Plik biogeografia lub geografia biologiczna to główna podkategoria geografii, która stara się zrozumieć rozmieszczenie organizmów żywych na powierzchni Ziemi, wraz z badaniem społeczności tworzących środowisko geograficzne. Pozostałe gałęzie to geografia fizyczna i geografia człowieka.
Geografia biologiczna dzieli się na dwie główne dyscypliny: fitogeografię i zoogeografię, które są odpowiedzialne za badanie rozmieszczenia odpowiednio roślin i zwierząt. Inni autorzy wolą podzielić ją na biogeografię historyczną i biogeografię ekologiczną.
Biogeografia bada organizmy na różnych poziomach taksonomicznych, a także koncentruje swoje badania na różnych siedliskach i ekosystemach, w których występują organizmy..
Jest to nauka, która jest bezpośrednio związana z ewolucją biologiczną, ponieważ rozproszenie i rozmieszczenie organizmów jest wynikiem przeszłych wydarzeń kierowanych przez siły ewolucyjne. Wspierają ją również inne gałęzie biologii, takie jak m.in. ekologia, botanika czy zoologia..
Indeks artykułów
Biogeografię rozumiano w zupełnie inny sposób, zanim powstały idee ewolucyjne. Uważano, że gatunki miały wyjątkowe centrum boskiego stworzenia i stamtąd stopniowo się rozpraszały.
Początki biogeografii, jaką znamy dzisiaj, sięgają XIX wieku, wraz z badaniami Alfreda Russela Wallace'a. Ten wybitny przyrodnik proponuje namiestnictwo - oprócz opisu, równolegle z Karolem Darwinem, teorii doboru naturalnego.
Pojawienie się teorii ewolucyjnych ostatecznie zmieniło idee biogeograficzne, podobnie jak w innych gałęziach biologii. Później omówimy historię każdej gałęzi tej dyscypliny.
Rozmieszczenie istot organicznych od wieków fascynuje najwybitniejszych przyrodników. Odpowiedz na pytania takie jak: dlaczego większość torbaczy ogranicza się do granic Australii lub dlaczego niedźwiedzie polarne (Ursus maritimus) mieszkasz w Arktyce? oto niektóre z celów tej nauki.
Termin biogeografia pochodzi od greckich korzeni "bio„Co oznacza życie”geo„Co oznacza ziemię i”pisownia„Co oznacza wyryte lub wyrysowane. Rozumiejąc to w ten sposób, biografia oznacza naukę, która bada, gdzie żyją żywe istoty.
Zbadaj rozmieszczenie istot organicznych, nie tylko na poziomie przestrzennym, ale także czasowym. Oprócz dążenia do zrozumienia sił i procesów, które doprowadziły do wspomnianej dystrybucji.
Istnieją różne sposoby klasyfikowania subdyscyplin geografii biologicznej. Niektórzy autorzy oddzielają je ze względu na dziedzinę, na której koncentruje się badanie. Oznacza to, że jeśli badają zwierzęta, nazywa się to zoogeografią, podczas gdy badanie roślin nazywa się fitogeografią..
Dzięki brakowi ruchu roślin są organizmami łatwymi do zbadania. Podczas gdy różne sposoby poruszania się zwierząt nieco komplikują wiedzę o ich rozproszeniu.
Dlatego większość naukowców prowadzących badania w dziedzinie biogeografii woli przyjmować różne linie roślin jako cele badawcze..
Innym sposobem klasyfikacji tej dyscypliny są działy biogeografii historycznej i biogeografii ekologicznej. Pierwsza gałąź wykorzystuje trzy metodologie do wyjaśnienia rozmieszczenia organizmów: dyspersji, panbiogeografii i kladystyki.
Rozproszenie to stara idea oparta na ideach przyrodników z epoki wiktoriańskiej, takich jak te słynnego brytyjskiego przyrodnika Karola Darwina i jego kolegi Alfreda Wallace'a. Celem jest zbadanie organizmów jako pojedynczych taksonów.
Panbiogeografia została zaproponowana wraz z Croizat w XX wieku, argumentując, że badanie taksonów powinno być prowadzone jako zbiór (a nie na poziomie indywidualnym, jak proponuje dyspersalizm).
W latach 60. pojawiła się nowa dyscyplina, utworzona przez połączenie panbiografii i szkoły klasyfikacji taksonomicznej zaproponowanej przez niemieckiego entomologa Willi Henniga, zwanej kladyzmem. Z tego połączenia wyłania się kladystyczna biogeografia.
Z drugiej strony biogeografia ekologiczna stara się zrozumieć, w jaki sposób różne czynniki ekologiczne wpływają na rozmieszczenie gatunków..
Znalezione przez nas wzorce biogeograficzne opierają się głównie na ograniczeniach dotyczących rozprzestrzeniania się. Oznacza to, że istnieją różne procesy, które uniemożliwiają niektórym organizmom rozszerzenie zakresu ruchu do nowego miejsca lub zdolności do osiedlenia się w nowym miejscu..
Gdyby nie było ograniczeń w rozprzestrzenianiu się, znaleźlibyśmy wszystkie żywe istoty potencjalnie we wszystkich regionach planety, a wzorce przestrzenne (gdyby były obserwowane) byłyby całkowicie przypadkowe..
Aby zagłębić się w ten aspekt, musimy porozmawiać o niszy gatunku. Ta koncepcja ekologiczna stara się objąć czynniki biotyczne i abiotyczne miejsc, w których gatunek jest zdolny do przetrwania. W ten sposób nisza wyznacza obszary, w których gatunek może się rozproszyć, ponieważ nie może „opuścić” swojej niszy ekologicznej..
Nie ma wątpliwości, że działanie człowieka zmieniło rozmieszczenie pozostałych organizmów, dlatego obecność tego gatunku jest fundamentalną kwestią w biogeografii..
Rozmieszczenie istot organicznych służy jako dowód ich ewolucji. Darwin, podczas swojej podróży w Pies gończy, zauważyli, że rozmieszczenie zwierząt przebiegało według bardzo specyficznych wzorców.
Na przykład zdał sobie sprawę, jak rozmieszczenie zwierząt na Wyspach Galapagos było powiązane z występowaniem na kontynencie południowoamerykańskim, ale oba różniły się kluczowymi aspektami, znajdując niektóre gatunki endemiczne.
Kiedy gatunek kolonizuje niezamieszkany obszar (w tym przypadku archipelag), znajduje szereg niezamieszkałych nisz ekologicznych, a drapieżniki są na ogół rzadkie. W ten sposób gatunek może promieniować wieloma gatunkami, co nazywa się promieniowaniem adaptacyjnym..
Ponadto Darwin podkreśla wzorzec rozmieszczenia zwierząt, który nie miałby żadnego sensu, gdybyśmy nie zastosowali zasad ewolucji. Wszystkie te koncepcje były kluczem do rozwoju jego teorii.
W 2015 roku Murray i współpracownicy opublikowali w magazynie artykuł zatytułowany „Materiały z National Academy of Sciences w Stanach Zjednoczonych Ameryki„Który starał się zrozumieć rozmieszczenie chorób zakaźnych. Są one uważane za problem globalnego zainteresowania podmiotów medycznych i temat ten był bardzo mało zbadany.
W badaniu tym udało się wykazać, że ludzkie choroby zakaźne skupiają się w dobrze zdefiniowanych wzorach - w skali globalnej. Autorzy przeanalizowali ponad 187 chorób zakaźnych w 225 krajach i stwierdzili, że istnieją grupy przestrzenne, w których choroby są zlokalizowane.
Wynik był szokujący dla naukowców, ponieważ obecnie ludzie doświadczają istotnych wydarzeń, które doprowadziły do globalizacji. Mimo zjawiska globalizacji choroby zakaźne wydają się ograniczane głównie przez bariery ekologiczne.
Jeszcze bez komentarzy