionu uznały Junta de Buenos Aires..
Jednak rebelianci, pozostając przez dwa miesiące nieaktywni w Potosí, dali rojalistom możliwość przegrupowania się. Tak więc 20 czerwca 1811 roku obie armie stanęły naprzeciw siebie w Huaqui, na granicy między Wicekrólestwem Peru a Río de la Plata. Rezultatem było wyraźne zwycięstwo rojalistów..
Po klęsce Huaqui dowództwo Armii Północy przeszło w ręce Manuela Belgrano. Rozkazy, które otrzymał nowy szef wojskowy, zakładały wycofanie się do Kordoby w celu jej obrony, gdyby rojaliści zamierzali zaatakować Tucumána.
Przed realistycznym posunięciem Belgrano zmobilizował swoją armię aż do dotarcia do Tucumán, 13 września 1812 r. Pomimo otrzymania nowych rozkazów wycofania się bez walki z rojalistami, wojsko zdecydowało się im sprzeciwić..
W ten sposób bitwa pod Tucumán miała miejsce 24 września i zakończyła się zwycięstwem żołnierzy Belgrano. Rojaliści musieli udać się do Salty. Armia Północna, z wysokim morale, maszerowała w kierunku tego miasta i wróciła, by pokonać wrogów.
Zarząd Buenos Aires zmienił zdanie przed zwycięstwami uzyskanymi przez Belgrano i nakazał mu kontynuowanie jego awansu. Jednak generał zachorował na malarię, a na dodatek jego armia była dość osłabiona.
Kiedy z trudem z powodu choroby udało mu się dotrzeć do Potosí, postanowił zaczekać na obiecane posiłki w Pampa de Vilcapugio. Tam 1 października 1813 roku został zaatakowany i pokonany przez rojalistów..
Chociaż powstanie niepodległościowe odniosło zwycięstwo w Buenos Aires, groźba, że wicekrólestwo Peru będzie próbowało odbić region, spowodowało, że Rada Zarządzająca zorganizowała armię, aby umocnić swoją sytuację..
Wyprawy do Górnego Peru zostały wysłane ze Zjednoczonych Prowincji Río de la Plata w ramach ich walki z hiszpańskim panowaniem..
Pomimo tego, że w tym czasie udało im się wygrać w Buenos Aires, nadal istniała groźba, że Wicekrólestwo Peru będzie próbowało odbić terytorium. Dlatego zorganizowali armię, aby wysłać ją do ówczesnej Królewskiej Audiencji w Charcas i pokonać rojalistów, którzy tam byli..
Strach przed patriotami Buenos Aires potwierdził się w czerwcu 1810 roku, kiedy to były wicekról Santiago de Liniers zorganizował powstanie w Kordobie, aby przywrócić władzę namiestnikowi..
Pierwsza wyprawa do Górnego Peru zakończyła się wielką klęską Armii Północy. Bitwa pod Huaqui spowodowała, że wojska niepodległościowe wycofały się najpierw do Potosí, a później do Jujuy.
Zarząd Buenos Aires, oprócz zwolnienia Catellego, zarządził nową wyprawę, która mogłaby osiągnąć swoje cele.
Zwycięstwo rojalistów w bitwie pod Vilcapugio nastąpiło zaledwie półtora miesiąca przed ponownym spotkaniem w Ayohúma. Pomimo pokonania Armii Północy, wicekrólestwo straciło wielu ludzi, oprócz wszystkich koni. To sprawiło, że Belgrano pomyślał, że mógłby ich definitywnie pokonać..
Manuel Belgrano, po porażce w Vilcapugio, 1 października 1813 roku, postanowił założyć swoją bazę w Macha. Jego celem była reorganizacja swoich wojsk, przy wsparciu władz Charcas Intendance i innych prowincji Górnego Peru..
Będąc jeszcze w Macha, Belgrano otrzymał wiadomość od innego generała-patrioty, Díaza Véleza, który poradził mu, aby nie próbował ponownie atakować rojalistów..
Jak wspomniano powyżej, sytuacja wojsk rojalistycznych również nie była zbyt dobra. Oprócz ofiar poniesionych w Vilcapugio, większość ludności w okolicy opowiadała się za patriotami, więc byli całkowicie odizolowani.
Do 29 października armia wicekróla pozostała w Condo-Condo. Tego dnia zdecydowali, że nadszedł czas na kolejną walkę i zmobilizowali się, aż 12 listopada dotarli na wzniesienie w pobliżu Ayohúmy..
Belgrano, podczas gdy armia królewska ruszyła, zorganizował plan. Chociaż większość jego oficerów wolała udać się do Potosí, aby się przegrupować, opowiadał się za jak najszybszym stawieniem czoła wrogom. W ten sposób rozkazał swoim ludziom maszerować w kierunku Ayohúmy.
Rojaliści postawili się wysoko w pobliżu pampasów, podczas gdy Belgrano umieścił swoich ludzi na równinie. 14 listopada 1813 r. Wojska wicekróla zaczęły z trudem schodzić. W tych momentach patrioci mieli okazję do ataku z przewagą, ale Belgrano nie wydał rozkazu..
Rojaliści byli w stanie dotrzeć na równinę i uzbroić swoją artylerię bez napotkania oporu. Ponadto udało im się zlokalizować w miejscu niewidocznym dla patriotów. Belgrano błędnie myślał, że atak nastąpi z innej pozycji.
Generał Pezuela, dowodzący rojalistami, opracował manewr, aby oszukać Belgrano, dzieląc jego wojska na dwa oddziały. Dzięki temu był w stanie go zaskoczyć, strzelając ze swojej artylerii do patriotów.
Dopiero w tym momencie Belgrano rozkazał swoim ludziom iść naprzód. Jednak trudno było im przekroczyć okopy, które wykopali w ramach obrony. Mimo to udało im się dotrzeć na niewielką odległość od armii rojalistów.
Kiedy wojska Belgrano przygotowywały się do ataku na swoich wrogów, manewr Pezueli się opłacił. Jeden z jego oddziałów, któremu udało się ukryć patriotów, zaatakował z flanki, nie pozostawiając patriotom innego wyboru, jak tylko próbę ucieczki lub poddania się..
Jedyną możliwością dla Belgrano była jego kawaleria, ale nie mógł nic zrobić przeciwko armatom i piechocie swoich wrogów..
Chociaż Belgrano pomógł niektórym uciekającym dotrzeć do bezpiecznego miejsca, nie miał innego wyjścia, jak nakazać wycofanie.
Szacuje się, że Armia Północy poprosiła o udział w bitwie około 200 żołnierzy, oprócz kolejnych 200 rannych i 500 jeńców. Wśród rojalistów zmarłych było także 200, a rannych 300.
Po klęsce Belgrano i reszta jego armii dotarli do Potosí. Przebywał w mieście przez dwa dni i 18 listopada obrał kurs na Jujuy.
Dzięki temu zwycięstwu rojaliści odzyskali prowincje Górnego Peru. Zagrożenie z tego obszaru nadal było głównym zagrożeniem dla niezależnych członków Río de la Plata.
Klęska pod Ayohúma oznaczała koniec drugiej kampanii Alto Peru. Belgrano został usunięty z dowództwa Armii Północy, a na jego miejsce wyznaczono San Martín.
Bitwa pozostawiła po sobie historię, która stała się legendą wśród patriotów, opowieść o dzielnych kobietach z Ayohúmy, popularnie zwanych „dziewczynami z Ayohúmy”..
Była to grupa kobiet, które poświęciły się pomocy żołnierzom rannym podczas bitwy. Niektórzy z nich nawet chwycili za broń, by bezpośrednio walczyć z rojalistami. Zgodnie z tradycją najwybitniejszym była kapitan María Remedios del Valle, którą nazywano Matką Narodu..
Rojaliści tylko przez kilka miesięcy korzystali z przewagi nadanej im po zwycięstwie. W 1814 r. Sytuacja zmieniła się na korzyść patriotów.
Plan Pezueli polegał na zbliżeniu się do Tucumán, aby odzyskać Kordobę, a później dotrzeć do Montevideo, miasta oblężonego przez rewolucjonistów. Rojalistyczny generał czekał na przybycie posiłków z Chile, aby zaatakować Buenos Aires i wykończyć niezależnych.
Klęska rojalistów na Florydzie spowodowała fiasko tego planu. Armia wicekróla nie miała innego wyjścia, jak wycofać się do Jujuy.
Jeszcze bez komentarzy