Plik braminizm Jest to starożytna tradycja religijna sięgająca 900 roku pne. C. Ma swoje korzenie w wedyzmie, linii religijnej, która ma najstarsze teksty o religii w Indiach. Pisma te nazywane są „Wedami” i wywarły wpływ na późniejsze warstwy religijne, takie jak hinduizm.
Termin braminizm oznacza szacunek dla brahmana, siły lub bóstwa, który mówi o absolutnym istnieniu rzeczywistości. Wynika to również ze społecznego znaczenia samych praktykujących braminizm, uznanych za kastę braminów..
W Upaniszadach, zbiorze tekstów, które są często uważane za część Wed, Brahman jest zdefiniowany jako duchowe centrum nieskończonego i zmieniającego się wszechświata. To uniwersalne jądro ma charakter wiecznego, nieredukowalnego, świadomego, wszechobecnego i nieograniczonego. Braminizm jest główną linią obecnych wyznawców wedyzmu, a jego koncepcje i filozofia ukształtowały podstawy hinduizmu..
Braminizm nieustannie kwestionuje, w swoich koncepcjach, co jest związane z tym, co jest rzeczywistością, ważność czasu, istnienie bytu, świadomości i pochodzenia lub zasady wszystkiego, co istnieje. Brahman jest postrzegany jako uniwersalna rzeczywistość, w której występuje istnienie.
W ramach braminizmu pojęcie istnienia wykracza poza czas i nie jest postrzegane w sposób liniowy, dlatego rodzi koncepcje dotyczące rzeczywistości, która istnieje, istniała i będzie istnieć jako rzeczy, które wykraczają poza czas..
Braminizm ma swoje korzenie w epoce wedyjskiej, która sięga 1500 roku pne. C do 500 pne w północnych Indiach. Cywilizacja doliny Indusu, składająca się z Indo-Aryjczyków o aryos (szlachta), ugruntowali Wedyzm w swoim społeczeństwie. Oddawali cześć naturze poprzez rytuały i modlitwy. Wierzyli w Sanatana Dharma (wieczny porządek życia).
Z Wed wywodzi się idea brahmana, uniwersalnej rzeczywistości. Z drugiej strony braminizm rozwija się, gdy cywilizacja Aryjczyków jest osadzona w regionach zasilanych przez rzekę Ganges, a także w transferze na południe Indii.
W przeciwieństwie do wedyzmu, braminizm przyjął inne księgi poza świętymi tekstami Wed. Napisane, takie jak książki prawnicze Dharmaśastra, mityczne eposy i inne nie-wedyjskie pisma święte, takie jak Purany (ogromny zbiór indyjskiej literatury związanej z tradycjami, mitami, historią), są częścią pisemnych odniesień do religii.
Po pierwsze, brahman jest postrzegany jako wszechobecna, wieczna, uniwersalna prawda, jako główna przyczyna wszystkiego, co się porusza lub się nie porusza. Inną ważną koncepcją jest Atman, czyli dusza, która jest uważana za źródło życia ludzi..
Dusza lub Atman jest ściśle związana z Brahmanem i zgodnie z wierzeniem, dusza istoty ludzkiej jest równa duszy Brahmana, więc w głębi duszy każda żywa istota posiadająca duszę jest w stanie brahmana i posiada wszystkie jej atrybuty.
Braminizm jest w dużej mierze oparty na duchowości metafizycznej, więc wiele jego koncepcji dotyczy kwestii wykraczających poza fizyczne środowisko..
W ramach braminizmu powstał również system kastowy, o którym mówi się, że jest produktem stworzenia brahmana:
W braminizmie figura brahmana jest ustanowiona jako główne bóstwo, to, które jest twórcze i które z kolei nigdy nie zostało stworzone. Później, wraz z pojawieniem się hinduizmu około 500 rpne, kult zaczął się również skupiać na innych bóstwach, takich jak Śiwa i Wisznu.
Bóg Shiva, znany również jako Mahadeva, jest dziś jedną z głównych postaci hinduizmu. Znany jako „Niszczyciel”, jest częścią najwyższych twórców, obrońców i transformatorów wszechświata..
Z kolei bóg Wisznu jest znany jako „Konserwator” i jest również czczony jako istota najwyższa. Jest obrońcą zasad dharmy (porządku, który umożliwia życie i istnienie wszechświata), ich obrońcą w obliczu chaosu i zniszczenia.
Po powstaniu hinduizmu i koncepcji Brahmana, Śiwy i Wisznu jako najwyższych bogów, ustanowiono trójcę bramińską lub hinduską, znaną również jako „trimurti”.
Ta trójca uosabia kosmiczne funkcje wszechświata w zakresie tworzenia, ochrony i niszczenia. Brahman jest pomyślany jako stwórca, Wisznu jest bóstwem o charakterze ochrony, a Shiva - niszczycielem. Istnieje również koncepcja Dattatreya, jako uosobienie trzech bogów w jednej istocie.
Plik trimurti mówi o trzech siłach, które utrzymują uniwersalną równowagę, która jest możliwa tylko przy obecności świętej trójcy. Plik trimurti Nie jest to koncepcja, którą wcześniej zajmowali się bramini, ale wywodzi się z wpływu braminizmu na hinduizm.
Braminizm ma swoje korzenie w pismach wedyjskich, jednak nie jest uważany za to samo, co wedyzm, ponieważ jako święte prawdy zawarł inną wielką różnorodność tekstów, z których niektóre nie są związane z tradycją wedyjską. Główne święte teksty, na których opiera się braminizm, to:
Są wspaniałą kompilacją pism religijnych ze starożytnych Indii. Jak do tej pory są najstarszym kompendium sanskryckich tekstów o indyjskiej działalności religijnej, datowanym na 1000 lat pne. C. Jego treść obejmuje mitologię, wiersze, modlitwy i święte procedury.
Wedy są związane z cywilizacją Aryjczyków z Azji Środkowej, którzy wyemigrowali w głąb subkontynentu indyjskiego. Autorzy Wed nie są na pewno znani, jednak znaczenie tych tekstów zawsze stanowiły idee nad ich autorami.
W podstawowych pismach wedyjskich są Samhita, które są wymienione jako najstarsza sekcja. Są podzielone na cztery części:
-Rig-Veda. Zawiera hymny pochwalne opracowane w celu recytacji. Jest podzielony na dziesięć książek, zwanych „mandalami”.
-Sama-Veda. To zestaw melodii stworzonych do śpiewania.
-Jadźurweda. Mówi o formułach ofiarnych liturgii, czyli o czynnościach dokonywanych w czasie sprawowania kultu religijnego.
-Atharva-Veda. Ten, który zawiera magiczne formuły. Jej treść jest w dużej mierze folklorystyczna i dotyczy magii oraz zaklęć.
Jest częścią czterech gatunków pisarstwa, które składają się na Wedy. W jego treści kwestionowane są aspekty związane ze związkiem między ludzkością a kosmosem. Jest to jeden z tekstów, który ma największy wpływ na późniejsze wyrażenia religijne i wzbudził większe zainteresowanie niż jakiekolwiek inne pisma wedyjskie..
Upaniszada stanowi ostatnią lub końcową część Wed. Jego treść była jedną z fundamentalnych podstaw tradycji hinduskiej. Pierwsze teksty składające się na Upaniszadę pochodzą z około 500 roku pne. do.
Jest to seria tekstów, które dotyczą praw rządzących ludzkim zachowaniem, czyli dharmy. Są napisane prozą i wierszem. Dharmasutra zawiera podstawowe zasady dotyczące relacji międzyludzkich oraz ich relacji z Państwem.
Z jednej strony ma to również związek z prawami w praktykach ekonomicznych i religijnych, z drugiej zaś ze sprawami związanymi z kastami i więzami społecznymi..
Stanowi podstawę prawa rodzinnego hinduizmu zarówno dla tych, którzy mieszkają w Indiach, jak i poza nimi. Dharmasastra jest szeroko znana ludziom dorastającym w tradycyjnym środowisku hinduskim.
W jej pismach są ustalone pewne twierdzenia, takie jak znaczenie cła nad prawem. Mówi też o pozycji kobiet, które zawsze muszą pozostawać pod opieką męskich krewnych. Między innymi stanowi również, że państwo jest odpowiedzialne za ochronę materialną i moralną wszystkich ludzi..
Jest to zbiór starożytnych pism świętych związanych z tradycjami. Składa się z legend, mitów i genealogii z różnych okresów historii. Ma charakter encyklopedyczny i porusza tematy takie jak kosmos, bogowie, królowie, bohaterowie, astronomia, medycyna, filozofia i nie tylko..
Zgodnie z tradycją mówi się, że Purany dotykają aspektów lub głównych znaków, takich jak stworzenie wszechświata, genealogia bogów i patriarchów, królestwo pierwszych ludzi zwanych „manusami” czy historia dynastii słonecznej i księżycowej. ..
Braminowie jako kasta o wysokiej pozycji, byli kiedyś głównymi wykonawcami lub przewodnikami rytuałów. Wiele obrzędów praktykowanych od czasów starożytnych, które nadal obowiązują, pochodzi z wedyjskiej epoki Aryjczyków. Wśród niektórych starożytnych obrzędów wyróżniają się:
Obrzędy obejmują pojęcie istnienia i odnoszą się do ludzi od urodzenia do śmierci. W starożytności praktykowano je w domu. Były to ofiary składane bogom i składane na zlecenie.
Wśród ofiar znalazło się nie tylko spalenie lub rytualne zabijanie zwierząt domowych, takich jak krowy, kozy czy konie, ale także ofiary takie jak masło, płatki zbożowe, mleko i inne.
Te ofiary zostały złożone świętemu ogniu znanemu jako gārhapatya, co oznacza „ogień właściciela domu”..
Wiele z tych rytuałów było praktykowanych na podstawie narodzin, ślubów lub aktów pogrzebowych.
Byli to ci, którzy byli poza sferą domową. O wiele bardziej rozbudowany. Jednym z najbardziej znanych jest poświęcenie maveda, lub ofiara z konia. Były zlecane głównie przez przywódców małych terytoriów lub królestw.
W rytuale maveda, po każdym rytuale związanym z władzą, takim jak koronacja, przywódca zlecił rytuał ofiary z konia, aby poprosić bogów o dobrą ścieżkę dla swojego imperium, męskiego potomstwa i zwycięstw bojowych..
Czas trwania tego rytuału wynosił około jednego roku. Inwestycja ekonomiczna była kiedyś duża. Wykorzystano około stu koni, ogiera i towarzystwo młodych wojowników.
Braminowie jako kasta cieszą się wielkim prestiżem od czasów starożytnych. Mieli nawet wpływy w innych dziedzinach, poza tradycyjnymi religijnymi, takimi jak polityka, zajmowanie stanowisk doradców czy ministrów władców..
Członkowie tych kast zajmują stanowiska kapłanów i odpowiadają za obrzędy w świątyniach i domach. Braminowie przewodniczą wielu ceremonialnym aktom, takim jak pogrzeby czy śluby.
W społeczności bramińskiej pozostała koncepcja czystości, która jest zwykle utrzymywana w przepisach, które mają zastosowanie do praktykujących. Niektórzy mają do czynienia z dietą i kontaktem z innymi kastami.
Większość grup bramińskich ma strukturę reguł, których należy przestrzegać lub pewne typy zachowań, które muszą przyjąć. Na przykład wielu z nich jest stricte wegetarianami.
Nie wolno im także kontaktować się z niektórymi materiałami, które mogą być uznane za „nieczyste”, jak np. Skóry zwierzęce lub skórki, lub obchodzić się z nimi. Jednak dla nich możliwe jest uprawianie roli i uprawianie roli, o ile nie oznacza to naruszania jakichkolwiek ograniczeń.
Braminowie mają dziesięć głównych podziałów terytorialnych. Połowa z nich znajduje się na północy i obejmuje terytoria Sarasvati, Gaudy, Kannauj, Maithil i Uktal Brahmans. W południowej części znajdują się obszary Maharashtra, Andhra, Dravida, Karnata i Malabar Brahmans.
Jeszcze bez komentarzy