Plik caethophobia Jest to rodzaj specyficznej fobii, w której odczuwasz nadmierny i irracjonalny lęk przed włosami. Specyficzne fobie są klasyfikowane w ramach zaburzeń lękowych. W każdej fobii osoba, która na nią cierpi, odczuwa irracjonalny lęk przed obiektem, który wywołuje ten strach.
W przypadku ketofobii charakteryzuje się nie tylko u osób, które odczuwają nadmierny lęk przed włosami, ale także przed owłosionymi osobnikami i zwierzętami. Jest to irracjonalny strach przed sierścią ludzką i zwierzęcą. Ten strach uniemożliwia prowadzenie normalnego życia codziennego, ograniczając jednostkę i wpływając na życie społeczne.
W całym artykule wskażemy jego charakterystykę, przyczyny i konsekwencje, a także możliwe skuteczne zabiegi, aby poprzez wszystkie te informacje lepiej zrozumieć jego działanie..
Indeks artykułów
Chociaż najbardziej specyficzne fobie nie mają tylko jednej przyczyny, istnieje czynnik, który można uznać za dominujący w przypadku kaetofobii. Zwykle jest to zdarzenie z przeszłości, które naznaczyło pacjenta i które nie zakończyło się prawidłowo.
W kategoriach psychologicznych mówilibyśmy o warunkowaniu klasycznym, warunkowaniu zastępczym (lub nabywaniu zachowań przez obserwację), nabywaniu informacji w dzieciństwie jednostki, aw niektórych przypadkach może istnieć czynnik genetyczny.
W ketofobii strach nie jest racjonalny, ale odpowiada nieproporcjonalnemu strachowi, któremu towarzyszą irracjonalne myśli. Ten strach pojawia się zarówno w obecności bodźca fobicznego, jak iw oczekiwaniu.
Podstawowa charakterystyka fobii specyficznych. W przypadku kaetofobii uczucie braku kontroli jest intensywne za każdym razem, gdy osoba musi zmierzyć się z włosami.
W życiu codziennym jest wiele sytuacji, w których włosy są elementem nieuchronnie obecnym, więc dyskomfort jest stały. W szczególności w sytuacjach czyszczenia lub kontaktu z innymi osobami osoba z tą fobią może wykazywać większy dyskomfort.
Z powodu poczucia absolutnego braku kontroli nad sytuacją, jednostka ma całkowitą potrzebę unikania obiektu lub sytuacji fobicznej..
To unikanie lub ucieczka z jakiejkolwiek sytuacji, w której mogą być w niebezpieczeństwie, wpływa na ich normalne życie codzienne ze wszystkimi zaburzeniami, które się z tym wiążą..
Strach w sprawiedliwej i rozsądnej mierze; zawsze był uważany za adaptacyjny w przetrwaniu żywej istoty. Adaptacyjny strach to zestaw wrażeń, które są wprawiane w ruch jako normalna reakcja na rzeczywiste niebezpieczeństwa (Marks, 1987), co pomaga nam odejść w chwilach, gdy nasze życie jest zagrożone.
Jednak gdy intensywny strach rozwija się w sytuacjach, w których nie ma realnego zagrożenia dla żywej istoty, staje się on nieprzystosowany.
Jednym ze sposobów, w jaki można rozróżnić, czy jest to racjonalny strach, czy fobia, jest jego czas trwania i częstotliwość w czasie..
Jeśli jest to określony strach, który pojawia się w izolacji, nie możemy go uznać za fobię. Fobie, oprócz ich częstości, utrzymują się na różnych etapach osobnika (dzieciństwo, dorastanie i dorosłość), jeśli nie są leczone przez profesjonalistę.
Jest to kolejna z podstawowych cech specyficznych fobii, zwłaszcza kaetofobii. Oznacza to, że nadmiernego strachu przed włosami nie da się obiektywnie wytłumaczyć w odniesieniu do zaistniałych wydarzeń. Jest to całkowicie irracjonalne, bez obiektywnych dowodów, które mogłyby to uzasadnić.
W pierwszej połowie XX wieku terapeutyczne alternatywy dla fobii, które dziś nazywamy specyficznymi lub prostymi, zostały w zasadzie zredukowane do leczenia psychoanalizą. Począwszy od pracy Josepha Wolpe (1958) tak zwana terapia behawioralna weszła w obszar silnych fobii..
Wszelką fobię należy leczyć, ponieważ jest to zaburzenie lękowe, które zwykle znacząco wpływa na codzienne życie jednostki. W tego typu problemie skontrastowano wysoką skuteczność terapii psychologicznej.
Dlatego nie jest to zaburzenie, które można wyleczyć, ale jeśli jest leczone na czas, wysoki odsetek osób zostaje wyleczonych. Aby dobrze rozwiązać problem, psychoterapia musi być przeprowadzona przez psychologa klinicznego specjalizującego się w fobiach specyficznych.
Techniki, które są najczęściej używane w terapii do radzenia sobie z określoną fobią to:
W przypadku kaetofobii, gdyż jest to specyficzna fobia, najbardziej wskazana do jej leczenia jest stopniowa ekspozycja. W stopniowej ekspozycji in vivo, sytuacje fobiczne są hierarchizowane, aby jednostka mogła później stawić czołastopniowo do obiektu (włosów), którego się obawiasz, aby przeprowadzić odczulanie.
Dlatego w tym przypadku wskazane jest przeprowadzenie wizualnej ekspozycji na włosy, a następnie przejście do ekspozycji wzrokowej, w tym fizycznego kontaktu z bodźcem fobicznym. Kilka badań dowiodło, że ta technika jest najskuteczniejsza w krótkim i długim okresie w leczeniu określonych fobii.
Oprócz szybkiej reakcji osób na technikę korzyści utrzymywały się przez długi czas. Zdarzają się przypadki fobii, w których z różnych powodów nie można przeprowadzić wystawy na żywo, więc zamiast tego odbywa się wystawa w wyobraźni..
Podczas wykonywania tej techniki nacisk zostanie położony na kontrolowanie unikania tych fobicznych sytuacji, dopóki niepokój podmiotu nie zmniejszy się..
Badania naukowe pokazują, że sukces tej techniki w leczeniu fobii specyficznych wynika z faktu, że ekspozycja przy braku obawianych konsekwencji skutkuje wygaszeniem reakcji fobicznych (zarówno fizjologicznych, jak i fizycznych).
Techniki kontroli lęku to grupa technik, których główną funkcją jest kontrola i redukcja lęku. Wszystkie mają szczególne znaczenie w przypadku pierwszych etapów, w których poziom lęku jest bardzo wysoki.
Obejmują one:
W tych terapiach specjalista będzie dążył do tego, aby pacjent zbadał w poszukiwaniu uwarunkowań i czynników podtrzymujących ich fobię, z zamiarem, aby badania te zachęciły go do opracowania planu działania terapeutycznego wraz z profesjonalistą..
Aby to zrobić, otrzymasz informacje o przyczynach lub czynnikach, które powodują i / lub utrzymują zachowania fobiczne..
Tego typu techniki są nowsze niż techniki behawioralne. Stosuje się je w większości przypadków w połączeniu z technikami ekspozycji, jednocześnie zwiększając skuteczność leczenia..
W tym obszarze najpowszechniej stosowanymi technikami są racjonalna terapia emotywna (Ellis, 1962; Warren i Zgourides, 1991), trening szczepienia stresem (Meichenbaum, 1977, 1985) lub systematyczna terapia racjonalna (Golfried, 1977), wszystko to przystosowało się do leczenie fobii specyficznych.
Celem tych terapii jest zmiana wzorców myślowych pacjenta, podkreślając różnicę między myślami realistycznymi i nierealistycznymi lub różnicę między możliwymi a prawdopodobnymi (Marshall, Bristol i Barbaree, 1992).
Dlatego ostatecznym celem jest to, aby jednostka mogła skorzystać z nich w celu zmniejszenia lęku przed terapią ekspozycyjną, oprócz korygowania tych irracjonalnych myśli i modyfikowania ich poprzez adaptacyjne atrybucje reakcji motorycznych i fizjologicznych (Anthony, Craske i Barlow, 1995; Shafran, Booth & Rachman, 1992).
Główną konsekwencją dla osób z tą fobią jest to, że muszą przebywać z dala od osób, które mają obfite włosy, a ponadto zachowują się dziwnie, jeśli okoliczności sprawiają, że pozostają blisko czyichś włosów..
Zdarzają się nawet przypadki, w których problem jest tak duży, że osoba staje się przeciwna do tego stopnia, że wyrywa sobie własne włosy. Podobnie, mają tendencję do odczuwania dyskomfortu za każdym razem, gdy muszą spojrzeć w lustro..
Niektóre z sytuacji, w których te osoby mogą być zaangażowane i w których będą odczuwać zauważalne uczucie dyskomfortu, to:
Podsumowując, możemy stwierdzić, że etiologia ketofobii nie została jeszcze precyzyjnie określona. Jednak w odniesieniu do leczenia terapia poznawczo-behawioralna to te, które okazały się najbardziej przydatne w obliczu problemu.
Jeszcze bez komentarzy