Plik chlamydospory są bardzo odpornymi zarodnikami wytwarzanymi przez niektóre gatunki grzybów z rodzajów Candida, Panus, Mortierellales i wiele innych. Powstają w odpowiedzi na warunki niekorzystne dla przetrwania grzyba.
Patrząc na chlamydosporę pod mikroskopem, zwykle widać ją jako sferyczną lub jajowatą komórkę ograniczoną bardzo grubą zabarwioną ścianą komórkową..
Tworzenie się chlamydospor może być stymulowane przez różne czynniki:
Gdy chlamydospory osiągną sprzyjające warunki, są w stanie „wykiełkować” i dać początek nowej, w pełni funkcjonalnej osobie. Ten osobnik jest dokładnie taki sam jak osobnik, który dał początek chlamydosporom, ponieważ nowy osobnik jest klonem poprzedniego..
Nazwa tych zarodników to nazwa złożona opisująca grubość ściany komórkowej: słowo chlamys oznacza „płaszcz” po łacinie i odnosi się do grubej ściany komórkowej, która je pokrywa, podczas gdy słowo spora, co oznacza „ziarno”, odnosi się do typowej struktury rozrodczej grzybów.
Paleontolodzy wskazali chlamydospory jako najsilniejsze i najlepiej zachowane struktury grzybów w czasie. Ponadto zaobserwowali, że grzyby mikoryzowe mają chlamydospory o znacznie bardziej złożonych ścianach komórkowych..
Chlamydospory mają szereg cech:
- Są to struktury propagacyjne.
- Zwykle są to struktury przetrwania / odporności, które działają w rozmnażaniu gatunku, który je wytwarza, po ustąpieniu niekorzystnego stanu..
- Wytwarzane są wyłącznie przez organizmy z królestwa Grzybów, czyli grzyby.
- Posiadają pogrubioną ścianę komórkową, co oznacza, że wytrzymują długie okresy w warunkach suszy, silnego promieniowania słonecznego, niskiej temperatury itp..
- Kiełkują na ogół wraz ze wzrostem wilgotności i temperatury.
- W przeciwieństwie do innych zarodników grzybów, są one produkowane przez rozmnażanie bezpłciowe.
- Powstają z części grzyba, które nie są wyspecjalizowane w tworzeniu zarodników.
- Zazwyczaj mają pigmentację (szczególnie w powłoce komórkowej).
- Ściana zewnętrzna może być szorstka, gładka lub z wypukłościami (powierzchnie ścianek chlamydospor tego samego grzyba mogą się różnić między nimi).
- Mogą występować w grupach (w łańcuchach lub w nieuporządkowanych klastrach) lub jako pojedyncze struktury.
- Na wielu obszarach stanowią one problem zdrowotny i sanitarny.
U prawie wszystkich grzybów tworzenie się chlamydospor rozpoczyna się od zgrubienia odcinka strzępek, które przybiera mniej lub bardziej okrągły kształt, a następnie powoduje większe zgrubienie ściany komórkowej..
Trwa wraz ze wzrostem objętości cytoplazmy i ilości zawartych w niej biomolekuł, co daje rodzaj pigmentacji rozwijającej się chlamydospor. Czasami DNA może się kondensować, powodując widoczność chromatyny w postaci dobrze zdefiniowanych chromosomów.
Wszystkie preparaty DNA, cytoplazmy i innych organelli zachodzą jednocześnie, podczas gdy ściana komórkowa gęstnieje.
Kiedy zgrubienie w tej części strzępek kończy się, chlamydospora jest gotowa do przetrwania niekorzystnych warunków środowiska, dzięki czemu organizm grzyba jest zrzucany i może pozostawać w stanie spoczynku przez lata, aż do uzyskania sprzyjających warunków.
Powstawanie chlamydospor różni się w zależności od gatunku grzyba, ale generalnie występuje w najbardziej powierzchownych strzępkach. W grzybach takich jak te z rodzaju Candida, Tworzenie się chlamydospor jest często bardziej procesem pączkowania niż różnicowaniem zarodników.
W niektórych jednokomórkowych grzybach wiele komórek w tej samej kolonii może zagęścić ścianę komórkową i przekształcić się w chlamydospory; wiele z tych grzybów jest chorobotwórczych i właśnie te zarodniki są głównymi czynnikami powodującymi, że ich eliminacja może być tak trudna.
Jednym z głównych zainteresowań branży jest zapobieganie rozprzestrzenianiu się grzybów przez chlamydospory, ponieważ zwykle stanowią one poważny problem zdrowotny w różnych połączeniach.
Obecnie wiele podmiotów koncentruje się na opracowywaniu materiałów, które ograniczają kiełkowanie chlamydospor na produktach.
W ostatnich badaniach podjęto próbę włączenia nanotechnologii do materiałów w celu wyeliminowania chlamydospor z opakowań, w których sprzedawane są produkty spożywcze, bez powodowania szkód dla konsumentów..
Technologie te polegają na wystawianiu materiałów na działanie biodegradowalnych nanocząsteczek zdolnych do rozkładania cząsteczek wody i zapobiegania uwadnianiu i kiełkowaniu chlamydospor..
Istnieje jednak wiele gatunków jednokomórkowych i wielokomórkowych grzybów o znaczeniu komercyjnym, takich jak drożdże piwne lub pleśnie wytwarzające penicylinę, które mogą być rozmnażane przez chlamydospory..
Co powoduje, że wiele firm z branży spożywczej nie tylko skupia się na ich kontrolowaniu, ale także finansuje badania mające na celu stymulację kiełkowania chlamydospor niektórych interesujących gatunków.
Grzyby Candida dubliniensis Y Candida albicans są oportunistycznymi patogenami jamy ustnej ssaków. Ich chlamydospory pozostają przez długi czas osadzone na różnych powierzchniach, a gdy dotrą do jamy ustnej, wywołują infekcję poprzez kiełkowanie.
Zaraza wywoływana przez grzyby Ustilago crameri, być może jest to choroba, która powoduje największe straty w uprawach zbóż na świecie. Chlamydospory tego grzyba są zdolne do zachowania żywotności do 10 lat w ekstremalnie niskich temperaturach..
Jednym z grzybów, które stanowią największe zagrożenie dla zdrowia warzyw, jest Pochonia chlamydosporia, dlaczego „projektanci” pestycydów stale opracowują aktywne związki, które mogą zabijać chlamydospory na powierzchni uprawy.
Fusarium oxysporum to kolejny grzyb, który stanowi poważny problem dla upraw, zwłaszcza bananowców. Jednak jak dotąd nie ma wystarczająco silnego pestycydu, który zabiłby ich chlamydospory.
Gatunki grzybów mikoryzowych z rodzaju Glomus są bardzo ważne dla trwałości lasów, które są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenie i wylesianie.
Grzyby te generalnie rozmnażają się przez chlamydospory, a wiele badań dotyczących ponownego zalesiania koncentruje się na kiełkowaniu tych zarodników w celu przyspieszenia odbudowy ekosystemów leśnych..
Jeszcze bez komentarzy