Charlotte Bronte (1816 - 1855) był XIX-wiecznym angielskim pisarzem i poetą. Jego pióro stworzyło dzieła, które stały się klasykami światowej literatury. Uważana jest za jedną z pierwszych autorek feministycznych.
Najbardziej znanym dziełem Brontë było Jane Eyre (1847), który bronił praw kobiet w epoce wiktoriańskiej, ukazując je jako istoty o społecznych i namiętnych potrzebach. Aspekty, które były normalnie ukrywane i tłumione w społeczeństwie, w którym się rozwijało.
Charlotte była najstarszą z trzech sióstr Brontë, które wniosłyby do świata ogromny wkład literacki swoimi dziełami. Trzy kobiety w różnych stylach ustanowiły swoją wizję świata w XIX wieku i stworzyły dla autorek precedens na poziomie międzynarodowym.
Emily Brontë była autorką Wichrowe Wzgórza (1847), a Anne była autorką Agnes Grey (1847). Trzy wielkie prace sióstr zostały opublikowane w tym samym roku i używały pseudonimów Currer, Ellis i Acton Bell..
Charlotte była trzecią córką, ale przeżyła całe swoje rodzeństwo. Przez pewien czas pracował jako nauczyciel w Roe Head; Mieszkał także w Brukseli przez sezon, aby poprawić swój francuski. Krótko przed śmiercią autorka poślubiła Arthura Bella Nichollsa.
Inne prace Charlotte Brontë to Nauczyciel, Villette Y Shirley: opowieść.
Indeks artykułów
Charlotte Brontë urodziła się 21 kwietnia 1816 roku w Thornton w Anglii. Była trzecią córką Patricka Brontë, anglikańskiego duchownego pochodzenia irlandzkiego i Marii Branwell.
Kiedy Charlotte miała cztery lata, rodzina Brontë przeniosła się do Hawort, miasta niedaleko Keighley w Yorkshire, ponieważ jej ojciec został przydzielony na stałe stanowisko w miejscowym kościele św. Michała i Wszystkich Aniołów..
Rok po przeprowadzce Maria zmarła prawdopodobnie na raka. Osierocił sześcioro dzieci, pięć dziewczynek i chłopca: Marię, Elizabeth, Charlotte, Emily, Anne i Branwell.
Młodych mężczyzn pozostawiono pod opieką Elizabeth Branwell, jego ciotki ze strony matki, która przeprowadziła się z Kornwalii do rezydencji Brontë..
Początkowo dzieci były kształcone w domu z pomocą Patricka Brontë i jego szwagierki Elizabeth Branwell. Konieczne było jednak, aby otrzymały formalną edukację, bardziej dostosowaną do młodych kobiet.
Latem 1824 roku Patrick Brontë zapisał Mary i Elizabeth do Cowan Bridge School w Lancanshire za 14 funtów rocznie. Dołączyłaby do nich Charlotte 10 sierpnia tego samego roku i Emily 25 listopada..
W szkole przestrzegano bardzo rygorystycznego i zdyscyplinowanego reżimu, szczególnie skupionego na modlitwie i przygotowaniu młodych kobiet do zadań uważanych za kobiece. W tej instytucji Brontë miał siedzibę, aby stworzyć kolegium, w którym opisuje Jane Eyre.
Jednak program akademicki Cowan Bridge był wówczas ambitny, obejmował: historię, geografię, gramatykę, pisanie, matematykę, zajęcia takie jak robienie na drutach i przygotowanie do ówczesnych kobiecych zawodów.
W 1825 r. Dziewczynki wróciły do domu po śmierci dwóch starszych sióstr w wyniku gruźlicy. María, która miała 11 lat, zmarła 6 maja, a Elżbieta, która miała 10 lat, 1 czerwca.
Od tego czasu aż do 1830 roku dziewczynki Brontë pozostawały w domu, uczone przez ciotkę w zakresie prac ręcznych, języka francuskiego i czytania, zarówno opowiadań, jak i Biblii..
W styczniu 1831 roku Charlotte, która była obecnie najstarszą z sióstr Brontë, musiała uczęszczać do szkoły panny Wooler w Roe Head, aby uzyskać świadectwo wykształcenia, które pozwoliłoby jej na karierę guwernantki lub nauczyciela..
Tam zaprzyjaźnił się z kilkoma młodymi kobietami, w tym Mary Taylor i Ellen Nussey, która była jego przyjaciółką na całe życie. Charlotte wróciła do domu w następnym roku, aby pomóc w edukacji swoich sióstr..
W 1835 r. Wróciła do Roe Head, ale tym razem jako nauczycielka, aż do 1838 r. W tym czasie Charlotte czuła się bardzo samotna, co wpłynęło na jej zdrowie fizyczne i emocjonalne, a wszystkie uczucia przelała na poezję..
W 1839 roku młoda Charlotte Brontë odrzuciła propozycję małżeństwa dwóch młodych duchownych, pierwszym był Henry Nussey, a następnie pan Bryce..
W tym roku uznała za konieczne zajmowanie różnych stanowisk guwernantki, aby spłacić długi brata, który miał obiecującą karierę artystyczną, ale ostatecznie popadł w nałogi..
W 1842 roku Charlotte Brontë wyjechała do Brukseli ze swoją siostrą Emily, aby podszkolić swój francuski i nauczyć się trochę niemieckiego, aby mogła założyć własną szkołę w Anglii..
Dziewczęta trafiają do szkoły prowadzonej przez małżeństwo Héger, która przyznaje dziewczętom stypendia w zamian za naukę języka angielskiego i muzyki dla pozostałych uczniów. Siostry muszą jednak wkrótce wrócić do Anglii z powodu śmierci ciotki Elżbiety.
Następnie Charlotte wraca sama do Brukseli, tym razem jako nauczycielka, ale pozostaje tam tylko od stycznia 1843 roku do następnego roku. Jej pobyt staje się niewygodny, gdy zostaje sama i staje w obliczu nieodwzajemnionej miłości do profesora Constantina Hégera, który był żonaty..
W 1846 roku siostry Brontë opublikowały wspólnie zbiór wierszy. Użyli pseudonimów Currer (Charlotte), Ellis (Emily) i Acton (Anne) Bell. Pomimo braku sukcesów sprzedażowych, cała trójka kontynuowała pisanie.
Jakiś czas później Charlotte przyniosła swój rękopis Nauczyciel różnym wydawcom bez żadnej nadziei, dopóki Smith, Elder and Company nie oświadczyli, że rozważy dłuższą i bardziej ekscytującą pracę, pomimo odrzucenia tekstu, który pierwotnie pokazał.
Tak było w 1847 roku Jane Eyre: autobiografia Poszedł na sprzedaż. W tym samym roku również jego siostrom udało się opublikować swoje prace.
Ale potem cień śmierci zawisł nad rodziną Brontë: we wrześniu 1848 roku zmarł Branwell, jedyny brat płci męskiej, w grudniu tego samego roku zmarła Emily, aw maju 1849 roku zmarła Anne, dwóch ostatnich na gruźlicę płuc.
Po sukcesie Jane Eyre, Charlotte Brontë postanowiła ujawnić swoją tożsamość, co pozwoliło jej uczestniczyć w spotkaniach londyńskich wyższych sfer, gdzie jej praca była wysoko ceniona.
W 1851 roku odrzucił prośbę o rękę Jamesa Taylora, jednego z drukarzy, który publikował jego teksty. To była trzecia propozycja małżeństwa, którą Brontë odrzucił..
Nazywała się jego trzecia powieść wydana w życiu Villette (1853). W przeciwieństwie do tego Shirley: opowieść, Brontë wraca do pierwszej narracyjnej osoby, która przy jej pomocy osiągnęła tak dobre wyniki Jane Eyre.
Mimo dobrych komentarzy na temat jej drugiej pracy uznano, że wizja, którą pokazała w przypadku kobiety, jest nie do przyjęcia, zarówno jako pisarka, jak i jako bohaterka opowieści..
Czwarta propozycja małżeństwa pochodziła od duchownego, który pracował w parafii ojca. Jednak nie aprobował unii, więc Brontë początkowo ją odrzucił..
Ale w czerwcu 1854 roku doszło do związku między Charlotte i Arthurem Bellem Nichollsem, po tym, jak Patrick Brontë zgodził się na propozycję.
Brontë i Nicholls zdecydowali się zostać w domu Haworta, aby pomóc Patrickowi, który był już w podeszłym wieku i nie miał innej rodziny niż Charlotte..
Wkrótce po ślubie zaszła w ciążę. Ale jej stan zdrowia zaczął się pogarszać, z objawami, które początkowo wydawały się typowe dla ciąży, takimi jak nudności i zawroty głowy. Ale z intensywnością poważniejszą niż zwykła.
Charlotte Brontë zmarła 31 marca 1855 roku. Chociaż jej śmierć przypisuje się gruźlicy, inni twierdzą, że mógł to być tyfus lub odwodnienie.
Twórczość Charlotte Brontë zrewolucjonizowała literaturę swoich czasów dzięki swojemu podejściu do figury kobiet. Korzystanie z autobiografii w Jane Eyre Jako źródło narracji autorka może wciągnąć czytelnika w rzeczywistość kobiet XIX wieku.
Z tego powodu Brontë jest uznawana za jedną z pierwszych autorek romantycznej powieści feministycznej, ponieważ w jej twórczości kobiety ukazują się jako istoty o pasjach i potrzebach społecznych, które niekoniecznie są zgodne z tym, co w danej chwili uznawano za dopuszczalne..
Wykorzystał część własnych doświadczeń, aby opowiedzieć swoje historie, prawie we wszystkich swoich pracach, ale zwłaszcza w Jane Eyre, gdzie pojawiają się sceny z jego młodości w Anglii. Podczas gdy jego pobyt w Brukseli byłby inspiracją dla tematów Nauczyciel lub Villette.
- Wiersze (1846).
- Jane Eyre (1847).
- Shirley: opowieść (1849).
- Villette (1853).
- Nauczyciel (1857). Wydana po śmierci Charlotte, ale napisana przed jej najsłynniejszym dziełem, Jane Eyre.
- Emma (Niekompletna powieść, której udało jej się ukończyć tylko dwa rozdziały przed śmiercią. Kontynuowała ją i opublikowała inna autorka pod pseudonimem Emma Brown).
Jeszcze bez komentarzy