Borowik jest rodzajem grzybów Basidiomycota z rodziny Boletaceae charakteryzujących się owocnikiem z wewnętrzną częścią (kontekstem) białymi lub bladożółtymi, żółto-brązowymi lub zielono-brązowymi zarodnikami i gładką powierzchnią, siatkową stopą i poszerzoną podstawą, z płaszczem pokrywającym pory rurek niedojrzałych organizmów.
Do ostatnich lat mikolodzy włączyli do tego rodzaju ponad 300 gatunków grzybów, które charakteryzowały się występowaniem porów zamiast płatków w błony dziewiczej. Jednak ostatnie badania wykazały, że rodzaj był polifiletyczny, dla którego został przedefiniowany, a większość gatunków została przeniesiona do innych rodzajów.
Są szeroko rozpowszechnione i wszystkie tworzą zespoły typu mikoryzowego z różnymi gatunkami roślin. Są to wzajemne skojarzenia symbiotyczne, to znaczy zgłaszają korzyści zarówno dla grzyba, jak i rośliny zaangażowanej w związek..
Rodzaj ma ponad 100 gatunków grzybów, z których niektóre są jadalne, a inne nie. Wśród gatunków jadalnych są słynne borowiki, natomiast wśród gatunków niejadalnych są jedne trujące, a inne po prostu nieprzyjemne w smaku..
Gatunki jadalne nie tylko dobrze smakują, ale także dostarczają znacznych ilości witamin, niezbędnych aminokwasów, minerałów, błonnika, a niektóre mają nawet właściwości lecznicze, które wzmacniają układ odpornościowy i pomagają zapobiegać niektórym chorobom..
Indeks artykułów
Plik Borowik Są to grzyby o owocniku w kształcie grzyba, z dobrze rozwiniętą mięsistą czapeczką i stopą. Kapelusz jest ogólnie mały, choć wyjątkowo u niektórych gatunków może osiągnąć około 35 centymetrów średnicy. Jego kształt może być półkulisty u młodych okazów do wypukłego u dorosłych..
Cechą charakterystyczną rodzaju (choć nie jest on wyłączny) jest obecność błony dziewiczej złożonej z rurek o jasnych kolorach i połączonych ze sobą. Rurki, w starszych organizmach, otwierają się na zewnątrz przez pory, które mają różne kształty, mogą mieć kąty lub być okrągłe lub eliptyczne.
U młodszych organizmów pory błony dziewiczej pokryte są płaszczem. Rurki błony dziewiczej tworzą mniej lub bardziej zwartą tkankę i na ogół łatwe do oddzielenia od miąższu kapelusza..
Skórka ma zróżnicowaną kolorystykę, ale generalnie ma niuanse, ma gładką teksturę i jest pozbawiona śladów volvy.
Łapa lub trzon jest mięsisty i może mierzyć do 12 cm, ale na ogół ma nieco mniej niż połowę tej długości, a jego średnica może dochodzić do 5 cm. Na ogół jest usieciowany i nie ma pierścienia.
U niektórych gatunków trzon może być poszerzony, a nawet tak szeroki jak kapelusz, przy czym grzyby nabierają pulchnego wyglądu..
Zwykle zarodniki są gładkie i żółtobrązowe lub zielonkawo-brązowe..
Wszystkie gatunki z rodzaju tworzą zespoły podobne do ektomikoryzy z różnymi gatunkami roślin.
Borowik to rodzaj grzybów Basidiomycota należących do rzędu Boletales i rodziny Boletaceae. Grzyby z tej rodziny charakteryzują się brakiem blaszek, a błona dziewicza jest utworzona przez rurki, które otwierają się przez pory..
Rodzaj został opisany przez Linneusza w 1753 r. Jako zawierający wszystkie grzyby posiadające pory zamiast blaszek w błony dziewiczej, jednak z biegiem czasu ta cecha udowodniła, że nie wystarczy zdefiniować rodzaju, dlatego stał się grupą polifiletyczną, składa się z ponad 300 gatunków.
Niedawno, dzięki biologii molekularnej i badaniom filogenetycznym, określono rodzaj i około dwie trzecie gatunku przestawiono na inne rodzaje.
Płeć Borowik, W ścisłym tego słowa znaczeniu uformowały go więc grzyby, które oprócz tworzenia porów zamiast płatków w błony dziewiczej, u młodych organizmów mają je przykryte płaszczem, a ich trzon jest usieciowany i poszerzony u podstawy..
Wśród nowych i / lub wskrzeszonych rodzajów do relokacji wykluczonych gatunków Borowik są to na przykład: Suillus, Xerocomus, Leccinum, Tylopilus, Baorangia, Buchwaldoboletus, Butyriboletus, Caloboletus, Hemileccinum. Imleria Y Rubroboletus.
Tradycyjnie mikolodzy podzielili rodzaj na następujące sekcje:
Zawiera jadalne gatunki i słodki smak, na przykład z siatkową stopą na górze i porami białej błony dziewiczej Borowik szlachetny, B. pinophilus, B. aereus Y B. reticulatus.
Gatunki w tej sekcji mają żółte pory, aw niektórych z nich miąższ zmienia kolor na niebieski po przecięciu z powodu obecności substancji zwanej borowikiem. Jego smak jest gorzki. Na przykład Boletus calopus Y B. radicans.
Podobnie jak grzyby z sekcji Calapodes, te w tej sekcji mają żółte pory, a niektóre mogą zmienić kolor na niebieski po pokrojeniu, ale ten niebieski jest mniej intensywny. Ma słodki smak. Przykłady: Boletus appendiculatus, B. regius Y B. flesneri, pośród innych.
Gatunki o bardzo intensywnych żółtych porach, niektóre z nich mogą wydzielać pociski. Stopa nie jest siatkowa. Niektóre gatunki mogą zmienić kolor na niebieski po dotknięciu. Smak i zapach są przyjemne. Wśród gatunków znajdujących się w tej sekcji są Boletus fragrans (w tym momencie Zapachy Lanmaoa) Y B. aemilli.
Obejmuje gatunki trujące, z czerwonymi porami i białawą lub różową czapką, która nie zmienia koloru na niebieski po dotknięciu, ale po przecięciu. Niektóre gatunki w tej sekcji, takie jak Boletus satanas, zostały przeniesione do innych gatunków.
Grzyby z błoniastą stopą, czerwonymi porami i skórzastym brązowym kapeluszem, który zmienia kolor na niebieski po dotknięciu, ale potem zmienia kolor na czarny. Na przykład, Boletus luridus, B. torosus Y B. purpureus, pośród innych.
Mają czerwone lub żółte pory i niesieciowaną stopę, np Boletus erythopus Y B. queleti, na przykład.
Gatunek Borowik Ze względów użytkowych można je podzielić na dwie duże grupy, jadalne i niejadalne. Gatunki jadalne to jedne z najpopularniejszych grzybów kuchni międzynarodowej..
W większości przypadków jest lekko wędzony, a niektóre gatunki wydzielają bardzo atrakcyjny zapach. Borowik szlachetny, Jako główny przedstawiciel tej grupy został skatalogowany par excellence jako grzyb dziki przez prestiżowych międzynarodowych szefów kuchni.
Spośród gatunków niejadalnych niektóre z nich są uważane za takie ze względu na ich nieprzyjemny smak, generalnie bardzo gorzki. Jednak są też gatunki, które wykazują pewien stopień toksyczności. Chociaż prawdą jest, że żadnego z nich nie uważa się za śmiertelny, mogą powodować bardzo silny dyskomfort w jelitach.
Gatunek Borowik są przystosowane do rozwoju w różnych typach gleb, chociaż wykazują skłonność do kwaśnych gleb o dużej wilgotności. Występują obficie w lasach iglastych oraz w lasach liściastych takich gatunków jak dąb, buk i kasztan.
Ponieważ mikoryzy zakładają z różnymi gatunkami drzew, nie rozwijają się na obszarach suchych ani na terenach górskich pozbawionych roślinności nadrzewnej..
Mają przedstawicieli praktycznie we wszystkich krajach świata, jednak częściej występują na półkuli północnej, zarówno w Ameryce, jak iw Europie i Azji..
Wszystkie gatunki Borowik ustanowić ektomikoryzowe związki wzajemne z korzeniami drzew. Są to zespoły, w których grzybnia grzyba wytwarza silnie rozgałęzioną sieć strzępek, która będzie rosła wokół korzeni drzew, tworząc strukturę zwaną płaszczem..
Ten płaszcz wystaje strzępki w kierunku korzeni rośliny, które nie wnikają do wnętrza komórek korzeni, ale rosną między nimi, tworząc strukturę zwaną siecią Hartiga. W tej sieci nastąpi wymiana wody, składników odżywczych i innych substancji między oboma członkami stowarzyszenia..
Znany pod nazwą biletu Szatana, jest to gatunek Borowik uważany za bardziej toksyczny. Obecnie gatunek ten został przeniesiony do rodzaju Rubroboletus. Spożywany na surowo powoduje poważne zaburzenia żołądkowo-jelitowe, które w żadnym wypadku nie są śmiertelne. Po ugotowaniu traci toksyczność, ale pozostaje niestrawna.
Gatunek ten jest typowy dla umiarkowanych regionów Europy i prawdopodobnie Ameryki Północnej, gdzie najlepiej rozwija się na wapiennych glebach lasów liściastych. Charakteryzuje się występowaniem kapelusza do 30 cm, początkowo półkulistym, a następnie wypukłym..
Pory błony dziewiczej są początkowo żółte, zmieniając kolor na pomarańczowy, a następnie czerwony, gdy grzyb dojrzewa. Stopa jest krótka i pulchna, koloru czerwonego, który po dotknięciu zmienia kolor na niebieski.
Gatunki Rubroboletus dupainii, R. legaliae, R. lupinus, R. pulchrotinctus, R. rhodoxanthus, R. rubrosanguineus które wcześniej znajdowały się w gatunku Borowik, wszystkie są również toksyczne i powodują zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Jego spożycie wywołuje zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Gatunek ten, pochodzący ze wschodnich Stanów Zjednoczonych i Meksyku, rośnie w skojarzeniu mikoryzowym z drzewami z terenów zalesionych, takich jak drzewa iglaste. Ma ciemnoczerwoną lub fioletową czapkę o średnicy do 12 centymetrów i jest mocno wypukła.
Pory są również ciemnoczerwone. Stopa ma długość do 6 cm i średnicę 2 cm, prawie w całości pokryta jest ciemnoczerwoną siateczką. Wszystkie grzyby mogą szybko zmienić kolor na niebieski po dotknięciu lub pokrojeniu.
Obecnie nazywany Imperator luteocupreus. Ma aksamitną skórkę, żółtą lub pomarańczową, która z czasem nabiera fioletowych tonów. Pory są żółte do czerwonawych i zmieniają kolor na niebieski w dotyku. Stopa jest spuchnięta, usieciowana czerwonawo-purpurowo-czerwona w pobliżu podstawy.
Inne gatunki Borowik które zostały przeniesione do rodzaju Imperator Oni są Borowik rhodopurpureus Y Boletus torosus.
Gatunek ten jest jednym z najbardziej cenionych dzikich grzybów w międzynarodowej wykwintnej kuchni. Otrzymuje kilka popularnych nazw, w tym borowiki i grzyby dyniowe. Kapelusz może mieć do 20 cm średnicy, a jego długi trzonek może osiągnąć tę samą długość.
Kapelusz jest mięsisty, solidny, początkowo w kształcie półkuli, a następnie wypukły; jego początkowe zabarwienie jest mniej więcej ciemnobrązowe, z jaśniejszą krawędzią, kolory nieco ciemnieją wraz ze starzeniem się organizmu.
U młodych organizmów pory są zamknięte i mają biały lub lekko szarawy kolor. Po otwarciu są żółte, a następnie zmieniają kolor na zielony.
Gatunek ten tworzy ektomikoryzę z sosnami. Jego smak przypomina orzechy laskowe i jest spożywany zarówno w postaci świeżej, jak i w puszce..
Gatunek spożywany na surowo, gotowany, świeży lub suszony, o przyjemnym zapachu. Jest to solidny i duży grzyb, z kapeluszem osiągającym 30 cm średnicy, początkowo półkulistym, a następnie wypukłym lub nieco spłaszczonym. Marginesy są płaskie lub nieco zakrzywione.
Skórka jest gładka, lekko aksamitna. Nie oddziela się łatwo od mięsa, ma kolor mahoniowy lub czerwono-brązowy i nie zmienia koloru na niebieski po dotknięciu.
Łodyga może być grubsza niż kapelusz, szczególnie u młodszych okazów, z jasnożółtym kolorem, który później zmienia kolor na czerwono-brązowy.
Rurki są białe, odłączalne, zmieniają kolor na żółty lub oliwkowozielony. Pory są początkowo zamknięte i mają białawy kolor, a po otwarciu uzyskują zielonkawo-żółty kolor.
Gatunek ten tworzy mikoryzę z różnymi gatunkami drzew, głównie sosną i bukiem..
Powszechny gatunek europejski występujący w lasach liściastych na całym kontynencie, gdzie tworzy zespoły mikoryzowe z dębami. Szczególnie obficie występuje we Francji. Otrzymuje wspólną nazwę borowik siatkowy lub borowik letni, tę ostatnią nazwę, ponieważ owocniki pojawiają się w miesiącach letnich..
Kapelusz może przekroczyć 35 cm średnicy, pokryty jednolitym i aksamitnym ciemnobrązowym naskórkiem, z bulwiastą, opuchniętą stopą, która może przekraczać średnicę kapelusza, bez pierścienia.
Mięso jest białe i gęste, zwarte, o przyjemnym zapachu. Gatunek ten jest atakowany przez różne gatunki owadów, które żywią się jego mięsem. Zarodniki są oliwkowozielone.
Przyjemnie smakujący grzyb, który rośnie w Ameryce Północnej, a także w Europie Środkowej i Południowej. Owocnik pojawia się między jesienią a latem, w lasach takich gatunków jak między innymi dąb, kasztanowiec, dąb ostrolistny..
Kapelusz jest wypukły, lekko rozszerzany, o wymiarach do 20 cm średnicy, w kolorze ciemnobrązowym, podczas gdy stopa jest jaśniejsza i może mierzyć do 8 cm długości i 1,5 średnicy..
Jeszcze bez komentarzy