Charakterystyczne kaktusy, siedlisko, uprawa, zastosowania

2138
Anthony Golden

Plik kaktusy (Cactaceae) powszechnie znane jako kaktusy, to taksonomiczna rodzina roślin soczystych i kolczastych należących do rzędu Caryophyllales. Pochodzą z Ameryki i są szeroko rozpowszechnione na całym kontynencie, od południowej Argentyny i Chile po północną Kanadę.

Rośliny te stanowią bardzo zróżnicowaną grupę około 1900 gatunków rozmieszczonych wśród ponad 125 opisanych rodzajów. W rzeczywistości są one zlokalizowane głównie w suchych i półsuchych ekosystemach na wysokości od poziomu morza do 4000 metrów nad poziomem morza..

Cactaceae (Cactaceae). Źródło: pixabay.com

Kaktusy charakteryzują się mięsistą konsystencją, obecnością cierni i dużych pojedynczych kwiatów oraz jasnymi kolorami. Istnieje ogromna różnorodność kształtów i rozmiarów, uprawianych jako rośliny ozdobne, do użytku przemysłowego oraz do spożycia przez ludzi i zwierzęta..

Obecność pewnych cech morfologicznych i fizjologicznych czyni te rośliny doskonałymi kolonizatorami gorących i suchych środowisk. Rzeczywiście, mają soczyste łodygi do przechowywania wody i liście zmodyfikowane w kolce, które oprócz ochrony sprzyjają bezpośredniemu odbiciu promieniowania słonecznego.

Ponadto rozwinęli metabolizm CAM „metabolizm kwasów gruboszowatych”, który reguluje proces fotosyntezy i fotooddychanie. W ten sposób zapobiegają otwieraniu się aparatów szparkowych w ciągu dnia, zmniejszając utratę wody przez pocenie się..

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
    • 1.1 Zwyczaj
    • 1.2 Root
    • 1.3 Łodyga
    • 1.4 Areola
    • 1,5 arkusza
    • 1.6 Kwiaty
    • 1.7 Owoce
    • 1.8 Nasiona
  • 2 Taksonomia
    • 2.1 Etymologia
  • 3 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 4 Rozmnażanie
    • 4.1 Nasiona
    • 4.2 Sadzonki
    • 4.3 Przeszczep
  • 5 Uprawa
    • 5.1 Podłoże
    • 5.2 Nawadnianie
    • 5.3 Nawożenie
    • 5.4 Temperatura
    • 5.5 Promieniowanie słoneczne
    • 5.6 Przeszczepianie
  • 6 Choroby
    • 6.1 Fusarium (Fusarium oxysporum)
    • 6.2 Zgnilizna szyi (Phytophthora sp.)
    • 6.3 Botrytis (Botrytis cinerea)
    • 6.4 Plamki lub suche plamy
    • 6,5 Rdza (Uromyces sp.) 
    • 6.6 Bakterioza (Erwinia sp.)
  • 7 zastosowań
  • 8 Reprezentatywne gatunki
    • 8.1 Cleistocactus brookeae
    • 8.2 Echinopsis adolfofriedrichii
    • 8.3 Echinocactus grusonii
    • 8.4 Mammillaria elongata
    • 8.5 Opuntia streptacantha
    • 8.6 Rhipsalis baccifera
  • 9 Odniesienia

Ogólna charakterystyka

Nawyk

Cactaceae to rośliny zielne lub krzewiaste, pnące lub epifityczne, wieloletnie i soczyste, o wyglądzie cylindrycznym, kulistym lub kolumnowym. Często mają kolce i otoczki, ponadto gatunki krzewów są wyprostowane lub często pełzające..

Korzeń

Korzenie bulwiaste są na ogół wysoce wyspecjalizowane, aby sprzyjać przechowywaniu i ochronie wody lub składników odżywczych. Z drugiej strony, u niektórych gatunków rozwijają się korzenie przybyszowe, epifityczne lub pnące, które ułatwiają utrzymanie rośliny..

Trzon

Gruba i soczysta łodyga kaktusa stanowi zasadniczo korpus rośliny, która jest zielona ze względu na jej zdolność fotosyntezy. Mogą być proste lub rozgałęzione, o gładkiej powierzchni, guzowate lub podzielone na żebra, z segmentami w stawach cylindrycznych lub spłaszczonych..

Otoczka

Otoczki są strukturami wegetatywnymi charakterystycznymi dla kaktusów, podobnymi do pąków obecnych na łodygach i gałęziach roślin dwuliściennych. Są to wełnisto wyglądające narządy, w których wyrastają gałęzie, ciernie, szczecina, glochidy lub „cienkie kolce liści”, puch, kwiaty lub owoce.

Kwiaty Cactaceae. Źródło: pixabay.com

Pościel

W kaktusach nie ma typowych liści, ponieważ u większości tych gatunków zostały one zmodyfikowane w kolce. Rzeczywiście, obie struktury rozwijają się z tych samych punktów wegetatywnych i przedstawiają podobny rozwój filogenetyczny..

Kolce są ułożone w formie pęczków na każdej otoczce lub opuszkach związanych z pąkami wegetatywnymi. Struktury te mają dwa punkty rozwoju merystematycznego, z których na przemian powstają kolce, pędy lub kwiaty..

kwiaty

Kwiaty występują pojedynczo i rzadko są zgrupowane; są hermafrodytami lub stanami jednopłciowymi; większość aktynomorficznych, chociaż niektóre są zygomorficzne; często ulotne w nocy lub w dzień; siedzący lub uszypułowany; składa się z wielu zewnętrznych działek przypominających sepaloidy, efektownych, pachnących, białych, żółtych, pomarańczowych, różowych, czerwonych lub fioletowych działek.

Owoc

Owoce są ogólnie mięsiste, bacopodobne, łuszczące się lub nie wyblakłe. W niektórych rodzajach są puste i suche w okresie dojrzałości i składają się z mięsistej owocni z soczystego miąższu, z powierzchnią pokrytą włosiem, kolcami, glochidami, łuskami lub guzkami..

Posiew

Małe, nieregularne nasiona są jajowate, okrągłe, eliptyczne lub podłużne. Mają regularną średnicę 0,5-100 mm, brak bielma, czasami występuje też okołosperma..

Owoce kaktusów. Źródło: pixabay.com

Taksonomia

- Królestwo: Plantae

- Oddział: Magnoliophyta

- Klasa: Magnoliopsida

- Zamówienie: Caryophyllales

- Rodzina: Cactaceae Juss., 1789

Etymologia

Nazwa „kaktus” pochodzi od greckiego „Κάκτος káktos”, którego początkowo użył filozof Teophrastus do określenia gatunku ostropestu plamistego. Ten oset znajdujący się na Sycylii, prawdopodobnie jest to oset Cynara cardunculus.

Wyrażenie to przeszło później do łaciny jako „carduss”, co ostatecznie pochodzi z hiszpańskiego słowa „cardo”. Ostatecznie słowo „kaktus” zostało użyte przez Carlosa Lineo do określenia rodzaju, który obejmuje 22 gatunki należące do rodziny Cactaceae..

Siedlisko i dystrybucja

Cactaceae to soczyste rośliny, które występują w środowisku pustynnym i suchych ekosystemach, podobnie jak epifitycznie żyją w lasach tropikalnych. Naturalny z tropikalnych, subtropikalnych i umiarkowanych regionów kontynentu amerykańskiego, od Kanady po Patagonię i od Galapagos po wyspę Fernando de Noronha.

Znajdują się one w różnych ekosystemach, głównie w środowiskach suchych, obszarach górskich i górach, od poziomu morza do 4500 metrów nad poziomem morza w Andach. Większość z nich to gatunki półpustynne przystosowane do ciepłych warunków amerykańskich, zdziczałe w regionach takich jak Madagaskar, Cejlon i Sri Lanka..

Idealnym siedliskiem dla większości kaktusów są sporadyczne deszcze z pośrednimi okresami przedłużającej się suszy. Jednak do obniżenia średnich wartości temperatury w dzień i w nocy wymagana jest obfita poranna rosa..

Jego geograficzne rozmieszczenie zlokalizowane jest głównie w Ameryce Południowej i Północnej. W Afryce występuje tylko rodzaj Rhipsalis. Największa różnorodność występuje na pustyni w Meksyku, w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, w centralnym regionie Andów i południowo-wschodniej Ameryce Południowej..

Ogród Cactaceae. Źródło: pixabay.com

Rozpiętość

Walenie można rozmnażać płciowo przez nasiona lub wegetatywnie przez sadzonki i szczepienia. Rzeczywiście, każda metoda ma swoje zalety i wady, ale powodzenie jej propagacji zależy od obchodzenia się z nią podczas procesu..

Nasionko

Poprzez rozmnażanie przez nasiona uzyskuje się rośliny o cechach genetycznych od obojga rodziców. Jest to powolny proces używany do rozmnażania mieszańców lub odmian, uzyskiwania roślin wolnych od wirusów o różnorodności genotypowej..

Wysiew przeprowadza się wczesną wiosną z nasion znanego pochodzenia, wolnych od szkodników i chorób oraz o wysokim stopniu żywotności. Ponadto konieczne jest utrzymanie warunków środowiskowych: temperatury 20-30 ºC dla większości gatunków oraz stała wilgotność podczas kiełkowania..

Z drugiej strony, ze względu na mały rozmiar nasion, należy wybrać lekki substrat, a nasiona umieścić na powierzchni. W zależności od warunków środowiskowych i wilgotności po 10-20 dniach rozpoczyna się kiełkowanie nasion.

W fazie kiełkowania należy ułatwić napowietrzanie sadzonek i unikać bezpośredniego nasłonecznienia. Jeśli chcesz przyspieszyć ten proces, możesz skorzystać ze szklarni, w której łatwiej jest kontrolować różne czynniki wpływające na kiełkowanie.

Sadzonki

Stosowanie sadzonek jest techniką rozmnażania wegetatywnego, która pozwala na uzyskanie większej liczby roślin w jak najkrótszym czasie. W rzeczywistości nowe rośliny mają te same cechy genotypowe co roślina mateczna, chociaż mogą różnić się fenotypowo od roślin uzyskanych z nasion..

Najlepszy czas na rozmnażanie przez sadzonki to wiosna lub lato lub w chłodne warunki pogodowe. Sadzonki pozyskuje się bezpośrednio z rośliny poprzez czyste cięcie przy użyciu ostrych i zdezynfekowanych narzędzi.

Wygodne jest pozostawienie miejsca cięcia do zagojenia, trzymanie go w wentylowanym i dobrze oświetlonym miejscu, w którym pada bezpośrednie światło słoneczne. Po 12-18 dniach, gdy rana się zagoi, przystępujemy do siewu na wilgotnym podłożu.

Zalecane jest podłoże piaszczysto-gliniaste, które sprzyja drenażowi, ale utrzymuje wilgoć. Podczas gdy cięcie rozwija korzenie, zaleca się umiarkowane podlewanie, aby uniknąć podlewania i ułatwić rozwój nowej rośliny..

Zaszczepić

Szczepienie kaktusa odbywa się w celu namnożenia nowej odmiany i uzyskania roślin o różnej kolorystyce. W czasie szczepienia należy sprawdzić, czy obie użyte odmiany lub gatunki są ze sobą zgodne.

Wzór lub podkładka musi pochodzić z silnej rośliny przystosowanej do warunków środowiskowych, w których będzie prowadzona uprawa. W rzeczywistości musi być wolny od pospolitych szkodników lub chorób w swoim środowisku i mieć warunki fizjologiczne podobne do gatunku, który ma być szczepiony..

Wybierając rośliny, wygodnie jest, aby obie były tego samego rodzaju botanicznego lub były bardzo zbliżonymi gatunkami. Podobnie zgadzają się, że wzór to młoda roślina, młodsza niż trzy lata, która jest uwarunkowana do procesu.

Najlepszą porą na szczepienie jest wiosna lub lato, kiedy rośliny są w pełnym okresie wegetacyjnym. Po przeprowadzeniu szczepienia roślina musi utrzymywać stałą wilgotność i chronić ją przed bezpośrednim promieniowaniem słonecznym..

Parodia Penicillata. Źródło: Petar43 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Kultura

Podłoże

Kaktusy to gatunki przystosowane do klimatu gorącego i suchego, czyli przystosowują się do warunków kserofilnych lub suszy. Jednak, jak wszystkie żywe stworzenia, potrzebują wody, aby przetrwać, więc uprawa wymaga podłoża, które zatrzymuje wilgoć.

Zaleca się stosowanie porowatego, luźnego podłoża gliniasto-gliniastego o dobrym drenażu i średnim pH 6-7. Niezbędne jest, aby podłoże nie zostało zalane, ponieważ może to spowodować pojawienie się chorób grzybiczych na poziomie korzeni.

Nawadnianie

Kaktusy to rośliny przystosowane do warunków suchych, dlatego należy wziąć pod uwagę warunki ich środowiska naturalnego. W rzeczywistości kaktusy bardzo dobrze znoszą brak wilgoci, ale są bardzo wrażliwe na nadmiar wody..

Ogólnie rzecz biorąc, niedobór wilgotności można odwrócić stosując sporadyczne irygacje. Jednak uszkodzenia spowodowane nadmierną wilgocią są często nieodwracalne i mogą prowadzić do śmierci rośliny..

W przypadku komercyjnie uprawianych kaktusów zaleca się pozostawienie gleby do wyschnięcia przed zastosowaniem kolejnego podlewania. Podobnie w okresie zimowego odpoczynku podlewanie należy powstrzymać i rozpocząć wczesną wiosną, gdy kaktus jest aktywowany..

Zapłodnienie

Kaktusy to rośliny przystosowane do ubogich gleb o niskiej zawartości materii organicznej i składników pokarmowych. Jednak pozytywnie reaguje na stosowanie nawozów organicznych o silnym wzroście, mocnych cierniach i doskonałym kwitnieniu..

W okresie wzrostu zaleca się stosowanie nawozu w dawce 1: 2: 3. Aby sprzyjać kwitnieniu, korzystne jest zwiększenie dawki potasu, a gdy zaczyna się tworzenie pąków kwiatowych, zaleca się nawóz w formule 1: 2: 4.

Temperatura

Ogólnie kaktusy wytrzymują wysokie temperatury pustyni, często przekraczające 40 ºC. Jednak mniej wytrzymują niskie temperatury, ponieważ bardzo niskie temperatury mogą powodować tworzenie się kryształów, które rozbijałyby tkanki..

W rzeczywistości zimą kaktusy wchodzą w okres spoczynku, spowalniając ich metabolizm i utwardzając swoje tkanki. Z drugiej strony epifityczne kaktusy charakterystyczne dla lasów tropikalnych przystosowały się do minimalnych wahań wilgotności i temperatury..

Promieniowania słonecznego

Cactaceae w swoim naturalnym środowisku narażone są na pełną ekspozycję na słońce, w uprawie wymagają pełnego oświetlenia dla efektywnego rozwoju. Jednak w pierwszej fazie rozwoju wymagają ochrony, ponieważ tolerują mniejszą ekspozycję na słońce.

Promieniowanie słoneczne, jak każdy czynnik wzrostu, wpływa na rozwój kaktusów. Oświetlenie o niskiej intensywności powoduje wydłużanie się roślin, rośliny delikatne o słabych cierniach i bardziej podatne na szkodniki lub choroby.

Wręcz przeciwnie, duże nasłonecznienie może spowodować spalenie zewnętrznej powierzchni rośliny. Rzeczywiście, obecność cierni w kaktusach jest modyfikacją liści mającą na celu ochronę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych..

Przeszczep

Zwykle przesadzanie kaktusów odbywa się w fazie wzrostu wegetatywnego, najlepiej w okresie wiosenno-letnim. W tej fazie zaleca się regulację nawadniania, aby uniknąć przenikania patogenów przez rany i tym samym chronić roślinę przed promieniowaniem słonecznym.

Mammillaria gracilis. Źródło: Ping an Chang [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Choroby

Fusarium (Fusarium oxysporum)

Plik Fusarium Jest to grzyb glebowy, który infekuje korzenie kaktusa z powodu nadmiernej wilgoci. W przypadku wystąpienia tej choroby zakażoną część należy wyrzucić, a górną i zdrową część zasiać jako cięcie.

Zgnilizna szyi (Phytophthora sp.)

Głównym objawem tej choroby jest występowanie u podstawy łodygi brązowego lub czarnawego przebarwienia. W efekcie zakażona część gnije, co wzmaga nadmiar wilgoci w podłożu. Chore rośliny należy usunąć.

Botrytis (Botrytis cinerea)

Główne objawy objawiają się obecnością szarej pleśni na powierzchni kaktusa i późniejszym gniciem dotkniętego obszaru. Na ogół grzyb przenika przez rany spowodowane uszkodzeniami fizycznymi, dlatego zaleca się stosowanie fungicydów o szerokim spektrum działania..

Plamy plamiste lub suche

Choroba wywołana przez różne czynniki sprawcze, takie jak Ascochyta, Macrophoma, Perisporium lub Phyllosticta. Przy pierwszych objawach choroby zaleca się stosowanie fungicydów o szerokim spektrum działania zapobiegawczego i leczniczego, np. Captan..

Rdza (Uromyces sp.) 

Objawy rdzy objawiają się żółtawymi pęcherzami lub krostami na powierzchni kaktusa. U niektórych gatunków ciernie są całkowicie oddzielone, co zmniejsza wartość ozdobną rośliny..

Bakterioza (Erwinia sp.)

Choroby bakteryjne mogą wywołać infekcję przez rany lub urazy, które powodują czarną zgniliznę dotkniętej części. Tego typu infekcji nie można wyleczyć preparatami grzybiczymi, dlatego zaleca się eliminację i spalanie chorych osobników.

Parody leninghausii. Źródło: Petar43 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Aplikacje

- Ozdobny: większość waleni jest uprawiana jako rośliny ozdobne. Zarówno w doniczkach wewnętrznych, jak i w parkach i ogrodach, głównie w rejonach ciepłych i umiarkowanych..

- Ochrona: niektóre duże gatunki kaktusów służą jako żywe ogrodzenia w celu ochrony niektórych miejsc.

- Pokarm dla zwierząt lub ludzi: niektóre gatunki, takie jak Opuntia streptacantha lub pitaje są używane do celów spożywczych. W rzeczywistości gatunki te wytwarzają jadalne owoce używane jako dodatek do spożycia przez zwierzęta lub jako żywność do spożycia przez ludzi..

- Leczniczy: kaktusy mają pewne wtórne metabolity, które zapewniają im właściwości lecznicze i terapeutyczne. Rzeczywiście, różne gatunki są stosowane jako środki przeciwbólowe, przeciwzapalne, gojenie wrzodów, problemy reumatyczne lub regulacja cholesterolu.

- Drzewny: gruba i mocna łodyga niektórych gatunków kaktusów służy do wyrobu podstawowych mebli i typowego rękodzieła.

Reprezentatywne gatunki

Cleistocactus brookeae

Kolumnowy kaktus do 50 cm wysokości z czerwonymi lub pomarańczowymi kwiatami. Endemiczne dla Santa Cruz w Boliwii, gdzie znajdują się dwa podgatunki: C. brookeae subsp. brookeae Y C ... brookeae subsp. vulpis-cauda.

Cleistocactus brookeae. Źródło: Użytkownik: BotBln [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)]

Echinopsis adolfofriedrichii

Gatunek kaktusa z zielonym kulistym korpusem i dużymi białymi rurkowymi kwiatami. Gatunek endemiczny dla departamentu Paraguarí w Paragwaju, obecnie bardzo trudny do pozyskania na wolności.

Echinopsis adolfofriedrichii. Źródło: Pete Cupial-Jones [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)]

Echinocactus grusonii

Nazywany siedziskiem teściowej lub złotą beczką, jest gatunkiem należącym do rodziny Cactaceae. Występuje endemicznie w środkowym Meksyku, od regionu Tamaulipas do stanu Hidalgo.

Echinocactus grusonii. Źródło: Karelj [domena publiczna]

Mammillaria elongata

Kaktus o gęstym wyglądzie i zgrupowany w cylindryczne łodygi z drobnymi białymi kwiatami, jego naturalnym środowiskiem są obszary pustynne. Występuje endemicznie w stanach Hidalgo, Guanajuato i Querétaro w Meksyku.

Mammillaria elongata. Źródło: mikeyskatie z Seattle, WA, USA [CC BY-SA 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)

Opuntia streptacantha

Gatunki krzewiaste o wysokości ponad 3 metrów, z łodygami lub kladoli znanymi jako nopal lub taca. Rośnie i rozwija się w klimacie umiarkowanym i suchym środkowego Meksyku, głównie w Mesa del Centro i osi neowulkanicznej..

Opuntia streptacantha. Źródło: H. Zell [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Rhipsalis baccifera

Cactaceae o pokroju epifitycznym pochodzącym z Ameryki Środkowej, Ameryki Południowej, Karaibów i Florydy. Charakteryzuje się rozwojem długich zwisających pędów o średnicy 1 cm i bardzo małych otoczek..

Rhipsalis baccifera. Źródło: Raffi Kojian [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Bibliografia

  1. Arias, S. i Flores, J. (2013). Rodzina Cactaceae. Biologia okrytozalążkowych. Prasy Wydziału Nauk. UNAM. Meksyk, 492-504.
  2. Arias, S., Gama-López, S., Guzmán-Cruz, L. & Vázquez-Benítez, B. (2012) Flora of the Tehuacán-Cuicatlán Valley. Fascykuł 95. Cactaceae Juss. Instytut Biologii. Narodowy Autonomiczny Uniwersytet Meksyku.
  3. Cactaceae. (2019). Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskane na: es.wikipedia.org
  4. Ceroni Stuva, A.H. & Castro Crespo, V. (2013) Cactus Manual. Biblioteka Narodowa Peru. Ministerstwo Środowiska. 26 s. ISBN: 978-612-4174-07-0
  5. Durán García, R. i Méndez González, M. E. (2010). Różnorodność biologiczna: Cactaceae. Bioróżnorodność i rozwój społeczny w Jukatanie, 191-192.
  6. Uprawa kaktusa (2019) Terralia - Informacje rolnicze. Odzyskane w: terralia.com
  7. Rodzina Cactaceae (2018) Różnorodność roślin - Wydział Nauk Ścisłych i Przyrodniczych oraz Geodezji (UNNE).
  8. Glafiro J., A, & Velazco Macías, C. (2008). Znaczenie kaktusów jako zasobu naturalnego w północno-wschodnim Meksyku. SCIENCE-UANL, 11 (1), 1.
  9. Vázquez-Sánchez, M., Terrazas, T. i Arias, S. (2012). Pokrój i forma wzrostu w plemieniu Cacteae (Cactaceae, Cactoideae). Botanical Sciences, 90 (2), 97–108.

Jeszcze bez komentarzy