Plik Fiński system edukacji ma jakgłównym celem jest zaoferowanie wszystkim obywatelom równych szans na uzyskanie wysokiej jakości edukacji. W edukacji nacisk kładzie się na naukę, a nie na testy lub egzaminy.
Nie ma ogólnokrajowych egzaminów dla uczniów szkół podstawowych. Jedyny egzamin ogólnokrajowy odbywa się na zakończenie szkoły średniej II stopnia. Zwykle przyjęcie na studia wyższe odbywa się na podstawie wyników tego egzaminu i testów wstępnych.
Edukacja w Finlandii jest jedną z najbardziej udanych na świecie, nie ma czesnego, a jej posiłki są w pełni dotowane. Fińska strategia osiągnięcia równości i doskonałości w edukacji opiera się na budowie kompleksowego systemu szkolnego finansowanego ze środków publicznych.
Częścią strategii było rozszerzenie sieci szkół, tak aby uczniowie mieli szkołę blisko swoich domów. Jeśli nie jest to możliwe, zapewniamy bezpłatny transport. Włączająca edukacja specjalna w klasie i wysiłki instruktażowe mające na celu zminimalizowanie słabych wyników są również typowe dla skandynawskich systemów edukacyjnych.
Inną jego najbardziej wyróżniającą cechą jest to, że uczniowie nie są zmuszani do odrabiania lekcji po lekcjach, aby mogli spędzać czas towarzysko i spędzać wolny czas.
Jeśli na pierwszy rzut oka dostrzeżemy jego strukturę, może przypominać strukturę dowolnego kraju, jednak to, co odróżnia go od innych, to sposób poczęcia ucznia i kadry nauczycielskiej..
Podobnie jak większość systemów edukacyjnych, fiński składa się według Ministerstwa Edukacji (2008) z edukacji przedszkolnej, podstawowej (podstawowej i średniej), średniej II stopnia (która obejmuje szkolenie techniczne) i wyższą (utworzoną przez uniwersytety i politechniki).
Dzieci rozpoczynają obowiązkową lub podstawową edukację w wieku siedmiu lat, która trwa dziewięć lat, podstawowa obejmuje sześć lat, a średnią trzy.
W tym okresie podstawowego szkolenia dzieci zostaną przeszkolone z różnych przedmiotów, które przygotują je do dalszej nauki.
W przeciwieństwie do innych krajów edukacja przedszkolna nie jest obowiązkowa, ale jest rozumiana jako prawo do oferowania miejsca w żłobku (International Institute of Approaches to Education, 2007).
Po ukończeniu szkoły podstawowej będą kontynuować naukę w szkole średniej II stopnia.
Jest to uważane za nieobowiązkowe i dzieli się na dwa: ogólny, trwający trzy lata (składający się z egzaminu końcowego) i szkolenie zawodowe, trwające trzy lata, które daje dostęp do wykonywania zawodu (OECD, 2003 w Międzynarodowym Instytucie Podejść do Edukacji, 2007).
Szkolnictwo wyższe jest oferowane na uniwersytetach i politechnikach. Jeśli chcesz uzyskać dostęp do studiów wyższych, musisz zdać egzamin końcowy w szkole średniej lub na studiach zasadniczych przygotowujących do zawodu..
Chociaż zdanie tego typu egzaminu uprawnia do podjęcia studiów wyższych, każdy instytut może skorzystać z testów potrzebnych do selekcji studentów. Na koniec należy pamiętać, że można uzyskać zarówno stopnie magisterskie, jak i licencjackie. (OECD, 2003 w Międzynarodowym Instytucie Podejść do Edukacji, 2007).
W Finlandii istnieją dwa języki urzędowe: fiński i szwedzki. Dlatego jako oficerowie przejdą szkolenie i będą korzystać zarówno na wszystkich poziomach systemu edukacji..
Poniżej jako zarys przedstawiamy Strukturę Fińskiego Systemu Edukacji:
Źródło: Ministerstwo Edukacji, 2008
Na pierwszy rzut oka może się nam wydawać, że jest to system edukacyjny taki jak inne. Co zatem sprawia, że jest to jeden z najbardziej wydajnych i skutecznych według raportu PISA? (OECD, 2006 w Enkvist, 2010). Oto niektóre cechy, które sprawiają, że ten system edukacyjny jest pomyślany jako jeden z najlepszych na świecie (Robert, 2007).
Oto udane cechy fińskiej edukacji pod względem studentów:
Fiński system edukacyjny charakteryzuje się zrozumieniem, że uczeń, który jest szczęśliwy w klasie i czuje się komfortowo, biorąc pod uwagę fakt, że może uczyć się we własnym tempie, łatwiej przyswaja niezbędną mu wiedzę..
Fiński system edukacji rozumie, że uczniowie w szkole muszą czuć się jak w domu. Innymi słowy, jego priorytetem jest zapewnienie ciągłości między nimi, a w tym celu jego obiekty są uwarunkowane, aby sprzyjać temu poczuciu..
Miejsca do pracy są wygodne, korytarze udekorowane są pracami dzieci, a nawet ich kolorystyka jest ciepła. Ponieważ szkoły zwykle nie są zbyt duże, zarówno wychowawca, jak i dyrektor znają swoich uczniów.
Relacja między nauczycielami i uczniami polega na zażyłości i szacunku. Nauczyciele są zmotywowani i starają się pomóc swoim uczniom w nauce. Mogą również nałożyć kary od półgodzinnego relaksu na dziecko, które miało złe zachowanie, do zawieszenia na trzy miesiące.
Podobnie jak w wielu systemach edukacyjnych, przed wejściem do etapu obowiązkowego celem jest rozbudzenie takich umiejętności, jak ciekawość u dzieci. Tylko rano i w atrakcyjny sposób.
Jeśli dziecko nie idzie w takim tempie, jak reszta kolegów z klasy, ma możliwość wczesnej nauki (6 lat), a nawet za zgodą rodziców może pozostawić je do 8 lat w kształceniu nieobowiązkowym do są gotowi do nauki czytania.
Żadne dziecko nie może powtarzać klasy, ponieważ jest to zabronione przez prawo; chociaż może się to zdarzyć wyjątkowo. Aby tego uniknąć, tworzone są grupy dzieci z tą trudnością, a nawet asystenci są wysyłani na zajęcia.
Harmonogram został opracowany zgodnie z rytmem biologicznym. Kiedy kończy się szkoła obowiązkowa, w wieku 16 lat, sesje trwają 45 minut i są połączone z 15-minutowymi przerwami na odpoczynek, podczas których uczniowie mogą robić, co chcą..
Fiński system edukacyjny charakteryzuje się systemem zdolnym do wykrywania wszelkich zaburzeń lub trudności w nauce. Od najmłodszych lat w edukacji nieobowiązkowej uczniowie przechodzą różne testy, aby wykryć ewentualne problemy w nauce.
Jeśli tak, to te dzieci uczęszczają do szkoły podstawowej w klasach specjalistycznych, w których jest pięciu uczniów i nauczyciele wyspecjalizowani w tym samym ośrodku, co pozostałe dzieci..
W przypadku drobnych problemów całkowite włączenie dziecka odbywa się za pomocą wszystkich niezbędnych do tego środków. We wszystkich ośrodkach można znaleźć wyspecjalizowanych nauczycieli.
Na etapie obowiązkowym (podstawowym i średnim) liczba uczniów w klasie nie przekracza 25, chociaż norma jest taka, że nie powinno ich być więcej niż 20. W przeciwieństwie do innych krajów, są asystenci edukacyjni, którzy pomagają nauczycielowi głównemu zarówno w materiale. na przykład z uczniami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
W szkołach średnich jest doradca dla 200 uczniów. Dzięki temu możesz służyć im wszystkim wydajnie i skutecznie. Wszyscy przebywają w tym samym ośrodku i muszą być odwiedzani co najmniej dwa razy w roku przez każdego ucznia.
Uczniowie zwykle pracują w zespołach lub samodzielnie. Podczas gdy kadra nauczycielska, jako kolejny zasób, jest zaangażowana w motywowanie ich do udziału i pozostania aktywnym w wykonywanych działaniach..
Centra wyróżniają się tym, że mają półki pełne książek, a także projektory, komputery, telewizory ... Uczniowie są stale zachęcani do wykorzystywania wszystkiego, co jest w ich zasięgu, do budowania wiedzy.
W Finlandii uczniowie mogą wybierać stopniowo i w zależności od ich dojrzałości. Na przykład w szkolnictwie podstawowym język, którego należy się nauczyć, lub przedmioty fakultatywne lub fakultatywne.
Mogą wybrać sposób kształcenia, rozwijając w ten sposób swoją autonomię i poczucie odpowiedzialności za studia. Ta szeroka autonomia, z której korzystają uczniowie szkół średnich, przygotowuje ich do dalszego kształcenia.
Uczniowie nie są oceniani na podstawie liczb ani ocen. Prawdą jest, że w wieku 9 lat przechodzą ocenę, ale ma ona cechy określone powyżej. Później nie ma oceny aż do 11 roku życia.
Dlatego, mając brak ocen jako takich, każdy student może uczyć się we własnym tempie bez napięcia. Finlandia zdecydowała się na ciekawość, która charakteryzuje dzieci, więc ocenianie byłoby błędem.
Oceny jako takie pojawiają się w wieku 13 lat i są następnie aktualizowane za pomocą klas od 4 do 10. Na niektórych poziomach egzaminy odbywają się co sześć tygodni. Dlatego ewaluacja kieruje się oceną tego, co student wie, co go stymuluje i motywuje..
Kiedy już zobaczymy, jak Finlandia radzi sobie z edukacją swoich uczniów, zobaczymy klucze do sukcesu jej nauczycieli:
Pomimo tego, że praca dydaktyczna jest tak samo płatna jak w innych krajach europejskich, zawód nauczyciela jest wysoko ceniony przez społeczeństwo.
Szacunek ten pojawia się, biorąc pod uwagę wagę, jaką kraj przywiązuje do ich edukacji oraz poczucie, że nauczyciele są ekspertami. Nauczyciele czują, że służą dzieciom, więc istnieje początkowa motywacja.
Uwzględnia zarówno kompetencje dyscyplinarne, jak i teoretyczne, ale także koncepcję wykształcenia, którą ukształtowali na temat swojego zawodu, a także wiedzę, którą mają o swoim dzieciństwie.
Nauczyciele stacjonarni, oprócz trzyletniego doświadczenia jako asystenci, muszą zdać „egzamin maturalny”. Kiedy już go zdobędą, będą mogli pojawić się na wybranym przez siebie kierunku edukacji. Później przejdą różne testy i wywiady.
Nauczyciele specjalizujący się w danym przedmiocie muszą uzyskać tytuł magistra w danej dyscyplinie i studiować pedagogikę na rok lub dwa lata. Aby dostać się na uczelnię, muszą zdać te same testy, co poprzednie.
Gdy mają już dyplom, muszą znaleźć pracę, w związku z czym za rekrutację odpowiadają gminy wraz z ośrodkami. Zarówno dyrektorzy, jak i uczestniczące w nich komitety mogą wpływać na decyzję w oparciu o swoje projekty i potrzeby..
Nauczyciele mają do dyspozycji szereg materiałów gotowych do wykorzystania w swoich klasach. W odróżnieniu od innych krajów zajęcia są wygodne i obszerne, wyposażone w materiał multimedialny.
Fińscy nauczyciele mają prawdziwą swobodę pedagogiczną, a także autonomię w nauczaniu. Dlatego są zmotywowani na co dzień.
Kadra dydaktyczna jest związana z uniwersytetem, ponieważ uczestniczy w szkoleniu studentów, którzy są szkoleni jako nauczyciele, a nawet interweniują na uniwersytecie, jeśli to konieczne.
Nauczyciele są regularnie szkoleni, aby zapewnić swoim uczniom wysokiej jakości edukację w szkołach. Szkolenie to może być dobrowolne lub sugerowane przez dyrektorów ośrodków w drodze dialogu.
Ponadto państwo prowadzi szkolenia służbowe w dziedzinach, które są konieczne lub mają duże znaczenie..
Specjaliści mogą również ubiegać się o fundusze na poprawę ich szkolenia. Z tego, co zostało powiedziane, wychowawców rozumie się jako ważną część edukacji, dlatego szczególne znaczenie przywiązuje się do ich szkolenia (Ministerstwo Edukacji i Kultury, 2013).
Jeszcze bez komentarzy